«ΤΟ ΣΤΑΔΙΟΝ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ ΗΝΕΩΚΤΑΙ»

Αγαπητοί μου Χριστιανοί,

Από απόψε το βράδυ η αγία μας Εκκλησία ανοίγει την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Ο Εσπερινός που θα τελεστεί απόψε ονομάζεται Εσπερινός της συγγνώμης, γιατί στο τέλος της ακολουθίας του δίνουμε και παίρνουμε συγγνώμη, ώστε με ελαφρή τη συνείδησή μας να ξεκινήσουμε τον πνευματικό αγώνα μας, για την κατάκτηση της αρετής και για την ένωσή μας με τον Κύριο μας, που είναι ο νυμφίος της ψυχής μας, ο Σωτήρας και Λυτρωτής μας.

Η περίοδος αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία και πρέπει να την αξιοποιήσουμε πνευματικά, όσο γίνεται καλύτερα.

«Στάδιο των αρετών» την ονομάζουν οι εμπνευσμένοι και θεοφώτιστοι υμνογράφοι της Εκκλησίας μας και παρακινούν τον κάθε χριστιανό, που επιθυμεί να γίνει καλύτερος, ν’ ανεβεί ψηλότερα, να εγκαταλείψει τα γήινα, με προθυμία να εισέλθει σ’ αυτό το Στάδιο και με επιθυμία αγωνιστική να αποκτήσει όσες αρετές δεν έχει ή να αυξήσει εκείνες που υπάρχουν.

Κανένας δεν είναι τέλειος, αν δε θέλει να γίνει τελειότερος. Όλοι έχουμε αδυναμίες και πικραίνουμε τον Κύριό μας με τα λάθη μας ή τις παραλείψεις μας. Επομένως πρέπει να ευρίσκουμε ευκαιρίες διορθώσεως. Κανένας δεν πρέπει αυτάρεσκα να λέγει «ως εδώ φτάνει». Οι κορυφές της τελειότητας είναι πολλές. Σε όλη τη ζωή μας πρέπει να αγωνιζόμαστε για την κατάκτηση αυτών των κορυφών, ώστε να φθάσουμε «εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού».

Κάνουμε λάθη και πρέπει να τα διορθώσουμε. Διαπράττουμε σφάλματα και αμαρτίες και πρέπει να τα εξαλείψουμε. Παραλείπουμε τα καθήκοντα μας και τις υποχρεώσεις μας και πρέπει να φανούμε συνεπείς. Βλέπουμε τους άλλους και ή τους αδικούμε με τη στέρηση της αγάπης μας προς αυτούς ή τους πληγώνουμε με τη φαρμακερή γλώσσα της κατακρίσεως.

Όλα αυτά είναι ανάγκη να τα προσέξουμε και να συνειδητοποιήσουμε τις βλαπτικές τους συνέπειες. Είναι ανάγκη να καταλάβουμε ότι με όλα αυτά πληγώνουμε και πληγωνόμαστε, ζημιώνουμε και ζημιωνόμαστε και προπάντων πικραίνουμε Εκείνον που μας αγαπάει και που για μας Σταυρώθηκε.

Η περίοδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι μια ευκαιρία τακτοποιήσεως των εκκρεμοτήτων μας, επιγνώσεως και διορθώσεως, ψυχικής αναγεννήσεως και πνευματικής καρποφορίας, συμφιλιώσεως με το Θεό και αποκαταστάσεως.

Και όλα αυτά διορθώνονται και τακτοποιούνται, κατά την περίοδο αυτήν, γιατί η Εκκλησία μας προσφέρει στον καθένα χωριστά και σε όλους μαζί τον τρόπο το σοφό και την μέθοδο την αποτελεσματική, αλλά και τα μέσα για την επίτευξη του σκοπού, που είναι η σωτήρια μας και η αναγέννησή μας.

Από την πρώτη ημέρα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής μας συνιστά τη συγγνώμη, χωρίς την οποία δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε το πρώτο βήμα, αφού η κακία, η εμπάθεια, το μίσος και ο φθόνος που υπάρχουν μέσα μας, μας εμποδίζουν να προσευχηθούμε και να ιδούμε με τα μάτια του σώματος και της ψυχής μας τον άνθρωπο και τον Θεάνθρωπο. Μας συνιστά, στη συνεχεία, αδιάλειπτη προσευχή που μας ανακουφίζει και μας επιτρέπει να μιλάμε με τον ίδιο το Θεό και να φθάνουμε μέχρι το θρόνο του, από όπου θα παίρνουμε την χάρη και το έλεος του. Μας παρακινεί για νηστεία «Ωτις εκτέμνει πάσαν κακίαν» και συντελεί σε μια κάθαρση σωματική και ψυχική, που τη νιώθουν μόνο όσοι την έχουν δοκιμάσει.

Μας προτρέπει σε μετάνοια, που κρατάει στα χέρια της το κλειδί του Παραδείσου και που μας αναδίδει την ομορφιά, που μας έκλεψε και κατέστρεψε η αμαρτία.

Μας συνιστά την ταπείνωση, που οι Πατέρες την ονομάζουν υψοποιόν και μας συμβουλεύει να μισήσουμε τον εγωισμό, γιατί τον μισεί και ο Θεός και μάλιστα Εκείνος «υπερήφανοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν».

Τέλος μας προσκαλεί στη θεία κοινωνία, λέγοντας συχνά – πυκνά «μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε», που είναι και το κορύφωμα της προσφοράς της Εκκλησίας μας, το τέρμα των αγώνων μας, η αμοιβή και το στεφάνωμα της ψυχής μας.

Η ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΜΑΣ

Όταν ο Κύριος όρισε την αγάπη στο Θεό ως την «πρώτη και πιο μεγάλη εντολή» πρόσθεσε: Δεύτερη, το ίδιο σπουδαία μ’ αυτήν είναι «Να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου» (Ματθ. 22: 38-39).

Όπου κι αν ανοίξομε τη Γραφή, στους προφήτες, στα Ευαγγελία, στις επιστολές, σ’ όλη την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, θα θαυμάσομε το πλήθος των επαίνων της αγάπης προς τον πλησίον καθώς και των συνεχών υπομνήσεων και προτροπών του Θεού για την άσκηση της αρετής αυτής.

Στον προφήτη Ησαΐα η αγάπη προς τον πλησίον είναι ο ακρογωνιαίος λίθος και η κυριότερη εκδήλωση της δικαιοσύνης. Βλέπουμε εκεί τους Εβραίους να παραπονούνται, γιατί ο Θεός δεν λογάριαζε τις νηστείες τους και τα αλλά νομικά καθήκοντα που εκπλήρωναν, αλλά βλέπουμε και Εκείνον να τους εξηγεί ότι η αιτία γι’ αυτό είναι η σκληρότητα τους προς τους συνάνθρωπους τους: Νηστεύετε, τους είπε, αλλά κάνετε τα θελήματα σας, όχι το δικό μου θέλημα. Καταπιέζετε και κακομεταχειρίζεστε όσους είναι κάτω από την εξουσία σας. Νηστεύετε, αλλά δεν αποφεύγετε τις φιλονικίες και τις διαμάχες και την κακοποίηση των αδυνατών. Εγώ δεν όρισα τέτοια νηστεία, αλλά θέλω να λύσετε κάθε δεσμό σας με την αδικία, να μοιράζεστε το ψωμί σας με τους πεινασμένους, να δίνετε στέγη στους άστεγους και να ντύνετε τους γυμνούς. Τότε θα σας περιβάλει η δόξα μου. Τότε θα προσεύχεστε, και θα σας ακούω (Ησ. 58: 3-9).

Παρόμοια διαβάζομε και στον προφήτη Ζαχαρία. Όταν οι Εβραίοι ρώτησαν τον Κύριο μέσω του προφήτη για νηστείες και πρόσφορες, Εκείνος τους αποκάλυψε ότι το θέλημα Του είναι να κρίνουν με δικαιοσύνη, να είναι σπλαχνικοί προς τον συνάνθρωπο, να κάνουν έργα αγάπης, να μην μνησικακούν (Ζαχ. 7:9-10).

Απορία, όμως, και θαυμασμό προκαλεί αυτό που είναι γραμμένο στον προφήτη Ιεζεκιήλ για τα Σόδομα. Ενώ είναι σ’ όλους γνωστές οι φοβερές σαρκικές αμαρτίες των Σοδομιτών, ο Κύριος αποκαλύπτει ότι κατέστρεψε την πόλη κυρίως για τρία αλλά αμαρτήματα: την υπερηφάνεια, τη σπάταλη και την ασπλαχνία απέναντι στον πλησίον. «Αυτή ήταν η παρανομία των Σοδομιτών…., η υπερηφάνεια… ζούσαν μια σπάταλη ζωή μέσα στην αφθονία των υλικών Αγάθων… και δεν έδιναν καμία βοήθεια στο απλωμένο χέρι των πτωχών και αυτών που είχαν ανάγκη» (Ιεζ. 16: 49).

Το Ιερό Ευαγγέλιο, πάλι, που είναι ο νόμος της αγάπης, τι άλλο τονίζει περισσότερο από αυτή την αρετή. Δεν χρειάζεται παρά να θυμηθούμε ότι ο Κύριος, προλέγοντας το πως θα κριθεί ο κόσμος στη δεύτερη έλευση Του, καθόρισε τα έργα αγάπης προς τον συνάνθρωπο σαν αποφασιστικά κριτήρια για την σωτήρια ή τον κολασμό του καθενός μας: «Αφού τα κάνατε αυτά σ’ έναν από τους άσημους αυτούς αδελφούς μου, τα κάνατε σ’ εμένα… Αφού δεν τα κάνατε αυτά σ’ έναν από αυτούς τους άσημους αδελφούς μου, ούτε σ’ εμένα τα κάνατε» (Ματθ. 25: 40,45). Διακήρυξε ακόμα, ότι όλος ο νόμος και οι προφήτες συνοψίζονται στις δυο αυτές εντολές της αγάπης στο Θεό και της αγάπης στον πλησίον (Ματθ. 22:40). Αλλά και στην τελευταία μεγάλη διδαχή Του, στη διάρκεια του Μυστικού Δείπνου, η κύρια υποθήκη Του ήταν: «Αυτή είναι η δική μου εντολή: Ν’ αγαπάτε ο ένας τον άλλον, όπως εγώ σας αγάπησα» (Ιω. 15:12).

Πως εγκωμιάζει την αγάπη και ο απόστολος Παύλος!. Τη θεωρεί κι εκείνος ως την τέλεια εκπλήρωση όλων των εντολών του Θεού. «Να μην χρωστάτε σε κανέναν τίποτα, παρά μόνο το ν’ αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Οποίος αγαπάει τον άλλο, έχει τηρήσει το σύνολο των εντολών του Θεού. Γιατί το «μη μοιχεύσεις», «μη φονεύσεις», «μην κλέψεις», «μην επιθυμήσεις» κι όλες γενικά οι εντολές συνοψίζονται σε αυτή: «Ν’ αγαπήσεις τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου» (Ρωμ. 13:8-9). Και στον ανυπέρβλητο ύμνο της αγάπης γράφει «Αν μπορώ να μιλάω όλες τις γλώσσες των ανθρώπων, ακόμα και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη για τους άλλους, έγινα σαν τον άψυχο χαλκό, που βουίζει, όταν τον χτυπούν ή σαν το κύμβαλο, που βγάζει θορυβώδη ήχο. Κι αν έχω της προφητείας το χάρισμα κι όλα κατέχω τα μυστήρια και όλη τη γνώση, κι αν έχω ακόμα όλη την πίστη έτσι που να μετακινώ βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, είμαι ένα τίποτα…» (Α’ Κορ. 13:1-8).

Θα κλείσουμε αυτό μας το λόγο συνοψίζοντας όσα έχουμε αναφέρει σε έξι τρόπους με τους οποίους καλλιεργείται και ολοκληρώνεται η αγάπη.

• Ο πρώτος τρόπος είναι η απλή βίωση ενός αγαπητικού αισθήματος, μια απλή κίνηση της καρδιάς, που δεν προχωράει όμως σε τίποτε άλλο.
• Ο δεύτερος είναι η συμπαράσταση στον πλησίον με παρήγορα λόγια και καλές συμβουλές.
• Ο τρίτος είναι η υλική βοήθεια στην ανάγκη του έστω κι από το υστέρημά μας.
• Τέταρτος είναι η υπομονή και η ανεξικακία στις ύβρεις, στις συκοφαντίες, στις αδικίες και σε κάθε κακό που μας κάνει ο πλησίον.
• Πέμπτος είναι όχι μόνο η υπομονή, αλλά και η συγχώρηση εκείνου που μας βλάπτει και
• O εκτός τρόπος είναι η διπλή πρόσφορα στον πλησίον, πρόσφορα πνευματική και Υλίκη που γίνεται, είτε με την παραδειγματική ενάρετη ζωή μας, είτε με τους παρηγορητικούς και εποικοδομητικούς λόγους μας, είτε με την ελεημοσύνη και άλλες αγαθοεργίες.

ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ

ΥΠΟΓΕΙΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ…

Αν είχαμε τον ανδρισμό και την τόλμη να ερευνήσουμε και να αποκαλύψουμε την αιτία που ευθύνεται για την κακοδαιμονία της εν γενεί αναστατωμένης ζωής μας, πιστεύω ότι όλοι θα συμφωνούσαμε στην ριζωμένη ύπαρξη και υπόγεια δράση της λανθάνουσας υποκρισίας μας. Μιλάμε για εκείνο το σκοτεινό παρασκήνιο με τους κρυμμένους πρωταγωνιστές, που έχει κυριολεκτικά κατακυριεύσει τη νέα παγκόσμια μορφή ζωής. Η λανθάνουσα υποκρισία υποβόσκει ελεύθερη και κατατρώγει το μεδούλι των ανθρώπινων χαρακτηριστικών μας. Κατευθύνει, στις υπόγειες διαδρομές της, την τέχνη για να θάβεται από τους ανθρώπους, ακούσια, η αλήθεια. Μας εκπαιδεύει στην επιπόλαιη σκέψη και την αδράνεια, ώστε να αποκρύπτεται η πραγματικότητα. Όσον αφορά εμάς, πρόκειται για εθισμό σε ανεύθυνη στάση ζωής, που αφήνει ασύδοτη την ανάσταση και τον «αγιασμό» εκείνων των μέσων που υπηρετούν πιστά ύποπτες σκοπιμότητες…

Που να αναφερθούμε, έτσι όπως έχει η κατάσταση σήμερα; Στους «πολιτικούς ιδεολόγους», τους «νομικούς, ιατρικούς, εκκλησιαστικούς, εκπαιδευτικούς λειτουργούς», όταν διαπιστώνεις να βασιλεύει στην καρδιά των μπροστάρηδων, των υπεύθυνων για την ποιότητα της ζωής μας, των ταγμένων στην υπηρεσία του κοινού καλού, ένας υπερφίαλος προσωπικός και τυραννικός ομαδικός εγωισμός; Όταν παντού ανακαλύπτεις υπόγειες μεθοδεύσεις ισορροπιών, συνομωσιών, συμφερόντων και σκοπιμοτήτων; Δυστυχώς, χάνεται όλο και περισσότερο από τους πολλούς η υγιής λειτουργία της κριτικής σκέψεως, του κοινού νου, της απλής λογικής, της ανθρώπινης συνειδήσεως. Οι περισσότεροι, εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων, σκέπτονται, υπολογίζουν και προχωρούν στην επίτευξη εγωκεντρικών επιθυμιών τους, χωρίς να υπολογίζουν τον άλλο άνθρωπο. Ακούς γύρω σου όλους αγανακτισμένους, με έκδηλη την «ανησυχία» τους για την επόμενη γενιά, να παραπονούνται και να σχολιάζουν την ανευθυνότητα, την ασυνειδησία, την σκληρότητα, την απανθρωπιά των άλλων, ενώ γνωρίζεις ότι όλοι πρωταγωνιστούν σ’ αυτά που επικρίνουν. Η λειτουργική ανακύκλωση αυτής της υποκριτικής παλιοκατάστασης που όλοι μας εκούσια ψέγουμε, είναι ο χώρος της καθημερινότητας που όλοι μας, και με όλες μας τις δυνάμεις, ακούσια συντηρούμε και προωθούμε.

Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να δίνεις απερίσκεπτα και ολοκληρωτικά τον εαυτό σου σε κάτι που απεχθάνεσαι ή το μισείς. Εκτός και αν δεν το απεχθάνεσαι… δεν το μισείς… Εκτός και αν κανείς ότι το μισείς… Εκτός και αν… σου αρέσει αυτό που μάλλον δεν μισείς. Η για να το πούμε καλύτερα σου αρέσει, χωρίς όμως να το έχεις καταλάβει… Η εκτός και δεν σου αρέσει κατά βάθος, αλλά μάλλον αρέσει στην αδυναμία σου… Γιατί δεν εξηγείται διαφορετικά, από τη μια να επικρίνεις πρόσωπα και πράγματα, ενώ συγχρόνως κάνεις κι εσύ το ίδιο. Μάλιστα, αν παρατηρήσεις καλύτερα τον εαυτό σου και θέλεις να είσαι ειλικρινής μαζί σου, εσύ το κανείς χειρότερα, αν όχι με την πράξη σου, τουλάχιστον με το μυαλό σου…

Ενώ κρίνουμε με άνεση τόσες καταστάσεις, τόσες απόψεις, τόσες συμπεριφορές, ενώ επισημαίνουμε και αναλύουμε τα πρόσωπα και τα γεγονότα, ενώ κάνουμε τόσες πρώτες, δεύτερες ή πολλαπλές αναγνώσεις στο περιβάλλον μας, ενώ μάλιστα θαυμάζουμε και την κριτική μας ικανότητα που τα πιάνει και τ’ αναλύει όλα, εν τούτοις, στην ίδια ατμόσφαιρα, στις ίδιες κρινόμενες καταστάσεις, σε κάποιον άλλο χρόνο παρελθόντα η μέλλοντα, θα συναντήσουμε πρωταγωνιστή τον εαυτό μας. Όχι όμως κρινόμενο αυστηρά, αντικειμενικά, ορθολογικά, προκείμενου να βγουν τα «σωστά» συμπεράσματα όπως κάνουμε με τους τρίτους… Αλλά τότε θα σκεφθούμε και θα κρίνουμε με θαυμαστή επιείκεια, επιστρατεύοντας και αναλύοντας όλα εκείνα τα «αντικειμενικά» στοιχεία και κριτήρια που αμνηστεύουν ακόμα και εγκλήματα! Δυστυχώς, χωρίς να το καταλαβαίνουμε και χωρίς να το αποδεχόμαστε, υποκρινόμαστε στον εαυτό μας!

Η λανθάνουσα υποκρισία λειτουργεί όπως ο καλύτερος αναισθησιολόγος. Είναι το προηγούμενο στάδιο πριν την εγχείρηση. Και αλίμονο, γιατί αν δεν ξυπνήσουμε έγκαιρα, εδώ άμεσα συνεργαζόμενος χειρούργος είναι ο διάβολος. Προσπαθεί πρώτα να σε αναισθητοποιεί και μετά σε χειρουργεί… Έχεις σκεφθεί τι φοβερό που είναι, μετά τη νάρκωση και την εγχείρηση να ξυπνήσεις χωρίς συνείδηση… γιατί θα σου την έχει αφαιρέσει;…

Βαριά νόσος η λανθάνουσα υποκρισία μας… Και δυστυχώς από ότι γνωρίζουμε μέσα από τα κείμενα της αγίας Γραφής, αλλά και μέσα από τις μαρτυρίες της παγκόσμιας ανθρώπινης ιστορίας είναι γονιδιακή νόσος. Ενυπάρχει μέσα στο DNA μας… Μεταπτωτική κληρονομική νόσος που όταν, και συνήθως, δεν αντιμετωπίζεται καταλήγει πάντοτε στο να δημιουργεί λανθάνουσα υποκρισία μας. Τυραννική κατάσταση γι’ αυτούς που υποφέρουν και δεν την καταλαβαίνουν. Ακόμα πιο τυραννικοί γι’ αυτούς που την καταλαβαίνουν κι επιλέγουν να συνεχίζουν να υποφέρουν. Εφιαλτική περισσότερο, αλλά και δραματικά εκδικητική για όλους εκείνους που τη λειτουργούν ακούσια η εκούσια και παρουσιάζονται στο λαό οδηγητές της αλήθειας, της ευημερίας και της απαλλαγής του πάσης φύσεως ανθρώπινου πόνου. Αλίμονο σε όλους, όσους υποκρίνονται ότι είναι ανυπόκριτοι. Αλίμονο σ’ εκείνους που δημόσια αναλαμβάνουν ως υπεύθυνο λειτούργημα τους τη φανέρωση λόγων και τρόπων για να λάμψει η αλήθεια και αγνοούν τον με θαυμαστή ακρίβεια λειτουργούντα πνευματικό νόμο, ο οποίος αποδίδει το δίκαιο πάντοτε, έστω κι αν πέρασε χρόνος πολύς.

Δεν μας αμνηστεύει η βασιλεύουσα υποκρισία για την προσωπική μας πορεία… Δεν έχουμε δικαίωμα να επικαλούμεθα την μεταπτωτική μας πραγματικότητα, ώστε μοιρολατρικά να ρίχνουμε το μπαλάκι της σωτήριας μας στον Θεό… Όταν μάλιστα ο Θεός για να μας λυτρώσει από την ηθελημένη μας ασωτία, από τον αυτοεξορισμό μας, από την αυτοκαταστροφική μας διάθεση, θυσιάστηκε για μας. Ποιος άλλος θεός θα το έκανε αυτό; Πως λοιπόν θα επικαλεσθώ την ψυχοφθόρα αμαρτητική μου ροπή, όταν ο Χριστός με δίδαξε και μου έδωσε να διαχειρισθώ πανίσχυρα όπλα ώστε να την καταπολεμήσω; Γνωρίζω ότι με το άγιο Βάπτισμα, την Ι. Εξομολόγηση, τη Θ. Κοινωνία έχω την δυνατότητα να απαλλάσσομαι συνεχώς από κάθε υποκριτικό ακούσιο ρύπο; Ότι με αυτό τον μοναδικό τρόπο μέσα μου, στα κατάβαθα μου καταστρέφεται η σκιά, η δύναμη της πλάνης, τα παρασκήνια του διάβολου; Ότι μετά την κατάργηση του κράτους της απατής στη ψυχή μου, η επανεγκαθιδρυμένη βασιλεία και φωτιστική Του Χάρις ενεργοποιεί την αλήθεια, την τόλμη, τις δυνάμεις των αρετών, την ποιότητα της προσωπικής και κοινωνικής μου ζωής; Ότι συντελείται μυστικά, αλλά δυναμικά και χειρουργικά, η αποκατάσταση της ψυχικής μου υγείας;

Το πρόβλημα της λανθάνουσας υποκρισίας είναι καθαρά πρόβλημα ελευθέριας. Εφ όσον δεχόμαστε ότι από τον Θεό πλαστήκαμε ελεύθεροι, βρισκόμαστε στην απλή λογική του Ευαγγελίου ότι κι αυτό, όπως κι όλα τ’ άλλα, είναι θέμα προσωπικής επιλογής. Ας το καταλάβουμε ακόμα καλύτερα. Ο Θεός μας έπλασε ελεύθερους, μας χάρισε ελευθέρια. Μας έδωσε το ύψιστο Δώρο της διαχειρίσεως της. Τι πιο πολύτιμο από το να αποφασίζουμε εμείς για εμάς; Εγώ, λοιπόν, αποφασίζω για το τι θέλω…

Τι προτιμάτε; Να μένουμε αδιάφοροι, αδρανείς, κακόμοιροι, παραδομένοι στον ιστό της υποκρισίας που κυβερνάει τον κόσμο με την ψευτιά, την πλάνη και την απατή η να αγωνιζόμαστε δυναμικά με τη Χάρη των οπλών της μόνης διαχρονικής Αλήθειας, του Χριστού, για να μη μας φαρμακώνει και τελικά μας καταπιεί το άθλια δομημένο από εμάς σύστημα ζωής των χρόνων που ζούμε;

Τι υποκρισία, Θεέ μου… Θέλουμε πόλεμους για πετρέλαια και μιλάμε για τρομοκρατία. Θάβουμε τεράστιες ποσότητες παραγωγής τροφίμων και συγχρόνως θρηνούμε τα παιδάκια του τρίτου κόσμου που πεθαίνουν από την πεινά. Φονεύουμε εκατομμύρια αγέννητα παιδία με εκτρώσεις και κοπτόμεθα για το δημογραφικό, τα συνεχώς αυξανόμενα νέα ζευγάρια που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν και την αναγκαιότητα κατασκευής ανθρώπινων κλώνων.

Λοιπόν, τι θέλουμε; Τι ζητάμε; Πορεία ζωής ακούσια μη αναστρέψιμη η εν Χριστώ εκούσια αναστρέψιμη; Η απάντηση και πάλι είναι προσωπική… Ας προσέξουμε όμως, γιατί από την προσωπική μας απάντηση και στάση εξαρτάται η λύση όλων των υπόλοιπων κοινωνικών, παγκόσμιων προβλημάτων… Είναι κανόνας ζωής, τις διορθωτικές κινήσεις, πάντα να τις ξεκινάμε από τον εαυτό μας…

ΑΜΦΙΑΝΟΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗ ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΦΙΛΟΠΤΩΧΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ

Του π. Συμεών Παπαγεωργίου

Σεβασμιότατε, Σεβαστοί Πατέρες και Αγαπητά Μέλη των Ενοριακών μας Φιλόπτωχων Ταμείων,

Με τη χάρη και τη βοήθεια του Πανάγαθου Θεού, συναντιόμαστε για μια ακόμη χρόνια σ’ αυτό το μέρος τα μέλη των Ενοριακών Φιλόπτωχων Ταμείων, των Αρχιερατικών Επιτροπειών Σπάρτης, Καστοριού, Ξηροκαμπίου, Βρεσθενών, Γερακίου, Σκάλος και Βλαχιώτη, για να συζητήσουμε και να ανταλλάξουμε ιδέες και τρόπους φιλανθρωπίας, για να δούμε τα προβλήματα που υπάρχουν και να βρούμε λύσεις, για να κάνουμε προτάσεις και προπάντων για να γνωριστούμε.

Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Ευστάθιος, δίδοντας ιδιαίτερη σημασία στο έργο της φιλανθρωπίας, μας δίδαξε με τα έργα Του κατά την πολυετή ποιμαντική Του διακονία στην Ιερά Μητρόπολη μας, την αγάπη προς τον συνάνθρωπο μας. Το παράδειγμα Του και το ενδιαφέρον Του για τον πλησίον Του, η συμπαράσταση Του σε όλους εκείνους που προστρέχουν σ’ αυτόν έκαναν την Τοπική μας Εκκλησία να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στα θέματα της φιλανθρωπίας. Ο ρόλος αυτός είναι από τους μεγαλύτερους μέσα στον σημερινό κόσμο της αποξένωσης και του εγωκεντρισμού.

Πολλοί λένε σήμερα στην εποχή της ευμάρειας δεν χρειάζεται η ελεημοσύνη και η φιλανθρωπία. Δεν έχουν βέβαια δίκιο. Διότι όσο κι αν η αφθονία αποτελεί το γνώρισμα του σύγχρονου τρόπου ζωής, η πεινά, η ανέχεια, η ανεργία, η δυστυχία δεν εξαλείφθηκαν από τις ανθρώπινες κοινωνίες.

Και σήμερα υπάρχουν πλάι μας άνθρωποι που πεινούν, που είναι άστεγοι, άνεργοι, πολύτεκνοι, χήρες, ορφανά, ανήμποροι. Όλοι αυτοί χρειάζονται την αγάπη μας και την συμπαράσταση μας. Η Εκκλησία είναι η κοινή Μητέρα μας. Εμείς όλοι είμαστε τα παιδία της. Θ αφήσουμε τα αδέλφια μας αβοήθητα; Ασφαλώς όχι. Όλοι μαζί, ιερείς και εθελόντριες κύριες της αγάπης πρέπει να ενώσουμε την αγάπη μας, να κάνουμε δυνατή την παρουσία του Χριστού στη ζωή τους.

Πως θα το πετύχουμε αυτό; Μόνο με έργα και συνεχές ενδιαφέρον για τον πλησίον μας. Έχουμε χρέος ν’ ανοίξουμε την καρδιά μας στους άλλους. Να τους δείξουμε την αγάπη μας, με απλοχεριά, με χαρά και χωρίς εξαναγκασμό.

Το κάθε Ενοριακό Φιλόπτωχο Ταμείο ρυθμίζει το πρόγραμμα της Ενοριακής Πρόνοιας. Γνωρίζει τις ανάγκες των ανθρώπων της Ενορίας και προσπαθεί με κάθε τρόπο να τις επουλώσει. Αναλόγως τις δυνατότητες του, μπορεί να προσφέρει στην τοπική μας κοινωνία τα εξής:

Α’) Φροντίδα για την τρίτη ηλικία, για τους ανθρώπους που πάλεψαν μια ολόκληρη ζωή, αλλά οι διάφορες συνθήκες τους έχουν οδηγήσει στην φτώχεια και την εγκατάλειψη. Σε όλα τα χώρια μας υπάρχουν μοναχικά άτομα (γέροντες και γερόντισσες), που δεν έχουν κάποιο δικό τους πρόσωπο κοντά τους. Μπορούμε στα πλαίσια της αγάπης μας, να τα επισκεπτόμαστε συχνά, προσφέροντας τους ηθική και υλική συμπαράσταση. Να τους δίνουμε κουράγιο στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και να μας προσφέρουν και αυτά με τη σειρά τους, τη σοφία τους και τις πολύτιμες εμπειρίες τους. Φέρνω σαν παράδειγμα, Ιερέα της Μητροπόλεως μας, ο οποίος κουβαλούσε τον χειμώνα ξυλά για την φωτιά στα γεροντάκια του ορεινού χωριού του.

Β’) Οικονομική βοήθεια σε οικογένειες και άτομα που βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική θέση για την εξόφληση ενοικίων, λογαριασμών (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΝΕΡΟΥ κτλ.). Από την μικρή μου εμπειρία, ως υπεύθυνου του Γενικού Φιλόπτωχου Ταμείου της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, σας μεταφέρω την δεινή οικονομική κατάσταση που έχουν αρκετοί συνάνθρωποί μας, που δεν έχουν τα χρήματα να εξοφλήσουν τους λογαριασμούς τους και μας τους φέρνουν με δάκρια στα μάτια για να τους εξοφλήσουμε εμείς. Αυτό συμβαίνει από ότι γνωρίζω και σε πολλά Ενοριακά Φιλόπτωχα Ταμεία.

Γ’) Οικονομική βοήθεια σε αδύναμα οικονομικά άτομα που χρήζουν ιατρικής περιθάλψεως στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Έχουμε πολλά τέτοια παραδείγματα ανθρώπων που βρέθηκαν στην ανάγκη αυτή και που τα ενοριακά φιλόπτωχα ταμεία καθώς και το Γ.Φ.Τ. της Ι. Μητροπόλεώς μας τους βοήθησε με σημαντικά ποσά για να ξεπεράσουν το πρόβλημα τους. Ειδικότερα όμως πρέπει να συμπαρασταθούμε ηθικά στους νεφροπαθείς ενορίτες μας, διότι η δοκιμασία που περνάνε είναι πολύ μεγάλη. Σε μια επίσκεψη μας με τον Σεβασμιότατο στο τμήμα της μονάδος Τεχνητού Νεφρού του Νοσοκομείου μας, είδαμε ανθρώπους να είναι συνδεδεμένοι με μηχανήματα για αρκετές ώρες χωρίς να έχουν την δυνατότητα να σηκωθούν έστω και λίγο για να ξεμουδιάσουν και αυτό για δυο – τρεις φορές την εβδομάδα. Και το χειρότερο είναι ότι πολλά από αυτά τα άτομα ερχόντουσαν από μακρινά χωριά της Μητροπόλεώς μας. Το σημαντικότερο είναι, ότι δεν μπορούσαμε να τους πούμε περαστικά, γιατί ξέραμε ότι δεν υπάρχει γιατρειά.

Δ’) Οικονομική βοήθεια για την αντιμετώπιση αναγκών αποκαταστάσεως ζημιών από πυρκαγιές και πλημμύρες. Στις περιπτώσεις αυτές πρέπει πάντοτε να δρούμε αστραπιαία. Διότι οι άνθρωποι αυτοί, πάνω στην απόγνωση τους, βρίσκουν την συμπαράσταση της Εκκλησίας ως φάρμακο γιατρειάς. Έχουμε πρόσφατο παράδειγμα, την επέμβαση της Εκκλησίας μας, δια μέσου του Μητροπολίτου μας, ο οποίος στις πλημμύρες του Έλους και της Νεαπολέως, μέσα στην βροχή και στις λάσπες έδινε κουράγιο, στους πλημμυροπαθείς αδερφούς μας. Και η Τοπική μας Εκκλησία ήταν εκείνη που πρόσφερε πρώτη την αγάπη της με απλοχεριά ενισχύοντας οικονομικά αυτούς τους ανθρώπους.

Ε’) Οικονομική βοήθεια σε άπορους μαθητές, φοιτητές και ιεροσπουδαστές. Είναι σημαντικό πράγμα, αυτοί οι αυριανοί επιστήμονες να θυμούνται την βοήθεια που είχαν από την Εκκλησία τις δύσκολες στιγμές της φοιτητικής τους ζωής. Είναι σίγουρο ότι θα διαλαλούν παντού, σαν οικογενειάρχες και επιστήμονες, την πρόσφορα της Εκκλησίας προς τον συνάνθρωπο.

ΣΤ’) Οικονομική βοήθεια σε άπορα και ορφανά κορίτσια που ετοιμάζονται να δημιουργήσουν οικογένεια. Ιδιαίτερη ευλογία θα το θεωρήσουν τα άτομα αυτά όταν η τοπική τους Εκκλησία τους πάρει π.χ. ως γαμήλιο Δώρο το ψυγείο, ή το τραπέζι. Τα κορίτσια αυτά είναι βέβαιο ότι σαν μητέρες δεν θα αποτρέψουν ποτέ τα παιδία τους να πηγαίνουν στην Εκκλησία. Αλλά και αυτές θα γίνουν άξια στελέχη των Φιλόπτωχων Ταμείων μας.

Ζ’) Οικονομική ενίσχυση και τρόφιμα στις πολύτεκνες οικογένειες. Στις μέρες μας όπου το δημογραφικό είναι το μείζον εθνικό μας πρόβλημα, τις πολύτεκνες οικογένειες πρέπει να τις προστατεύουμε σαν τα μάτια μας. Αξίζει να σας πω ότι π.χ. στην ενορία μου δεν υπάρχει ούτε μια οικογένεια από τα νέα ζευγάρια που να έχουν τέσσερα παιδία. Και το λέω αυτό, γιατί ήθελα να τιμήσω μια πολύτεκνη οικογένεια σε μια εκδήλωση των Κατηχητικών μας Σχολείων και δεν εύρισκα.

Η’) Εξεύρεση εργασίας και σταθερής απασχόλησης σε άνεργους. Το θέμα αυτό πρέπει να το δούμε με πολύ σοβαρότητα. Νέοι άνθρωποι απεγνωσμένα ψάχνουν να βρουν εργασία. Οι κρατικές υπηρεσίες δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα τους. Τι μπορούμε να κάνουμε; Πρέπει να βοηθήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις τους ανθρώπους αυτούς. Να τους στηρίξουμε ηθικά, να προσευχηθούμε γι’ αυτούς, να ψάξουμε και εμείς γι’ αυτούς. Ίσως πρέπει Σεβασμιότατε να ιδρύσουμε Γραφείο Ευρέσεως Εργασίας, ώστε να συμβάλει αποφασιστικά στην βελτίωση του μεγάλου κοινωνικού ζητήματος της ανεργίας, που μαστίζει ιδιαίτερα την περιοχή μας.

Θ’) Συμπαράσταση στους αλλοδαπούς αδελφούς μας. Χρειάζονται και αυτοί την βοήθεια μας. Πρέπει να τους βλέπουμε σαν τους παππούδες μας που πήγαν για πρώτη φορά στην Αμερική, στην Αυστραλία και την Γερμανία. Εγώ βλέπω ότι συμμετέχουν ενεργά, τουλάχιστον οι ορθόδοξοι, στα κοινά της Ενορίας. Γνωρίζω ότι πολλές ενορίες τις Μεγάλες Εορτές της Χριστιανοσύνης οργανώνουν γεύματα αγάπης για τους αλλοδαπούς αδελφούς μας. Τι ωραία εικόνα, σε ένα τραπέζι να βρίσκονται παιδία του Θεού από πολλές Εθνικότητες, (Αλβανοί, Ρουμάνοι, Ρώσοι, Πολωνοί, Ιρακινοί κλπ.).

Ι’) Συμπαράσταση στους Αθίγγανους της περιοχής μας. Αξίζει να τονιστεί η πολλή σημαντική βοήθεια που τους παρέχει το κοινωνικό Πρόγραμμα της Ιεράς Μητροπόλεώς μας «Βοήθεια στο Σπίτι».

ΙΑ’) Ενίσχυση των Κατηχητικών Σχολείων της Ενορίας μας. Τα παιδία είναι το μέλλον μας. Είναι εκείνα που θα πάρουν μετά από εμάς τις τύχες αυτού του τόπου. Πρέπει να τα βοηθήσουμε και να μην διστάζουμε να δώσουμε χρήματα για την ενίσχυση των Κατηχητικών μας Σχολείων. Μελλοντικά θα φανεί το καλό που κάνουμε, όταν τα παιδία αυτά γίνουνε οικογενειάρχες και αυριανά στελέχη της Ενορίας μας.

ΙΒ’) Ενίσχυση του Προγράμματος Βοήθεια στο Σπίτι. Είμαι της γνώμης ότι πρέπει να δίνουμε το παρόν ως Ενοριακά Φιλόπτωχα Ταμεία και στα Ιδρύματα της Μητροπόλεως μας. Διότι και εκεί ευεργετούνται συνάνθρωποι μας, που έχουν την ανάγκη της Εκκλησίας μας. Στο συγκεκριμένο πρόγραμμα θα μπορούσαμε να προσφέρουμε τρόφιμα και ενδύματα, τα οποία θα έχουμε συλλέξει από τους Ενορίτες μας. Γνωρίζω Ενορίες που τα Χριστούγεννα μάζεψαν τρόφιμα και τα παρέδωσαν στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» για τους ενδεείς αδελφούς μας.

ΙΓ’) Ενίσχυση των Ιδρυμάτων της Ιεράς Μητροπόλεώς μας. Η Μητρόπολή μας, με την ευλογία του Φιλάνθρωπου Θεού και τις φροντίδες του Σεβασμιότατου Μητροπολίτου μας έχει πολλά Ιδρύματα: Άσυλο Ανίατων Σπάρτης, Γηροκομείο Σπάρτης, Κέντρο Αποθεραπείας και Αποκαταστάσεως, Μαθητικές Κατασκηνώσεις Ταϋγέτης, Γηροκομείο Μολάων, Γηροκομείο Νεαπολέως, Κατασκηνώσεις για άτομα με ειδικές ανάγκες στην Νεάπολη. Πρέπει να συμβάλουμε υλικά και ηθικά προς τα άτομα εκείνα που βρήκαν καταφύγιο στην αγκαλιά της Εκκλησίας μας. Μια Ενορία π.χ. φέτος κάλεσε τα παιδία του Άσυλου στο Πνευματικό της Κέντρο και τους έκανε τραπέζι. Οι κύριες του Φιλόπτωχου έφαγαν μαζί με τα παιδία, χόρεψαν μαζί τους και τους μοίρασαν στο τέλος δώρα. Ξέρετε τι χαρά έκαναν αυτά τα παιδία, που ήθελαν να ξεφύγουν για λίγο από την καθημερινότητα; Θα μου πείτε δεν έχετε Πνευματικό Κέντρο; Υπάρχουν όμως σε όλα τα χώρια ταβέρνες ή αλλού είδους αίθουσες για να το πραγματοποιήσετε. Επίσης πολλές Ενορίες κάνουν γεύματα στα γηροκομεία, αλλά και στις Κατασκηνώσεις. Ξέρετε πόσο ωραία νοιώθουν τα παιδία της Κατασκήνωσης, για το ότι τους θυμήθηκε ο Ιερέας του Χωριού τους, και τους πρόσφερε γεύμα προς τιμή τους; Επίσης πρέπει οι επισκέψεις μας να είναι συχνές στα Ιδρύματα αυτά και μάλιστα θα ήταν ομορφότερες όταν παίρνουμε μαζί μας και ένα πούλμαν με τους Ενορίτες μας, για να δώσουμε ακόμη περισσότερη χαρά.

ΙΔ’) Επισκέψεις σε αλλά νοσηλευτικά Ιδρύματα, όπως Νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας αλλά και στον Ξενώνα Υάκινθο. Γνωρίζω πολλές ενορίες που δίνουν και εκεί το ευλογημένο παρόν, με πολλές ωφέλειες για τους ασθενείς αδελφούς μας. Οι ασθενείς έχουν μεγάλη ανάγκη από συμπαράσταση και χαίρονται, όταν ένας παπάς τους επισκέπτεται.

ΙΕ’) Πρέπει να δίνουμε το παρόν, και στις οικογένειες που έχουν το πρόβλημα των ναρκωτικών μέσα στο σπίτι τους. Είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα που χρειάζεται άλλη ομιλία για να το αναπτύξουμε. Πάντως οι άνθρωποι αυτοί τραβάνε ένα Γολγοθά.

ΙΣΤ’) Ολοκληρώνοντας τι μπορούν να προσφέρουν τα Ενοριακά Φιλόπτωχα Ταμεία, πρέπει να δούμε και το θέμα της Αιμοδοσίας. Μέχρι τώρα με πολύ αγάπη και συναίσθηση ευθύνης ο π. Διονύσιος Μπέκος έχει μια κατάσταση εθελοντών αιμοδοτών που τους καλεί όταν υπάρχει ανάγκη, να προσφέρουν αίμα. Πρέπει, Σεβασμιότατε, να βρεθεί άξιος συνεχιστής του, γιατί οι ανάγκες είναι πολλές. Θεωρώ ότι αυτό μπορεί να γίνει σε κάθε Ενορία, με μπροστάρη τον Ιερέα και τους Εθελοντές Ενορίτες του, να τον ακολουθούν.

Είδατε, αγαπητοί μας συνεργάτες, ποσά μπορεί να προσφέρει ένα Ενοριακό Φιλόπτωχο Ταμείο; Θα μου πείτε που θα βρεθούν τα χρήματα και οι ελεύθερες ώρες για να πραγματοποιηθούν; Όταν υπάρχει αγάπη προς τον πλησίον, ο Θεός μας ευλογεί και τα δύσκολα γίνονται δυνατά. Ένα Ενοριακό Φιλόπτωχο Ταμείο μπορεί να εξοικονομήσει χρήματα από πολλές πήγες:

α) Από τον Έρανο της Αγάπης που γίνεται παραμονές Χριστουγέννων και αποφέρει ένα σημαντικό πόσο.

β) Από προαιρετικές εισφορές φιλάνθρωπων, που γνωρίζουν τις ανάγκες του εκάστοτε Ενοριακού Φιλόπτωχου Ταμείου.

γ) Από τακτικές εισφορές αρωγών μελών. Γνωρίζω Φιλόπτωχα Ταμεία που όλα τα αρωγά μέλη τους προσφέρουν κάθε μήνα την συνδρομή τους.

δ) Από εκδηλώσεις (Τσάι Αγάπης, Λαχειοφόρες αγορές κλπ.). Είναι γνωστό ότι αυτές οι εκδηλώσεις είναι ένα πολιτιστικό γεγονός.

ε) Από το κιτίο ελεημοσυνών, που υπάρχει στους πιο πολλούς ναούς.

στ) Από συλλογή τροφίμων και ενδυμάτων, όπως προανέφερα, κατά τις μεγάλες εορτές της Χριστιανοσύνης.

ζ) Τέλος αξίζει να πω μια άλλη πηγή που μου έκανε τρομερή εντύπωση. Ένας Ιερέας μετά από συνεννόηση με τον Συνεταιρισμό του Χωριού του, έβαλε μια λαδούσα στο εργοστάσιο όπου αλέθει ο κόσμος τις ελιές του και έγραψε επάνω για τους φτωχούς. Το αποτέλεσμα; Θριαμβευτικό. Στο τέλος της παραγωγής είχε μαζέψει αρκετό λαδί για τα Ιδρύματα της Μητροπόλεώς μας, γιατί όλοι έριχναν μια τουλάχιστον κανάτα λαδί στην λαδούσα αυτή. Βλέπετε η αγάπη είναι εφευρετική.

Σεβασμιότατε, ολοκληρώνοντας αυτή την ομιλία μου, θα ήθελα να μεταφέρω στην αγάπη σας τούτα τα λόγια:

Τα Ενοριακά Φιλόπτωχα Ταμεία της Ιεράς Μητροπόλεως μας, με τις φιλανθρωπικές τους δραστηριότητες δίνουν το ευλογημένο παρόν στις τοπικές τους κοινωνίες. Η κάθε Ενορία είναι ανοικτή προς όλους. Τα έργα της έχουν χαρακτήρα μηνύματος, που απευθύνεται προς Ελευθερές προσωπικότητες. Αγκαλιάζει όλο τον κόσμο. Χωρίς διακρίσεις και εξαιρέσεις. Η Ενορία είναι ο μόνος χώρος που γίνεσαι δεκτός οποίος και ό,τι κι αν είναι. Εδώ σεβόμαστε και υπολογίζουμε τους πάντες. Ό,τι κάνουμε το κάνουμε, γιατί αγαπάμε τον Θεό και τον Άνθρωπο. Γιατί επιζητούμε την σωτήρια του κόσμου δια του Ιησού Χριστού. Οι Ενορίες της Μητροπόλεως μας με τους Ιερείς, τους επίτροπους και τις εθελόντριες κύριες της αγάπης, αγκαλιάζουν τον άνθρωπο στο σύνολο του: σώμα και ψυχή. Ανοίγονται στους ευρείς ορίζοντες της τοπικής κοινωνίας με πίστη και ελπίδα, προσφέροντας τα πάντα για τον συνάνθρωπο τους.

Σεβασμιότατε, με το παράδειγμα σας, μας έχετε στείλει το μήνυμα:

Σε μια εποχή που όλοι προσέχουν την καλοπέραση τους εμείς οι Χριστιανοί δεν έχουμε δικαίωμα να καλοπερνούμε μόνοι μας και να αδιαφορούμε για τον «ελάχιστο» αδελφό μας.

Ο Σεβ. Μητροπολιτης μας κ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

κατα το μηνα Δεκεμβριον 2002,

Ελειτουργησε, την 1ην εις το Καστορειον, επι τη τοπικη εορτη του Αγιου Θεοκλητου Λακεδαιμονιας, την 4ην εις τον πανηγυριζοντα Ιερον Ναον της Αγιας Βαρβαρας Καστριου, την 6ην εις τον πανηγυριζοντα Ιερον Ναον του Αγιου Νικολαου Μεγαλοπολεως, την 8ην εις τον Μητροπολιτικον Ναον, την 12ην εις τον πανηγυριζοντα Ιερον Ναον του Αγιου Σπυριδωνος Μυστρα, την 15ην εις την Στεφανιαν, την 19ην εις την Ιεραν Μονην Καστριου, την 22αν εις το Φοινικι, την 25ην εορτην της Γεννησεως του Κυριου εις τον Μητροπολιτικον Ναον, την 26ην εις την Ιεραν Μονην Ζερμπιτσης, την 28ην εις την Καρυτσαν και την 29ην εις τον Ιερον Ναον του Οσιου Νικωνος.

Εχοροστατησε κατα τον εσπερινον την 3ην εις τον πανηγυριζοντα Ιερον Ναον της Αγιας Βαρβαρας Καλογωνιας, την 5ην εις τον πανηγυριζοντα Ιερον Ναον του Αγιου Νικολαου Σπαρτης, την 10ην εις τον πανηγυριζοντα Ιερον Ναον του Οσιου Λεοντιου εις Μονεμβασιαν, την 11ην εις τον πανηγυριζοντα Ιερον Ναον του Αγιου Σπυριδωνος Σπαρτης, την 24ην εις τον πανηγυριζοντα Ιερον Ναον Γεννησεως του Κυριου Μολαων και την 31ην εις τον Μητροπολιτικον Ναον.

Ωρκισε την 13ην εις το ΚΕΕΜ Σπαρτης τους νεοσυλλεκτους της ΣΤ’ ΕΣΟ 2002, την 21ην τον νεον Νομαρχην και το Νομαρχιακον Συμβουλιον εις την Στεγην Νεοτητος, την 22αν εις Μολαους τον Δημαρχον και το Δημοτικον Συμβουλιον, την 26ην εις την Σκαλαν τον Δημαρχον και το Δημοτικον Συμβουλιον, την ιδιαν ημεραν εις Ξηροκαμπιον τον Δημαρχον και το Δημοτικον Συμβουλιον, την 27ην εις Νεαπολιν τον Δημαρχον και το Δημοτικον Συμβουλιον, την ιδιαν ημεραν εις την Μονεμβασιαν τον Δημαρχον και το Δημοτικον Συμβουλιον, την 28ην εις την Σπαρτην τον Δημαρχον και το Δημοτικον Συμβουλιον, την 29ην εις το Καστορειον τον Δημαρχον και το Δημοτικον Συμβουλιον και την 30ην εις την Μαγουλαν τον Δημαρχον και το Δημοτικον Συμβουλιον.

Εχειροτονησε την 28ην εις την Καρυτσαν τον Ιεροσπουδαστην της Εκκλησιαστικης Σχολης Καλαματας Χρηστον Καρυδογιαννην εις Διακονον, ενω την 29ην εις τον Ιερον Ναον του Οσιου Νικωνος επισης εις Διακονον τον Θεολογον Ιωαννην Προφυρην Διευθυντην του Ασυλου Ανιατων Σπαρτης.

Επισης εχειροτονησε, κατοπιν παρακλησεως του Σεβ. Μητροπολιτου Γορτυνος εις τον πανηγυριζοντα Ιερον Μητροπολιτικον Ναον του Αγιου Νικολαου Μεγαλοπολεως, την 6ην εις Διακονον τον Γεωργιον Αγγελη Ιεροσπουδαστην Καλαματας εις πρεσβυτερον δε τον Ιωσηφ Αγγελιδην Θεολογον.

Εχειροθετησε την 24ην εις Μολαους Αναγνωστας τον κ. Ιωαννην Ζαμαριαν πτυχιουχον της Εκκλησιαστικης Σχολης Κορινθου και τον Νικολαον Κοσμαν φοιτητην της Θεολογικης Σχολης του Πανεπιστημιου Αθηνων.

Εβαπτισε την 29ην εις τον Οσιον Νικωνα το τεκνον του Διακονου Ιωαννη Προφυρη ονομασας αυτο Ευστρατιο.

Προεστη την 1ην της Νεκρωσιμου Ακολουθιας της κηδειας της Πρεσβυτερας Κωστουλας Μανδρουκα εις Αναβρυτην, την 7ην εις τον Μητροπολιτικον Ναον της κηδειας της Γαρυφαλλιας Κουτσαρη, την 13ην εις τον Ιερον Ναον του Οσιου Νικωνος της κηδειας της διδασκαλισσης Αικατερινης Μεγγου, την 15ην εις τον Αγιον Ιωαννην Σπαρτης της κηδειας του Βασιλειου Κυριαζοπουλου, αδελφου του αειμνηστου προκατοχου του Ιεροθεου, την 26ην εις τον Ιερον Ναον Υπαπαντης Καλαματας της κηδειας του Ιωαννου Καρτσωνα.

Επισης προεστη πανδημου μνημοσυνου εις τον Μητροπολιτικον Ναον την 8ην του Ευαγγελου Φιλιπποπουλου και την 19ην μνημοσυνου της μητρος του εις την Ιεραν Μονην Καστριου.

Εγκαινιασε την 12ην εις Μυστραν το Κεντρον Εξυπηρετησης Πολιτων και την 23ην το Κλειστον Γηπεδον Βλαχιωτη και το νεον Δημαρχειον της κωμοπολεως.

Προηδρευσε την 9ην συσκεψεως εις το Δημαρχειον δια την πανεπιστημιακην Σχολην εις την Σπαρτην, την 16ην της Ιερατικης εν Μολαοις Ιερατικης Συναξεως, την 17ην της Δ.Ε. της ΕΚΥΟ εις Αθηνας, την 22αν εις Μολαους του ΔΣ του Γηροκομειου Μολαων και την 30ην του Μητροπολιτικου Συμβουλιου.

Παρεστη εις την οργανωθεισαν δια τα παιδια των ιερεων εορταστικην εκδηλωσιν την 12ην εις την Σπαρτην και την 22αν εις τους Μολαους.

Κατα το μηνα Ιανουαριον 2003.

Ελειτουργησε την 1ην εις τον Μητροπολιτικον Ναον και προεστη της καθιερωμενης Δοξολογιας, την 5ην εις την Ιεραν Μονην των Αγιων Τεσσαρακοντα, την 6ην εις την Νεαπολιν και ετελεσε την Ακολουθιαν του αγιασμου των υδατων εις την παραλιαν της Κωμοπολεως, την 7ην εις τον Ιερον Ναον του Οσιου Νικωνος, την 12ην εις την Παλαιοπαναγιαν, την 18ην εις τον πανηγυριζοντα Ιερον Ναον του Αγιου Αθανασιου Βαλυρας, γενετειρας αυτου, την 19ην εις τον Αγιον Ιωαννην Σπαρτης, την 23ην εις την Ιεραν Μονην Καλαμιου Αργολιδος, την 26ην εις την Μαγουλαν και την 30ην εις τον Ιερον Ναον του Αγιου Νικολαου Σπαρτης.

Εχοροστατησε κατα τον εσπερινον την 29ην εις τον Ιερον Ναον του Οσιου Νικωνος δια τους Εκπαιδευτικους.

Εχειροτονησε την 5ην εις την Ιεραν Μονην των Αγιων Τεσσαρακοντα εις Πρεσβυτερον τον Διακονον Χρηστον Καρυδογιαννην, την 7ην εις τον Ιερον Ναον του Οσιου Νικωνος Διακονον τον Ιεροσπουδαστην του Εκκλησιαστικου Λυκειου Αθηνων, Ιωαννην Καμαρινον, την 12ην εις την Παλαιοπαναγιαν Πρεσβυτερον τον Διακονον Γεωργιον Σκοπαραντζον και την 26ην εις Μαγουλαν Πρεσβυτερον τον Διακονον Ιωαννην Καμαρινον.

Εχειροθετησε την 5ην εις την Ιεραν Μονην των Αγιων Τεσσαρακοντα Πρωτοπρεσβυτερον τον Συνταξιουχον Εφημεριον Καστορειου Ιωαννην Γιαννουλην.

Ηυλογησε την πιτταν την 1ην της Νομαρχιας Λακωνιας, του ΚΕΕΜ, του Νοσοκομειου και του Δημου Σπαρτης, την 3ην των Ιεροσπουδαστων και Συνεργατων εις το Κατηχητικον και Κατασκηνωτικον εργον της Ιερας Μητροπολεως, την 4ην του Λυκειου Ελληνιδων, την 6ην του Δημου Νεαπολεως και του Γηροκομειου Νεαπολεως, την 12ην του Ασυλου Ανιατων Σπαρτης, την 16ην του Κεντρου Αποθεραπειας, την 19ην του Γηροκομειου Μολαων, την 20ην του Κ.Ε.Κ. Σπαρτης, την 23ην του τμηματος του Ελληνικου Σταυρου, την 25ην της Λεσχης των Συνταξιουχων Σπαρτης και την 27ην της Υπαιθριου Ζωης Σπαρτης.

Προεστη την 3ην της Νεκρωσιμου Ακολουθιας της Κηδειας της Ζαχαρως Κονιδη μητρος του Ιερεως Πετρου Κονιδη εις Αρκασαν, την 23ην εις τον Μητροπολιτικον Ναον της Κηδειας του Ιωαννου Κουτσαρη και την 24ην εις Πελλαναν της Κηδειας του Βασιλειου Μιχαλοπουλου πατρος του αιδεσιμολ. Πρωτ. Ιωαννου Μιχαλοπουλου και πενθερου του αιδεσιμολ. Πρωτ. Παναγιωτου Ρουτση.

Προηδρευσε την 10ην της Δ.Ε. της ΕΚΥΟ εις Αθηνας, την 14ην του Δ.Σ. του Ασυλου Ανιατων Σπαρτης, την 19ην της Γενικης Συνελευσεως του Φιλανθρωπικου Σωματειου Περιθαλψεως Χρονιως Πασχοντων «Ο Αγιος Παντελεημων», την 24ην του Δ.Σ. του Μουσειου της Ιερας Μητροπολεως, την ιδιαν ημεραν του Δ.Σ. του Κληροδοτηματος του Λαμποδημητροπουλου «ο Διοσκουρος», την 27ην εις την Σπαρτην και τους Μολαους Συναξεως των Μελων των ενοριακων φιλοπτωχων ταμειων και την 31ην του Μητροπολιτικου και Υπηρεσιακου Συμβουλιου.

Συμμετεσχε την 8ην και 9ην εις Αθηνας της Εκτακτου Συγκλησεως της Ιεραρχιας της Εκκλησιας της Ελλαδος και εις την εκλογην του Σεβ. Μητροπολιτου Θηρας κ. Επιφανιου και των βοηθων Επισκοπων Φαναριου κ. Αγαθαγγελου, Βελεστινου κ. Δαμασκηνου και Κορωνειας κ. Παντελεημονος.

Κατα το μηνα Φεβρουαριον 2003.

Ελειτουργησε την 2αν εις τον πανηγυριζοντα Μητροπολιτικον Ναον Υπαπαντης Καλαματας προσκεκλημενος του Σεβ. Μητροπολιτου Μεσσηνιας κ. Χρυσοστομου, την 9ην εις τον Ιερον Ναον του Αγιου Νικολαου Σπαρτης, την 10ην εις τον πανηγυριζοντα Ιερον Ναον του Αγιου Χαραλαμπους Ελικας, την 16ην εις τον Βλαχιωτη και την 23ην εις τον Βρονταμαν.

Εχοροστατησε κατα τον εσπερινον την 1ην εις τον πανηγυριζοντα Μητροπολιτικον Ναον Υπαπαντης Καλαματας (της χοροστασιας προεστη ο Σεβ. Μητροπολιτης Γλυφαδας κ. Παυλος), την 9ην εις τον πανηγυριζοντα Ιερον Ναον Αγιου Χαραλαμπους Ελικας, και την 10ην εις τον Ιερον Ναον Αγιου Βλασιου Συκαρακιου.

Εχειροτονησε την 16ην εις Βλαχιωτη εις Πρεσβυτερον τον Διακονον Βασιλειον Καπερωνην και ετοποθετησεν αυτον Εφημεριον της ως ανω ενοριας.

Προεστη της Νεκρωσιμου Ακολουθιας της Κηδειας την 8ην εις Αγιον Ιωαννην Σπαρτης του Γεωργιου Κανελλακου, την 25ην εις Γλυκοβρυση της Κηδειας της Αννης Λατση και την ιδιαν ημεραν εις το Δαφνι της Κηδειας του Νικολαου Μανωλακου.

Ηυλογησε την 16ην εις Νεαπολιν τον γαμον του Γεωργιου Μηνογιαννη και της Μιραντας Τζουλια, και την 22αν εις Ξηροκαμπι τον γαμον του Αγησιλαου Σαχλα και της Αικατερινης Κυριακακου.

Προηδρευσε την 14ην της Δ.Ε. της ΕΚΥΟ, την 13ην των Γ. Συνελευσεων των Α.Ε. της Εκκλησιας της Ελλαδος, την 14ην Ιερατικης Συναξεως εις Σπαρτην, την 21ην του Δ.Σ. του Γηροκομειου Σπαρτης, την 24ην του Εκκλησιαστικου Συμβουλιου Γουναρη, την 27ην του Μητροπολιτικου Συμβουλιου και την ιδιαν ημεραν του Δ.Σ. του Ασυλου Ανιατων Σπαρτης.

Συνειργασθη την 12ην εις το Πενταγωνον μετα του Αρχηγου ΓΕΕΘΑ δια την πραγματοποιησιν Συνεδριου των Κληρικων του Στρατου, Ναυτικου και Αεροποριας και την 28ην μετα του Προεδρου του Πανεπιστημιου της Πελοποννησου εις Τριπολιν.

Κατα τας υπολοιπους εργασιμους ημερας και ωρας εδεχθη εις τα Γραφεια της Ιερας Μητροπολεως Εκκλησιαστικα Συμβουλια και ενα πληθος χριστιανων, ενω επεσκεφθη το Νοσοκομειον της Σπαρτης και τα Ιδρυματα της Ιερας Μητροπολεως.

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΣΤΗ ΣΠΑΡΤΗ

Θεωρείται βέβαιο, ότι από το προσεχές ακαδημαϊκό έτος θα λειτουργήσει στη Σπάρτη το Τμήμα Οργάνωσης και Διαχειρίσεις Αθλητισμού του νεοϊδρυθέντος Πανεπιστήμιου Πελοποννήσου.

Η Λακωνική κοινωνία έχει αγκαλιάσει με πολλή αγάπη και έκδηλο ενδιαφέρον την πανεπιστημιακή αυτή σχολή και τη στηρίζει με όλες της τις δυνάμεις. Όλοι οι τοπικοί φορείς εκδηλώνουν με λόγια και με έργα τη συμμετοχή τους στη στήριξη της σχολής και αναγνωρίζουν τον κυρίαρχο ρόλο και την καθοριστική παρουσία της τοπικής μας Εκκλησίας. Ο Σεβ. Μητροπολίτης μας με το αδιαμφισβήτητο κύρος του και τη γνωστή σε όλους δραστηριότητα του δίδει το ευλογημένο παρόν και σ’ αυτή την αξιέπαινη και ωφέλιμη για τον τόπο μας προσπάθεια.

Σε σύσκεψη που έγινε στη Σπάρτη στις 18 παρελθόντος μηνός Φεβρουάριου για το θέμα του Πανεπιστήμιου, τη σχετική συζήτηση την έκλεισε ο σεβασμιότατος Ποιμενάρχης μας και πρόεδρος του ομίλου φίλων του Πανεπιστήμιου κ. Ευστάθιος, ο οποίος χαρακτήρισε τη σύσκεψη όλων των τοπικών φορέων σπουδαία και καθοριστική. Τόνισε «ότι έχει δημοσιευθεί το προεδρικό διάταγμα, που κάνει ακριβή περιγραφή της σχολής. Η υλοποίηση, είπε, εν πολλοίς εξαρτάται από εμάς. Πρέπει να εξασφαλίσουμε τις προϋποθέσεις λειτουργίας της σχολής στην πόλη μας και να είμαστε απολύτως έτοιμοι. Συνέστησε, με την οξύνοια που τον διακρίνει, ότι δεν πρέπει επ’ ουδενί να εκδηλωθούν διεκδικήσεις από άλλους δήμους της Λακωνίας για την έδρα του Πανεπιστήμιου. Η Σπάρτη πρέπει να είναι η έδρα του και το θέμα αυτό έχει πλέον λήξει.

Επεσήμανε επίσης ότι το πιο σπουδαίο έργο ανάπτυξης για την περιοχή μας, δεν είναι τα εργοστάσια, αλλά το Πανεπιστήμιο».

Γι αυτό η τοπική μας Εκκλησία με προθυμία, χαρά και πλήρη συναίσθηση της μεγάλης σπουδαιότητας της Πανεπιστημιακής σχολής για τη Λακωνία έχει προσφέρει τα δυο κτίρια της, τη Στέγη Νεότητας και το κτίριο της «Νεανικής Γωνίας». Εκτός τούτων προσφέρει με ένα υπάλληλο της γραμματειακή στήριξη στην Πανεπιστημιακή Σχολή, ένα γραφείο πλήρως εξοπλισμένο και πέντε εκατομμύρια δραχμές. Επίσης αναλαμβάνει τις δαπάνες διανυκτέρευσης των καθηγητών, που έχουν την ευθύνη για την ετοιμασία της υποδομής λειτουργίας της σχολής, οι οποίες ασφαλώς δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητες.

Εξ όλων αυτών αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι χωρίς την πρόσφορα (ιδίως την κτιριακή) της Τοπικής μας Εκκλησίας δε θα ήταν δυνατή η λειτουργία της Πανεπιστημιακής Σχολής στη Σπάρτη τουλάχιστον μέσα στα τρία, για να μην πούμε και περισσότερα προσεχή χρόνια. Ως γνωστόν η σχολή είναι συνδυασμένη με το αθλητικό ιδεώδες της αρχαίας Σπάρτης. Σύμφωνα με δελτίο τύπου που εκδόθηκε από τη Διοικούσα επιτροπή του Πανεπιστήμιου Πελοποννήσου «το τμήμα Οργάνωσης και Διαχείρισης Αθλητισμού είναι το πρώτο τμήμα της χώρας μας, όπου οι φοιτητές θα διδαχθούν με ποιο τρόπο μπορούν να οργανωθούν οι διάφορες αθλητικές εκδηλώσεις, αλλά και πως μπορεί να γίνει η οικονομική τους διαχείριση.

Το πρόγραμμα αυτών των σπουδών, που είναι παγκοσμίως πρωτοποριακό, παραπέμπει στο αρχαίο αθλητικό ιδεώδες, ότι δηλαδή η σωματική αγωγή καλλιεργείται παράλληλα με την πνευματική και ότι μέσα από την άσκηση διαπλάθεται όχι μόνο το σώμα, αλλά και ο χαρακτήρας των νέων. Η οργάνωση και Διαχείριση του αθλητισμού αποτελεί την επιχειρηματική πλευρά του αθλητισμού, που περιλαμβάνει την ανάπτυξη και χρησιμοποίηση ικανοτήτων μάρκετινγκ, λήψης αποφάσεων και επίλυσης προβλημάτων. Το πρόγραμμα των σπουδών θα εφοδιάζει τους φοιτητές με σύγχρονες γνώσεις, που θα στοχεύουν στην αναβάθμιση της οργάνωσης και διοίκησης των ελληνικών αθλητικών οργανισμών».

Ευχόμεθα όλοι μας να καλωσορίσουμε με την έναρξη του προσεχούς ακαδημαϊκού έτους και τους πρώτους φοιτητές στην όμορφη ιστορική μας πόλη.

ΜΕ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ

Στα πλαίσια της εβδομάδος των ιερατικών κλίσεων μεταξύ άλλων εκδηλώσεων, όπως π.χ. τιμή στους συνταξιούχους εφημέριους, στις πολύτεκνες ιερατικές οικογένειες, εντάσσεται και η επιστολή στον κάθε υποψήφιο κληρικό της Ιεράς Μητροπόλεως μας που έστειλε ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Ευστάθιος.

Είναι σε όλους γνωστό τα αδιάπτωτο ενδιαφέρον που δείχνει πάντοτε ο Ποιμενάρχης μας για τους υποψήφιους κληρικούς, που φοιτούν στις διάφορες εκκλησιαστικές και θεολογικές σχολές και έχουν τη θεοφύτευτη κλίση να ιερωθούν και να υπηρετήσουν στην Ιερά Μητρόπολή μας. Με την επιστολή του αυτή ο Σεβασμιότατος τους δίδει πατρικές νουθεσίες και πολύτιμες συμβουλές δηλώνοντας τους, για μια ακόμη φορά, ότι είναι κοντά τους με τη σκέψη του, με την παντοειδή συμπαράσταση του και κυρίως με την καθημερινή προσευχή του, να τους στηρίζει ο Θεός και να τους προφυλάσσει από τις παγίδες του πονηρού ώστε με τη χάρη του Θεού, όταν έλθει η κατάλληλη στιγμή να γίνουν κληρικοί και να υπηρετήσουν την Τοπική μας Εκκλησία με τις ευλογίες και τις πολύπειρες πατρικές υποδείξεις του Σεβασμιότατου Ποιμενάρχου μας.

ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΕΣ ΔΙΑΚΟΝΩΝ ΚΑΙ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΩΝ

Τρεις νέοι χειροτονήθηκαν Διάκονοι από το Σεβ. Ποιμενάρχη μας και εισήλθαν στην τάξη των κληρικών της τοπικής μας Εκκλησίας. Στις 28 Δεκεμβρίου του παρελθόντος έτους στην Κορυτσά έγινε η εις Διάκονον χειροτονία και την 5η παρελθόντος Ιανουαρίου στην Ιερά Μονή των Αγίων Τεσσαράκοντα η εις πρεσβύτερον του Χρήστου Καρυδογιάννη, ο οποίος είναι Ιεροσπουδαστής της Εκκλησιαστικής Σχολής Καλαμάτας.

Την 29ην παρελθόντος Δεκεμβρίου στον Ιερό Ναό του Όσιου Νίκωνος ο Σεβ. Μητροπολίτης μας χειροτόνησε εις Διάκονον το Θεολόγο Ιωάννη Προφύρην.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ «ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ»

Είναι σε όλους γνωστό ότι από το 1995, χάρη στο Σεβ. Ποιμενάρχη μας λειτουργεί στη Σπάρτη με πλήρη επιτυχία το Κοινωνικό Πρόγραμμα της Ιεράς Μητροπόλεώς μας «Βοήθεια στο Σπίτι». Το πρόγραμμα αυτό επελέγη από το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας, ως το πιο δραστήριο εθελοντικό πρόγραμμα και βραβεύθηκε σε λαμπρή τελετή που έγινε στο Ξενοδοχείο «Ντιβάνι Κάραβελ» της Αθήνας.

Το βραβείο παρέλαβε ο υπεύθυνος του προγράμματος καταξιωμένος λαμπρός κληρικός π. Παν. Παπουλάκος, ο οποίος δε φείδεται χρόνου, κόπου και υπομονής και δίδει πραγματικά τον εαυτό του δια την καλή λειτουργία του εθελοντικού αυτού προγράμματος, που πραγματικά στολίζει με την λειτουργία του και ανακουφίζει πολλούς συνάνθρωπους μας που είναι ηλικιωμένοι, μόνοι και έχουν ειδικές σωματικές, ψυχικές, κοινωνικές και οικονομικές ανάγκες.

Συγχαρητήρια και από μας στον άξιο π. Παναγιώτη και στους πολλούς εκλεκτούς εθελοντές και εθελόντριες, που συμβάλλουν τα μέγιστα στην επιτυχή λειτουργία του προγράμματος.