Θεοφιλέστατε εψηφισμένε Επίσκοπε της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης επισκοπής Ανδρούσης κ Θεόκτιστε,
Οι συγκροτούντες την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, δια της τιμίας ψήφου των, μετά από πρόταση του Σεβ. Μητροπολίτου Μον/σίας και Σπάρτης και αγαπητού αδελφού κ. Ευσταθίου, σε επέλεξε ως Βοηθό της Ιεράς Μητροπόλεως Μον/σίας και Σπάρτης κοντά στον Σεβ. Μητροπολίτη της, για να συνεχίσεις το έργο το ποιμαντικό, το διδακτικό, το αγιαστικό.
Και ιδού. Όλοι εμείς σήμερα εδώ, αρκετοί Αρχιερείς, λαός πολύς και άρχοντες συγκεντρωθήκαμε, όχι για να γιορτάσουμε, αλλά για να συμμετάσχουμε στο μεγάλο γεγονός της δικής σου προσωπικής πεντηκοστής. Και δεν είναι μόνο σταθμός για εσένα η ημέρα αυτή είναι σταθμός για όλους μας. Για τους αρχιερείς που αξιώνονται μέσα από τα χωματένια χέρια τους να γίνουν οικονόμοι του χαρίσματος της Εκκλησίας μας. Σταθμός για τους φίλους και συνεργάτες, όπως ακριβώς μνημονεύσατε. Για τους συγγενείς σας και ιδίως για την στοργική μητέρα σας. Είναι μία σκηνή την οποία πολλοί αρχιερείς, όταν αξιώθηκαν να έχουν τους γονείς κοντά τους συνετρίβησαν στην συγκίνηση. Και άλλοι πολλοί, αυτή την ώρα, νοσταλγικά άφησαν τις σκέψεις τους γύρω από την μνήμη τους.
Θεοφιλέστατε, σε ευλόγησε ο Θεός να γεννηθείς και να ανατραφείς σε ένα χριστιανικό οικογενειακό περιβάλλον. Σε ευλόγησε ο Θεός και σε αξίωσε να ανατραφείς και να συναναστραφείς μέσα σε χώρους πνευματικούς ανθρώπους πνευματικούς, οι οποίοι σου έδειξαν τον δρόμο να περπατήσεις τον ορθό και σε στήριξαν στην επιλογή σου. Όλοι εμείς που σε αγαπήσαμε και σε αγαπάμε, οι αρχιερείς που σε ψήφισαν με την τιμία τους ψήφο, είδαμε το έργο σου και την δημιουργική διαδρομή σου. Έργο ως εκπαιδευτικού για 25 ολόκληρα χρόνια, έργο ως κληρικού, διακονία δυνατή, ουσιαστική, ωφέλιμη κοντά στο Θυσιαστήριο του Ιησού Χριστού. Δύο νευραλγικοί χώροι του κόσμου μας, χώροι της κοινωνίας μας, η Εκκλησία και η Παιδεία, απόλαυσαν τον ιδρώτα και τους κόπους σου.
Ιδού λοιπόν σήμερα. Ο Θεός σε αξιώνει και θα ήθελα, μέσα από αυτή την αξίωση, να υπογραμμίσω δύο σημεία. Είναι μεγάλη ευλογία, την στιγμή αυτή, ότι έρχεσαι να διακονήσεις, με τον τίτλο μεν του Επισκόπου της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Ανδρούσης, αλλά ουσιαστικά να σταθείς πλάι στο πλευρό του αγαπητού αδελφού Σεβ. Μητροπολίτου Μον/σίας και Σπάρτης κ. Ευσταθίου. Δίπλα σε έναν αδελφό Μητροπολίτη ο οποίος διακρίνεται για την σύνεση, την διάκριση, τα σωστά βήματα και είναι ένας από τους αρχιερείς ο οποίος, με τον τρόπο του και την διακονία του, γίνεται συνεχώς δάσκαλος και στους μεγαλύτερους και στους μικρότερους.
Είναι ιδιαιτέρως ευλογία, ότι ο Θεός σε στέλνει μετά από πολλά χρόνια πλησίον του, για να συνεργαστείς. Μου έλεγε ότι ως ιεροκήρυκας στην γειτονική Μητρόπολη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως σε υπεδέχθη μικρό ως φοιτητή και ιδού σήμερα, οι ανεξιχνίαστες βουλές του Θεού οδηγούν τα βήματά σου κοντά του, για να τον βοηθήσεις στον κόπο και να ενταχθείς από αυτόν σε ένα έργο καθαρά γόνιμο εκκλησιαστικό. Και το δεύτερο, έρχεσαι να διακονήσεις ένα δημιουργικό Μητροπολίτη για τον οποίο και «οι λίθοι κεκράξονται», για την αγάπη του προς τον πονεμένο και δοκιμαζόμενο άνθρωπο, για το πλήθος των ιδρυμάτων, όχι μόνο ποσοτικά αλλά και ποιοτικά. Και αυτό που έχει αξία σήμερα στη ζωή δεν είναι η ποσότητα αλλά η ποιότητα. Και οι άνθρωποι οι πονεμένοι που φεύγουν πονεμένα από αυτή την ζωή δε στενοχωριούνται τόσο, διότι δεν έχουν τις τελευταίες ώρες της ζωής τους ένα κομμάτι ψωμί, αλλά διότι αυτό, όταν προσφέρεται, δεν δίνεται με αγάπη και ενδιαφέρον.
Στα Ιδρύματα του Σεβ. Σπάρτης όποιος τα επισκεφθεί η και ζήσει μέσα τους θα βιώσει και την ποσότητα και την ποιότητα.
Έτσι λοιπόν, έρχεσαι να βοηθήσεις σε χώρο που όσο περνά ο καιρός γίνεται πιο αναγκαίος, δηλαδή η αγάπη του Θυσιαστηρίου της Εκκλησίας μας δεν σταματάει μέσα στους τέσσερις τοίχους, αλλά διαχέεται, προς τα έξω, στον πονεμένο και κουρασμένο άνθρωπο. Ιδιαίτερα η σημερινή εποχή μέσα στις πολλές δυσκολίες έχει από αυτή την αγάπη πολύ μεγάλη ανάγκη. Γι αυτό πρέπει να είναι συνεχές και αυξανόμενο έργο της Εκκλησίας μας η συμπαράσταση στους ενδεείς και πονεμένους συνανθρώπους μας. Επομένως, και η ευλογία να έρθεις και να υπηρετήσεις τον άγιο Μον/σίας και Σπάρτης, αλλά και η δυνατότητα να συνεχίσεις την διακονία σου μέσα σ αυτό το έργο της αγάπης είναι δύο γεγονότα που πρέπει πάντα να σε θερμαίνουν και να σου δίνουν δύναμη.
Λοιπόν, σήμερα, με εκείνους οι οποίοι σε αγαπούν περισσότερο και μετά την πρόταση του Σεβ. Μητροπολίτου Μον/σίας και Σπάρτης και την αποδοχή της και την χειροτονία σου σήμερα σ αυτόν τον ιστορικό χώρο, στον οποίο τα βήματά σου είναι γνώριμα, όλοι μας ευχόμαστε ο Θεός να σε σκεπάζει με την χάρη του, να σε ενδυναμώνει και, όταν παρουσιάζονται δυσκολίες, η πείρα σε έχει διδάξει, ότι το Θυσιαστήριο είναι αυτό που ανακουφίζει, αναπαύει, ανανεώνει και δίνει δύναμη στο έργο της διακονίας.
