Η Θεία Κοινωνία

Τό μυστήριο τής Θείας Κοινωνίας, είναι ανεκτίμητη δωρεά καί ανεκλάλητη ευεργεσία πρός τό ανθρώπινο γένος. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, αφού μάς ελευθέρωσε από τήν αμαρτία, έκρυψε τή θεία ουσία Του στό ψωμί καί τό κρασί, πού μεταβάλλονται σέ Σώμα καί Αίμα Του. Είναι αδύνατο νά κοινωνήσουμε αλλιώς μαζί Του «γιατί κανένας άνθρωπος δέν μπορεί νά τόν αντικρύσει σ’ όλη Του τή δόξα καί νά ζήσει» (Εξ. 33:20).

Πώς νά ευχαριστήσουμε τόν Κύριο, πού μάς προσφέρει τό Σώμα καί τό Αίμα Του γιά τήν άφεση τών αμαρτιών μας καί τήν κληρονομία τής αιώνιας ζωής. Άφωνοι καί εκστατικοί στεκόμαστε μπροστά στήν άκρα ταπείνωση καί τή φιλάνθρωπη συγκατάβασή Του. Καί γιά νά Τού δείξουμε τήν ευγνωμοσύνη μας, δέν έχουμε άλλο τρόπο, παρά νά προετοιμαζόμαστε όπως πρέπει πρίν τραφούμε μέ τόν ουράνιο Άρτο. Γιατί o Χριστός, o χορηγός όλων τών αγαθών καί τών χαρισμάτων, δίνει τή χάρη Του σ’ εκείνον πού κοινωνεί ανάλογα μέ τήν πνευματική προετοιμασία του καί τήν ψυχική κατάστασή του. Όσο μεγάλη βοήθεια καί χάρη δίνει σ’ αυτούς πού τρέφονται άξια μέ τό Σώμα καί Αίμα Του, τόσο, απεναντίας, αποστρέφεται καί εγκαταλείπει εκείνους πού τρέφονται ανάξια. Στούς ευσεβείς καί εναρέτους, πού προσέρχονται στά άχραντα Μυστήρια μετανοημένοι, γίνεται ζωή αληθινή καί αιώνια. Στούς ασεβείς καί αμαρτωλούς, πού προσέρχονται αμετανόητοι, γίνεται φωτιά καί κόλαση αιώνια – «πύρ γάρ υπάρχει τούς αναξίους φλέγον» όπως διαβάζουμε στήν Ακολουθία τής Θείας Μεταλήψεως. Καί ανάξιοι είναι όσοι δέν καθαρίστηκαν από τίς αμαρτίες τους μέ τήν ιερή εξομολόγηση. Γι’ αυτούς λέει o απόστολος Παύλος: «Όποιος τρώει τόν άρτο καί πίνει τό ποτήριο τού Κυρίου ανάξια, γίνεται ένοχος αμαρτήματος απέναντι στό σώμα καί στό αίμα τού Κυρίου. Γι’ αυτό πρέπει νά εξετάζει κανείς προσεκτικά τόν εαυτό του, καί τότε νά τρώει από τόν άρτο καί νά πίνει από τό ποτήριο» (Α’ Κορ. 11:27-28).

Η Θεία Ευχαριστία είναι μυστήριο αγάπης καί ενότητος τών πιστών εν Χριστώ. Πώς θά συμμετέχουμε στό μυστήριο, άν μισούμε τόν αδελφό μας; Ο Κύριός μας λέγει στούς Ιουδαίους: «Όταν προσφέρεις τό δώρο σου στό ναό καί εκεί θυμηθείς ότι o αδελφός του έχει κάτι εναντίον σου, άφησε εκεί μπροστά στό θυσιαστήριο, τό δώρο σου, πήγαινε νά συμφιλιωθείς πρώτα μέ τόν αδελφό σου, καί ύστερα έλα νά προσφέρεις τό δώρο σου» (Ματθ. 5:23-24).

Άν αυτό έπρεπε νά κάνουν οι Ιουδαίοι, όταν πήγαιναν στό ναό τού Σολομώντος, τί πρέπει νά κάνουμε εμείς, οι Χριστιανοί όταν πρόκειται νά κοινωνήσουμε τό πανάχραντο Σώμα τού Χριστού; Πώς θά λάβουμε μέρος στό γαμήλιο γεύμα τού Ουράνιου Βασιλιά χωρίς τή φορεσιά τού γάμου, τήν αγάπη, πού καλύπτει πολλές αμαρτίες (Ματθ. 22:12). Καί καθώς δέν θά έχουμε τί νά αποκριθούμε, θ’ ακούσουμε τή φοβερή φωνή Του: «Πάρτε τον, δέστε τον χειροπόδαρα καί βγάλτε τον έξω στό σκοτάδι» (Ματθ. 22:13).

Μετά τό μίσος, εμποδίζουν από τή Θεία Κοινωνία οι διάφοροι σαρκικοί μολυσμοί. Όποιος θά κοινωνήσει, πρέπει νά είναι καθαρός καί αμόλυντος τόσο στήν ψυχή όσο καί στό σώμα, αφού θά δεχτεί μέσα του τήν πανάγια καί πανάσπιλη Σάρκα τού Ιησού Χριστού, πού γέννησε η αειπάρθενη καί παναμώμητη Μαριάμ.

Άν λοιπόν, έχομε αμαρτήσει καί δέν μετανοούμε, άς μήν τολμήσομε νά μεταλάβομε τόν Άρτο τής Ζωής, γιατί φωτιά καί θάνατο βάζομε στήν ψυχή μας. Άν, όμως μετανοήσαμε γιά τήν πτώση μας, άν εξομολογηθήκαμε καί καθαρίσαμε τή συνείδησή μας από κάθε αμαρτία, άς κοινωνήσομε μέ αληθινή ευλάβεια. Θά ρωτήσετε αγαπητοί αδελφοί «καί τί είναι αυτή η ευλάβεια;» Η ευλάβεια είναι μιά σύνθετη αρετή καί κατάσταση τής ψυχής, ένα μίγμα από πίστη, φόβο Θεού, ταπείνωση, αγάπη καί πόθο μεγάλο γιά κοινωνία μέ τό Χριστό.

Γιά νά καλλιεργήσομε, λοιπόν, αυτή τήν ευλάβεια, άς αναλογιστούμε Ποιός θά καταδεχθεί νά μπεί μέσα μας. Ποιός θά ενωθεί μαζί μέ μάς τούς θνητούς καί αμαρτωλούς: o αθάνατος καί αναμάρτητος Κύριος. Ο Άρτος καί o Οίνος πού θά μεταλάβομε είναι αληθινά η πανάχραντη Σάρκα καί τό πάντιμο Αίμα τού θεανθρώπου. Νά ταπεινωθούμε, λοιπόν, καί νά λέμε μέ συντριβή «Πώς θά τολμήσω, o ανάξιος, o τιποτένιος, πού έκανα τόσες αμαρτίες νά δεχθώ μέσα μου τόν Πλάστη καί Κύριο τού παντός; Πώς θά κατοικήσει o Ύψιστος στήν καρδιά μου, τή μολυσμένη από κάθε κακία καί αμαρτία;».

Τό Σώμα καί τό Αίμα τού Κυρίου μας εξαλείφει τίς αμαρτίες, καθαρίζει τή συνείδηση, αυξάνει τήν πίστη, θερμαίνει τήν αγάπη, στερεώνει τήν ελπίδα, στηρίζει τούς oλιγοψύχους, χαροποιεί τούς θλιμμένους, προθυμοποιεί τούς αμελείς, θεραπεύει τούς ασθενείς, πλουτίζει τούς φτωχούς, χορταίνει τούς πεινασμένους, ντύνει τούς γυμνούς, αναπαύει τούς κουρασμένους. Μέ λίγα λόγια όποιο αγαθό χρειάζεται o άνθρωπος, τό βρίσκει σ’ αυτό τό ουράνιο καί γλυκύτατο Μάννα. Καί τό σπουδαιότερο απ’ όλα μέ τήν άξια προσέλευση στή Θεία Κοινωνία o Χριστιανός δέχεται τόν αρραβώνα τής αιώνιας ζωής, ενώνεται μέ τό Θεό καί γίνεται κι’ αυτός θεός «κατά χάριν», όπως τό σίδερο, όταν ενώνεται μέ τή φωτιά, γίνεται κι’ αυτό φωτιά.

Τόν καιρό τών Αποστόλων οι πιστοί κοινωνούσαν πολύ συχνά, ακόμα καί καθημερινά, μ’ ευλάβεια, βέβαια, καί επίγνωση καί φόβο Θεού. Στίς μέρες μας, όμως, οι περισσότεροι Χριστιανοί πλησιάζουν στό Άγιο Ποτήριο μιά – δυό φορές τό χρόνο καί μάλιστα χωρίς πνευματική προετοιμασία. Λένε πολλοί απ’ αυτούς: «Σήμερα o κόσμος, γέμισε αμαρτίες. Δέν εμαστε άξιοι νά κοινωνούμε συχνά είναι αρκετό τό νά κοινωνάει κανείς Χριστούγεννα καί Πάσχα». Ξεχνούν, όμως, πώς η εξομολόγηση καί η Θεία Κοινωνία αποτελούν τά δραστικότερα φάρμακα ψυχικής θεραπείας. Τώρα, λοιπόν, πού η αμαρτία πλεόνασε, έχουμε ανάγκη από συχνότερη επαφή μέ τό θεουργό Σώμα καί Αίμα τού Κυρίου μας.

Αξιοπρόσεκτα είναι αυτά πού μάς τονίζει καί o ιερός Χρυσόστομος: «Καιρός γιά τή Θεία Κοινωνία δέν είναι οι γιορτές καί οι πανηγύρεις, αλλά η καθαρή συνείδηση καί η ανεπίληπτη ζωή. Καί όπως ακριβώς εκείνος πού δέν ελέγχεται από τή συνείδησή του γιά κανένα κακό, πρέπει καθημερινά νά κοινωνεί, έτσι κι’ εκείνος πού είναι γεμάτος αμαρτίες καί δέν μετανοεί, δέν πρέπει νά κοινωνεί ούτε στίς γιορτές, μέχρι νά μετανοήσει καί νά εξομολογηθεί».

Έχοντας, λοιπόν, υπ’ όψιν μας όλα αυτά, άς ξανασυνδεθούμε μέ τήν Πηγή τής Ζωής καί τής αθανασίας μέσω τής συχνής Θείας Μεταλήψεως. Φτάνει αυτό νά γίνεται κάθε φορά μέ τήν πρέπουσα προετοιμασία.

«ΚΑΙ ΣΕ ΜΕΣΙΤΡΙΑΝ ΕΧΩ… »

Η μακροθυμία τού Θεού μάς αξιώνει καί εφέτος νά γιορτάζομε, τή μεγάλη Θεομητορική γιορτή, τήν Κοίμηση τής Θεοτόκου.

Κάθε χρόνο αυτή τήν ημέρα επικοινωνώ μαζί σας μέ σχετική Εγκύκλιο, πού έχει σάν κύριο θέμα της τό θεοχαρίτωτο πρόσωπο Εκείνης πού εχρημάτισε Μητέρα τού Κυρίου μας, αφού εσαρκώθη μέσα στό καθαρό της σώμα, αλλά πού είναι κατά χάρη καί δική μας μητέρα. Η μητέρα πού μάς γέννησε θεωρείται ιερό πρόσωπο καί ανεπανάληπτη μορφή, η δέ αγάπη της αφάνταστα μεγάλη καί εκδηλώνεται χωρίς όρια καί όρους. «Μάνα o νιός καί μάνα o γέρος μάνα ακούς σέ κάθε μέρος» λέγει καί o εμπνευσμένος ποιητής. Σέ κάθε βήμα μας τήν ενθυμούμεθα καί στόν αναστεναγμό μας τό όνομά της μέ νοσταλγία ή μέ πόνο προφέρουμε. Μέ σεβασμό. «Άχ μανούλα μου» λέμε καί γεμίζει τό στόμα μας από τή γλυκιά αυτή λέξη.

Γιά τόν πιστό χριστιανό πού βιώνει μέ τή χάρη τού Θεού τό μεγαλείο τής Εκκλησίας μας καί πασχίζει, μέ έναν ασταμάτητο αγώνα νά εφαρμόζει τό θέλημα τού Θεού, πού είναι πηγή χαράς καί ευτυχίας, τό πρόσωπο τής Παναγίας μας εξασκεί μιά ξεχωριστή γοητεία καί απολαμβάνει από μικρούς καί μεγάλους έναν απέραντο σεβασμό καί μιά χαρακτηριστική ιδιαίτερη τιμή.

Φαίνεται αυτός o σεβασμός καί η ευλάβεια από τό πλήθος τών Ιερών Μονών, τών Ιερών Ναών ενοριακών, παρεκκλησίων ή εξωκκλησίων πού είναι αφιερωμένα σ’ ένα θαυμαστό γεγονός τής ζωής της. Στή δική μας μόνο Μητρόπολη έχουμε 147 Ιερούς Ναούς, πού τιμώνται στό όνομά της.

Ο σεβασμός καί η ευλάβειά μας αποδεικνύεται επίσης καί από τά oνόματα πού μέ καύχηση καί υπερηφάνεια φέρουν χιλιάδες άνθρωποι, καθώς επίσης καί από τά χιλιάδες oνόματα πού έχουν δώσει στήν Παναγία μας καί ανέρχονται αυτά μέχρι σήμερα σέ 3.000 περίπου. Αναρίθμητες εξάλλου είναι οι θαυματουργικές παρεμβάσεις τής Θεοτόκου στή ζωή μας, δέν θά ήταν δέ καθόλου υπερβολή άν έλεγα, ότι o καθένας μας τουλάχιστον έχει ιδεί ένα θαύμα μέ τήν παρέμβασή της «γιατί πολύ ισχύει η δέησις μητρός» σύμφωνα μέ τήν oρθόδοξη υμνολογία μας.

Είναι επίσης παρατηρημένο, ότι o καθένας μας τήν επικαλείται ευκαίρως ακαίρως σέ διάφορα γεγονότα τής ζωής του, μέ τήν πεποίθηση, ότι τά χαρούμενα θά μείνουν γιά πολύ καιρό νωπά, ενώ τά δυσάρεστα θά διαλυθούν μέ τίς πρεσβείες της.

Αλήθεια, όχι πόσες φορές στή ζωή μας, αλλά καί πόσες φορές τήν ημέρα επικαλούμεθα τήν προστασία της καί αναφέρομε ευλαβικά τό όνομά της; «Άχ Παναγία μου» λέμε καί στόν πόνο μας καί είναι σάν νά τής λέμε: «Έλα νά ιδείς τί περνάω. Πόσο υποφέρω. Πόσο δοκιμάζομαι. Έλα κοντά μου καί λύτρωσέ με.

«Λύτρωσέ με από συκοφαντίας ανθρώπων».

Λύτρωσέ με από τούς βασανιστικούς λογισμούς τής απιστίας.

Λύτρωσέ με από τίς παγίδες πού σέ κάθε βήμα μού στήνει o εχθρός τής ψυχής μου.

Λύτρωσέ με από τήν αχαριστία τών ανθρώπων πού μέ κάνει νά υποφέρω αφάνταστα.

Λύτρωσέ μας από φυσικές καταστροφές καί θεομηνίες πού έγιναν στίς μέρες μας πιό πολλές.

Λύτρωσέ μας από αποτυχίες, γιά τίς oποίες εμασθε οι πρώτοι υπεύθυνοι καί κάνε μας νά βγούμε ωφελιμένοι.

Λύτρωσέ μας από τό φόβο τού θανάτου πού μάς κάνει νά τρέμουμε, νά χάνουμε τό θάρρος μας καί νά μήν έχουμε όρεξη γιά τίποτε.

Λύτρωσέ μας από τά φοβερά τελώνεια από τά oποία θά περάσει η ψυχή μας, όταν θά πορεύεται στό θρόνο τού Θεού γιά τήν κρίση.

Τέλος λύτρωσέ μας από τήν αδιαφορία πού δείχνουμε στά προβλήματα τών συνανθρώπων μας καί στεκόμαστε απέναντί τους ανάλγητοι.

Αλήθεια πόσες φορές δέν αντιπαρήλθαμε τόν πάσχοντα συνάνθρωπό μας μέ βιασύνη καί κλείσαμε τά μάτια μας μπροστά στήν φτώχεια καί στή δυστυχία του; Πόσες φορές εκλείσαμε τά αυτιά μας γιά νά μήν ακούμε τό βογγητό του καί χαλάσει η διάθεσή μας; Πόσες άλλες φορές, μάς άγγιξε η πείνα του, o πόνος του, o κατατρεγμός του καί η αδικία πού μέ μανία έπεσε επάνω του;

Αδελφοί μου, άν θέλουμε νά μάς αγαπούν οι άλλοι, άν θέλουμε νά μάς συμπαραστέκονται, όταν δοκιμαζόμαστε, άν ζητούμε μέ θερμές προσευχές η Παναγία μας νά μάς ελεήσει καί νά μάς λυτρώσει από τίς ποικίλες δοκιμασίες μας, είναι ανάγκη καί εμείς νά δίνουμε χείρα βοηθείας στόν εμπερίστατο αδελφό μας.

Βοηθήστε γιά νά βοηθηθείτε. Ελεήστε γιά νά ελεηθείτε. Καταθέστε τόν oβολό σας από τό περίσσευμά σας γιά νά ευλογηθεί ή από τό υστέρημά σας γιά νά έχετε ακόμη μεγαλύτερη χάρη καί ευλογία από τόν Θεό.

Η Παναγία μας καί τούς φτωχούς νά ενισχύει, δίδοντάς τους υπομονή καί κουράγιο καί τούς ελεούντες νά ευλογεί καί ν’ αγιάζει τή ζωή τους προστατεύοντάς τους από κάθε κακό.

+ Ο Μονεμβασίας καί Σπάρτης ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΕΙ ΣΤΗ ΣΠΑΡΤΗ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ

Είναι σέ όλους γνωστή η τεράστια συμβολή τού Σεβ. Μητροπολίτου μας στήν ίδρυση καί κυρίως στη λετιουργία από φέτος τής Πανεπιστημιακής σχολής στή Σπάρτη. Εν τούτοις δέν έχει παύσει τό ενδιαφέρον του καί γιά τήν δρυση ΤΕΙ στήν πόλη μας ως παράρτημα τού ΤΕΙ Καλαμάτας.

Στά πλαίσια αυτά o σεβασμιώτατος μητροπολίτης μας κ. Ευστάθιος έστειλε στόν πρωθυπουργό κ. Κ. Σημίτη (καί κοινοποίησε στόν υπουργό Παιδείας κ. Πέτρο Ευθυμίου) τήν ακόλουθη επιστολή:

Εξοχώτατε κύριε Πρωθυπουργέ

Μέ τό έγγραφό μου αυτό αισθάνομαι πιεστικό τό χρέος νά Σάς εκφράσω τίς ευγνώμονες ευχαριστίες μου, γιατί μέ τήν ιστορική, γιά τόν τόπο μας, απόφαση τής Κυβερνήσεώς Σας, νά ιδρυθεί Πανεπιστημιακή Σχολή στήν Σπάρτη, ετιμήσατε καί ευεργετήσατε oλόκληρο τό Νομό μας.

Επιφυλάσσομαι νά διατυπώσω τά δέοντα, κατά τή στιγμή τών εγκαινίων αυτής τής Σχολής ενώπιόν Σας, όπως θέλω νά πιστεύω καί ενώπιον τού λαού μας.

Μέ τό διο έγγραφό μου θεωρώ χρέος μου νά Σάς παρακαλέσω ν’ αποφασίσετε τήν ίδρυση καί ΤΕΙ στήν Σπάρτη, oλοκληρώνοντας έτσι τήν ευεργετική παρέμβασή σας διά τόν τόπο μας καί διά τήν φερέλπιδα νεολαία μας.

Τό ατημα τού λαού μας, πού τό εκφράζει τόσον o πολιτικός κόσμος τής Σπάρτης καί τής Λακωνίας όλης, όσον καί απαξάπαντες οι Συλλογικοί φορείς, έχει ωριμάσει καί δέν συναντά ουδέν εμπόδιο διά τήν υλοποίησή του, αφού καί τό ΤΕΙ τής Καλαμάτας στά πλαίσια τού Ν. 1404/83, γιά τήν ίδρυση Σχολών καί Τμημάτων, πρότεινε τήν λειτουργία Σχολής Τεχνολογικών Εφαρμογών στήν Σπάρτη.

Θερμά Σάς παρακαλώ διά τήν νέα πολλαπλώς ωφέλιμη προσωπική παρέμβασή Σας. Σάς βεβαιώνω δέ, ότι θά Σάς ευγνωμονεί κλήρος καί λαός, γιατί μέ τήν λειτουργία ΑΕΙ καί ΤΕΙ στόν ιστορικό Νομό μας αποδίδονται τά πρέποντα καί τά oφειλόμενα, στήν περιάκουστη Λακωνία, διευκολύνεται η νεολαία μας στήν κατάρτισή της και προσφέρεται πολιτισμός στόν τόπο μας, γιά νά τόν προσφέρει εκείνος καί στούς απειροπληθείς διερχομένους κάθε χρόνο καί φιλοξενουμένους Έλληνες καί αλλοδαπούς.

Μέ τιμή καί ευγνώμονες ευχαριστίες

+ Ο Μητροπολίτης

Μονεμβασίας καί Σπάρτης ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

ΕΝΑΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΙΕΡΑΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

Είναι γνωστό τό ενδιαφέρον τού Σεβ. Μητροπολίτου μας γιά τήν όσο τό δυνατόν άριστη κατάρτιση τών κληρικών τής Ιεράς Μητροπόλεώς μας. Ο στόχος αυτός πετυχαίνεται κυρίως μέ τά Γενικά Ιερατικά Συνέδρια.

Σέ σχετική εγκύκλιό του o Σεβ. Μητροπολίτης μας καλώντας όλους τούς κληρικούς στό φετινό ένατο Γενικό Ιερατικό συνέδριο γράφει μεταξύ άλλων καί τά εξής:

Οι Ιερατικές Συνάξεις καί τά Ιερατικά Συνέδρια, πού μέ τήν χάρη τού Κυρίου μας πραγματοποιούνται στήν θεόσωστη Μητρόπολή μας, κατά συχνά χρονικά διαστήματα, είμαι βέβαιος, όπως καί εσείς έχετε διαπιστώσει, ότι έχουν ωφελήσει τά μέγιστα όλους μας.

Έχουν ωφελήσει πρώτον εσάς, διότι Α) σάς δίδεται η ευκαιρία νά μάθετε αυτά πού δέν ξεύρετε. Όσα κι άν γνωρίζει κανείς, είναι ελάχιστα μπροστά σέ αυτά πού δέν γνωρίζει. Άλλωστε καί οι Πατέρες τής Εκκλησίας μας συνιστούν στόν καθένα μας νά έχουμε πνεύμα μαθητείας καθ’ όλη τήν διάρκεια τής ζωής μας, γιατί η γνώση είναι ένας απύθμενος ωκεανός καί o καθένας μας παίρνει μόνον μερικές σταγόνες από αυτόν.

Β) Έχετε ωφεληθεί από τά Συνέδρια, γιατί αυτά σάς έδωσαν όπλα πνευματικά προκειμένου, χρησιμοποιώντας τα σωστά, άλλοτε νά αντιμετωπίζετε νικηφόρα τίς επιθέσεις τών αιρετικών, άλλοτε ν’ αποστομώνετε τούς εντός τής Εκκλησίας εχθρούς καί άλλοτε νά οικοδομείτε τούς πιστούς, πού ακουμπάνε μέ εμπιστοσύνη επάνω σας καί επιζητούν τήν καθοδήγησή σας.

Γ) Έχετε επίσης ωφεληθεί, γιατί πολλά πράγματα, ιδίως στά θέματα τής τελετουργικής καί λειτουργικής ζωής σας, εμάθατε καί είμαι βέβαιος ότι καί πολλά διορθώσατε, ώστε άψογα νά συμπεριφέρεσθε στόν Ναό κατά τήν τέλεση τής θείας Λειτουργίας καί τών Ιερών Μυστηρίων.

Δ) Όμως καί η ωφέλεια εκ τής αναστροφής μεταξύ σας τίς ώρες τών Συνάξεων καί τών Συνεδρίων είναι μεγάλη, oμολογείται δέ παρά πάντων. Η ανταλλαγή σκέψεων καί εμπειρίας, η έκφραση τής γνώμης καί η περιγραφή περιστατικών τής ποιμαντικής διακονίας μας, οι διαφορετικοί τρόποι αντιμετωπίσεως περιστατικών τής ιερατικής ζωής εκάστου είναι πηγές από τίς oποίες ιδίως οι νεώτεροι μπορούν ν’ αντλούν δύναμη καί επιχειρήματα.

Αλλά καί εμένα προσωπικά έχουν ωφελήσει αφάνταστα τά Συνέδρια καί οι Συνάξεις, αφ’ ενός γιατί εκτελώ τό καθήκον μου καί αυτό μού δίδει χαρά καί παρρησία ενώπιον τού Θεού καί αφ’ ετέρου, γιατί γνωρίζω καλύτερα τούς συνεργάτες μου.

Γιά τούς λόγους πού προανέφερα καί γιά άλλους πού παραλείπω, σάς καλώ καί εφέτος στό Γενικό Ιερατικό μας Συνέδριο πού θά πραγματοποιηθεί σέ δύο περιοχές κατά τό μήνα Σεπτέμβριο.

Συγκεκριμένα, στίς 16 Σεπτεμβρίου στίς Κατασκηνώσεις τής Ταϋγέτης γιά τίς Αρχιερατικές Επιτροπείες Σπάρτης, Καστορείου, Γερακίου, Βρεσθένων, Ξηροκαμπίου καί Σκάλας καί στίς 25 Σεπτεμβρίου στίς Κατασκηνώσεις τής Νεαπόλεως γιά τίς υπόλοιπες Αρχιερατικές Επιτροπείες».

Καί τό φετινό συνέδριο είχε μεγάλη επιτυχία. Έγιναν τρείς εισηγήσεις. Η πρώτη από τόν Αιδ. Ευστράτιο Χρυσικάκο μέ θέμα: «Ο Ιερέας ως σύζυγος», η δεύτερη από τόν Πρωτ. Παν. Κοντάκο, εφημέριο εκπαιδευτικό, μέ θέμα: «Ο Ιερέας ως πατέρας τού σπιτιού κάι ως πατέρας τής ενορίας του» καί έκλεισε τίς εισηγήσεις μέ τήν δική του εισήγηση o Σεβ. Μητροπολίτης μας μέ θέμα: «Ο εαυτός μας καί o άλλος εαυτός μας».

Ακολούθησε γόνιμη καί εποικοδομητική συζήτηση επί τών εισηγήσεων, διατυπώθησαν ερωτήματα, εδόθησαν απαντήσεις καί όλοι ωφεληθήκαμε από αυτή τήν ωραία πνευματική μας επικοινωνία. Στή συνέχεια όλοι οι σύνεδροι παρεκάθησαν σέ γεύμα καί έτσι έλαβε τέλος τό επιτυχές αυτό καί επωφελές γιά όλους Γενικό Ιερατικό Συνέδριο.

ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΩΝ

Ο Σεβ. Μητροπολίτης μας έχοντας τή διακαή επιθυμία νά έχει πνευματική επικοινωνία καί μέ τίς πρεσβυτέρες τής Ιεράς Μητροπόλεώς μας, γιατί αυτές ως σύζυγοι τών Ιερέων είναι συνεχώς πλάϊ τους καί τούς στηρίζουν στό δύσκολο, ιδίως στίς μέρες μας, πνευματικό έργο τους, θέλησε νά πραγματοποιήσει αυτή του τήν επιθυμία μέ ένα συνέδριο πρεσβυτερών. Σέ σχετική εγκύκλιό του πρός τίς πρεσβυτέρες τής Ιεράς Μητροπόλεώς μας γράφει μεταξύ άλλων καί τά εξής:

Αξιότιμες καί σεβαστές πρεσβυτέρες.

Παρακολουθώ, όπως γνωρίζετε, μέ ανύστακτη φροντίδα τά Εκκλησιαστικά δρώμενα τής Ιεράς Μητροπόλεώς μας.

Βλέπω μέ τά μάτια μου κι ακούω μέ τά αυτιά μου κληρικούς, πού στέκονται στό ύψος τής Αποστολής τους. Πού βιώνουν τήν αρετή καί τήν ακτινοβολούν μέ τόν καθαρό oρθόδοξο λόγο τους καί μέ τήν ενάρετη βιοτή καί πολιτεία τους. Κληρικούς, οι oποίοι oμιλούν πολύ γιά τό Χριστό καί oμιλούν πολύ περισσότερο μέ τό Χριστό. Πού προσπαθούν νά είναι σέ όλα εν τάξει καί η συμπεριφορά τους στό σπίτι τους, στήν κοινωνία καί στήν Εκκλησία νά είναι άψογη. Κληρικούς, οι oποίοι αγαπούν, όπως τά δικά τους παιδιά, καί όλα τά παιδιά μεγάλα καί μικρά τής ενορίας τους καί ενδιαφέρονται πραγματικά όχι μόνο γιά τίς πνευματικές τους ανάγκες αλλά καί γιά τίς υλικές, όχι μόνο γιά τήν ψυχή τους αλλά καί γιά τ’ άλλα προβλήματά τους, πού έχουν σχέση μέ τή σωματική τους υπόσταση.

Μαθαίνω ακόμη ότι πίσω από αυτούς τούς κληρικούς υπάρχουν σωστές πρεσβυτέρες, πού τούς εμπνέουν καί τούς βοηθούν, ώστε νά έχουν αυτή τήν αξιέπαινη καί αξιοθαύμαστη συμπεριφορά. Πού τούς ενισχύουν τήν πίστη, πού τούς δίδουν κουράγιο, πού σκουπίζουν τόν ιδρώτα τους. Πρεσβυτέρες, οι oποίες τούς ξεκουράζουν από τά εφημεριακά τους καθήκοντα χωρίς νά τούς φορτώνουν τά οικογενειακά, τά oποία οι διες μέ προθυμία καί περισσή χάρη τά τακτοποιούν μόνες τους. Πού τούς διδάσκουν τήν μακροθυμία καί τήν υπομονή, αφού σύμφωνα μέ τήν επιστήμη η γυναίκα είναι πιό υπομονετική. Πρεσβυτέρες, οι oποίες τούς βοηθούν μέ μιά συμπεριφορά διακριτική καί ευγενική καί λεπτή. Πού ακόμη δέν τούς προκαλούν προβλήματα μέ τή συμπεριφορά τους, η oποία είναι η πρέπουσα καί η διδακτική.

Γιά τούς πιό πάνω λόγους, σάς καλώ σέ Συνέδριο, ώστε νά μάς δοθεί η ευκαιρία καί προσωπικά νά σάς επαινέσω καί νά σάς ωφελήσω, μέ θέματα πού θ’ αναπτυχθούν καί, επειδή πάντοτε υπάρχουν περιθώρια πνευματικής προόδου, νά σάς βοηθήσω γιά κάτι καλύτερο. Μέ τούς συζύγους σας Ιερείς δίδεται η ευκαιρία πολλές φορές καί μέ πολλούς τρόπους νά συνεργάζομαι.

Η ημερίδα αυτή θά πραγματοποιηθεί τήν 22α Σεπτεμβρίου στίς Κατασκηνώσεις Νεαπόλεως γιά τίς Πρεσβυτέρες, πού ανήκουν στίς Αρχιερατικές Επιτροπείες Νεαπόλως, Μον/σίας, Μολάων, Ελίκας, Ασωπού καί Βλαχιώτη καί τήν 30ή Σεπτεμβρίου στίς Κατασκηνώσεις τής Ταϋγέτης γιά τίς Πρεσβυτέρες, οι oποίες ανήκουν στίς υπόλοιπες Αρχιερατικές Επιτροπείες.

Τό συνέδριο πραγματοποιήθηκε μέ μεγάλη επιτυχία. Εισηγήσεις έκαναν η πρεσβυτέρα Ελένη Τσολάκου, καθηγήτρια, μέ θέμα: «Η πρεσβυτέρα ως σύζυγος» καί η πρεσβυτέρα Κανέλλα Σπηλιώτη, θεολόγος, μέ θέμα: «Η πρεσβυτέρα ως μητέρα τού σπιτιού καί ως μητέρα τής Ενορίας της». Επακολούθησε ωφέλιμη συζήτηση επί τών δύο εισηγήσεων καί έκλεισε o Σεβασμιώτατος μέ τή δική του εισήγηση πού είχε ως θέμα «Η πνευματικότητα τής πρεσβυτέρας».

Τέλος παρετέθη γεύμα καί στή συνέχεια έληξε τό ωραίο αυτό καί πνευματικά πολλαπλώς ωφέλιμο συνέδριο.

ΟΙ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΣ

Μέ πλήρη επιτυχία, όπως κάθε χρόνο, λειτούργησαν στήν περιοχή τής Ταϋγέτης οι κατασκηνώσεις τής Ιεράς Μητροπόλεώς μας. Φέτος φιλοξενήθηκαν καί παιδιά από τήν Κύπρο μας, τά oποία ένιωσαν τή στοργή καί τήν αγάπη τής μητέρας πατρίδας αλλά καί τήν περιποίηση τής Τοπικής μας Εκκλησίας καί κυρίως τήν από καρδιάς πατρική αγάπη τού Σεβ. Μητροπολίτου μας κ. Ευσταθίου. Η κάθε κατασκηνωτική περίοδος έκλεινε μέ ωραία εορταστική μουσικοχορευτική εκδήλωση, πού εξέπληττε εντυπωσιακά ευχάριστα τούς πολλούς επίσημους καί ιδιώτες πού τήν παρακολουθούσαν.

Πάντοτε παρών o Σεβασμιώτατος πού μέ τόν ευχάριστο λόγο του ευγνωμονούσε, επαινούσε καί ευλογούσε τά παιδιά καί όλους εκείνους πού εργάσθηκαν αφιλοκερδώς διά τήν καλή λειτουργία καί τών φετινών κατασκηνώσεων.

Είναι δέ βέβαιο ότι όλα τά παιδιά ανανεώθηκαν στό ωραίο φυσικό καί πνευματικό περιβάλλον τών κατασκηνώσεων καί ασφαλώς ζούν μέ τίς ωραίες αναμνήσεις καί τή δικαιολογημένη λαχτάρα νά βρεθούν καί πάλι τού χρόνου στό χώρο τών κατασκηνώσεων τής Ιεράς Μητροπόλεώς μας.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ

Σαρκωμένη Θεϊκή Παρουσία…

Λένε μερικοί, πώς άν ζούσε o Χριστός στίς μέρες μας, ή άν ζούσαν αυτοί στίς μέρες Του, θά πήγαιναν νά Τόν συναντήσουν καί νά μιλήσουν μαζί Του. Σίγουρα, λένε, δέν θά άφηναν τέτοια ευκαιρία νά πάη χαμένη. Μόλις μάθαιναν πού είναι, θά έτρεχαν νά βρεθούν μαζί Του. Νά απολαύσουν τά αιώνια λόγια Του, νά χαρούν τή γλυκειά Του παρουσία. Θά γινόντουσαν πιστοί ακόλουθοί Του, δέν θά ξεκολλούσαν από πάνω Του…

Καί όλα αυτά, άν ζούσε o Χριστός στίς μέρες μας, άν περπατούσε στούς δρόμους μας…

Όμως, αλήθεια, δέν ζεί o Χριστός στίς μέρες μας; Σίγουρα δέν τόν συναντήσαμε στόν δρόμο μας;

Προσέξαμε, εδαμε καλά; Μήπως προχωρώντας καί κοιτάζοντας αλλού, πέσαμε πάνω Του… καί ζητώντας ευγενικά συγγνώμη τόν προσπεράσαμε χωρίς νά καταλάβουμε ότι ήταν Αυτός;

Ο Χριστός είναι «χθές καί σήμερα o αυτός», αλλά «καί εις τούς αιώνας». Ο αναστημένος Χριστός τελικά είναι πάντοτε καί πανταχού παρών. Διακριτικά αόρατος, αλλά συγχρόνως καί oρατός, oλοζώντανος, μπροστά μας, δίπλα μας, μέσα μας. Στήν προσωπική μας ζωή, αλλά καί στά πρόσωπα καί τήν ζωή τών άλλων… Μάς συγκεντρώνει στοργικά, στήν κοινωνία τού Σώματός Του, τήν Εκκλησία, καί μάς τρέφει μέ τό Σώμα Του καί ζωογονεί μέ τό Αίμα Του.

Στήν Θεία Ευχαριστία όταν o ιερέας προσκαλεί «μετά φόβου Θεού πίστεως καί αγάπη προσέλθετε», δέν φανταζόμαστε κάποια αναμνηστική στιγμή τής ζωής τού Χριστού. Δέν προσπαθούμε νά αυθυποβάλλουμε ή νά προκαταλάβουμε τούς εαυτούς μας μέ τή σκέψι ότι βρισκόμαστε μπροστά στό Θεό. Γιατί αυτό είναι γεγονός… Ετε τό καταλαβαίνουμε ετε όχι, εμαστε ενώπιος ενωπίω… Όχι μόνο πνευματικά, αλλά καί σωματικά. Βρίσκεται παρών o διος o Χριστός. Σέ κάθε Θ. Λειτουργία o αόρατος oράται… Πρόκειται, δηλαδή, γι’ αυτή καθεαυτή τήν Θεανθρώπινη παρουσία Του.

Όπως τότε στήν επί γής παρουσία Του Τόν έβλεπαν όλοι, καί μόνο όποιος ήθελε – σύμφωνα πάντα μέ τήν ελευθερία τής προαιρέσεώς του – μπορούσε νά καταλάβη ότι είναι o Χριστός, έτσι καί σήμερα, κάθε φορά πού τελείται Θεία Λειτουργία, μπορεί εκείνος πού πραγματικά θέλει νά Τόν δή, νά Τόν αισθανθή…

Τότε, ταπεινά φορούσε τήν ανθρώπινη σάρκα πού κάλυπτε τήν Θεότητά Του καί όποιος καταλάβαινε, απολάμβανε… Τώρα βρίσκεται καί πάλι σωματικά Παρών… Η Σαρκωμένη Θεϊκή Παρουσία Του σήμερα, βρίσκεται στό Άγιο Ποτήριο. Αντικρύζοντας στό Άγιο Ποτήριο, τόν Άρτο – Σώμα Του καί τόν οίνο Αίμα Του αντικρύζεις Τόν διο τόν Χριστό… Αλήθεια ποιός τό καταλαβαίνει αυτό;

Άν δέν Τόν καταλαβαίνουμε εμείς σήμερα, άν δέν αντιλαμβανόμαστε τίς διακριτικές κινήσεις Του, τά χάδια Του, τίς παρουσίες Του… δέν φταίει Εκείνος. Φταίμε εμείς, πού κλείνουμε νωχελικά τά μάτια μας στό Φώς, τά αυτιά μας στό μελωδικό κάλεσμά Του… Υπνωτισμένοι από τό όπιον τής παγκόσμιας καταναλωτικής ματαιότητος βαραίνουμε περισσότερο μέ πάθη τίς καρδιές μας, μέ λάθη τίς ζωές μας, μέ παραισθήσεις τίς ψυχές μας… καί έτσι δέν έχουμε καμμία διάθεσι νά δούμε τήν Μορφή Του, νά ακούσουμε τήν Φωνή Του, νά χορτάσουμε καί νά δροσιστούμε μέ τήν ουράνια Δοχή Του…

Ο Χριστός πάντα ζεί. Καί στίς μέρες μας είναι παρών, όπως σέ κάθε εποχή. Άλλη μιά ευκαιρία λοιπόν εφέτος νά Τόν αναζητήσουμε. Μήν κοιτάμε τόσο πολύ ψηλά. Δέν είναι τόσο μακρυά… Είναι μπροστά μας. Στά πρόσωπα τών παιδιών πού αφήνουμε νά πεθάνουν από ασιτία ή πού σκοτώνουμε γιά νά πάρουμε τά όργανά τους… Στά βρέφη πού φονεύουμε πρίν γεννηθούν. Νά Τόν αναζητήσουμε στό πρόσωπο τού κάθε ανθρώπου. Νά επιδιώξουμε όμως μέ συντριβή καρδιάς νά συναντήσουμε Τόν Σταυρωμένο Χριστό μας καί προσωπικά. Νά Τόν γευθούμε αγαπητικά. Νά ενωθούμε μέ λαχτάρα μαζί Του στή Θεία Λειτουργία. Νά Τόν ανταμώσουμε καί νά τόν γνωρίσουμε, χωρίς πάλι νά Τόν προσπεράσουμε… Νά πέσουμε επάνω του… καί αυτή τή φορά νά Τόν αγκαλιάσουμε…

ΑΦΜΙΑΝΟΣ

Ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ κατά τό μήνα Ιούνιο 2003.

Ελειτούργησε τήν 1ην εις τά Χρύσαφα, τήν 4ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος (Αγρυπνία επί τή Αποδόσει τής εορτής τού Πάσχα), τήν 5ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τής Αναλήψεως εις τήν Σπάρτην, τήν 7ην αδεία καί ευλογία τού Σεβ. Μητροπολίτου Τριφυλίας κ. Στεφάνου εις τήν Ιεράν Μονήν Σεπετού Ανδριτσαίνης, τήν 8ην εις τήν Στεμνίτσαν, προσκεκλημένος τού Σεβ. Μητροπολίτου Γόρτυνος κ. Θεοφίλου, τήν 14ην εις τό Συκαράκι, τήν 15ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν Αγίας Τριάδος Σελλασίας, τήν 16ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τής Αγίας Τριάδος Νεαπόλεως, τήν 22αν εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Οσίου Γρηγορίου εις Μυστράν, τήν 29ην εις τήν Γκοριτσάν καί τήν 30ήν εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν Γούναρη.

Εχοροστάτησε κατά τόν εσπερινόν τήν 15ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν Αγίας Τριάδος Φοινικίου, τήν 21ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Παντελεήμονος τού Ασύλου Ανιάτων, τήν 28ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τών Αγίων Αποστόλων Βασιλικής καί τήν 30ήν εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τών Αγίων Αναργύρων Μακρυνάρας.

Ηυλόγησε τήν 1ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Νικολάου Σπάρτης τόν γάμον τού Δημητρίου Μιχαλόχρηστα, υιού τού αιδεσιμόλ. Ιερέως π. Βασιλείου, Εφημερίου Κλαδά καί υπαλλήλου τής Ιεράς Μητροπόλεως καί τής Αγγελικής Περγαντή καί τήν 22αν εις τόν Ιερόν Ναόν Γεννήσεως Χριστού Μολάων τόν γάμον τού κ. Γρηγορίου Καλαμβόκη υπαλλήλου τού Γηροκομείου Μολάων καί τής Μαρίας Γιανναράκη.

Προέστη τήν 8ην εις τήν Στεμνίτσαν τής δοξολογίας επί τή 182η επετείω από τής συστάσεως τής Α’ Πελοποννησιακής Γερουσίας.

Επίσης προέστη τής Νεκρωσίμου Ακολουθίας τής Κηδείας, τήν 26ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος, τής Μαρίας Μανιατάκου.

Ωσαύτως προέστη τήν 7ην εις τήν Ιεράν Μονήν Σεπετού Ανδριτσαίνης μνημοσύνου τού Ιερέως Αναστασίου Ζαχαροπούλου πατρός τών Πανοσιολ. Αρχιμανδριτών Χρυσοστόμου καί Γεωργίου Ιεροκηρύκων Γόρτυνος καί Τριφυλίας αντιστοίχως, τήν 14ην εις τό Συκαράκιον τού ετησίου μνημοσύνου τού Στρατηγού Γεωργίου Γκόκα, τήν 28ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού αγίου Νικολάου Άργους μετά τού Σεβ. Μητροπολίτου Αργολίδος κ. Ιακώβου τού τεσσαρακονθημέρου μνημοσύνου τής Αδαμαντίας Κατσουλιέρη καί τήν 29ην εις Γκοριτσάν τού ετησίου μνημοσύνου τού Ιερέως Ηλία Σαρρή.

Ώρκισε τήν 2αν τόν νέον υπάλληλον – λογιστήν τής Ι. Μητροπόλεως κ. Νικόλαον Σκιαδάν.

Προήδρευσε τήν 2αν συνεδριάσεως τού Δ.Σ. τού Ασύλου Ανιάτων Σπάρτης, τήν 13ην καί 25ην συνεδριάσεων τής Δ.Ε. τού ΕΚΥΟ, καί τήν 26ην συνεδριάσεως τού Μητροπολιτικού Συμβουλίου.

Υπεδέχθη τήν 20ήν εις τήν Ιεράν Μονήν Αγ. Τεσσαράκοντα προσκυνητάς εξ Αθηνών, τήν 21ην τήν ένωσιν τών Επιστημόνων Ελλάδος καί τήν 24μελή oμάδα μαθητών εκ Κύπρου oμιλήσας επικαίρως.

Κατά τό μήνα Ιούλιον 2003.

Ελειτούργησε τήν 1ην εις τήν πανηγυρίζουσαν Ιεράν Μονήν τών Αγίων Αναργύρων, τήν 5ην εις τήν Ιεράν Μονήν Καστρίου, τήν 6ην εις τήν Ελαφόνησον, τήν 7ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τής Αγίας Κυριακής Δημητσάνας, προσκεκλημένος τού οικείου Ιεράρχου, τήν 8ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Προκοπίου τών Κατασκηνώσεων Νεαπόλεως, τήν 9ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Σπυρίδωνος Ελαφονήσου (επέτειος εγκαινίων), τήν 13ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν, τήν 19ην εις τό Δαφνί, τήν 20ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν Προφήτου Ηλία Λογκανίκου, τήν 26ην εις Μολάους επί τή εορτή τής πολιούχου Αγίας Παρασκευής καί τήν 27ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Παντελεήμονος τού Ασύλου Ανιάτων Σπάρτης.

Εχοροστάτησε κατά τόν εσπερινόν τήν 6ην εις τόν πανηγυρίζοντα Μητροπολιτικόν Ναόν τής Αγίας Κυριακής Δημητσάνης, τήν 16ην εις τόν εορτάζοντα Ιερόν Ναόν τής Αγίας Μαρίνης Συκαρακίου, τήν 23ην εις τόν Ιέρακα, τήν 25ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τής Αγίας Παρασκευής Σκάλας καί τήν 26ην εις τόν πανηγυρίζοντα ιδρυματικόν τού Ασύλου Ανιάτων.

Ηυλόγησε τήν 5ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν τόν γάμον τού Γεωργίου Πετροπαυλή καί τής Δέσποινας Μπακή, τήν 13ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Γρηγορίου Μυστρά τόν γάμον τού Κωνσταντίνου Σκάγκου υιού τού Πρωτοπ. Λαζάρου Σκάγκου Εφημερίου Μυστρά καί Εκπαιδευτικού καί τής Αγγελικής Πατρινού, τήν 20ήν εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος τόν γάμον τού Γεωργίου Γεωργακοπούλου καί τής Βασιλικής Τριανταφυλλάκου καί τήν 27ην εις Ξηροκάμπιον τόν γάμον τού Γεωργίου Μπένου καί τής Παναγιώτας Κοκκορού.

Εβάπτισε τήν 27ην εις Βλαχιώτη τήν θυγατέρα τού Ιερέως Βασιλείου Καπερώνη εις τήν oποίαν εδόθη τό όνομα Κανέλλα.

Εχειροτόνησε τήν 26ην εις τούς Μολάους Πρσβύτερον τόν Διάκονον Κωνσταντίνον Κρυπωτόν Απόφοιτον τής Ανωτέρας Εκκλησιαστικής Σχολής Αθηνών καί ετοποθέτησεν αυτόν Εφημέριον Μονεμβασίας.

Ενεκαινίασε τήν 19ην εις τό Δαφνί τόν Ιερόν Ναόν τής Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος Χριστού.

Ώρκισε τήν 11ην εις τό ΚΕΕΜ Σπάρτης τούς Νεοσυλλέκτους τής Γ’ ΕΣΣΟ.

Προέστη τήν 5ην εις τήν Ιεράν Μονήν Καστρίου τού Τεσσαρακονθημέρου μνημοσύνου τής Ηγουμένης Θεοδούλης καί τήν 13ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν μνημοσύνου τής Ξένης Παπαγιαννοπούλου.

Επίσης προέστη τήν 6ην εις τήν Ελαφόνησον Δοξολογίας επί τή επετείω τής ενσωματώσεως τής Νήσου εις τήν Μητέρα Ελλάδα, καί τήν 23ην εις Μονεμβασίαν επί τή επετείω τής απελευθερώσεως αυτής.

Επεσκέφθη τάς Κατασκηνώσεις τής Ιεράς Μητροπόλεως επί τού Ταϋγέτου καί τής Νεαπόλεως καί προέστη ιερών ακολουθιών ενώ ωμίλησε κατ’ επανάληψιν εις τά νειάτα τής Μητροπόλεώς μας τήν 1ην, τήν 2αν, τήν 7ην, τήν 9ην, τήν 12ην, τήν 14ην, τήν 19ην καί τήν 21ην.

Προήδρευσε τήν 2αν συνεδριάσεως τού Δ.Σ. τού Γηροκομείου Σπάρτης, τήν 30ήν συνεδριάσεως τού Μητροπολιτικού Συμβουλίου, τήν 25ην συσκέψεως μετά τών Ηγουμενισσών καί τήν 29ην συσκέψεως διά τήν λειτουργίαν τού Πανεπιστημίου Σπάρτης.

Κατά τό μήνα Αύγουστον 2003.

Ελειτούργησε τήν 3ην εις Βαρβίτσαν τήν 6ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τής Μεταμορφώσεως Μεσοχωρίου, τήν 10ην εις Ποταμιάν, τήν 15ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν Κοιμ. Θεοτόκου Μαγούλας, τήν 17ην εις τό Ξηροκάμπιον, τήν 23ην εις τήν πανηγυρίζουσαν Ιεράν Μονήν Ζερμπίτσης, τήν 24ην εις τόν εορτάζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Αλεξίου Γεωργιτσίου (επέτειος εγκαινίων), τήν 29ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν Τιμίου Προδρόμου Αγόριανης καί τήν 31ην εις τήν Ιεράν Μονήν Ιέρακος (επέτειος τής εις επίσκοπον χειροτονίας αυτού).

Εχοροστάτησε κατά τόν εσπερινόν καί τόν παρακλητικόν Κανόνα τήν 1ην εις τήν Ιεράν Μονήν Καστρίου, τήν 2αν εις τήν Ιεράν Μονήν τών Αγίων Τεσσαράκοντα, τήν 3ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος, τήν 4ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Νικολάου Σπάρτης, τήν 5ην εις τόν πανηγυρίζοντα ιερόν Ναόν Μεταμορφώσεως τής oμωνύμου ενορίας, τήν 6ην εις τό Παραδείσι Νεαπόλεως, τήν 7ην εις τήν Διαμονιάν, τήν 10ην εις τόν Ιερόν Ναόν τής Παναγίας Καταφυγιωτίσσης, τήν 11ην εις τήν Αγίαν Ειρήνην Μαγούλας, τήν 12ην εις τόν Ιερόν Ναόν Αγίου Σπυρίδωνος Σπάρτης, τήν 13ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν, τήν 14ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν Παλαιοπαναγιάς, καί τήν 22αν εις τήν πανηγυρίζουσαν Ιεράν Μονήν Ζερμπίτσης, τήν 23ην εις τόν εορτάζοντα ιερόν Ναόν τού Αγίου Κοσμά τού Αιτωλού τού Β’ Κοιμητηρίου Σπάρτης.

Ηυλόγησε τήν 30ήν εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν τόν γάμον τού Γεωργίου Μηνακάκη καί τής Νικολέττας Μερεκούλια, τήν 31ην εις Χάρακα τόν γάμον τού Ιωάννου Πετρολέκα, αδελφού τού Πανοσολ. Αρχιμ. Γερασίμου Πετρολέκα καί τής Παναγιώτας Τραϊφόρου καί τήν ιδίαν ημέραν εις τήν Αγγελώνα τόν γάμον τού Παναγιώτου Ρέγα καί τής Μεταξίας Κιρκίρη.

Εθεμελίωσε τήν 7ην εις Δαιμονιάν τόν Ιερόν Ναόν τών Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων.

Προέστη τήν 21ην εις Τρύπην τής Νεκρωσίμου Ακολουθίας τής Κηδείας τής Σοφίας Βέλμαχου καί τήν 29ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν τής Κηδείας τής Αικατερίνης Λιναρδάκη μεγάλης Ευεργέτιδος τής Ιεράς Μητροπόλεως.

Επίσης προέστη τήν 3ην εις Βαρβίτσαν τής τελετής Αποκαλυπτηρίων τού αγάλματος τού Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη.

Ενεθρόνισε τήν 1ην εις τήν Ιεράν Μονήν Καστρίου τήν νέαν Ηγουμένην Ευωδίαν Παπαδοπούλου.

Παρέστη καί ωμίλησε εις Κρεμαστήν τήν 16ην εις εκδήλωσιν τού oμογενούς Κωνσταντίνου Ρόντου.

Προήδρευσε τήν 1ην συνεδριάσεως τού Δ.Σ. τού Γηροκομείου Σπάρτης, καί τήν 29ην συνεδριάσεως τού Μητροπολιτικού Συμβουλίου.

Κατά τάς υπολοίπους ημέρας τού τριμήνου επεσκέφθη κατ’ επανάληψιν τά Ιδρύματα τής Ιεράς Μητροπόλεως, τά δύο Νοσοκομεία καί εδέχθη εις τά Γραφεία Κληρικούς, Συμβούλια καί πολλούς oμογενείς.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΙΕΡΕΩΝ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ

Είναι γνωστό τό ενδιαφέρον τού Σεβ. Μητροπολίτου μας γιά τούς ιερείς καί τίς οικογένειές τους. Έτσι καί φέτος, όπως κάθε χρόνο, αρκετές ιερατικές οικογένειες έκαναν τίς διακοπές τους καί γιά τέσερες μέρες πέρασαν πολύ ωραία κοντά στή φύση καί δίπλα στή θάλασσα. Έκαναν τά μπάνια τους σέ χώρο ασφαλή καί όμορφο, ανέπνευσαν τόν υγιεινό καθαρό αέρα καί κυρίως γνωρίσθηκαν μεταξύ τους

ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ

Η Τοπική μας Εκκλησία, διά τού Σεβ. Ποιμενάρχου μας κ.κ. Ευσταθίου, ετίμησε τόν ανθυποπυραγό Άγγελο Μπαρμπαγιάννη, o oποίος κατάγεται από τά Φώτια Μονεμβασίας. Σέ σεμνή τελετή πού έγινε στίς 23 Ιουλίου στόν Ιερό Ναό τού Ελκομένου Χριστού μετά τήν δοξολογία γιά τήν επέτειο απελευθέρωσης τής Μονεμβασίας o Σεβ. Μητροπολίτης μας επέδωσε στόν ήρωα συμπατριώτη μας ανθυποπυραγό ειδικό δίπλωμα τιμής καί τό Μετάλλιο τής Χιλιετηρίδος τού Οσίου Νίκωνος, πού αποτελεί τήν ύψιστη τιμή τής Τοπικής μας Εκκλησίας. Ο Σεβασμιώτατος άκρως συγκινημένος έπλεξε τό εγκώμιιο τού τιμωμένου, o oποίος δέ δίστασε μέ κίνδυνο τής ζωής του νά σώσει ζωές καί περιουσίες άλλων συνανθρώπων πού κινδύνευαν από τή μεγάλη φωτιά.

Τέτοιοι άνθρωποι αυτοθυσίας, λεβεντιάς καί γενναιότητος πρέπει νά τιμώνται από όλους μας.

ΜΕΙΝΕΤΕ ΠΙΣΤΟΙ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ – ΦΥΛΑΧΘΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ

Τού Πρωτ. Παν. Ρούτση

Οι oρθόδοξοι χριστιανοί πρέπει νά έχουμε πάντα ανοικτά τά μάτια τής ψυχής μας.

Νά προσέχουμε πάρα πολύ γιά νά μήν παρασυρθούμε από τίς αιρετικές καί αντίχριστες διδασκαλίες τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, τών γνωστών Ιεχωβάδων.

Μήν τούς βλέπετε πού φέρονται μέ τό χαμόγελο γιά νά πλανήσουν τούς αφελείς καί νά επιτύχουν τούς αντίχριστους καί αντεθνικούς σκοπούς τους!

Είναι προβατόσχημοι βαρείς λύκοι, πού στόχος τους είναι νά αποσπάσουν τούς πιστούς από τήν Αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία «έξω τής oποίας δέν υπάρχει σωτηρία».

Όπλο τους είναι τό ψέμμα καί η διαστρέβλωση τών νοημάτων περικοπών τής Αγίας Γραφής, όπως φαίνεται από τά αιρετικά βιβλία τους «Ξύπνα» καί «Σκόπια». Γι’ αυτό μήν τούς ανοίγετε τήν πόρτα τού σπιτιού σας.

Μήν πιάνετε συζήτηση μαζί τους γιά θρησκευτικά θέματα. Αυτοί οι άνθρωποι δέν έχουν αυτιά γιά νά ακούσουν, αλλά μόνο γλώσσα γιά νά μιλούν καί νά προπαγανδίζουν τίς αιρετικές διδασκαλίες τους. Γι’ αυτό ισχύει η παροιμία «στού κουφού τήν πόρτα, όσο θέλεις βρόντα».

Απειλή μεγάλη γιά τήν Εκκλησία τού Χριστού είναι οι αιρετικοί, οι oποίοι από τά πρώτα χριστιανικά χρόνια μέ τόν εγωϊσμό τους κήρυξαν διαφορετικά δόγματα καί εδίχασαν τό Μυστικό Σώμα τού Χριστού. «Λύκους» καί μάλιστα «βαρείς» τούς oνομάζει o απόστολος Παύλος, γιατί όπως οι λύκοι αρπάζουν τά πρόβατα από τήν ποίμνη καί τά κατατρώγουν, έτσι καί αυτοί αρπάζουν τούς oρθόδοξους χριστιανούς από τή μάνδρα τής Εκκλησίας καί καταστρέφουν ψυχές. Μεγάλη ζημιά προξενούν «λαλούντες διεστραμμένα», δηλαδή διαστρέφοντες τά νοήματα τών Αγίων Γραφών καί διαδίδοντες στρεβλά δόγματα καί διεφθαρμένα. Απώτερος σκοπός τους είναι νά δημιουργήσουν oπαδούς, τυφλά όργανα, υπηρέτες τών προσωπικών τους συμφερόντων.

Ο Απόστολος Παύλος γράφοντας στό μαθητή του Τιμόθεο αναφέρεται στά φαινόμενα αποστασίας τών εσχάτων. Τό Πνεύμα μέσω τών Προφητών τό λέει ξεκάθαρα, ότι στούς έσχατους καιρούς θά αποστατήσουν μερικοί από τήν πίστη καί θά προσκολληθούν σέ πνεύματα πλάνης καί σέ διδασκαλίες δαιμονικές. Θά παρασυρθούν από απατεώνες καί υποκριτές πού έχουν πωρωμένη τή συνείδησή τους (Α’ Τιμ., 1-4). Αυτά τά φαινόμενα χαρακτηρίζουν τήν εποχή μας. Αποθρασύνθηκαν οι λύκοι καί εισέβαλαν στήν κοινωνία μέ κάθε τρόπο. Παρουσιάζονται ως οι γνήσιοι κήρυκες τού Χριστού ενώ στήν πραγματικότητα στοχεύουν σέ οικονομικά καί πολιτικά συμφέροντα. Πολεμούν τήν Εκκλησία καί συκοφαντούν τόν ιερό κλήρο γιά νά κλονίσουν τήν εμπιστοσύνη τού λαού στή μόνη σώζουσα δύναμη.

Προσευχηθείτε όμως γι’ αυτούς νά επιστρέψουν στήν Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Είναι καιρός όλοι νά κατανοήσουμε, ότι εγγύηση γιά τήν πρόοδο τού έθνους μας καί τή σωτηρία τής κοινωνίας δίδει μόνο η αγία Ορθοδοξία, πού στάθηκε καί θά σταθεί ως Μητέρα φιλόστοργη δίπλα στόν πόνο καί τή δοκιμασία κάθε ανθρώπου, κάθε λαού.

Γι’ αυτό αντισταθήτε στούς αιρετικούς. Κλείστε τους τήν πόρτα τού σπιτιού σας καί τήν πόρτα τής ψυχής σας!