Skip to main content
search
ΑρχείοΠνευματικά Θέματα

Η φύση εστράφη προς τα οπίσω

By 5 Ιανουαρίου 20108 Ιουλίου, 2010No Comments

Το 1910 ένα δωδεκάχρονο αγόρι σένα μικρό χωριό της Ηπεί­ρου, το Παλαιοσέλι Κονίτσης, ξημερώνοντας τα Θεοφάνεια (στις τέσ­σερις περίπου το πρωί) σηκώθηκε και βγήκε στην αυλή. Τα πάντα ήσαν σκεπασμένα από χιόνι και το κρύο πολύ δυνατό.

Μόλις το παιδί άνοιξε την πόρτα κι έκανε το πρώτο βήμα, κοκάλωσε από την έκπληξη και τον θαυμασμό. Είδε ολόκληρη τη φύση ανε­στραμμένη! Τα είδε δηλαδή όλα ανάποδα. Τα βουνά, τα σπίτια, τα δέν­δρα, ακόμη και τον ουρανό πού ήταν καθαρός και γεμάτος αστέρια. Τα κλαδιά κάτω και οι ρίζες των δένδρων επάνω. Οι στέγες με τα κεραμί­δια των σπιτιών κάτω και τα θεμέλια τους επάνω. Οι μάνδρες των αυλών και αυτές ανάποδα. Και τα βουνά το ίδιο… Και τον Αώο ποταμό να κυλά αντίστροφα, από κάτω προς τα πάνω!

Τί το παράδοξο; Μήπως ή Εκκλησία μας αυτή την ήμερα δεν βε­βαιώνει θριαμβευτικά: «Ό Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω…»; Όταν το παιδί κάπως συνήλθε από την γλυκεία εκείνη έκπληξη, γύ­ρισε, για να μπει μέσα στο σπίτι και είδε ότι όλα ήσαν πλέον φυσικά. Στράφηκε όμως αμέσως προς τα έξω… Και να, ή αύτη ανεστραμμένη φύσις… Ή ίδια προηγούμενη ακατάληπτη εικόνα σε μια γαληνόμορφη, παράξενη, αχνή και διάχυτη φωτοχυσία!… Δεν ήταν από το πάλλευκο χιόνι πού είχε καλύψει σε μεγάλο ύψος τα πάντα· ούτε από τον κατακάθαρο ουρανό με το πλήθος των αστέρων. Όχι ήταν κάτι άλλο, πού κυρίευσε τις αισθήσεις και την παιδική ψυχούλα αυτού του αγοριού. Ήταν μια πρωτόγνωρη γαληνόμορφη φωτοχυσία, τέτοια πού δεν ξανάζησε ποτέ μέχρι πού πέθανε ογδόντα τεσσάρων ετών. Και το δωδε­κάχρονο εκείνο αγόρι, ήταν ό πατέρας μου.

Πόσες άραγε ψυχές αμόλυντες και αγνές θα έχουν δει το παραδοξώτατο αυτό γεγονός της ανεστραμμένης φύσεως;
Τις δύο – τρεις φορές πού μου διηγήθηκε ό πατέρας μου αυτό το γεγονός, με τις ίδιες πάντοτε λέξεις, ή φωνή του ήταν σιγανή, ταπεινή και από τα μάτια του έτρεχαν συνεχώς δάκρυα, πού προκαλούσαν κατάνυξη και δέος!…

Πηγή: ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, ΠΑΤΡΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

 

Τα Αγία Θεοφάνεια είναι μία από τις αρχαιότερες εορτές της εκκλησίας μας η οποία θεσπίσθηκε το 2ο αιώνα μ.Χ. και αναφέρεται στη φανέρωση της Αγίας Τριάδας κατά τη βάπτιση του Ιησού Χριστού. Η ιστορία της βάπτισης έχει ως εξής: Μετά από θεία εντολή ο Ιωάννης ο Πρόδρομος εγκατέλειψε την ερημική ζωή και ήλθε στον Ιορδάνη ποταμό όπου κήρυττε και βάπτιζε. Εκεί παρουσιάσθηκε κάποια ημέρα ο Ιησούς και ζήτησε να βαπτισθεί. Ο Ιωάννης, αν και το Άγιο Πνεύμα τον είχε πληροφορήσει ποιος ήταν εκείνος που του ζητούσε να βαπτισθεί, στην αρχή αρνείται να τον βαπτίσει ισχυριζόμενος ότι ο ίδιος έχει ανάγκη να βαπτισθεί από Εκείνον. Ο Ιησούς όμως του εξήγησε ότι αυτό ήταν το θέλημα του Θεού και τον έπεισε να τον βαπτίσει. Και τότε μπροστά στα έκπληκτα μάτια των θεατών διαδραματίσθηκε μία μοναδική και μεγαλειώδης σκηνή, όταν με την μορφή ενός περιστεριού κατήλθε το Άγιο Πνεύμα και κάθισε επάνω στο βαπτιζόμενο Ιησού, ενώ συγχρόνως ακούσθηκε από τον ουρανό η φωνή του Θεού η οποία έλεγε: «Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα» («Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός, αυτός είναι ο εκλεκτός μου»).

Από τότε και το Βάπτισμα των χριστιανών, δεν είναι «εν ύδατι», όπως το βάπτισμα «μετανοίας» του Ιωάννη, αλλά «εν Πνεύματι Αγίω». Ο Κύριος με το να βαπτιστεί αγίασε το νερό, το έκανε νερό αγιασμού και συμφιλίωσης με το Θεό. Έτσι η Βάπτιση του Κυρίου άνοιξε τη θύρα του Μυστηρίου του Βαπτίσματος. Με την καθαρτική χάρη του αγίου Βαπτίσματος ο παλαιός αμαρτωλός άνθρωπος ανακαινίζεται και με την τήρηση των θείων εντολών γίνεται κληρονόμος της βασιλείας των ουρανών.

 

 

Ἀπολυτίκιον 

Ἦχος α’.
Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου σου Κύριε, ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις· τοῦ γάρ Γεννήτορος ἡ φωνή προσεμαρτύρει σοι, ἀγαπητόν σε Υἱόν ὀνομάζουσα· καί τό Πνεῦμα ἐν εἴδει περιστερᾶς, ἐβεβαίου τοῦ λόγου τό ἀσφαλές. Ὁ ἐπιφανείς Χριστέ ὁ Θεός, καί τόν κόσμον φωτίσας δόξα σοι.

 

 

Close Menu