Εὐλαβέστατοι Λειτουργοί τοῦ Ὑψίστου,
Ἐντιμότατοι ἀξιωματοῦχοι τῆς Πολιτείας καί τοῦ Λαοῦ μας, Ἄρχοντες τοῦ Ἱστορικοῦ Νομοῦ μας καί τῆς περιάκουστης Σπάρτης,
Χριστιανοί μου ἀγαπητοί, γηγενεῖς καί φιλοξενούμενοι, πού ἀποτελεῖτε τά τίμια μέλη τῆς ἐπί γῆς Στρατευομένης Ἐκκλησίας μας
Σε μία ἐποχή περίεργη, γεμάτη ἀντιφάσεις καί ἀντιθέσεις, πού τήν χαρακτηρίζει ἡ ἰδεολογική σύγχυση καί ἡ ὀργανωμένη προσπάθεια ἀποπροσανατολισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό, σέ μία ἐποχή, πού ἔχασαν τήν ἀξία τους τά ρετιρέ καί τήν πῆραν τά σκοτεινά ὑπόγεια, πού τό δίκαιο τοῦ ἰσχυροῦ ἔχει πέραση, πού οἱ πολλοί μηχανοκρατοῦνται καί ἐλάχιστοι στοχάζονται, σέ μία περίοδο γεμάτη μέ προβλήματα καί μέ ἔλλειψη προβληματισμοῦ, ἡ φιλόστοργη Ἐκκλησία μας ἐξακολουθεῖ μέ τήν ὑπομονή, πού τῆς ἔδωσε ὁ Ἱδρυτής της, μέ τήν ἐπιμονή, πού τῆς ὑπαγορεύει ἡ ἀγάπη της γιά τόν κάθε ἄνθρωπο καί μέ τήν ἀντοχή της, πού εἶναι πλέον ὄχι μόνο δεδομένη, ἀλλά καί διαχρονικά ἐπιβεβαιωμένη, ἐξακολουθεῖ νά προβάλλει τήν σώζουσα ἀλήθεια καί νά ὑποδεικνύει διακριτικά καί νά προσφέρει ἐλεύθερα καί ἀβίαστα τά ἀπαραίτητα πνευματικά ἐφόδια καί τά ἀξιοθαύμαστα καί ἀναντικατάστατα στηρίγματα γιά μία πνευματική ζωή καί γιά μία θριαμβευτική πορεία.
Μέσα στόν ἁγιασμένο χῶρο της βιώσαμε καί συνεχίζουμε νά βιώνουμε, ἀνάλογα ὁ καθένας μέ τόν βαθμό τῆς πίστεώς του καί τήν δεκτικότητα τῆς προσλήψεως, τά Πανάχραντα πάθη τοῦ Κυρίου μας καί πρό πάντων τό Μυστήριο τοῦ Σταυροῦ, πού εἶναι τό Σύμβολο τῆς θυσίας, ἡ πηγή τῆς δυνάμεως καί ὁ ἀσύγκριτος διδάσκαλος γιά τόν καθένα, πού ἔχει πνεῦμα μαθητείας.
Γιά νά κατανοηθεῖ τό μεγαλεῖο καί τό Μυστήριο τοῦ Σταυροῦ, πού εἶναι ἡ ὑπερφυής καί ἔνδοξη ἁγία Τράπεζα ἐπάνω στήν ὁποία προσφέρων καί προσφερόμενος ὑπῆρξε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, προκειμένου μέ τήν θυσία αὐτή ν΄ἀποκαταστήσει τίς σχέσεις τοῦ Θεοῦ μέ τόν ἄνθρωπο καί τήν σχέση του μέ τήν φύση, εἶναι ἀνάγκη νά ἰδοῦμε τή φοβερή διάσπαση μετά τήν πτώση.
Μετά τήν παράβαση τῆς πρώτης ἐντολῆς,
Α) διασπάστηκε ὁ Ἄνθρωπος ἀπό΄τόν Θεό. Ὁ Θεός εἶναι φῶς καί ζωή. Ὁ ἄνθρωπος ἔφυγε ἀπό τό φῶς καί εὑρέθηκε στό σκοτάδι. Φόρεσε τόν δερμάτινο χιτῶνα τῆς φθορᾶς καί συνάντησε τό θάνατο. Πρίν ἀπό τήν πτώση χαίρεται τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ μετά τήν πτώση φοβᾶται καί κρύβεται. Τόσος ἦταν ὁ σκοτισμός τοῦ νοῦ του, ὥστε δέν θεοποίησε ἁπλῶς τίς ἰδέες, ἀλλά καί αὐτά τά πάθη του, ὥστε ἡ εἰδωλολατρία νά ἀποτελεῖ τήν χειρότερη ἐξαθλίωση τοῦ λογικοῦ ἀνθρώπου.
Β) Διασπάστηκε ἡ σχέση τῶν ἀνθρώπων μεταξύ τους. Ὁ Ἀδάμ, βλέποντας τήν Εὔα μέ θαυμασμό, ἀναφωνεῖ « Τούτου νῦν ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστῶν μου καί σάρξ ἐκ τῆς σαρκός μου». Μετά τήν πτώση του, ἀπευθύνεται στόν Θεό, διαμαρτυρόμενος, καί τοῦ λέγει «ἡ γυναίκα, πού μοῦ ἔδωκες, αὐτή φταίει».
Γ) Διασπάστηκε καί ὁ ἴδιος ἐσωτερικά. Στήν ἀρχή ἦταν ἑνωμένες ὅλες οἱ δυνάμεις του μέ κέντρο τόν Θεό. Μετά, ἀφοῦ χάθηκε τό κέντρο, ἀποδιοργανώθηκε. Ἄλλα σκέπτεται ὁ νοῦς του, ἄλλα ἐπιθυμεῖ ἡ καρδιά του καί ἄλλα ἐνεργεῖ ἡ βούλησή του, καί
Δ) Διασπάστηκε καί ὁ σύνδεσμος τοῦ ἀνθρώπου μέ τήν φύση. Πρίν ἀπό τήν πτώση ἦταν βασιλιάς της καί ἀφέντης της. Μετά ἔχασε τόν θρόνο του καί ἡ φύση ἀρνεῖται νά ὑποταχθεῖ καί στέκεται ἀπειλητική ἀπέναντί του. Τοῦ κρύβει τά μυστικά της καί γιά νά τά μάθει κουράζεται ὑπερβολικά καί ὑποφέρει καί διαθέτει πολύ ἱδρώτα, προκειμένου νά γευθεῖ τούς καρπούς της, πού ἄλλοτε ἄκοπα τοῦ πρόσφερε.
Ὅλες αὐτές τίς διασπάσεις τίς ἕνωσε ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου μας. Γι ΄αὐτό θριαμβευτικά ὁ ἐμπνευσμένος ὑμνογράφος στό βαθυστόχαστο ὕμνο του ἀναφέρει: «Ἥπλωσας τάς παλάμας καί ἥνωσας τά τό πρίν διεστῶτα». Ὁ Ἅγιος Κύριλλος τῶν Ἱεροσολύμων ὁ Ἀρχηθύτης ἐπίσης προσθέτει «ἐγηγερμένου τοῦ σημείου τουτέστι τοῦ Σταυροῦ, γέγονεν ἄφεσις τῶν ἐν αἰχμαλωσίᾳ, συνδρομή πρός ὁμοψυχίαν, σπουδή πρός ὁμόνοιαν καί ὁμοπιστίαν τῶν πάλαι διηρημένων».
Ὁ Τίμιος Σταυρός γίνεται ἀπαρχή ἑνότητος
Α) Μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπων. Τά ἁπλωμένα χέρια του συμβολίζουν τό ἀγκάλιασμα τοῦ Θεοῦ, τήν ἀποκατάσταση τοῦ ἀνθρώπου, τήν κατάργηση τῆς ἔχθρας,τήν καταλλαγή, τήν ἄφεση καί τήν λύτρωση.
Β) Μεταξύ τῶν ἀνθρώπων. Βλέπουμε νά συντελεῖται στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας τό μέγα Θαῦμα. Νά συλλειτουργοῦν καί νά συμπροσεύχονται στόν ἱερό τοῦ Ναοῦ χῶρο ἄνθρωποι κάθε ἡλικίας καί τῶν δύο φύλων, ἀπό ὅλα τῆς κοινωνίας τά στρώματα καί ἀπό ὅλες τίς φυλές τῆς γῆς. Ἡ Ἐκκλησία διά τοῦ Σταυροῦ «μία ποίμνη γέγονε ἀγγέλων καί ἀνθρώπων».
Γ) Ἐσωτερικά. Οἱ τρεῖς δυνάμεις τῆς ψυχῆς, πού ἔχασαν τό κέντρο, τώρα ἐπανεντροχιάζονται. Ὁ νοῦς σκέπτεται ὅ,τι θέλει ὁ Θεός, ἡ ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου ταυτίζεται μέ τήν ἐπιθυμία τοῦ Θεοῦ καί ἡ θέλησή του μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, καί Δ) Ξαναγίνεται βασιλιᾶς τῆς κτίσεως καί ἡ φύση ἀδιαμαρτύρητα τόν ὑπηρετεῖ. Καί αὐτό φαίνεται στήν ζωή τῶν ἁγίων. Τά ἄγρια θηρία δέν κατασπαράσσουν τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Πρόδρομο, ὅταν μικρό καί ἀπροστάτευτο παιδί εὑρίσκεται ἀνάμεσά τους, γιατί αὐτά ὀσφραίνονται τόν προπτωτικό ἄνθρωπο. Ἅλλοι ἅγιοι χρησιμοποιοῦν τά ἄγρια ζῶα γιά ἐξυπηρέτησή τους, ὅπως ὁ ἅγιος Γεράσιμος ὁ ἐν Ἰορδάνῃ, πού μεταφερόταν στήν ἔρημο ἐπάνω σέ ἕνα λιοντάρι. Στίς μέρες μας μάλιστα ὁ σεβαστός καί ἅγιος Γέροντας Παΐσιος στό ἅγιο Ὄρος εἶχε φύλακά του ἕνα τεράστιο φίδι, πού τόν πρόσεχε καί τοῦ ἔκαμε ὑπακοή σέ ὅλα. Καί ὁ ἄνθρωπος ἐπαναπροσδιορίζει τίς σχέσεις του μέ τή φύση, τήν ὑπολογίζει καί ἔτσι δημιουργεῖται τό οἰκολογικό ἐνδιαφέρον.
Ἀδελφοί μου,
Ὅσοι ἑνώνονται μέ τόν Ἐσταυρωμένο καταργοῦν ὅλες τίς διασπάσεις. Ὅπως ὅλο τό φῶς εἶναι συγκεντρωμένο στόν ἥλιο καί τό σκοτάδι ὑπάρχει μακριά του, ἔτσι καί στόν Τίμιο Σταυρό εἶναι συγκεντρωμένη ὅλη ἡ ἀγάπη, ὅλη ἡ εἰρήνη καί ὅλη ἡ εὐλογία τοῦ Παντοκράτορος Κυρίου μας.
Ἑνότητα, Εἰρήνη, Ἁρμονία καί πνευματική ὀμορφιά ἔξω καί μακριά ἀπό τόν Τίμιο Σταυρό εἶναι ἀδύνατο νά ὑπάρχουν. Γι΄αὐτό, σταυρώνοντας τό σῶμα μας, ἄς προσευχόμαστε μέ ὅλη τήν δύναμη τῆς ψυχῆς μας καί ἀς λέμε «Σταυρέ τοῦ Χριστοῦ σῶσον ἡμᾶς τῇ δυνάμει Σου».
Σπάρτη, Μ. Παρασκευή 2011
