Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι Αρχιερείς και Πατέρες,
Αγαπητοί Συμπρεσβύτεροι,
Αγαπητοί μου εν Χριστώ Αδελφοί,
Υπάρχουν πράγματι ιστορικές στιγμές εις την ζωήν του κάθε ανθρώπου, οι οποίες προσδιορίζουν ουσιαστικά την πορείαν του.
Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός επιθυμών να συνεχισθή το λυτρωτικόν Του έργον μέσα εις τον χρόνον, εθεμελίωσε με την θυσίαν Του και την Ανάστασίν Του την Αγίαν Του Εκκλησίαν, η οποία αποτελούσα το Σώμα Του, το πορευόμενον και συνεχώς λειτουργόν την σωτηρίαν του κόσμου, είναι το κέντρον αναφοράς της σωτηρίας των ανθρώπων.
Η ζωή του ανθρώπου, προσλαμβάνει την πραγματικήν αυτής διάστασιν, ως κοινωνίας, εις την οποίαν συναντάται ο Θεός και ο άνθρωπος, το Θείον και το ανθρώπινον, το επέκεινα και η αγωνιζόμενη ζωή των ανθρώπων στην ιστορική πραγματικότητα.
Στοιχείον βασικόν εις την συνέχισιν του θελήματος του Θεού εις τον κόσμον, είναι η Αποστολική Διαδοχή εν τη Χριστιανική διδασκαλία και η συνεχής και άνευ διακοπής μετάδοσις του Αποστολικού και Επισκοπικού Αξιώματος. Ένα χαρακτηριστικόν γνώρισμα της αυθεντικότητας της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι η Αποστολική Αυτής Διαδοχή.
Και την μεν Αποστολικήν της διδασκαλίαν συνεχίζει εις τους αιώνας απαρασάλευτον, το δε Αποστολικόν αξίωμα της Ιερωσύνης, άνευ διακοπής μεταδίδεται εν τη κοινωνία Αυτής.
Ο Επίσκοπος, ως συνεχιστής και εκφραστής της Αποστολικής Διαδοχής, αποτελεί το κέντρον της εκκλησιαστικής και μυστηριακής ζωής δια της οποίας ο Λυτρωτής μας Κύριος Ιησούς Χριστός επεξεργάζεται το έργον της σωτηρίας του ανθρώπου.
Δι’ αυτόν τον λόγον, Μακαριώτατε, είμαι σήμερα βαθύτατα συγκινημένος, διότι ο Άγιος Θεός με εκάλεσε να λάβω από τας τιμίας Χείρας Σας και από των συλλειτουργούντων μεθ’ Υμών αγίων Αρχιερέων, το μέγα χάρισμα του Αποστολικού και Επισκοπικού αξιώματος, προκειμένου να υπηρετήσω και να διακονήσω τον ευλαβή και χαριτωμένο Λαόν του Θεού, ως βοηθός Επίσκοπος της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Ανδρούσης, εδώ στην Ιεράν Μητρόπολιν Μονεμβασίας και Σπάρτης, υπό τον Σεβασμιώτατον και Θεοπρόβλητον Μητροπολίτην αυτής Κύριον μοι Κύριον Ευστάθιον, τον και προτείναντά με.
Κατά την σημαντικήν και ιστορικήν αυτήν ημέραν της ζωής μου, επιτρέψατέ μου Μακαριώτατε, να αναφερθώ με πολλή ευγνωμοσύνη, σε πρόσωπα Ιερά δι’ εμέ, τα οποία με ευηργέτησαν εις την ζωήν μου και την διακονίαν μου:
– Ο σεβαστός μου και αγαπητός μου Γέροντας Μητροπολίτης πρώην Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κυρός ΘΕΟΦΙΛΟΣ, από τον οποίον έλαβον την ιερωσύνην και πολλά μου προσέφερε υλικά και πνευματικά αγαθά όλον το διάστημα που υπηρέτησα κοντά του.
– Η Ιερά μονή της μετανοίας μου, του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Στεμνίτσας Γορτυνίας, όπου εισήλθον εις τον μοναχικόν βίον και πολλά έλαβον από τον σεβαστόν Γέροντα π. Θεόκτιστον Αλεξόπουλον, Καθηγούμενον της Ιεράς Μονής και τους αγαπητούς και σεβαστούς πατέρας και αδελφούς αυτής.
– Η σεβαστή μου και πολύ αγαπημένη μου μητέρα Χριστίνα, η οποία αξιώνεται να συμμετέχη εις την χαράν μου, προς την οποίαν μεγάλην αγάπην και σεβασμόν απευθύνω, καθώς και προς τον αείμνηστον πατέρα μου Ευάγγελον.
– Οι οικογένειες των κατά σάρκα αδελφών μου Χρυσούλας και Γεωργίου, οι οποίες τόσον πολύ μου συμπαραστάθησαν εις την ζωήν μου.
– Οι πνευματικοί μου αδελφοί, κληρικοί και λαϊκοί και τα πνευματικά μου παιδιά, οι οποίοι μου έδωσαν την ευκαιρίαν να βιώσω εντόνως την Ιερωσύνην μου.
– Οι πολύ αγαπητοί μου συνάδελφοι καθηγητές και μαθητές εις τα Γυμνάσια και Λύκεια της περιοχής Μεγαλοπόλεως, μετά των οποίων έζησα ημέρες συγκινήσεως, αλληλοσεβασμού και αγάπης τα είκοσι πέντε ( 25 ) και πλέον έτη που συνυπηρέτησα και εδίδαξα ως καθηγητής κοντά τους και πάντα θα τους ενθυμούμαι και θα προσεύχομαι δι’ αυτούς και τις οικογένειές τους.
– Με αγάπην και πολύ σεβασμόν αναφέρομαι και εις τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας,με τους οποίους γνωριστήκαμε από τα φοιτητικά μας χρόνια και συνδεόμαστε αδελφικά και ανυπόκριτα, όλους όσους με τίμησαν δια της τιμίας τους ψήφου, αλλά και όλους όσους αγωνίστηκαν πραγματικά και εμόχθησαν προκειμένου να φθάσει αυτή η ευλογημένη για μένα ημέρα.
–Σεβασμόν και αγάπην αλλά και υικήν υπακοήν οφείλω εις τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. Ευστάθιον υπό την κυριαρχικήν δικαιοδοσίαν του οποίου καλούμε να διακονήσω ως Βοηθός Επίσκοπός Του. Τον ευχαριστώ για την τιμητικήν επιλογήν να με προτείνει εις την Ιεράν Σύνοδον της Ιεραρχίας δια την εκλογήν Βοηθού Επισκόπου Του. Τον διαβεβαιώ ότι θα γίνομαι καθημερινά Κυρηναίος στην Επισκοπήν του διακονία με υπακοήν, σεβασμόν αλλά και χριστιανικήν αγάπην. Ο Κύριός μας οδηγεί σήμερα τα βήματά μου σε μιαν Μητρόπολιν όπου κλήρος και λαός πανθομολογεί την αγιότηταν του βίου του ποιμενάρχη του, την αγάπην του για κάθε πάσχοντα και ταλαιπωρημένο συνάνθρωπο, που φανερώνεται με τα τόσα αρτίως λειτουργούντα φιλανθρωπικά ιδρύματα.
-Συγχωρήσατέ μου, ακόμη αυτήν την ώραν θα ήθελα να εκφράσω δημοσίως τον σεβασμόν μου, την αγάπην μου και την ευγνωμοσύνην μου, εις τον Μητροπολίτην Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλέξανδρον ο οποίος με εστήριξε, με αγάπησε και ενδιαφέρθηκε τόσο, όσο κανένας άλλος εις την ιερατικήν μου ζωήν.
Υπάρχουν και άλλοι πολλοί, οι οποίοι προσέφερον εμμέσως ή αμέσως πολλές υπηρεσίες εις την ζωήν μου, όπως οι σεβαστοί μου διδάσκαλοι, όλων των βαθμίδων, καθώς και πολλοί κληρικοί και λαϊκοί, προς τους οποίους εκφράζω την αγάπην μου και τις θερμές μου ευχαριστίες.
Με αγάπην και πολύ συγκίνησιν αναφέρομαι εις τον Ιερόν Κλήρον και τον θεοσεβή λαόν της Ιεράς Μητροπόλεως Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, με τους οποίους έζησα και συναγωνίσθηκα επί 35 έτη και τους διαβεβαιώ, όλους ανεξαιρέτως, ότι θα συνεχίσω να προσεύχομαι εις το ιερόν θυσιαστήριον με αγάπην πολλή και στοργήν, όλον τον υπόλοιπον χρόνον που θα μου χαρίσει ο Άγιος Θεός.
Με ευγνωμοσύνην στρέφω νοερά το βλέμμα μου στους ενορίτες της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κυπριάδου Αθηνών, σε όσους διακονούν, κυρίες του φιλοπτώχου και επιτρόπους, αλλά περισσότερο απ’ όλους στους αδελφούς πρεσβυτέρους που παρά το σύντομον της παραμονής μου με εδέχθηκαν, με αγκάλιασαν και με την θερμήν τους προσευχήν με εστήριξαν. Αλλά δεν θέλω να λησμονήσω και την ενορίαν του Αγίου Ανδρέου Κάτω Πατησίων που σε δύσκολες ώρες εστήριξαν τον ελάχιστον εμένα αδελφόν τους και μου έδειξαν ότι στην Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού, υπάρχει και θα υπάρχει έως της συντελείας των αιώνων η διακονία της αγάπης.
Πέραν όλων αυτών των οφειλομένων ευχαριστιών, οφείλω την μεγάλην αυτήν στιγμήν της ζωής μου να ευχαριστήσω και όλους εκείνους που καθ΄ οιονδήποτε τρόπον με ελύπησαν. Ιδιαιτέρως εκείνους που ανήκουν εις τον εκκλησιαστικόν χώρον, που με εστενοχώρησαν και με έθλιψαν πολύ. Φαινομενικά βέβαια με ταλαιπώρησαν, αλλά πνευματικά με ωφέλησαν. Με έκαναν να πλησιάσω πιο κοντά τον Θεόν και να παρηγορηθώ και έτσι να έχω μαζί του μία ζωντανήν σχέσιν. Τους συγχωρώ από καρδίας, δεν μνησικακώ εναντίον τους, αλλά απεναντίας προσεύχομαι δι’ αυτούς και τους ευχαριστώ δια την διαπαιδαγώγησιν αυτήν.
Σεβασμιώτατοι Ιεράρχαι, αγαπητοί Συμπρεσβύτεροι, πιστέ Λαέ του Θεού, θερμώς σας ευχαριστώ που συμπροσεύχεσθε μαζί μου σήμερον.
Μακαριώτατε,
Γνωρίζω ότι δεν επιθυμείτε πολλές εκφράσεις και φιλοφρονήσεις, διότι είσθε απλός και λιτός, αλλά έχετε Μακαριώτατε, ένα εσωτερικόν κόσμον τόσον πλούσιον εις ψυχικόν μεγαλείον, που όσον κανείς Σας πλησιάζει και Σας γνωρίζει, τόσον περισσότερον Σας σέβεται και Σας αγαπά.
Επιτρέψατέ μου, Μακαριώτατε, να Σας εκφράσω την βαθυτάτην μου ευγνωμοσύνην δια την εμπιστοσύνην με την οποίαν με περιβάλατε κατά την ολιγόμηνην διακονίαν μου εις την Ιεράν Αρχ/πην Σας.
Τέλος, παρακαλώ Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατε Γέροντά μου Άγιε Σπάρτης, Σεβασμιώτατοι και αγαπητοί μου εν Χριστώ αδελφοί, προσευχηθήτε σήμερον κατά την χειροτονίαν μου, ο Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον και Αγαθόν, δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου, του εν Αγίοις Πατρός ημών Αθανασίου Αρχιεπισκόπου Χριστιανουπόλεως και των οσίων πατέρων ημών Θεοκτίστου και Νίκωνος του Μετανοείτε να μεταποιήση την παρούσαν ημέραν σε
Πεντηκοστή προσωπικήν και να με καταστήση ικανόν και άξιον να διακονήσω και ευαρεστήσω τον Θεόν και τους ανθρώπους. ΑΜΗΝ!
