Την Κυριακή 16 Μαρτίου 2014, Β΄ Νηστειών, η Ενορία του Αγίου Νικολάου Σπάρτης εόρτασε και πανηγύρισε τη μνήμη των Λακώνων Αγίων. Το Σάββατο το απόγευμα τελέσθηκε Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Μονεμβασίας και Σπάρτης κ.κ. Ευσταθίου. Τον θείο λόγο κήρυξε ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίων Αναργύρων π. Πορφύριος Κονίδης. Τη Κυριακή το πρωί τελέσθηκε η ακολουθία του Όρθρου και στη συνέχεια η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη κ.κ. Ευσταθίου. Ακολούθησε η εις Πρεσβύτερον χειροτονία του Διακόνου π. Ευσέβιου Ρασσιά.
Ο νεοχειροτονηθείς, στον σύντομο χειροτονητήριο λόγο του, αφού αναφέρθηκε στο θείο κάλεσμα που τον ώθησε στην ιερωσύνη, εξέφρασε τις ευχαριστίες του προς τον Θεοφιλέστατο βοηθό Επίσκοπο Ανδρούσης κ.κ. Θεόκτιστο, τον καθηγούμενο της Ιεράς Μονής των Αγίων Τεσσαράκοντα π. Εφραίμ, μαζί με τους συμμοναστές αδελφούς του, την καθηγούμενη της Ιεράς Μονής Ζερμπίτσης Παρθενία, τον εφημέριο του Ι.Ν Αγίου Νικολάου π. Κων/νο Ορφανάκο, τον καθηγητή θεολογίας κ. Καραγεωργούδη, τους γονείς, την αδελφή και τους συγγενείς του, καθώς βέβαια και τους φίλους, τους γνωστούς και τους συμπατριώτες του, τόσο για την έκδηλη αλλά και αμέριστη αγάπη και συμπαράστασή τους προς το πρόσωπό του, όσο και για τη συμμετοχή όλων στην προσωπική του Πεντηκοστή.
Με έκδηλη συγκινησιακή φόρτιση ο νεοχειροτονηθείς εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς τον Σεβ. Μητροπολίτη κ.κ. Ευστάθιο για τις πατρικές συμβουλές και την πνευματική καθοδήγηση, ενώ υποσχέθηκε να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να φανεί αντάξιος της εμπιστοσύνης με την οποία εξ’ αρχής τον περιέβαλε.
Παίρνοντας τον λόγο, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας, επαίνεσε τον χειροτονηθέντα για το ήθος και την εν γένει πνευματική και μοναχική ζωή του. Επίσης τόνισε πως η ζωή του κληρικού είναι σταυροαναστάσιμη, ενώ το Ιερατικό αξίωμα και στους τρεις βαθμούς του, προϋποθέτει τη διαρκή διακονία, τόσο προς τον Θεό, όσο και προς τους Ανθρώπους. Ολοκληρώνοντας ο Σεπτός Ποιμενάρχης μας την προσλαλιά του συνεχάρη τους γονείς του νεοχειροτονηθέντα για το ήθος τους και την πνευματική θωράκιση του τέκνου τους καθώς και την υπόλοιπη οικογένειά του για την στήριξη που του παρείχε στον δύσκολο δρόμο που επέλεξε.
Ακολουθεί ο χειροτονητήριος λόγος του νεοχειροτονηθέντα π. Ευσέβιου Ρασσιά:
Σεβασμιότατε πάτερ και Δέσποτα
Άγιε καθηγούμενε της Ι Μ των Αγίων Τεσσαράκοντα
Σεβαστοί πατέρες
Αδελφοί μου αγαπητοί,
Από όταν άρχισα να αντιλαμβάνομαι τον κόσμο νήπιο ακόμη, άρχισε και ένας ιερός σκοπός και στόχος, να απαντήσω στο θείο αυτό κάλεσμα , που με προέτρεπε να φορέσω το τιμημένο ράσο, και το βαρύ πετραχήλι το οποίο είναι ποτισμένο με τους ιδρώτας, τα δάκρυα, και σε πολλές περιπτώσεις με τα αίματα του μαρτυρίου των πατέρων, τα οποία έχυσαν για του Χριστού την πίστη την αγία αλλά και για το πάσχοντα πνευματικά και όχι μόνο συνάνθρωπο.
Ηθέλησα και εγώ λοιπόν αυτή την θεϊκή κλήση να απαντήσω. Ηθέλησα, μαθαίνοντας και γνωρίζοντας από τους αγίους πατέρες ότι θα περπατώ τον δρόμο της ζωής μου όχι με το εγώ, αλλά με το εμείς, με όλους τους αδερφούς μας, που έχουν ανάγκη την στήριξη την πνευματική, την μυστηριακή, την λειτουργική, που έχουν ανάγκη την Θ. Χάρη που αναξίως θα φέρω με το μέγα μυστήριο της Ιεροσύνης. Προχωρώ σε αυτό το δρόμο τον συχνά πυκνά δύσβατο και δύσκολο καθώς στην πορεία μου αιφνιδίως οι εχθροί της ψυχής μας οι αόρατοι, αλλά και οι ορατοί της πίστεως μας, σαν τους ληστές θα με πετροβολούν με σκοπό να σταματήσω. Προχωρώ λοιπόν, έχοντας όλα αυτά χαραγμένα στην καρδιά και στην ψυχή μου, αλλά δεν φοβούμαι, και δεν πρέπει να φοβούμαι διότι σαν νήπιο θα κρατιέμαι σφιχτά από το χέρι του θεού Πατέρα μας, που και Εκείνος θα σκουπίζει τους ιδρώτες του μετώπου μου και θα με παρηγορεί, και θα με συγχωρεί για τις ανθρώπινες μου αδυναμίες ενισχύοντας με να τελειώσω την πορεία μου.
Άρχισε ο σκοπός της ζωής μου να εκπληρώνεται πριν από περίπου 2 έτη, όταν αξιώθηκα και με την αφιέρωση μου ολοκληρωτικά στο Κύριο μας, του μοναχικού και αγγελικού σχήματος και του 1ου βαθμού της ιεροσύνης, και που σήμερα, ολοκληρώνεται αυτός ο ιερός μου πόθος με τον 2ο βαθμό της ιεροσύνης από τα άγια χέρια σας Σεβασμιότατε δέσποτα. Αισθάνομαι μέγα και ιερό δέος ετούτη την στιγμή για αυτήν την μεγάλη δωρεά που λαμβάνω, η καρδιά και η ψυχή μου, ακόμα και αυτό το χωμάτινο σώμα μου, συγκλονίζονται με την θεία αυτή κλήση του Κυρίου μας προς την αναξιότητά μου.
Δοξολογίες και ευχαριστίες αναπέμπει η ψυχή μου στον Πανάγαθο Θεό στον Κύριο μας Ιησού Χριστό, στην Κυρία Θεοτόκο που με αξιώνουν να γίνω και εγώ ένας μικρός εργάτης της Αγίας μας Εκκλησίας, στους Αγίους Τεσσαράκοντα μάρτυρες τους και προστάτες της μονής της μετανοίας μου, στον Άγιο Ιερομάρτυρα Ευσέβιο που αναξίως φέρω το όνομα του, στον Άγιο Ιερομάρτυρα Χαράλαμπο, που έκαναν πολλές φορές αισθητή την παρουσία τους στην ζωή μου με την εξ ουρανού βοήθεια τους, στον Άγιο Νικόλαο που με την ευλογία σας Σεβασμιότατε διακόνησα στον ναό του, εξαιρέτως δε και στους Λάκωνες Αγίους, όπου με αξιώνουν σήμερα αυτής της μεγάλης δωρεάς.
Επικαλούμαι ετούτη την ιερή στιγμή τις ευχές και τις πρεσβείες του μακαριστού γέροντος και συμπατριώτη μου, πατρός Ευσεβίου Γιαννακάκη, καθώς το ηγιασμένο πρόσωπο του, οι αγώνες του, η αγία ζωή και πολιτεία του και οι χαριτωμένοι λόγοι του έχουν χαραχθεί στην ψυχή μου από παιδί.
Ο καλός Θεός μας όμως κατά τη διάρκεια της ζωής μου ακόμα και κατά της διάρκεια της Ιεροδιακονίας μου έστειλε ανθρώπους που με στήριξαν και με βοήθησαν για να εκπληρωθεί ο ιερός αυτός μου πόθος.
Αισθάνεται η καρδιά μου την ανάγκη πολλών ευχαριστιών και αιώνια ευγνωμοσύνη στους αγαπημένους μου γονείς Χαράλαμπο και Γεωργία που παρά τις πολύ δύσκολες στιγμές τους με ανέθρεψαν εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, και που όχι δεν με απέτρεψαν από το να αφιερωθώ στην εκκλησία του Χριστού μας, αλλά με παρότρυναν με ενίσχυσαν με την αγάπη τους, τον παρήγορο λόγο τους και τις πολύτιμες συμβουλές τους και κατά τη διάρκεια της ιεροδιακονίας μου.
Στην αδερφή μου Αφροδίτη στο γαμπρό μου Αλέξη , στην γιαγιά μου, και σε όλους τους στενούς μου συγγενείς για την μεγάλη τους συμπαράσταση και στήριξη. Στους καλούς μου φίλους και πνευματικούς αδελφούς Χαράλαμπο και την οικογένεια αυτού που σαν πραγματικά αδέλφια με ωφέλησαν και με στήριξαν πολύ, και μου συμπαραστάθηκαν καθώς κατά τον Αγιο Νεκτάριο : «Η φιλία έχει σταθερό και ασυμβίβαστο ήθος. Είναι η φιλία ένα είδος ηθικής ευχαρίστησης, που κατευχαριστεί την ψυχή. Η φιλία υπομένει τα πάντα, συμπάσχουσα και συμπαραστεκόμενη.»
Στον ελλογιμότατο καθηγητή θεολογίας και υποδιευθυντή της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας των Αθηνών κ. Εμμανουήλ Καραγεωργούδη για την πολύτιμη βοήθεια του και στήριξη του, κατά τη διάρκεια της Φοίτησης μου για την απόκτηση του πτυχίου μου.
Στην καθηγουμένη της Ιεράς Μονής Ζερμπίτσης Παρθενία μοναχή Γαλλά και στην αδελφότητα αυτής για τις ευχές τους, τις προσευχές τους και για την μεγάλη τους στήριξη και συμπαράσταση.
Σε όλους τους κληρικούς και μοναχούς της Ιεράς μας Μητροπόλεως αλλά και τους υπαλλήλους των γραφείων αυτής, για την άψογη συνεργασία μας. Στους Ιερείς σήμερον που κυκλώνουν το ιερό θυσιαστήριο και που θερμώς δέονται για αυτήν την ιερή στιγμή. Εξαιρέτως δε θερμές ευχαριστίες οφείλω στους στενούς αδελφούς, συνεργάτες και συνδιακόνους μου για την πολύτιμη βοήθεια τους αυτά τα δύο χρόνια.
Θερμές ευχαριστίες στον εφημέριο της ενορίας αυτής του Αγίου Νικολάου Σπάρτης πρωτοπρεσβύτερο π. Κων/νο Ορφανάκο για την μεγάλη του αγάπη, και στήριξη καθώς και στους ιεροψάλτες , επιτρόπους, νεωκόρους, ιεροπαίδες, και όλους τους ενορίτες για την συμπαράσταση και την άψογη συνεργασία μας. Θερμώς ευχαριστώ όλους τους παρισταμένους που προσήλθαν από την ιδιαιτέρα πατρίδα μου την Πελλάνα, την Σπάρτη αλλά και αυτούς που ήλθαν από μακριά για να συμπροσευχηθούν σε αυτήν την προσωπική μου πεντηκοστή.
Θερμώς ευχαριστώ τον καθηγούμενο της Ιεράς μονής των Αγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων και πνευματικό μου πατέρα , Αρχιμανδρίτη π. Εφραίμ Μιλτιάδου που από την στιγμή που εντάχθηκα στην αδελφότητα της ιεράς μονής δεν έπαψε να με στηρίζει, να με αναπαύει κάτω από το άγιο πετραχήλι του και ποτέ δεν έλειψε από τα χείλη του ο λόγος ο συμβουλευτικός και παρηγορητικός αλλά και τους αδελφούς μου, τους πατέρες της Ιεράς μονής.
Θερμές ευχαριστίες και στον Θεοφιλέστατο βοηθό Επίσκοπο Ανδρούσης, κ.κ. Θεόκτιστο και για την δική του στήριξη και βοήθεια, που με την σεπτή εντολή και ευλογία σας Σεβασμιώτατε, διακόνησα και κοντά του.
Ζητώ την συγχώρεση από όλους τους κληρικούς και λαϊκούς αν τους λύπησα κατά τη διάρκεια της διακονίας μου.
Σεβασμιότατε γέροντα, πώς να εκφράσω με λόγια την ευγνωμοσύνη που νιώθει η καρδιά και ψυχή μου προς το πρόσωπο σας, σε εσάς τον πραγματικό Ιεράρχη, τον στοργικό πνευματικό πατέρα της Ιεράς μας Μητροπόλεως, που χαίρεστε με τις χαρές των παιδιών σας, αλλά και αγωνιάτε με τις αγωνίες τους και που δίνετε κυριολεκτικά και την τελευταία ρανίδα του αίματος της καρδιάς σας για να ανακουφίζονται και να αναπαύονται όχι μόνο οι πνευματικά πάσχοντες συνάνθρωποι μας. Σε εσάς που πατρικά με ευεργετήσατε όπου είχα ανάγκη. Που διδάσκοντας με σαν καθηγητής μου, με αξιώσατε από το 20ο κιόλας έτος της ηλικίας μου του θείου Κηρύγματος. Που μου δώσατε το μεγαλύτερο αξίωμα που μπορεί να λάβει ένας άνθρωπος την ιεροσύνη. Που ποτέ δεν έλειψαν από τα άγια χείλη σας, οι ευχές και θερμές προσευχές σας για την αναξιότητα μου, οι συμβουλές σας οι πνευματικές και λειτουργικές, κάθε στιγμή, ακόμα και στο αυτοκίνητο κατά τη διάρκεια των ιεραποστολικών ταξιδιών μας και στις πιο απομακρυσμένες Ενορίες της Μητροπόλεως μας. Σε εσάς που βρήκα στήριγμα και θα έχω στήριγμα και κατά τη διάρκεια της νέας αυτής διακονίας που μου αναθέτετε. Υποσχόμενος ότι θα αγωνιστώ με όλες μου τις δυνάμεις και σας παρακαλώ να εύχεστε και να προσεύχεστε να φανώ άξιος της μεγάλης δωρεάς που μου δίνετε σήμερα. Σας παρακαλώ δεχθείτε και την συγγνώμη μου για τις τυχόν παραλείψεις και αδυναμίες μου αυτά τα δύο χρόνια που διακόνησα κοντά σας
Θερμώς σας ευχαριστώ Σεβασμιότατε Δέσποτα και Γέροντα και αιώνια ευγνωμοσύνη σας οφείλω, για όλες τις προς εμέ ευεργεσίες, διδάχθηκα και θα διδάσκομαι ακόμα πολλά από εσάς, όμως επιτρέψατε μου τελειώνοντας να αναφέρω δύο από τις διδασκαλίες σας που συχνά πυκνά αναφέρετε και κυρίως τις βιώνετε, αυτές τις δύο διδασκαλίες που θερμά σας παρακαλώ να εύχεστε να είναι οι οδηγοί μου κατά τη διάρκεια της Ιερατικής μου Πορείας:
« Συγχώρα και προχώρα,
Αγάπα δίχως όρια και όρους» αμήν .
