Άρθρο του τέως σχολικού συμβούλου πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Νομού Λακωνίας κ. Θεόφιλου Σωτηρόπουλου.
Πολύ συζητιέται τελευταία η περίεργη και ανε¬λεύθερη θα έλεγα απόφαση του δικαστηρίου του Στρασβούργου, με την οποία οι Ευρωπαίοι πα¬ρεμβαίνουν, αποφασίζοντας εκείνοι για το πώς ε¬μείς, αλλά και οι άλλοι λαοί θα εκδηλώνουμε, τα τελούμε τα θρησκευτικά μας καθήκοντα προς το Θεό μας, το Χριστό μας, τον Σταυρό του μαρτυρί¬ου Του, απαιτώντας να αφαιρέσουμε τον Σταυρό, που καθαγίασε με τη θυσία Του ο Ναζωραίος στον Γολγοθά και έγινε σύμβολο ιερό προσκύνη¬μα, φυλαχτό μας, από τις αίθουσες διδασκαλίας των σχολείων με το φτηνό πρόσχημα ότι καταπιέ¬ζουμε το φρόνημα των αλλόθρησκων μαθητών!!
Τούτο αποτελεί κατάφορη παραβίαση της θρη¬σκευτικής μας ελευθερίας, αφού εκείνοι απαιτούν να διαγράψουμε τη σχετική επιταγή του Ελληνι¬κού Συντάγματος μας, ν’ αρνηθούμε τα όσια και τα ιερά μας. Γράψαμε κάτι σχετικό και άλλοτε, αλ¬λά θα γράψουμε και όσες φορές χρειαστεί ακόμη όταν πρόκειται να προασπίσουμε με τον φτωχό μας λόγο, τα όσια και τα ιερά της φυλής μας, του έθνους μας. Η απόφαση αυτή είναι αντιδημοκρα¬τική, αντιδεοντολογική ανίερη αν θέλετε, γιατί με πιο δικαίωμα παρεμβαίνει στην ελεύθερη διακίνη¬ση ιδεών, πεποιθήσεων και θέλουν έτσι και καλά να επιβάλλουν τις παράλογες, δήθεν προοδευτι¬κές απόψεις τους; Έχουν χρέος όπως και εμείς κάνουμε, να σέβονται τους εταίρους τους, να τους θεωρούν ισότιμους, ισάξιους και όχι λαούς δεύτερης διαλογής.
Είναι δε, αντιδημοκρατικό το να θέλει με όποια απόφαση οιουδήποτε δικαστηρίου να παρέμβει, να υποδείξει, να πειθαναγκάσει, ένα λαό να αλλά¬ξει τις εικόνες του Θεού των θρησκευτικών του πεποιθήσεων, όπως τις έχει αναρτήσει στο σχο¬λείο, στα γραφεία, στα σπίτια, στην ψυχή του, για¬τί εκεί το πάνε, αφού απαιτούν να αφαιρεθεί ο Σταυρός, οι εικόνες από τα σχολεία. Θα ζητήσουν αργότερα και τα υπόλοιπα. Ε, λοιπόν, Κύριοι «μέ¬χρις εδώ και μη παρέκει», που λέει ο λαός μας. Μπήκαμε στην Ε.Ε. σαν ισότιμα μέλη, σαν Ευρω¬παίοι για να συνεργαστούμε να συνεισφέρουμε, αλλά και να απολαύσουμε μια ειρηνική δημοκρα¬τική συμβίωση, με τους γύρω μας, σεβόμενοι την
αυτοτέλεια, την κυριαρχία, την εθνική οντότητα των εταίρων μας. Δεν θα ανεχθούμε, εν προκειμέ¬νω παρεμβάσεις ανελεύθερες, δεν δεχόμαστε θρησκευτική κηδεμονία, εθνικό ευνουχισμό. Οι φι¬λοξενούμενοι μαθητές είναι ευπρόσδεκτοι, αλλά θα πρέπει να μάθουν να σέβονται, να λογαριά¬ζουν την ποιότητα της φιλοξενίας που τους προ¬σφέρουμε. Ύστερα, κύριοι εταίροι, εσείς θα μας ζητήσετε στο τέλος-τέλος να βγάλουμε και το Σταυρό μας από τα κρατικά καταστήματα, από το Σύνταγμα μας, όπου κοσμεί και προστατεύει. Ε, λοιπόν, Κάτω τα χέρια από το Σταυρό μας, κύριοι αν πιστεύετε στη Δημοκρατία στην ελευθερία στον ανθρωπισμό.
Δεν θα ανεχθούμε περαιτέρω παρεμβάσεις σας. Μας φτάνουν οι επιτιμητικοί σας λόγοι για τα οι¬κονομικά μας, που σας δώσαμε εμεί το δικαίωμα και έρχεστε εδώ και μας εξεφτελίζετε με τους αλ¬λεπάλληλους ελέγχους, με τις απειλές και είναι τούτο δικαίωμα σας. Μάθετε όμως, ότι οι ιδέες, τα πιστεύω, τα ιδανικά ενός λαού, όπως είναι ο περιούσιος ελληνικός λαός, δεν αγοράζονται, δεν αποτιμώνται, δεν ανταλλάσσονται με οποιαδήπο¬τε οικονομικά μεγέθη, που εσείς επισύρετε, κρα¬δαίνετε, λόγω της οικονομικής δυσπραγίας που διέρχεται η χώρα μας. Θα το ξεπεράσουμε και τούτο στενό και δεν θα είμαστε ευάλωτοι στις εμ¬βόλιμες προθέσεις, επιδιώξεις σας.
Μάθετε τέλος, ότι η Ελλάδα είναι ένας περιού¬σιος λαός, ο οποίος έλαμψε και καταύγασε με το ανέσπερο φως του πνεύματος της ολόκληρη την οικουμένη από τους αρχαιότατους χρόνους μέχρι σήμερα. Και τη σεβάστηκαν οι άνθρωποι του πνεύματος, όλοι εκείνοι που γνώρισαν το μεγαλεί¬α της και αναφωνούν όπως έλεγε ο Γουλιέλμος Μύλλερ:
«Χωρίς εσένα Ελλάδα τι θα ήταν άραγε ο κό¬σμος;» και αυτή είναι η σημερινή Ελλάδα με τις ό¬ποιες αδυναμίες της, οι οποίες δεν την αποδυνα¬μώνουν, μα την κάνουν να αναγεννιέται κάθε στιγ¬μή από την αρχή, να μένει ολόρθη γιατί έχει προ¬στάτη και φύλακα το Θεό της, τον νεογέννητο Χριστό που σε λίγο, γιορτάζουμε το Άγιο Τίμιο Σταυρό του Μαρτυρίου του, του Γλυκύ Ιησού.
