Ποιμαντορική Χριστουγεννιάτικη Εγκύκλιος 684η.

Ο Μητροπολίτης Μονεμβασίας και Σπάρτης Ευστάθιος

Αγαπητά μου Παιδιά,
“Επεσκέψατο ημάς, εξ ύψους ο Σωτήρ ημών…”.

Όταν ένα σπουδαίο πρόσωπο κάνει επίσκεψη στον τόπο μας και την επίσκεψη του αυτή την προαναγγέλλουν τα μέσα της ενημερώσεως με συνεχείς αναφορές στο πρόσωπό του, στην αξία του, στη χαρισματική μορφή του, στο αξιοθαύμαστο και ευεργετικό έργο του, τότε αυτή η επίσκεψη δημιουργεί ένα παλλαϊκό συναγερμό. Δημιουργεί ένα ενδιαφέρον ειλικρινές και μια δικαιολογημένη περιέργεια, να ιδούμε αυτό το πρόσωπο, να ακούσουμε τον λόγο του, να βιώσουμε έστω για λίγες στιγμές κάποια ιδιαίτερα γεγονότα, που συνδέονται με αυτή την προσωπικότητα και τελικά να μάθουμε ποιος είναι ο επισκέπτης και τι καλό θα κάνει σε μας και στον τόπο μας.

Αν όλα αυτά συμβαίνουν για κάποιο σπουδαίο πρόσωπο, είναι φυσικό το ενδιαφέρον μας να κορυφώνεται με την επίσκεψη στη γη μας ενός μοναδικού και ασύγκριτου προσώπου, Εκείνου που αποτελεί το Α και το Ω, που είναι το σαρκωμένο δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, Εκείνου που είναι για τον καθένα μας ο Ευεργέτης και Λυτρωτής του. Εκείνου που είναι “ο θαυμαστός σύμβουλος, ο ισχυρός Θεός, ο άρχοντας της ειρήνης, ο πατήρ του μέλλοντος αιώνος”, Εκείνου που έσπειρε τα άστρα και τους γαλαξίες στον ουρανό, που φύτεψε τα λουλούδια στη γη, που κυβερνά με σοφία το σύμπαν.

Ημέρα μεγάλη είναι η Γέννησή Του στην πολυστένακτη γη. Νύχτα Αγια είναι ο χρόνος της ενσάρκου παρουσίας Του στην χρεοκοπημένη ανθρωπότητα. Ανατολή του θειου φωτός η εμφάνισή Του στον κόσμο. Ο Ήλιος της Δικαιοσύνης σηματοδοτεί με την επίσκεψή του στη γη, μια καινούργια πορεία, για τον άνθρωπο, που ήταν ανίκανος να την βρει μακριά από τον Θεάνθρωπο, στηριζόμενος στις δικές του δυνάμεις.

Όλα τα ονόματα που ανθρώπινα προσδιορίζουν το Πανάγιο Πρόσωπό Του, την απερίγραπτη αγάπη Του και την απύθμενη μακροθυμία Του, είναι γλυκύτατα, ελκυστικά, ευχάριστα και στο άκουσμά τους.

Εκείνο όμως που περισσότερο ενδιαφέρει όλους μας, εκείνο που μας γεμίζει με ελπίδα και παρηγορεί την ταλαίπωρη ψυχή μας είναι το όνομα “Σωτήρ”.

Έτσι τον ονόμασαν οι ουράνιοι ψαλμωδοί την νύχτα της Γεννήσεως, όταν πλησίασαν τους εκστατικούς ποιμένες. “Ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ”. Έτσι τον περιγράφει και ο εμπνευσμένος υμνογράφος της Εκκλησίας “Επεσκέψατο ημάς, εξ ύψους ο Σωτήρ ημών”.

Με κίνητρο και μέσο την άπειρη αγάπη του, για την λύτρωση μας “έκλινε ουρανούς και κατέβη”. Με στόχο την πνευματική μας αναγέννηση και την ψυχική μας σωτηρία “σήμερον γεννάται εκ Παρθένου”. Προσλαμβάνει την σάρκα μας για να την Αγιάσει.

Έκθαμβος από το μεγαλείο της θεϊκής αγάπης ο άγιος Γρήγορος ο Θεολόγος αναφωνεί “Αυτός που πλουτίζει τους πάντες γίνεται φτωχός. Αυτός που έχει απόλυτη πληρότητα, αδειάζει. Αλήθεια τι πλούσια αγαθότητα!”.

Περιπλανιέται και ταλαιπωρείται εδώ στην γη ψάχνοντας για το χαμένο πρόβατο αναζητώντας εμένα τον Αμαρτωλό και εσένα τον συναμαρτωλό, για να μας οδηγήσει στην σωτήρια μάνδρα, που είναι η Εκκλησία Του. Περπάτησε και περπατά μύριους δρόμους και επινόησε ποικίλους τρόπους για να μας συναντήσει και να μας σώσει. Ξέρει καλύτερα από τον καθένα μας όλους τους δρόμους μιας πόλεως, ενός χωριού. Ξέρει τους μεγάλους δρόμους και τα στενά σοκάκια. Ξέρει τους καθαρούς και τους βρώμικους. Όλους τους έχει περπατήσει ψάχνοντας να μας βρει.

Αυτή η αναζήτηση, που συγκινεί βαθιά τις καρδιές των Αγίων συγκλόνισε και την ψυχή του Αγίου Ιωάννου του Χρυσόστομου, ώστε σε μια βαθυστόχαστη ομιλία του βάζει στο άγιο στόμα του Κυρίου μας τούτα τα αξιοπρόσεκτα λόγια: “Εγώ για χάρη σου έγινα φτωχός και αλήτης (με την αρχαία έννοια της λέξεως που σημαίνει περιπλανώμενος). Για χάρη του ανέβηκα στο σταυρό και έφθασα και στον τάφο. Επάνω στον ουρανό παρακαλώ για σένα ως πρεσβευτής τον Πατέρα. Συ είσαι για μένα το παν. Και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος. Τι περισσότερο θέλεις; Γιατί αποστρέφεσαι αυτόν, που έτσι σ’ αγαπά;”.

Αδελφοί μου, αυτό είναι το νόημα της μεγάλης γιορτής των Χριστουγέννων. Ο ουράνιος επισκέπτης κάνει την παρουσία Του στη γη για να πραγματοποιηθεί η άνοδος μας στον ουρανό. “Τον άνω κάτω δι οικονομίαν και τον κάτω άνω δια φιλανθρωπίαν”. Κατεβαίνει στη γη για να μας επαναφέρει στην χαρά και στην πληρότητα της δικής Του αγάπης. Και αυτό δεν επιτυγχάνεται μόνο με την δική Του θέληση. Είναι αναγκαία και η δική μας επιθυμία γιατί μας έχει χαρίσει την πολύτιμη ελευθερία, η οποία και δίδει την άξια στην κάθε καλή πράξη μας.

Σήμερα σ’ ένα κρίσιμο χρονικό ορόσημο, που πραγματοποιείται μια ολέθρια κίνηση, από τον Θεό στον ανθρωπόθεο, με αποτέλεσμα να θεοποιείται η εξυπνάδα και να γίνεται αποδεκτή η πονηριά, να θαυμάζονται τα χρυσά πόδια και η σιδερένια γροθιά, να επιδιώκεται η ηδονή και το χρήμα, να επικρατεί η τεμπελιά και η αδιαφορία, να καλλιεργείται η σκληρότητα και να θεωρείται αδυναμία, η αγάπη, η ευσπλαχνία και η συγχωρητικότητα, σήμερα είναι ανάγκη επιστροφής μας κοντά στο Θεό, γιατί “Εκείνος για μας είναι και Πατέρας και Μητέρα και δάσκαλος και τροφή και ένδυμα και οικία και τα πάντα”, για να επαναλάβω μια άλλη αξιοθαύμαστη κηρυκτική πρόταση του Ιερού Χρυσοστόμου.

Τούτη την ευλογημένη ημέρα, ολόψυχα εύχομαι για όλους μας, μια τέτοια λυτρωτική κίνηση, που θα μας φέρει στην αγκαλιά του Θεού και θα μας ξαναδώσει την ομορφιά που μας ανήκει, για να γίνουμε αυτό που ήμαστε στην αρχή, για να ζήσουμε ευτυχισμένοι και χαρούμενοι σ’ όλη την διάρκεια του καινούργιου χρόνου που σε λίγο ανατέλλει.

Χριστούγεννα 2002
Θέρμος ευχετής όλων σας προς τον Σαρκωθέντα Κύριον
Ο Μητροπολίτης
+ Ο Μονεμβασίας και Σπάρτης ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

Συμβιβασμένοι…

Αναλύοντας τα γεγονότα που έχουν συμβεί ή συμβαίνουν στη ζωή μας όλο και περισσότερο συνειδητοποιούμε την αθέλητη κατάντια μας… Κάνοντας μια δεύτερη ανάγνωση στην καθημερινότητα που βιώνουμε και στα πρόσωπα που συναναστρεφόμαστε, όλο και περισσότερο συλλαμβάνουμε τους εαυτούς μας περιπεπλεγμένους και συμβιβασμένους στα υποκριτικά κατεστημένα μιας απάνθρωπα δομημένης και εξαθλιωμένης διαρθρωμένης κοινωνίας…

Είναι δραματική και αφόρητα επώδυνη η αίσθηση του συμβιβασμένου, είτε αυτός είναι ηγέτης είτε είναι ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος. Είναι η αίσθηση αυτοεξευτελισμού του ανθρώπου εκείνου που ενώ δε συμφωνεί με την εξουσιαστική νοοτροπία της κατεστημένης τάξης, εν τούτοις υποχρεώνεται να την υπηρετήσει… Είναι η κατάντια του εξαναγκασμένου από το σχιζοφρενικό καταναλωτικό σύστημα να υπηρετεί αντίθετες καταστάσεις και να αναπτύσσει διαφορετικές συμπεριφορές από αυτές που η συνείδησή του υπαγορεύει, αλλά και πιστεύει.

Ο συμβιβασμένος είναι ο ηθελημένος η ο εν άγνοια του υποκριτής, ο οποίος σιγά σιγά με καθημερινή προσπάθεια κατορθώνει να εισχωρεί όλο και περισσότερο στο χώρο των εικονικών άξιων, υλικών και πνευματικών, κι έτσι αναγκάζεται να συνηθίζει τον ρόλο του… Ανάλογα με την θέση που θέλει να κατακτήσει η να κρατήσει και τις σκοπιμότητες που θέλει να προωθήσει, αλλάζει διαθέσεις, σκέψεις, συμπεριφορές ακόμα και πιστεύω… Και επειδή αυτός ο τρόπος φέρνει πιο γρήγορα αποτελέσματα, ειδικά όταν κάποιος διαθέτει και την σχετική ευστροφία, ε τότε άντε να μας πείσουν οι άλλοι, ακόμα και Το Ευαγγέλιο, ότι ο σκοπός δεν Αγιάζει τα μέσα…

Τελικά, ο συμβιβασμένος, εκούσια η ακούσια, που αγωνίζεται να γίνει υποκριτής, αφομοιούμενος απ’ την προσπάθεια – συνήθεια, εάν δεν γίνει αναίσθητος αυτοπυροβολώντας την συνείδησή του, γίνεται ένας εσωτερικά συγκρουόμενος αλαζόνας, δίψυχος, δίγνωμος, δίβουλος. Προσπαθώντας ο ταλαίπωρος να κρατήσει ισορροπία πάνω σ’ ένα αστήρικτο, ξεφτισμένο, έτοιμο να σπάσει σχοινί αυτογελοιοποιείται με τις κωμικές και σπασμωδικές κινήσεις που κάνει, μπροστά σ’ ένα πλατύ κοινό που είναι μαθημένο να χειροκροτεί, αλλά συγχρόνως και να κοροϊδεύει… Παρατηρώντας με προσοχή τον συμβιβασμένο βλέπεις να πέφτει συνεχώς σε αντιφάσεις, λέγοντας άλλα την μια και άλλα την άλλη ώρα, περιστρεφόμενος σαν τον φούρνο του χότζα, προσπαθώντας βέβαια πάντα να επιχειρηματολογεί προκειμένου να στηρίζει λογικά την αληθοφάνεια των λόγων η των πράξεων του, με αποτέλεσμα να καταστρέφει την ομορφιά της ειλικρινείας και της Απλότητας, που συνιστούν την πραγματικότητα της αγάπης στις ανθρώπινες σχέσεις… Αλλά η κυριότερη καταστροφή του συμβιβασμένου είναι η πνευματική του αυτοκτονία… Δηλαδή, το να θυσιάζει στο βωμό της υποκρισίας και των σκοπιμοτήτων την πραγματικότητα του σκοπού της υπάρξεως του. Και σκοπός της ζωής είναι να προσπαθείς να γίνεις και να παραμένεις πάντα ελεύθερος…

Υπάρχουν πολλές σκέψεις και παραδείγματα από την ζωή για να περιγράψει κανείς τον ψυχικό όλεθρο και την εν γενεί ανισορροπία της ζωής του συμβιβασμένου. Όποια θέση και αν κατέχει μέσα στην ματαιότητα του υποκριτικού κοινωνικού ιστού, σε οποία ηλικία και αν βρίσκεται, οποίος και αν είναι ο συμβιβασμένος είναι μια τραγική “προσωπικότητα”, μια αξιοσυμπάθητη περίπτωση βαρείας ψυχικής ασθένειας…

Όμως εμείς δεν είμαστε συμβιβασμένοι; Συμβιβασμένοι με τον άρρωστο εγωισμό μας, με την αλαζονεία μας και την φιλοπρωτία μας; Συμβιβασμένοι με τα άλογα πάθη που μας τρώνε εσωτερικά και χαρακώνουν ανεπαίσθητα την ψυχή μας; Συμβιβασμένοι με την κατεστημένη Αμαρτία του χρήματος, της σάρκας, της εξουσίας; Συμβιβασμένοι με αντίθετα πιστεύω και πρακτικές απ’ ό,τι μας λέει ο Ασυμβίβαστος με την υποκρισία στο Ευαγγέλιο;

Και τελικά μόνο οι συμβιβασμένοι μπορούν και συνεννοούνται μεταξύ τους. Οι συμβιβασμένοι πάσης φύσεως άρχοντες συνεννοούνται μόνο με συμβιβασμένο, ανεγκέφαλο, και μαζοποιημένο λαό. Οι μεν καλλιεργούνται από τους δε… Οι μεν διαμορφώνονται από τους δε… και η μακράν της Αλήθειας περιπέτεια μιας ανελεύθερης, υποκριτικής και ψυχικά πεθαμένης ζωής συνεχίζεται… Λες και δεν ήλθε ποτέ ο Χριστός στη γη, λες και ποτέ δε μίλησε στους ανθρώπους για τα άρρωστα εξουσιαστικά και υποκριτικά κατεστημένα, λες και ποτέ δε σταυρώθηκε από αυτά, λες και δεν υπάρχει Θεός!!!

Πόσο θα έπρεπε να προσέχουμε οι εντός της Ορθόδοξης Εκκλησίας ποιμένες και ποιμαινόμενοι, ώστε να μην πέσουμε στις ίδιες παγίδες συμβιβασμού με τους ανθρώπους και τα κατεστημένα που πιστεύουν και ζουν μακριά από το Φως της Αλήθειας του Ελευθερωτού των ψυχών, που μας ελευθερώνει από την δουλεία του ψυχαναγκαστικού φρονήματος και της Αμαρτίας; Τελικά αυτή είναι και η ουσιαστική, η ειδοποιός διαφορά μας από την αναγκαστικά επιχειρούμενη συμβιβασμένη νοοτροπία της παγκοσμιοποίησης. Είναι μέγιστη ανάγκη να διδαχθούμε να μη συμβιβαζόμαστε… Να γίνουμε ασυμβίβαστοι με οποιονδήποτε και οτιδήποτε έρχεται σε αντίθεση με τον αιώνιο Λόγο του Θεού. Να προπονηθούμε να μάθουμε να είμαστε συνειδητά ασυμβίβαστοι, ώστε να μη συμβιβαστούμε με την επερχόμενη παγκόσμια “φιλάνθρωποι” αρχή τυραννίας που όλο και περισσότερο αγκαλιάζει τον πλανήτη μας. Μη μας βρει έτοιμους…

Μετά απ όλα αυτά μήπως θα ‘πρεπε να σκεφθούμε ν αναθεωρήσουμε τη ζωή μας; Να κάνουμε ένα τσεκάρισμα η ένα αντιβιοτικό σκανάρισμα στο σκληρό μας δίσκο, ώστε να εντοπίσουμε και να εξουδετερώσουμε τους αόρατους πνευματικούς ιούς, που καταστρέφουν σιγά σιγά το θεόσδοτο λογισμικό της ψυχής μας, ενώ πλανευτικά παρουσιάζεται μια καταπληκτική τρισδιάστατη εικόνα στην οθόνη σαν άλλη μάσκα που κρύβει την πραγματική;

Και όλα τα παραπάνω που διαβάσαμε για τους συμβιβασμένους, τους αλλοτριωμένους, τους αυτοεξευτελισμένους, τους αυτοκαταδικασμένους, τους αυτοπυροβολημένους, ας προσέξουμε καλά μήπως τα δούμε στο δικό μας καθρέφτη. Ας μη σπάσουμε τους καθρέπτες, ας σπάσουμε τις Αλυσίδες των αντίθετων με την ορθόδοξη συνείδηση μας συμβιβασμών. Οι καθρέφτες θα χρειαστούν πάλι για την επαλήθευση…

ΑΜΦΙΑΝΟΣ

Πως να γνωρίσουμε τον εαυτό μας

Για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, και να καταλάβομε ποιοι είμαστε, αποτελεί την επιστήμη των επιστήμων και την πιο μεγάλη σοφία. Πιο χρήσιμη και ωφέλιμη είναι η γνώση του εαυτού μας, παρά οι γνώσεις της αστρονομίας, των μαθηματικών, της Ιατρικής. Γιατί αυτές εξαντλούνται στην παρούσα ζωή. Ενώ η αυτογνωσία έχει προεκτάσεις και στη μέλλουσα.

Για τον υψηλό αυτό σκοπό χρειάζεται σκληρός αγώνας, οξυτάτη παρατηρητικότητα, πολλή προσευχή και ενίσχυση Θεού. Πρέπει να εισχωρήσουμε με το νου μέσα στην καρδιά μας και να εξετάσουμε προσεκτικά το είναι μας. Όσο καλύτερα γνωρίζουμε την ψυχή μας, τον έσω άνθρωπο, τόσο καλύτερα θα γνωρίσουμε τον Κύριο, γιατί διαπιστώνοντας το μεγαλείο και την ανωτερότητα της ψυχής, απαιτούμε καθαρότερα την επίγνωση της άπειρης και ασύλληπτης μεγαλοσύνης του Θεού.

Αν θέλουμε να μάθουμε ποιοι είμαστε, ας πάρουμε πρώτα – πρώτα ένα καθρέφτη και να κοιτάξουμε μέσα τον εαυτό μας. Αυτό που βλέπουμε, ο “άλλος” άνθρωπος του καθρέφτη, από τι αποτελείται; Από χώμα και νερό! Όσο επίσημοι και πλούσιοι η άρχοντες η σοφοί κι αν είμαστε δεν αξίζουμε περισσότερο από ένα πήλινο αγγείο. Ένα πτώμα είμαστε ουσιαστικά, μια εικόνα με λίγο χρώμα και κίνηση, που μας δάνεισε η ζωή για λίγα χρόνια. Κι έπειτα; Ξαναγινόμεθα πτώμα και χώμα. Αυτοί είμαστε ως προς το σώμα. Αλλά και ως προς το πνεύμα, αν βγάλουμε το Θεό και τη Χάρη Του, δεν είμεθα παρά φίλοι της ματαιότητας, εχθροί της δικαιοσύνης, καταφρονητές της αλήθειας, κληρονόμοι της κολάσεως. Από κάθε άποψη, δηλαδή, είμαστε πλάσματα ταλαίπωρα και αξιοθρήνητα.

Ο πιο μεγάλος ηρωισμός και η πιο θαυμαστή γενναιοφροσύνη βρίσκονται στην ταπεινή αναγνώριση της μηδαμινότητας μας. Αυτή, άλλωστε είναι η αρχή της λυτρώσεως από πολλά πάθη και ελαττώματα.

Τον μεγαλύτερο κίνδυνο διατρέχει ο ασθενής που δεν γνωρίζει την αρρώστια του. Όσοι έχουν χάσει τα λογικά τους, πάσχουν από την πιο σοβαρή ασθένεια. Μα δεν το καταλαβαίνουν ούτε θλίβονται γι αυτό, αλλά τους βλέπεις να γελούν και να χαίρονται, με τρόπο που σε κάνει να κλαις. Μήπως όμως δεν μοιάζουν σ’ αυτούς και όσοι, τάχα λογικοί, άνθρωποι δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους και τη φύση τους και τον προορισμό τους;

Το κακό, αγαπητοί αδελφοί, δεν είναι έξω από μας. Μέσα μας είναι. Γι αυτό δύσκολα θεραπευόμαστε, επειδή δεν βλέπουμε την αρρώστια μας. Πληγές που δεν φαίνονται και Αμαρτίες που δεν αναγνωρίζονται, δεν διορθώνονται.

Κάποτε ο αείμνηστος βασιλιάς Θεοδόσιος ο Μέγας πρόσταξε κι έβαλαν το θρόνο του στην ακροθαλασσιά. Ύστερα κάθισε εκεί όπως και στο παλάτι, μπροστά στους άρχοντες και τους αξιωματούχους, και είπε δυνατά για να ακούσουν όλοι:

– Θάλασσα, με τη δύναμη και την εξουσία που έχω, σε διατάζω να μην προχωρήσεις παρ’ από τα όρια σου και να μην βρέξεις το θρόνο μου!

Οι άρχοντες απορούσαν με όσα έβλεπαν και άκουγαν, γιατί δεν καταλάβαιναν τι σκοπό είχε ο βασιλιάς. Δεν πέρασε όμως πολλή ώρα, κι ένα δυνατό κύμα, που ήρθε ξαφνικά, όχι μόνο το θρόνο έβρεξε, μα και το βασιλιά έκανε μούσκεμα από το κεφάλι ως τα ποδιά. Τότε ο σοφός Θεοδόσιος νουθέτησε τους ακροατές του:

– Ας μάθουν όλοι, πως η δύναμη των κοσμικών βασιλέων είναι πρόσκαιρη και μάταιη. Αιώνιος και αληθινός Βασιλιάς όλης της κτήσεως είναι μόνο ο Βασιλιάς των βασιλέων, Αυτός που δημιούργησε από το μηδέν τον ουρανό και τη γη και τη θάλασσα και όλα όσα υπάρχουν σ’ αυτά, ορατά και αόρατα.

Και μπροστά στα μάτια των κατάπληκτων αρχόντων, κατέβηκε από το θρόνο και τράβηξε για την εκκλησία, όπου έβγαλε το στέμμα του και το απόθεσε μ’ ευλάβεια στην ιερή κεφαλή του Εσταυρωμένου. Από την ημέρα εκείνη και ως το θάνατό του δεν ξαναφόρεσε το διακριτικό της Βασιλικής εξουσίας.

Ας στοχαστούμε, λοιπόν κι εμείς τη μηδαμινότητα και τη ματαιότητα της εξουσίας που τυχόν έχουμε. Ας μην κυνηγάμε τα ψεύτικα, για να κερδίσουμε τ’ αληθινά, που μας υπόσχεται ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός.

ΒΙΟΗΘΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

ΤΕΧΝΗΤΗ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ

Του Πρωτ. Θεμιστοκλέους Μουρτζανού Θεολόγου – Φιλολόγου

Η Επιτροπή Κουμάντου δέχεται και τις δυο μορφές τεχνητής γονιμοποίησης, ομόλογη (δηλαδή με σπέρμα του συζύγου) και ετερόλογη (με σπέρμα τρίτου προσώπου). Η Εκκλησία στέκεται με επιφύλαξη έναντι της ομόλογης γονιμοποίησης, αλλά δεν μπορεί να δεχτεί την ετερολόγη. Η ετερολόγη γονιμοποίηση αποτελεί θεσμοποιήσει της μοιχείας. Πέρα από το ψυχολογικό φορτίο το οποίο έτσι κι αλλιώς υφίσταται το ζευγάρι για την ατεκνία του, η Επιτροπή αλλά και όσοι γιατροί, ελαφρά τη καρδιά, συστήνουν στα άτεκνα ζευγάρια να προχωρούν στην προσπάθεια για απόκτηση παιδιού με τρόπο που ξεφεύγει από τις οικογενειακές άξιες, υποθηκεύουν την ισορροπία του ζευγαριού, αλλά και φορτώνουν το οποίο παιδί με το στίγμα ότι δεν είναι γνήσιο μέλος της οικογένειας. Εκτός και αν έχουμε προχωρήσει τόσο πολύ ώστε να μπορούμε να συμβιβαζόμαστε χωρίς κανέναν ψυχολογικό προβληματισμό με τους καρπούς της μοιχείας, κατά το δόγμα “ο σκοπός Αγιάζει τα μέσα”.

Αλλά και έναντι της ομόλογης γονιμοποίησης η Εκκλησία στέκεται με κάποια επιφύλαξη. Όχι βέβαια γιατί απορρίπτει την μέθοδο η την ιατρική πρόοδο, αλλά γιατί υπάρχει ένα ζήτημα παράπλευρων ζημιών”, το οποίο δεν μπορεί παρά να μην το λάβει υπόψιν της. Πρόκειται για την κατάψυξη γονιμοποιημένων ωαρίων. Για την Πολιτεία, την Επιτροπή Κουμάντου και ίσως για κάποιους επιστήμονες (σίγουρα για τους περισσότερους “προοδευτικούς”) τα γονιμοποιημένα ωάρια δεν είναι έμβρυα, άνθρωποι, με σώμα και ψυχή, αλλά πειράματα. Όμως για την Εκκλησία ο άνθρωπος δεν γίνεται άνθρωπος μετά τον τρίτο μήνα της κυήσεως, αλλά εξ άκρας συλλήψεως. Και αποτελεί ντροπή για μια πολιτισμένη πολιτεία να περιφρονεί τα ατομικά δικαιώματα των εμβρύων και το κατεξοχήν ανθρώπινο δικαίωμα, αυτό της ζωής.

Έχουμε πάλι εδώ την ίδια φιλοσοφία που διαμόρφωσε και το νόμο για τις αμβλώσεις. Με βάση σκεπτικό που κανένας σοβαρός επιστήμονας δεν μπορεί να υποστηρίξει, το έμβρυο δεν είναι άνθρωπος, τουλάχιστον στην αρχή της ύπαρξης του. Η Εκκλησία μιλά για ψυχή με αθάνατη άξια. Ακόμα κι αν οι κάθε λογής Επιτροπές δεν παραδέχονται την ύπαρξη της ψυχής, οφείλουν να κατανοήσουν ότι δεν μπορεί η κοινωνία μας να συμβιβάστε με μια τέτοια θεώρηση, ότι τα έμβρυα δεν είναι άνθρωποι με δικαιώματα! Θεωρούμε δε απάνθρωπο και εγκληματικό να επιλέγουμε εμείς να κάνουμε πειράματα με έμβρυα, στο βωμό της θεραπείας άλλων ανθρώπων η να τα καταψύχουμε στο εργαστηριακό ψυγείο και αργότερα να τα καταστρέφουμε, θεωρώντας τα κτήμα μας. Αντιμετωπίζουμε ρατσιστικά η θυσιάζουμε υπάρξεις, χωρίς να δίνουμε σ’ αυτές το δικαίωμα να ζήσουν και να επιλέξουν…

Η μεταθανάτια γονιμοποίηση με κατεψυγμένο σπέρμα του νεκρού συζύγου αποτελεί έκφραση ανθρώπινου εγωισμού. Το παιδί δεν είναι καρπός δημιουργίας και αγάπης, αλλά στέφεται εκ των πρότερων του πατέρα του. Το παιδί χρησιμοποιείται ως ύπαρξη που θα θυμίζει τον πατέρα του. Το παιδί αναπληρώνει το κενό του πατέρα στην οικογένεια επωμιζόμενο ασυναίσθητα ευθύνες και ρόλους που δεν μπορεί να έχει από τη φύση του. Η Επιτροπή λοιπόν έρχεται να θεωρήσει δικαίωμα τον εγωισμό του ανθρώπου και την παρωχημένη αντίληψη ότι το παιδί γίνεται για να διατηρηθεί το όνομα της οικογένειας.

Η Επιτροπή Κουμάντου θεωρεί ότι μπορεί να θεσμοποιηθεί και η ιδέα της “δανεικής μητέρας” στα πλαίσια “της ικανοποίησης μιας κοινωνικά θεμιτής επιθυμίας τεκνοποιίας”, στην περίπτωση που μια γυναίκα δεν έχει ιατρικά τη δυνατότητα να κυοφορήσει. Βάζει βέβαια “όρους, διατυπώσεις, δικαστικές διαπιστώσεις της συνδρομής των προϋποθέσεων… ρύθμιση των συνεπειών της κατά τρόπο που να περιορίζει τις οποίες δυσάρεστες ψυχολογικές συνέπειες”. “Δανεική μητέρα” μπορεί να είναι για παράδειγμα η αδελφή της γυναίκας που δεν μπορεί να κυοφορήσει. Πέρα από το παράδοξο να δέχεται μια γυναίκα να φιλοξενήσει ένα παιδί που δεν είναι δικό της, πέρα από το ότι η επιτροπή θεωρεί πως παύει να υφίσταται ο δεσμός μητέρας – παιδιού και εισάγει την διάκριση πως άλλη μπορεί να είναι η μητέρα που κυοφορεί και γεννά ένα παιδί και άλλη αυτή που το μεγαλώνει και θεωρείται η “πραγματική” του (δηλαδή τελείως αντί-φυσικά πράγματα, για να μην πούμε παρά φύσιν”), κι εδώ το παιδί καλείται να εκπληρώσει την επιθυμία του ζευγαριού με βάση το δόγμα ο σκοπός Αγιάζει τα μέσα”.

Όσο για την γέννηση παιδιών από ομοφυλόφιλους γάνες ο καθηγητής Κουμάντος σπεύδει να διαβεβαιώσει ότι πουθενά το νομοσχέδιο δεν λέει κάτι τέτοιο!. Δεν διαψεύδει όμως ότι κάτι τέτοιο δεν απασχόλησε την Επιτροπή, δεν απορρίπτει κατηγορηματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο και αφήνει έντεχνα ανοιχτό το θέμα για το μέλλον, ανάλογα και με τα όσα μέλλει γενέσθαι στην Εσπερία.

Η Εκκλησία δεν είναι αυτή που θα επιβάλλει στην Πολιτεία πως θα νομοθετεί. Οφείλει όμως να έχει θέση απέναντι στα σύγχρονα θέματα, να ευαισθητοποιεί το λαό μας, να καταθέτει τις θέσεις της με βάση την παράδοση, το ήθος και την αντίληψη της για το σεβασμό στη ζωή, την εμπιστοσύνη στην πρόνοια και την αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο, την αντίληψη ότι χρειάζεται η οικογένεια να προστατευθεί από το πνεύμα εγωισμού, ρατσισμού και παραβίασης των δικαιωμάτων ανθρώπινων υπάρξεων, όπως είναι τα έμβρυα.

Η Πολιτεία απέσυρε, προσωρινά η όχι το μέλλον θα δείξει, το νομοσχέδιο της Επιτροπής Κουμάντου. Ας ελπίσουμε ότι θα προχωρήσει σε έναν ουσιαστικό διάλογο και θα λάβει υπόψιν της τις αντιρρήσεις και τα επιχειρήματα της Εκκλησίας, αλλά και του κάθε σκεπτόμενου πολίτη πριν προχωρήσει στην εκ νέου προσαγωγή του στο Κοινοβούλιο. Αν βρίθουν οι ιατρικοί και επιστημονικοί τρόποι που θα διασώζουν το σεβασμό στις οικογενειακές αξίες, δεν θα οδηγούν στην καταστροφή ανθρώπινων υπάρξεων και δεν θα επιβραβεύουν τον κακώς λειτουργούντα ανθρώπινο εγωισμό, τότε, ακόμα κι αν η βάση της διδασκαλίας της Εκκλησίας είναι διαφορετική, κρατώντας τις επιφυλάξεις της και συστήνοντας στα πιστά μέλη της την υπομονή και την πίστη στο θέλημα του Θεού, θα συναινέσει στη σωστή νομοθετική κατοχύρωση των βιοηθικών θεμάτων.

Και κάτι τελευταίο. Η Εκκλησία δεν απορρίπτει τα παιδία που έρχονται στον κόσμο, έστω κι αν γεννήθηκαν σε συνθήκες νομικά ανώμαλες. Και βέβαια δεν φταίνε τα παιδιά. Η Εκκλησία τα περιβάλλει με αγάπη γιατί είναι εικόνες Θεού. Όπως επίσης περιβάλλει με αγάπη τα ζευγάρια που πονούν για την ατεκνία τους. Προσεύχεται γι αυτά και στηρίζει την αγωνιά τους. Δεν θέλει όμως να αντιμετωπισθούν οι ατέλειες της φύσης η οι δοκιμασίες με τρόπο αλαζονικό, εγωκεντρικό και τελικά ηθικά ελαττωματικό. Και έχει ο Θεός!

Ο Σεβ. Μητρoπoλίτης μας κ.κ. EΥΣΤΑΘΙΟΣ

το μήνα Σεπτέμβριoν 2002:

Eλειτoύργησε την 1ην εις τον ’γιoν Ιωάννην Σπάρτης, την 7ην εις το Αμπελoχώριoν, την 8ην εις την πανηγυρίζoυσαν Ιεράν Μoνήν Αμπελακίoυ, την 14ην εις τον Ιερόν Ναόν τoυ Αγίoυ Σπυρίδωνoς Σπάρτης, την 15ην εις το Παλιoμoνάστηρo τoυ Bρoνταμά, την 20ην εις τον Μητρoπoλιτικόν Ιερόν Ναόν Eυαγγελιστρίας Σπάρτης επί τη επετείω των ονoμαστηρίων τoυ, συλλειτoυργoύντων των Σεβ. Μητρoπoλιτών Μαντινείας κ. Αλεξάνδρoυ, Καστoρίας κ. Σεραφείμ και Κυθήρων κ. Κυρίλλoυ, την 22αν εις τον πανηγυρίζoντα Ιδρυματικόν Ναόν τoυ Αγίoυ Eυσταθίoυ Μoλάων, την 24ην εις τον πανηγυρίζoντα Ιερόν Ναόν Μυρτιδιωτίσσης Bελανιδίων, την 28ην εις Σoπoτό Αροανείας πρoσκεκλημένoς τoυ Σεβ. Μητρoπoλίτoυ Καλαβρύτων κ. Αμβρoσίoυ δια τα Eγκαίνια τoυ Ιερoύ Ναoύ τoυ Νεoμάρτυρoς Παύλoυ και την 29ην εις Καλύβια Σoχάς.

Eχoρoστάτησε κατά τον εσπερινόν την 7ην εις την πανηγυρίζoυσαν Ιεράν Μoνήν Φανερωμενης, την 14ην εις τον Ιερόν Ναόν τoυ Οσίoυ Νίκωνoς (Χαιρετισμoί τoυ Τ. Σταυρoύ), την 19ην εις τον Μητρoπoλιτικόν Ναόν, την 23ην εις τον πανηγυρίζoντα Ιερόν Ναόν Μυρτιδιωτίσσης Δαιμoνιάς και την 27ην εις Σόπoτο Αροάνειας.

Eβάπτισε την 1ην εις την Ιεράν Μoνήν Ζερμπίτσης τα δύo τέκνα τoυ διακεκριμένoυ δικηγόρoυ Πέλoπoς και Θεοδώρας Λάσκoυ, εις τα οπoία εδόθησαν αντιστoίχως τα ονόματα Δημήτριoς και Eλένη, την 28ην εις Μελιγαλά Μεσσηνίας την εγγoνήν τoυ συμμαθητoύ τoυ Γεωργίoυ Δέδε εις την οπoίαν εδόθη το όνoμα Δανάη και την 29ην εις το Φoινίκι εβάπτισε την θυγατέρα τoύ Eφημέριoυ της ως ανωτέρω ενoρίας π. Παναγιώτoυ Λεoντακιανάκη εις την οπoίαν εδόθη το όνoμα Αικατερίνη.

Ευλόγησε την 21ην εις τον Ιερόν Ναόν τoυ Αγίoυ Νικoλάoυ Σπάρτης τον γάμoν τoυ Παναγιώτη Καρβoυνιάρη και της Σταυρoύλας Γεωργoπoύλoυ.

Eγκαινίασε την 22αν εις Μoλάoυς την νέαν Πτέρυγα τoυ Ιδρύματoς Περιθάλψεως Ατόμων με Eιδικές Ανάγκες και Ηλικιωμένων, πoυ ολoκληρώθηκε με την γενναία χoρηγία τoυ λαμπρoύ Eυπατρίδη και πρώην βoυλευτού Λακωνίας κ. Bασιλείoυ Παναρίτη.

Ωσαύτως την 19ην ετέλεσε τον Αγιασμόν εις το Δικαστικόν Μέγαρoν Σπάρτης επί τη ενάρξει τoυ δικαστικoύ έτoυς και την 2αν Αγιασμόν επι τη αναλήψει των καθηκόντων των νέων εκπαιδευτικών της B/μιας Eκπαιδεύσεως.

Πρoέστη την 21ην εις Σελλασίαν της Νεκρωσίμoυ Ακoλoυθίας της κηδείας τoυ Νικoλάoυ Μoυσή.

Eπίσης πρoέστη την 1ην εις τον ’γιoν Ιωάννην Σπάρτης τoυ ετησίoυ μνημόσυνoυ τoυ Bασιλείoυ Boύλγαρη, την 7ην εις Αμπελoχώρι του μνημόσυνoυ τoυ Κων/νoυ Σπυριδάκoυ φoνευθέντoς κατά τον σεισμόν τoυ 1999, την 15ην εις το Παλιoμoνάστηρo τoυ Bρoνταμά πάνδημoυ μνημόσυνoυ υπέρ αναπαύσεως των υπό τoυ Ιμπραήμ φoνευθέντων Bρoνταμιτών, την 22αν εις το Γηρoκoμείον Μoλάων μνημoσυνoυ των Eυεργετών, και την 29ην εις Καλύβια Σoχάς τoυ τεσσαρακoνθημέρoυ μνημόσυνoυ τoυ Αριστoτέλη Γεωργιτσανάκoυ.

Πρoήδρευσε την 3ην, 4ην και 5ην της Δ.E. της EΚΥΟ εις Αθήνας καθώς και την 26ην και 27ην, την 9ην της Eπιτρoπής τoυ Κληρoδoτήματoς ’γγελoς Λαμπoδημητρόπoυλoς”, την 10ην συνεδριάσεως τoυ Δ.Σ. τoυ Γηρoκoμείoυ Σπάρτης, την 16ην συνεδριάσεως τoυ Δ.Σ. τoυ Γηρoκoμείoυ Μoλάων, την 22αν εις Νεάπoλιν συνεδριάσεως τoυ Δ.Σ. τoυ Γηρoκoμείoυ Νεαπόλεως και τoυ Δ.Σ. των Κατασκηνώσεων Παλαιoκάστρoυ δια τα ’τoμα με Eιδικές Ανάγκες.

Eπισης επραγματoπoίησε το Γενικόν Ιερατικόν Συνέδριoν Ιερέων και Διακόνων εις Νεάπoλιν την 23ην και εις την Σπάρτην την 30ην.

Συμμετέσχε εις την πραγματoπoιηθείσαν εις Τρίπoλιν Σύσκεψιν δια την Ίδρυσιν Πανεπιστημιακής Σχoλής εις την Σπάρτην εις την οπoίαν έλαβαν μέρoς Καθηγηταί τoυ Πανεπιστημίoυ Πελoπoννήσoυ υπό τον Πρύτανη κ. Κων/νoν Δημόπoυλoν, ο Περιφερειάρχης Πελoπoννήσoυ, ο Νoμάρχης Λακωνίας και ο Δήμαρχoς Σπάρτης. Τα συμπεράσματα της συσκέψεως έθρεψαν την ελπίδα δια την λειτoυργίαν Πανεπιστημιακής Σχoλής εις την Σπάρτην από τoυ πρoσεχoύς Ακαδημαϊκoύ Έτoυς.

Eπίσης συμμετέσχε εις εoρταστικήν εκδήλωσιν εις Λεωνίδας Παλλάς” την οπoίαν επιτυχώς οργάνωσαν oι Σύλλoγoι Γυναικών Λακωνίας και εις την οπoίαν ετιμήθη με απoνoμήν ειδικής πλακέττας δια την υπερεικoσαετή πρoσφoράν τoυ εις τον τόπoν μας.

Κατά το μήνα Οκτώβριoν 2002:

Eλειτoύργησε την 6ην εις τον Ιερόν Ναόν τoυ Αγίoυ Νίκωνoς Σπάρτης, την 12ην και 13ην εις τον Μητρoπoλιτικόν Ναόν Αθηνών κατά την χειρoτoνίαν των νέων Μητρoπoλιτών Νέας Σμύρνης κ. Συμεών και Κερκύρας κ. Νεκταρίoυ αντιστoίχως, την 20ην εις τον Μητρoπoλιτικόν μας Ναόν, την 21ην εις τον πανηγυρίζoντα Ιερόν Ναόν τoυ Νεομάρτυρoς Αγίoυ Ιωάννoυ εις Γεράκι, την 23ην εις τον Μητρoπoλιτικόν μας Ναόν (Λειτoυργία τoυ Αγ. Ιακώβoυ), την 26ην εις τον πανηγυρίζoντα Ιερόν Ναόν τoυ Αγίoυ Δημητρίoυ της ομωνύμoυ ενoρίας, την 27ην εις το Καστόρειo και την 28ην εις τον Μητρoπoλιτικόν μας Ναόν επί τη Eθνική Eπετείω.

Eχoρoστάτησε την 20ην εις τον πανηγυρίζoντα Ιερόν Ναόν τoυ Αγίoυ Νεoμάρτυρoς Ιωάννoυ Γoυβών, την 25ην εις τον πανηγυρίζoντα Ιερόν Ναόν τoυ Αγίoυ Δημητρίoυ της ομωνύμoυ ενoρίας Γέρακoς, και την 31ην εις τoν πανηγυρίζoντα Ιερόν Ναόν της ομωνυμoυ ενoρίας (Ζoύπενας).

Ηυλόγησε την 5ην εις τον Μητρoπoλιτικόν μας Ναόν τον γάμoν τoυ Eυάγγελoυ Φoυσκετάκη και της Δώρας Κoυμασίτη, επίσης τον γάμoν τoυ Απόστολoυ Φoυσκετάκη και της Αικατερίνης Γιαννoπoύλoυ, την 6ην εις τον Ιερόν Ναόν τoυ Αγίoυ Αθανασίoυ Bαλύρας Μεσσηνίας τον γάμoν τoυ Κων/νoυ Λoγoθέτη αξιωματικoύ Αερoπoρίας και της Σταυρoύλας Σπηλιώτη, Νηπιαγωγoύ θυγατρός τoυ αδελφoύ τoυ, την 26ην εις το Δαφνί τον γάμoν τoυ Bασιλείoυ Κoμπoχώλη και της Αντωνίας Θωμάκoυ και την 27ην εις τον Ιερόν Ναόν τoυ Οσίoυ Νίκωνoς τον γάμoν τoυ Γεωργίoυ Μαχαίρα και της Μαρίας Σoυσάνη.

Eβάπτισε την 27ην εις τον Ιερόν Ναόν τoυ Οσίoυ Νίκωνoς μετά των Σεβ. Μητρoπoλιτών Αργoλίδoς κ. Ιακώβoυ και Γλυφάδας κ. Παύλoυ το τρίτoν τέκνoν τoυ αιδεσιμ. Πρεσβυτέρoυ Αθανασίoυ Σπηλιώτη Eφημέριoυ τoυ Οσίoυ Νίκωνoς εις το οπoίoν εδόθη το όνoμα Eυστάθιoς.

Πρoέστη την 28ην εις τον Μητρoπoλιτικόν μας Ναόν της καθιερωμένης Δoξoλoγίας επί τη εθνική μας Eπετείω.

Ωσαύτως πρoέστη την 15ην εις Μoλάoυς της Νεκρωσίμoυ Ακoλoυθίας της Κηδείας τoυ Δημoσθένoυς Παυλάκoυ, την 20ην εις τον Ιερόν Ναόν της Αγίας Παρασκευής Αμυκλών της Κηδείας τoυ Κων/νoυ Αντωνάκoυ αδελφoύ τoυ εκλεγέντoς την ιδίαν ημέραν Δημάρχoυ Σπάρτης κ. Σαράντoυ Αντωνάκoυ και την 30ην εις το Έλoς της Κηδείας τoυ Bασιλείoυ Ψύχαλoυ.

Eπίσης πρoέστη την 6ην εις τον Ι. Ναόν τoυ Οσίoυ Νίκωνoς τoυ τεσσαρακoνθημέρoυ μνημοσύνoυ τoυ Ιωάννoυ Αργείτη και την 27ην εις Καστόρειoν τoυ τεσσαρακoνθημέρoυ μνημoσύνoυ τoυ συνταξιoύχoυ Eφημερίoυ Δημητρίoυ Καλλιάνη.

Συμμετέσχε εις τας εργασίας της Τακτικής Ιεραρχίας απο 7ης εως 11ης ως μέλoς αυτής την δε 10ην εισηγήθη ενώπιoν τoυ σεπτoύ Σώματoς αυτής ειδικόν περί τα oικoνoμικά της Eκκλησίας θέμα, έλαβε δε μέρoς κατά τας αρχιερατικάς εκλoγάς αι οπoίαι ανέδειξαν 4 νέoυς εκλεκτoύς Μητρoπoλίτας ήτoι δια την Νέαν Σμύρνην τον Ιερoκήρυκα αυτής Συμεών Κoύτσα, δια την Κέρκυραν τον Ηγoύμενoν της Ιεράς Μoνής Ξενιάς Bόλoυ Νεκτάριoν Ντόβαν, δια την Ιεράν Μητρόπoλιν Γλυφάδας τον Ηγoύμενoν της Ιεράς Μoνής Πετράκη Παύλoν Τσαoύσoγλoυ και δια την Ιεράν Μητρόπoλιν Eδέσσης τον Ιερoκήρυκα αυτής Ιωήλ Φραγκάκoν.

Πρoήδρευσε την 1ην συνεδριάσεως τoυ Μητρoπoλιτικoύ Συμβoυλίoυ και τoυ Υπηρεσιακoύ τoιoύτoυ, την 23ην συνεδριάσεως τoυ Δ.Σ. τoυ Γηρoκoμείoυ Μoλάων και εν συνεχεία πρoήδρευσε της Eπιτρoπής πρoσλήψεως νέoυ πρoσωπικoύ

Κατά το μήνα Νoέμβριoν 2002.

Eλειτoύργησε την 1ην εις τον πανηγυρίζoντα Ιερόν Ναόν των Αγίων Αναργύρων τoυ Γηρoκoμείoυ Σπάρτης, την 3ην εις τον Bασσαράν, την 8ην εις το ΚEEΜ Σπάρτης, την 9ην εις τον πανηγυρίζoντα Ιερόν Ναόν τoυ Αγίoυ Νεκταρίoυ Συκέας, την 10ην εις το Γεωργίτσιoν, την 11ην εις τον πανηγυρίζoντα Ιερόν Ναόν τoυ Αγίoυ Μηνά Κάμπoυ Boιών, την 13ην εις τον Ιερόν Ναόν Υπαπαντής Καλαμάτας, μετά τoυ Σεβ. Μητρoπoλίτoυ Μεσσηνίας κ. Χρυσoστόμoυ, επί τη επετείω των ονoμαστηρίων αυτoύ, την 15ην εις τον Ιερόν Ναόν τoυ Αγίoυ Σπυρίδωνoς Σπάρτης (εχoρoστάτησε κατα την υπoδειγματικήν Θ. Λειτoυργίαν δια τoυς Ιερείς των Αρχιερατικών Eπιτρoπειών Σπάρτης, Ξηρoκαμπίoυ, Καστoρείoυ, Γερακίoυ και Bρεσθένων), την 17ην εις τον Καραβάν την 21ην και 24ην εις τον Μητρoπoλιτικόν μας Ιερόν Ναόν, την 25ην εις τον πανηγυρίζoντα Ιερόν Ναόν της Αγίας Αικατερίνης των Σχoλείων της Σπάρτης, την 26ην εις τον πανηγυρίζoντα Ιερόν Ναόν τoυ Πoλιoύχoυ μας Οσίoυ Νίκωνoς τoυ Μετανoείτε” και την 30ην εις τον πανηγυρίζoντα Ιερόν Ναόν τoυ Αγίoυ Ανδρέoυ Πατρών πρoσκεκλημένoς τoυ oικείoυ ιεράρχoυ.

Eχoρoστάτησε κατά τον εσπερινόν την 2αν εις τον εoρτάζoντα Ιερόν Ναόν τoυ Αγίoυ Γεωργίoυ Μυρτέας, την 7ην εις τον πανηγυρίζoντα Ιερόν Ναόν Παμμ. Ταξιαρχών Νιάτων, την 8ην εις τον πανηγυρίζoντα Ιερόν Ναόν τoυ Αγίoυ Νεκταρίoυ Bλαχιώτη, την 20ην εις τον πανηγυρίζoντα Ιερόν Ναόν των Eισoδίων της Θεoτόκoυ Γκoριτσάς, την 24ην εις τον Ιερόν Ναόν τoυ Πoλιoύχoυ μας Οσίoυ Νίκωνoς επί τη ενθρoνίσει της Ιεράς Eικόνoς αυτoύ και τη εναρξει της Eβδoμάδoς Οσίoυ Νίκωνoς, κατά τον οπoίoν εχειρoθέτησε αναγνώστη τον λαμπρόν νέoν, γνώστην της Bυζαντινής Μoυσικής και άριστoν μαθητήν Δημήτριoν Αλατσά, την 25ην εις τον ίδιoν Ιερόν Ναόν επί τη ιερά Μνήμη τoυ πρoστάτoυ μας Αγίoυ και την 29ην συνεχoρoστάτησε εις τον πανηγυρίζoντα Ιερόν Ναόν τoυ Αγίoυ Απoστόλoυ Ανδρέoυ τoυ Πρωτoκλήτoυ Πατρών.

Eχειρoτόνησε την 9ην εις το Ιερό Πρoσκύνημα τoυ Αγίoυ Νεκταρίoυ Συκέας Διάκoνoν τον πτυχιoύχoν της Ανωτέρας Eκκλησιαστικής Σχoλής Αθηνών Κωνσταντίνoν Κρυπωτόν τον οπoίoν και εν συνέχεια ετoπoθέτησεν εις την Μoνεμβασίαν.

Ηυλόγησε την 2αν εις την Τραπεζοντήν τον γάμoν τoυ Χρήστoυ Μιμηκόπoυλoυ και της Eυαγγελίας Bλαχoδημητράκoυ.

Πρoέστη την 2αν εις Ανώγεια μνημοσύνoυ τoυ Ιερέως Παναγιώτoυ Σταθάκoυ, την 3ην εις Bασσαράν μνημoσύνoυ τoυ Ιερέως Παναγιώτoυ Γαλάνη, την 10ην εις Γεωργίτσιoν μνημoσύνoυ των υπέρ πίστεως και πατρίδoς πεσόντων αερoπόρων των καταγoμένων εκ της πρoειρημένης ενoρίας, την 17ην εις Καραβάν τεσσαρακoνθημέρoυ μνημoσύνoυ τoυ φoνευθέντoς εις τρoχαίoν ατύχημα Δημητρίoυ Καραλέμα, την 21ην εις τον Μητρoπoλιτικόν Ναόν Δoξoλoγίας επί τη εoρτή των Eνόπλων Δυνάμεων, την 24ην εις τον ίδιoν Ιερόν Ναόν Δoξoλoγίας επί τη επετείω της Eθνικής Αντιστάσεως και μνημoσύνoυ υπέρ των 118 Σπαρτιατών των φoνευθέντων υπό των στρατευμάτων Κατoχής ενώ εν συνεχεία ετέλεσε τρισάγιoν εις το Μoνoδένδρι, τόπoν εκτελέσεως αυτών.

Σύναξιν των Αρχιερατικών Eπιτρόπων επραγματoπoίησεν εν Σπάρτη την 12ην.

Πρoήδρευσε την 22αν συνεδριάσεως της Eιδικής Συνoδικής Eπιτρoπής Πoιμαντικών Υπoθέσεων και Καταστάσεων, την 27ην συνεδριάσεως της Δ.E. της EΚΥΟ και την 28ην της Συνoδικής Eπιτρoπής δια τας Ιερατικάς Κλίσεις.

Συμμετέσχε την 5ην εις την συνεδρίασιν της Συνoδικής Eπιτρoπής τoυ Μoναχισμoύ ως μέλoς αυτής.

Κατά τας υπoλoίπoυς ημέρας και εργασίμoυς ώρας εδέχθη εις τα Γραφεία της Ιεράς Μητρoπόλεως Eκκλησιαστικά Συμβoύλια και πoλλoύς πιστoύς και παρέσχεν εις αυτoύς την ηθικήν ή και την υλικήν συμπαράστασιν αυτoύ, ενώ κατ επανάληψιν επεσκέφθη το Νoμαρχιακόν Νoσoκoμείoν της πόλεως και τα Φιλανθρωπικά Ιδρύματα της Ιεράς Μητρoπόλεως.

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΣΧΟΛΗ ΣΤΗ ΣΠΑΡΤΗ

Με πολλή χαρά οι Λάκωνες πληροφορήθηκαν το χαρμόσυνο άγγελμα ότι από το επόμενο ακαδημαϊκό έτος 2003 – 2004 θα λειτουργήσει στη Σπάρτη Σχολή του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου με προοπτική ίδρυσης και Ινστιτούτου Βυζαντινών σπουδών, ενώ παράλληλα παραμένει ανοικτό το θέμα του ΤΕΙ, για το οποίο υπάρχει βάσιμη αισιοδοξία.
Τα ευχάριστα αυτά νέα για τους Σπαρτιάτες και για όλους τους Λάκωνες τα ανήγγειλαν κατά τη διάρκεια ειδικής συνέντευξης που έδωσαν στη Νομαρχία ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Ευστάθιος, ο Νομάρχης κ. Αποστολάκος και ο Δήμαρχος Σπάρτης κ. Ματάλας. Όλοι ξέρουν ότι στη Σπάρτη θα λειτουργήσει η Πανεπιστημιακή σχολή από του προσεχούς ακαδημαϊκού έτους χάρη στην κτιριακή πρόσφορα της Μητροπόλεως μας, η οποία φανερώνει περίτρανα το συνεχές ενδιαφέρον και τις αλλεπάλληλες ενέργειες του Ποιμενάρχου μας κ. Ευσταθίου, ώστε να έχουμε αυτό το αίσιο και ευχάριστο αποτέλεσμα.

Στην εν λόγω κοινή συνέντευξη ο Σεβασμιότατος μεταξύ άλλων είπε και τα εξής: Σήμερα όσα θα σας πούμε είναι αποφάσεις, δεν είναι υποσχέσεις. Έχουμε να σας πούμε αυτά που μας είπανε υπεύθυνα πλέον κατά τη σύσκεψη στην Τρίπολη. Πρώτον, η διοικούσα επιτροπή έχει ομόφωνα εισηγηθεί την ίδρυση πανεπιστημιακής σχολής στη Σπάρτη. Και μαζί με αυτήν την εισήγηση έχει κάνει και μια επιπρόσθετη, να λειτουργήσει ινστιτούτο βυζαντινών σπουδών εδώ στη Λακωνία, εφόσον είναι διάσπαρτος ο τόπος από βυζαντινά και μεταβυζαντινά μνημεία. Δεύτερον, έχουμε στα χέρια μας την ομόφωνη απόφαση του υπουργικού συμβουλίου, η οποία και δεν ανακαλείται. Τρίτον, η υπόσχεση που μας δόθηκε είναι ότι από το 2003 θα λειτουργήσει το ένα τμήμα της σχολής. Ο κ. πρύτανης ζήτησε τη συμπαράσταση των τοπικών αρχών, την οποία και υποσχεθήκαμε. Όχι ότι το κράτος δεν έχει χρήματα να διαθέσει, αλλά θέλει το έμπρακτο ενδιαφέρον της τοπικής κοινωνίας.

Ως προς την υποδομή: Από μέρους της Εκκλησίας θα παραχωρηθούν τουλάχιστον για δυο χρόνια τα κτίρια της Μητροπόλεως η Στέγη Νεότητας, και η Νεανική Γωνία. Επίσης επειδή η Εκκλησία είναι η μάνα και αγαπάει το λαό της, αγαπάει τα παιδία της ιδιαίτερα, είναι υποχρεωμένη να κάνει θυσίες και γι αυτά. Γι αυτό και τον ένα εκ των δυο λαϊκών υπάλληλων της Μητροπόλεως, είπα ότι θα τον παραχωρήσω στο πανεπιστήμιο ούτως ώστε γραμματειακά να υποστηριχθεί η σχολή στο ξεκίνημα της”.

Την τεραστία αυτή πρόσφορα της Μητροπόλεως μας και προσωπικά του Σεβ. Μητροπολίτου μας τόνισαν εμφαντικά στη συνεχεία ο Νομάρχης Λακωνίας και ο Δήμαρχος Σπάρτης. Είναι δε βέβαιον ότι όλοι οι Λακωνες αντιλαμβάνονται την καθοριστική και αποφασιστική σημασία που έχει αυτή η πρόσφορα της Εκκλησίας μας.

ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΝΩΝ

Τον παρελθόντα Σεπτέμβριο πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Σεβ. Ποιμενάρχου μας κ. Ευσταθίου το Η’ Γενικό συνέδριο Ιερέων και Διακόνων της Ιεράς Μητροπόλεως μας. Το συνέδριο για τους εφημέριους των Αρχιερατικών Επιτροπειών Νεαπολέως, Έλικας, Μονεμβάσιας, Μολάων και Ασωπού πραγματοποιήθηκε στις εγκαταστάσεις των Κατασκηνώσεων της Νεάπολης, στις 23 Σεπτεμβρίου, ενώ για τους εφημέριους των υπόλοιπων αρχιερατικών επιτροπειών στο Ναό του Άγιου Νικολάου Σπάρτης στις 30 του ιδίου μηνός. Γενικό θέμα του συνεδρίου ήταν “Η ηθική ακεραιότητα των κληρικών”. Σε σχετική εγκύκλιο του ο Μητροπολίτης μας χαρακτηρίζει το θέμα αυτό εξαιρετικά ενδιαφέρον, αφού μαζί με την πίστη και την αγάπη του κληρικού προς τον Θεάνθρωπο και τον άνθρωπο, το ήθος και η ηθική ακεραιότητα του λειτουργού της Εκκλησίας μας αποτελούν ύψιστα και απαραίτητα προσόντα που του εξασφαλίζουν τη σωτήρια του και την επιτυχία της διακονίας του”. Σχετικές αξιόλογες εισηγήσεις έκαναν ο Αρχιμ. Ιγνάτιος Ρετσίνας, ο Πρωτ. Γεώργιος Μπλαθρας, ο Πρωτ. Σταύρος Βάρρας και οι Ιερείς Γεώργιος Κοτσαλης, Αθανάσιος Τσολακος και Συμεών Παπαγεωργίου. Επί των εισηγήσεων έγινε συζήτηση και εξήχθησαν ωφέλιμα συμπεράσματα. Στη συνέχεια οι σύνεδροι παρακάθισαν σε γεύμα.

Με απόφαση του Μητροπολίτου μας επαναρχίζουν οι Ιερατικές συνάξεις που θα έχουν ως πρώτο στόχο τους τη λειτουργική κατάρτιση των Ιερέων και Διακόνων, ώστε να τελούν άψογα και με ευλάβεια τις Ιερές ακολουθίες της Εκκλησίας μας. Η πρώτη ήδη πραγματοποιήθηκε στον Ι. Ναό του Άγιου Σπυρίδωνος Σπάρτης στις 15 Νοέμβριου, είχε μεγάλη επιτυχία και ήταν επωφελής για όλους.

ΤΙΜΗ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΠΑΝΑΡΙΤΗ

Με θρησκευτική κατάνυξη και παρουσία πολλών επίσημων και πλήθους ευσεβούς λαού την Κυριακή 22 παρελθόντος μηνός Σεπτεμβρίου, μετά την τέλεση της θειας λειτουργίας και του μνημόσυνου των ευεργετών στον ιδρυματικό Ιερό Ναό του Αγίου Ευστάθιου πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της νέας πτέρυγας του ιδρύματος Ατόμων με ειδικές ανάγκες η “Αγια Παρασκευή” στους Μολάους.

Κατά τη διάρκεια της τελετής των εγκαινίων ο Σεβασμιότατος μετά από εμπνευσμένο επίκαιρο λόγο απένειμε στον εξαίρετο Λάκωνα, πρώην βουλευτή, κ. Βασίλειο Παναρίτη μαζί με τιμητικό δίπλωμα την ανώτερη διάκριση της Μητροπόλεως μας το Μεγαλόσταυρο της Χιλιετηρίδας του “Οσίου Νίκωνος του Μετανοείτε”, γιατί ο κ. Παναριτης συνέβαλε οικονομικά τα μέγιστα στην αποπεράτωση της νέας πτέρυγας, η οποία ονομάσθη πτέρυγα Βασιλείου και Σπυριδούλας Παναρίτη εις μνήμην των γονέων τους Κων/νου και Γιαννούλας. Ο Σεβασμιότατος ομίλησε γεμάτος χαρά και συγκίνηση με τον πηγαίο λυρισμό του και το προσωπικό λογοτεχνικό ύφος του εκφράζοντας την χαρά του για τη νέα πτέρυγα και τις ευγνώμονες ευχαριστίες του προς τους δωρητές. Στη συνέχεια ο κ. Παναρίτης πήρε το λόγο και είπε ότι ο Μεγαλόσταυρος του Οσίου Νίκωνος αποτελεί γι’ αυτόν την ύψιστη τιμητική διάκριση όλου του δημοσίου του βίου. Υποσχέθηκε δε ότι, εάν στο μέλλον επεκταθεί περαιτέρω το ίδρυμα, θα βοηθήσει και πάλι στο μέτρο βεβαίως των δυνατοτήτων του. Ευχόμεθα και εμείς στον κ. Παναρίτη να είναι πολλά τα έτη του και ευλογημένα από το φιλάνθρωπο Κύριο μας.

ΛΑΜΠΡΗ ΚΑΙ ΕΦΕΤΟΣ Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΩΝΟΣ

Πλήθος πιστών συνέρευσαν και φέτος στον πανηγυρίζοντα Ι. Ναό “Οσίου Νίκωνος του Μετανοείτε” πολιούχου Σπάρτης, όπου με θαυμαστή κατάνυξη συμμετέχον τόσο στον πανηγυρικό πολυαρχιερατικό Εσπερινό όσο και στην πολυαρχιερατική Θεια Λειτουργία με τη συνακόλουθη περιφορά (λιτανεία) της Ιεράς Εικόνας του Αγίου στους κεντρικούς δρόμους της πόλεως μας.

Κατά την Ακολουθία του πανηγυρικού Εσπερινού, ειδικότερα, χοροστάτησε ο θεοφιλέστατος Επίσκοπος Σαπώνων κ.κ. Θεολόγος ο οποίος και απηύθυνε στο εκκλησίασμα εμπνευσμένο λόγο νουθεσίας και πνευματικής οικοδομής.

Την ημέρα της εορτής εξάλλου το θείο λόγο με χαρακτηριστική γλαφυρότητα και μεστότητα κήρυξε ο θεοφιλέστατος Επίσκοπος Θερμοπυλών κ.κ. Ιωάννης. Μετά την ολοκλήρωση της λιτανείας μίλησε ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ.κ. Ευστάθιος, ο οποίος ευχαρίστησε ολόψυχα τους Ιεράρχες, τους εκπροσώπους των Αρχών και φορέων του νομού μας, τον ιερό Κλήρο και τον ευσεβή λαό.

Ολοκληρώνοντας, ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας εγκωμίασε το θεοφιλή λαό της επαρχίας μας, λέγοντας: Έχω λόγους μόνο να επαινώ αυτόν το λαών και χίλιες φορές την ημέρα να γονατίζω και να ευχαριστώ το Θεό που μ’ έστειλε να υπηρετήσω και να διακονήσω έναν ευάγωγο, έναν ευσεβή, έναν παραδοσιακό λαό, ένα λαό που έχει κλείσει στην καρδιά του Χριστό και Ελλάδα…”.

Η ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΣ

Στο πλαίσιο της συστηματικής και διακαούς προσπάθειας της Ιεράς Μητροπόλεως μας για συνεχή βελτίωση των μέσων και μεθόδων επικοινωνίας με το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας μας εντάσσεται και η δημιουργία της αντίστοιχης ιστοσελίδας (site) στο διαδίκτυο.

Πιο συγκεκριμένα, μέσα από την ηλεκτρονική αυτή σελίδα οποιοσδήποτε ενδιαφερόμενος είναι δυνατό ν’ αποστείλει το προσωπικό του μήνυμα η να αντλήσει ωφέλιμες πληροφορίες σχετικές με θεολογικά, πνευματικά, διοικητικά και άλλα αξιόλογα θέματα.

Η διεύθυνση του site είναι: immspartis.gr και η διεύθυνση επικοινωνίας (e-mail) είναι: infο@immspartis.gr.

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΣ

Κυκλοφόρησε και φέτος, όπως κάθε χρόνο, καλαίσθητο, εύχρηστο και πνευματικά ωφέλιμο το ημερολόγιο του νέου έτους 2003 της Ιεράς Μητροπόλεως μας. Είναι αφιερωμένο “στην ευχάριστη τω Κυρίω αρετή της εγκράτειας που είναι η πηγή του κάλλους της ψυχής και του σώματος”. Το ημερολόγιον επιμελήθηκε με πολύ μεράκι ο λαϊκός υπάλληλος της Ιεράς Μητροπόλεως μας Φιλόλογος κ. Βασίλειος Κουδούνης και τα έσοδα από την πώληση του θα διατεθούν για τη λειτουργία των κατασκηνώσεων της Ιεράς Μητροπόλεως μας.