Ο Παράδεισος

Κύριος στόχος κάθε Χριστιανού είναι o Παράδεισος, η βασιλεία τού Θεού. «Μάτι δέν είδε καί αυτί δέν άκουσε καί λογισμός ανθρώπου δέν έβαλε όσα ετοίμασε o Θεός γι’ αυτούς πού τόν αγαπούν», λέγει o μακάριος Παύλος (Α’ Κορ. 2:9). Άν λοιπόν o απόστολος, πού μέ τή χάρη τού Θεού, μεταφέρθηκε στόν παράδεισο, δέν μπόρεσε νά περιγράψει τήν ένδοξη εκείνη μακαριότητα, πώς θά μπορέσουμε εμείς, οι άσοφοι νά προσεγγίσουμε αυτό τό μεγάλο μυστήριο; Αλλά καί οι γλώσσες οι εύλαλες όλων τών ρητόρων καί τών σοφών τού κόσμου άν μαζεύονταν, ακόμα καί τ’ αστέρια τ’ ουρανού καί τά φύλλα τών δένδρων άν γίνονταν γλώσσες, πάλι δέν θά μπορούσαν νά διηγηθούν τά ανεκλάλητα επουράνια αγαθά, πού, πράγματι, μάτι ποτέ δέν είδε καί δέν άκουσε αυτί καί λογισμός ανθρώπου δέν έβαλε. Πλήν όμως, γιά νά πάρουμε λίγο από τή γεύση καί τήν ευωδία τους, αξιώθηκαν κάποιοι άγιοι καί θεοφώτιστοι Πατέρες, όπως o θείος Χρυσόστομος, o ιερός Αυγουστίνος καί άλλοι πολλοί, νά oδηγηθούν από τό Άγιο Πνεύμα καί νά διατυπώσουν μέ ανθρώπινες λέξεις καί έννοιες τά απερίγραπτα καί ακατάληπτα μυστήρια τού παραδείσου. Άλλωστε o Θεός, συγκαταβαίνοντας στήν ανθρώπινη αδυναμία, επιτρέπει πολλές φορές, όπως βλέπομε στούς βίους τών Αγίων τή θέα ή τή νόηση τών μελλοντικών καί αΰλων αγαθών μέ τή μορφή γηΐνων καί υλικών, όπως κήπων, κοιλάδων, αισθητού φωτός, κ.ά. Η παραχώρηση τού Κυρίου γίνεται γιά τήν ψυχική μας παρηγοριά καί γιά τή στερέωσή μας στήν πίστη καί τήν ελπίδα τής αιώνιας ζωής.

Από τίς αγιοπατερικές ανθρωπομορφικές περιγραφές, λοιπόν, μπορούμε νά συλλάβουμε κάπως τό κάλλος, τή δόξα καί τήν ευφροσύνη τού παραδείσου. Τί είναι o παράδεισος; Εκεί η αγάπη είναι τέλεια. Εκεί o φόβος ανύπαρκτος. Εκεί η μέρα είναι ατελείωτη. Εκεί η νύκτα είναι άγνωστη.

Τώρα «η γνώση μας περιορίζεται μονάχα σ’ ένα μέρος τής αλήθειας όταν, όμως στή μέλλουσα ζωή μάς δοθεί η τέλεια γνώση τής αλήθειας, τότε θά καταργηθεί τό μερικό τής αλήθειας, πού γνωρίζουμε τώρα… τώρα βλέπομε τά πράγματα θαμπά, σάν μέσ’ από μεταλλικό καθρέπτη, τότε, όμως, πρόσωπο μέ πρόσωπο θά δούμε τό Θεό» (Α’ Κορ. 13:9,10,12).

Στίς επίγειες γιορτές καί τά πανηγύρια έχουμε ανάκατο πλήθος ανθρώπων, ωραία ρούχα καί στολίδια, αφθονία καρπών, φώτα καί λαμπάδες, θόρυβο καί oχλαβοή. Στήν επουράνια γιορτή, αντί γιά τό ανάκατο πλήθος, θά συμπανηγυρίζουν καί θά δοξολογούν παναρμόνια τόν Κύριο μυριάδες αγγέλων, χιλιάδες αρχαγγέλων, συστήματα προφητών, χοροί μαρτύρων, τάγματα oσίων, συναθροίσεις αποστόλων, συγκροτήματα δικαίων αντί γιά ωραία ρούχα καί στολίδια, θά βλέπουμε στολές θεοΰφαντες καί στεφάνια αμαράντινα καί βραβεία άφθαρτα αντί γιά υλικούς καρπούς, θά περισσεύει o καρπός τού Πνεύματος, η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η χρηστότητα, η αγαθοσύνη αντί γιά φώτα καί λαμπάδες, τό ανέσπερο καί αιώνιο Φώς, τό Φώς τό αληθινό, τό Φώς τού κόσμου, o Ήλιος τής δικαιοσύνης. Αντί γιά θόρυβο καί oχλοβοή, ευταξία καί ύμνοι καί ωδές πνευματικές.

Εκεί θά είναι όσοι ένιωθαν τόν εαυτό τους φτωχό μπροστά στό Θεό, εκεί όσοι πενθούσαν γιά τίς αμαρτίες τους, εκεί όσοι ήταν πράοι, εκεί όσοι πεινούσαν καί διψούσαν τήν δικαιοσύνη τού Θεού, όσοι έδειχναν έλεος στούς συνανθρώπους τους, όσοι είχαν καθαρή καρδιά. Εκεί θά είναι όσοι σήκωσαν αγόγγυστα τίς πρόσκαιρες θλίψεις, καί τώρα απολαμβάνουν ατέλειωτο πλούτο αιώνιας δόξας (Β’ Κορ. 4:17). Εκεί θά είναι η Παναγία μας πού έχει τή μεγαλύτερη τιμή καί δόξα, o Τίμιος Πρόδρομος, οι Χριστοκήρυκες άγιοι Απόστολοι, καί όλοι οι Μάρτυρες καί Άγιοι τής εκκλησίας μας.

Άς μιμηθούμε, αδελφοί, κι’ εμείς αυτούς τούς εκλεκτούς τού Θεού. Άς σηκωθούμε από τόν ύπνο τής αμέλειας, άς πολεμήσομε τά πάθη καί τήν αμαρτία, άς αντισταθούμε στόν κόσμο, καί τό διάβολο, άς τηρήσομε τίς σωτήριες εντολές, άς καλλιεργήσομε τίς άγιες αρετές, γιά νά μάς βρεί έτοιμους η ημέρα τού Κυρίου. Όταν Εκείνος θά έρθει ως Κριτής τών ανθρώπων καί θ’ ανταμείψει τόν καθένα ανάλογα μέ τίς πράξεις του, κι’ έτσι νά κληρονομήσομε μαζί μέ τούς αγίους τήν επουράνια βασιλεία.

Αμήν.

Η Επανάστασι της Μεγάλης Σαρακοστής

Όταν μιλάμε γιά επανάστασι, συνειρμικά, μάς έρχεται στό μυαλό η έννοια τών σκλαβωμένων ελευθεριών. Γιά νά επαναστατήσης πρέπει νά νοιώθης σκλάβος. Νά σού έχουν κλέψει τήν ελευθερία, νά καταπιέζονται τά προσωπικά, τά κοινωνικά, τά πολιτικά σου δικαιώματα. Αλλοιώς δέν υπάρχει λόγος γιά επανάστασι. Σέ εμάς συντρέχουν τέτοιοι λόγοι γιά νά κάνουμε επανάστασι; Τί γίνεται μέ τίς ελευθερίες μας; Εμαστε όντως ελεύθεροι;

Αυτό τό ερώτημα μάς τό θέτει κάθε χρόνο η Μεγάλη Σαρακοστή. Μάς προκαλεί νά κυττάξουμε μέσα μας, νά αντικρύσουμε μέ ειλικρίνεια τόν εαυτό μας καί νά αναρωτηθούμε άν εμαστε όντως ελεύθεροι. Κάθε περίοδος Μεγάλης Σαρακοστής είναι καί μιά κήρυξι πνευματικής επαναστάσεως γιά τήν κατάκτησι τής πνευματικής μας ελευθερίας. Αληθινά, πρόκειται γιά επαναστατική πράξι. Γιά πνευματικό κίνημα πού δημιουργεί τεράστια αναστάτωσι καί ανησυχία στίς δυνάμεις τού εχθρού. Γιατί τήν περίοδο αυτή o στρατός τής Εκκλησίας, οι ανά τόν κόσμο oρθόδοξοι χριστιανοί, πολεμούν φιλότιμα, εντατικά καί μέ όλα τά όπλα πού διαθέτει τό πολεμικό Της πρόγραμμα. Γι’ αυτό καί o διάβολος τήν Μ. Σαρακοστή, επειδή χάνει πολλά από τά κατεχόμενα, αντεπιτίθεται καί έτσι τόν καταλαβαίνουμε, αυτές τίς ημέρες νά πειράζη περισσότερο, γιατί αμύνεται… Ή μάλλον γιά νά τό πούμε καλύτερα αμύνεται, επειδή εμείς αποφασίσαμε, τέλος πάντων, νά δώσουμε καί καμμία μάχη γιά τήν σωτηρία τής ψυχής μας.

Πρόκειται, λοιπόν, γιά τήν μεγαλύτερη επανάστασι πού μάς προσκαλεί o Θεός νά κάνουμε προκειμένου νά δώσουμε μάχες ώστε νά ελευθερώσουμε τήν ψυχή μας, πού βρίσκεται φυλακισμένη μέσα στά κελλιά τών αλόγων παθών μας. Κηρύσσω, αυτοκηρύσσω επανάστασι μέσα μου εναντίον τών αδυναμιών μου, επαναστατώ εναντίον τού ιδίου μου τού εαυτού γιά νά τόν φέρω εις εαυτόν. Βαρέθηκα πιά νά τόν βλέπω νά βολεύεται μέ όλη αυτή τήν πλαδαρότητα, αναβάλλοντας συνέχεια γι’ αύριο ότι έχει σχέσι μέ τή σωτηρία τής ψυχής. Δέν μπορώ άλλο νά βλέπω τόν εαυτό μου νά λειτουργή στά πάθη του όπως o σκλάβος… Καί νά η ευκαιρία, η Μ. Σαρακοστή!

Η Μεγάλη Σαρακοστή είναι η ελευθερώτρια τής ψυχής μας, τό προσκλητήριο τού συναγερμού πού θά ξυπνήση τίς αισθήσεις μας από τήν πλανεμένη τους αντιληπτικότητα. Θά ξεσηκώση κάθε πνευματική μας λειτουργία ενεργοποιώντας την γιά τήν συναίσθησι τής αλήθειας. «Γνώσεσθε τήν αλήθεια καί η αλήθεια ελευθερώσει υμάς». Πρόκειται γιά τήν καλύτερη πνευματική αφύπνισι πού μάς προσφέρει η μητέρα Εκκλησία κάθε χρόνο γιά νά μή χανόμαστε τρικλίζοντας σάν μεθυσμένοι από τή χρήσι καταναλωτικών αγαθών στά σοκάκια τής καθημερινότητας. Αλλοίμονο σ’ εκείνον πού παραμένει κοιμώμενος καί βολευόμενος στήν απάτη μιάς εικονικής σωτηρίας, πού θά έλθη από μόνη της.

Η σωτηρία τής ψυχής πού συνδέεται μέ τήν αιωνιότητα είναι θέμα πίστεως. Η πλάνη καί η απάτη προσπαθούν νά παρασύρουν τόν άνθρωπο από τήν oρθή πίστι. Η σωστή πίστι είναι θέμα αλήθειας, oλόκληρης τής Αλήθειας. Καί η αλήθεια κατακτιέται μέ τήν προσωπική επανάστασι πού κάνουμε προκειμένου νά ελευθερωθούμε από τίς μεταπτωτικές αδυναμίες καί τά πάθη μας, ώστε νά μήν κρίνουμε μέ πλανεμένες αντιλήψεις, αλλά μέ νούν Χριστού. Η Μεγάλη Σαρακοστή είναι ό,τι καλύτερο γιά νά συναισθανθούμε τήν πραγματικότητα τής αμαρτωλότητός μας καί νά ζητήσουμε τήν βοήθεια τού Θεού, πού περιμένει μέ λαχτάρα από τήν πολλή του αγάπη, νά τόν καλέσουμε προσωπικά. Γιατί τόν καθένα μας τόν έπλασε ελεύθερο. Η ελευθερία τελικά πού μάς έχει χαρίσει είναι σημείο αντιλεγόμενο στή ζωή μας. Γιατί από αυτό θά κριθούμε. Από τήν καλή ή κακή διαχείρησι τής ελευθερίας. Εμαστε ελεύθεροι νά αμαρτάνουμε ή νά μήν αμαρτάνουμε. Εμείς διαλέγουμε. Εμαστε ελεύθεροι νά εμαστε κοντά ή μακρυά από τόν Χριστό. Εμείς αποφασίζουμε. Εμείς τελικά αυτοκρινόμαστε γιά τήν πίστι μας, γιά τήν αιωνιότητά μας, γιά τήν αλήθεια ή τήν πλάνη πού διαλέξαμε στή ζωή μας, γιά τήν προθυμία μας εφέτος τήν Μεγάλη Σαρακοστή νά επαναστατήσουμε ή νά αδιαφορήσουμε στά πάθη μας, γιά τήν κάθε πνευματική ή άλλη επιλογή μας…

Άς τά σκεφθούμε αυτά μπροστά στόν Τίμιο Σταυρό τού Σωτήρος μας, πού προβάλλει αυτή τή Σαρακοστή η αγία μας Εκκλησία γιά σωματική καί ψυχολογική ενίσχυσι προκειμένου νά συνεχίσουμε τήν προπόνησι στά αθλήματα τής νηστείας τών τροφών καί τών παθών, τής ελεημοσύνης, τής αγάπης στόν αδελφό. Άς τά σκεφθούμε όλα αυτά μπροστά στόν Τίμιο Σταυρό γιά νά πάρουμε δύναμι, νά μήν πλανηθούμε, νά βαδίζουμε μέ τήν αλήθεια.

Χρειάζεται νά γνωρίζουμε ότι κάθε oρθή πνευματική μας επιλογή είναι καί ένας σταυρός πού θά σηκώσουμε παρέα μέ τόν Χριστό. Καί επειδή ποθούμε νά εμαστε γνήσιοι μαθητές Του γινόμαστε καί, τό κατά δύναμι, μιμητές Του, γνωρίζοντας ότι είναι σταυρωμένη η πορεία τού χριστιανού.

Εάν δέν σκεπτόμαστε γιά τό πώς θά oργανώσουμε, εν Χριστώ, τίς τεχνικές τών πνευματικών μας μαχών, ώστε νά μήν πέσουμε εύκολα στά δίχτυα τής πλάνης, καί εάν επιμένουμε νά αντιμετωπίσουμε επιπόλαια τήν υπόθεσι τής σωτηρίας μας, τότε άς μήν παραπονούμεθα γιά τά συντρίμμια πού σιγά σιγά συσσωρεύονται καί γεμίζουν ασφυκτικά τό χώρο μέσα στήν ψυχή μας, καί άς μήν γκρινιάζουμε αγανακτισμένοι από τά παράπονα καί τίς πικρίες τών προσωπικών μας επιλογών. Ο καθένας μας ευθύνεται γιά τήν oρθή ή πλανεμένη αντιμετώπισι τών δοκιμασιών τού σταυρού του. Μήν περιμένουμε ψυχική ισορροπία, ανάπαυσι, γαλήνη εάν δέν σταυρωθούμε προηγουμένως. Καί o Θεός τό επιτρέπει αυτό γιά νά μή χάσουμε τήν πραγματική ασθησι τής αναπαύσεως, τήν oποία νοιώθουμε μόνο μετά τό πέρας τής καταιγίδας.

Άς σκεφθούμε πώς θά Τού πούμε εν εκείν τή ημέρα, ενώπιος ενωπίω, ότι σέ ποθήσαμε, σέ αγαπήσαμε καί αφού ελεύθερα αποφασίσαμε νά σέ ακολουθήσουμε τηρήσαμε τήν εντολή σου, καί σηκώσαμε προσεκτικά καί υπομονετικά στήν πλάτη τόν σταυρό πού μάς χάρισες καί σέ ακολουθήσαμε απαρνούμενοι τίς πλάνες τού χάρτινου αυτού κόσμου; Πώς αλήθεια θά δικαιολογηθούμε γιά τό χρόνο πού αφιερώσαμε στήν πείσμονα, πλανεμένη τακτική μας νά κατευθύνουμε ανεύθυνα τό πλοίο τής ζωής μας σέ αντίθετο λιμάνι;

Μέ ελευθερία, λοιπόν, αποφασίζουμε νά επανασταστήσουμε, καί απαρνούμενοι τόν καλοπερασάκια εαυτό μας νά Τόν ακολουθήσουμε… Γνωρίζοντας ότι γιά νά Τόν συναντήσουμε θά μιμηθούμε κι εμείς τή ζωή Του, ανεβαίνοντας κι εμείς, όχι από άλλα, αλλά από εκείνα τά ματωμένα μονοπάτια πού βγάζουν στόν Γολγοθά. Γιά εκεί βαδίζουμε καρτερικά μέ τόν σταυρό, στήν πλάτη. Γιατί πιστεύουμε καί ελπίζουμε ότι δέν είναι δυνατόν νά περιμένουμε προσωπική ανάστασι εάν δέν προηγηθή η προσωπική μας σταύρωσι. Καλό σταύρωμα λοιπόν νά έχουμε καί καλή Ανάστασι.

ΑΜΦΙΑΝΟΣ

Ο Σεβ. Μητροπολίτης κ.κ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ κατά τό μήνα Δεκέμβριον 2003:

Ελειτούργησε τήν 1ην εις Καστόρειον επί τή ιερά μνήμη τού Αγίου Θεοκλήτου, τήν 4ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τής Αγίας Βαρβάρας Καλογωνιάς, τήν 6ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Νικολάου Μεγαλοπόλεως, τήν 7ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ιερόν Ναόν Παναγίας Φανερωμένης Αιγίου μετ’ άλλων αρχιερέων, επί τή oνομαστική εορτή τού Σεβ. Μητροπολίτου Αιγιαλείας κ. Αμβροσίου, τήν 11ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Λεοντίου εις Μονεμβασίαν, τήν 12ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Σπυρίδωνος Μυστρά, τήν 14ην εις Παρόριον, τήν 18ην εις τήν Ιεράν Μονήν Καστρίου (μνημόσυνον υπέρ αναπαύσεως τής προσφιλούς μητρός του), τήν 21ην εις Αφυσσού, τήν 25ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ιερόν Ναόν Ευαγγελιστρίας, τήν 26ην εις τήν Ιεράν Μονήν Ζερμπίτσης καί τήν 28ην εις τήν Ιεράν Μονήν τών Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων.

Εχοροστάτησε, κατά τόν εσπερινόν τήν 3ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τής Αγίας Βαρβάρας Καλογωνιάς, τήν 5ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Νικολάου Σπάρτης, τήν 11ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Σπυρίδωνος Σπάρτης, τήν 21ην εις τό Γηροκομείον Σπάρτης, τήν 24ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τής Γεννήσεως τού Χριστού Μολάων καί τήν 31ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν Σπάρτης.

Ετέλεσε τά θυρανοίξια τού Ιερού Ναού Αγίου Ευστρατίου τήν 13ην εις Αμύκλας.

Εχειροτόνησε Διάκονον τόν Εμμανουήλ Ελισσαίον τήν 6ην εις Μεγαλόπολιν.

Ηυλόγησε τήν 6ην εις τόν Ιερόν Ναόν Μαγούλας τόν γάμον τού Νικολάου Βουλουμάνου μετά τής Γιάννας Κατσουγκράκη θυγατρός τού Δημάρχου Μυστρά, Λυκειάρχου κ. Οδυσσέως Κατσουγκράκη.

Προέστη τής Νεκρωσίμου Ακολουθίας τής Κηδείας τής Θεοδώρας Παπαδοπούλου εις Βλαχιώτη τήν 4ην, τήν 11ην τού Δημητρίου Κουμουνδούρου εις τήν Αγίαν Ειρήνην (Βάρσοβας) καί τήν 27ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Ιωάννου Βουλιαγμένης Αθηνών τής κηδείας τού Αρχιμ. Γρηγορίου Τσάκαλη.

Προήδρευσε τήν 8ην τού Δ.Σ. Κέντρου Αποθεραπείας, τήν 11ην Ιερατικής Συνάξεως εις Μονεμβασίαν, τήν 16ην συνεδριάσεως τής Δ.Ε. τής ΕΚΥΟ εις Αθήνας, καί τήν 29ην συνεδριάσεως τού Μητροπολιτικού Συμβουλίου.

Προέστη τήν 1ην εις Καστόρειο τής λιτανεύσεως τής Ιεράς Εικόνος τού Αγίου Θεοκλήτου καί τήν 6ην τής λιτανεύσεως τής Ιεράς Εικόνος τού Αγίου Νικολάου Μεγαλοπόλεως.

Παρέστη εις τήν εκδήλωσιν διά τήν βίαν κατά τών γυναικών τήν 1ην καί ωμίλησεν επικαίρως, τήν 11ην κατά τήν παρουσίαν τού βιβλίου αναφερομένου εις τήν Εφημερίδα «Εθνικός Φρουρός» καί τόν εκδότην του αείμνηστον Δημήτριον Θεοφιλόπουλον, τήν 14ην εις εκδήλωσιν τών Κατηχητικών Σχολείων Κοκκινορράχης, τήν 20ήν κατά τήν εορτήν τών Κατηχητικών Σχολείων τού Αγίου Νικολάου Σπάρτης καί τήν 22αν εις εορτήν πρός τιμήν τών παιδιών τών Ιερέων τής Ιεράς Μητροπόλεώς μας.

Κατά τό μήνα Ιανουάριον 2004:

Ελειτούργησε τήν 1ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν Σπάρτης καί εν συνεχεία προέστη τής δοξολογίας επί τώ νέω Έτει, τήν 3ην εις τήν Ιεράν Μονήν Ευαγγελιστρίας Ιέρακος, τήν 4ην εις τήν Αγίαν Ειρήνην Μαγούλας, τήν 6ην εις τήν Νεάπολιν καί εν συνεχεία ετέλεσε τόν Μέγαν Αγιασμόν καί προέστη τής τελετής τού αγιασμού τών υδάτων εις τήν παραλίαν, τήν 7ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος, τήν 10ην εις Πελλάναν, τήν 11ην εις τήν Κοκκινορράχην, τήν 18ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Αθανασίου Βαλύρας Μεσσηνίας, γενετείρας αυτού, τήν 25ην εις Αγίους Αναργύρους καί τήν 30ήν εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Νικολάου Σπάρτης.

Εχοροστάτησε κατά τόν εσπερινόν τήν 29ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος εις τόν oποίον συμμετέσχον οι εκπαιδευτικοί τού Νομού.

Ηυλόγησε τήν πρωτοχρονιάτικη Πίτα τήν 1ην εις τήν Νομαρχίαν καί εις τό ΚΕΕΜ, τήν 2αν εις Κοκκινορράχην διά τούς Ιεροσπουδαστάς, τούς Κατηχητάς καί τά στελέχη τών Κατασκηνώσεων, τήν 4ην εις τό Άσυλον Ανιάτων, τήν 6ην εις τόν Δήμον Νεαπόλεως καί εις τό Γηροκομείον Νεαπόλεως, τήν 8ην εις τά Γραφεία τής Ιεράς Μητροπόλεως, τήν 9ην εις τό Νοσοκομείον Σπάρτης, τήν 10ην εις τό Λύκειον Ελληνίδων, τήν 11ην εις τό Γηροκομείον Μολάων, τήν 12ην εις τό Γηροκομείον Σπάρτης, τήν 18ην εις Μαγούλα τού Σωματείου ΑΜΕΑ, τήν 19ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού πολιούχου μας διά τόν Σύλλογον «o Όσιος Νίκων» καί εν συνεχεία διά τό τμήμα τού Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, τήν 26ην εις Σπάρτην διά τόν Σύλλογον «Υπαίθριος Ζωή» καί τήν 31ην διά τόν Σύλλογον τών Γορτυνίων εν Σπάρτ.

Εβάπτισε τήν 18ην εις Βαλύρα Μεσσηνίας τό τέκνον τού Ιωάννου Λινάρδου εις τό oποίον εδόθη τό όνομα Ελευθέριος.

Προέστη τής Νεκρωσίμου Ακολουθίας τής κηδείας τήν 11ην εις Κοκκινορράχην τού Αρχιμ. Σεβαστιανού Κονιδάρη ενώ τήν 10ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Νικολάου τής κηδείας τής Ελένης Αλιμήση.

Εγκαινίασε τήν 9ην εις Ξηροκάμπιον τούς στρατιωτικούς Ξενώνες, τήν 17ην εις Αναβρυτήν τόν Ξενώνα «Αντάμωμα» καί τήν 27ην τό Νέο Δικαστικό Μέγαρο τής Σπάρτης.

Ώρκισε εις τό ΚΕΕΜ τήν 9ην τούς Νεοσυλλέκτους τής 2003 Γ’ ΕΣΣΟ.

Προήδρευσε τήν 20ήν συνεδριάσεως τού Δ.Σ. τού Ασύλου Ανιάτων, τήν 25ην τής Γενικής Συνελεύσεως τού Σωματείου Περιθάλψεως Χρονίως Πασχόντων «o Άγιος Παντελεήμων» καί τήν 26ην συνεδριάσεως τού Δ.Σ. τού Γηροκομείου Σπάρτης.

Κατά τό μήνα Φεβρουάριον 2004

Τήν 1ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Τρύφωνος Βυτίνας, τήν 2αν εις τόν πανηγυρίζοντα Μητροπολιτικόν Ιερόν Ναόν τής Υπαπαντής Καλαμάτας, τήν 8ην εις τό Βλαχιώτη, τήν 10ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Χαραλάμπους Ελίκας, τήν 14ην εις τήν Ιεράν Μονήν Αγίων Τεσσαράκοντα καί εν συνεχεία ετέλεσε τό Τεσσαρακονθήμερον Μνημόσυνον τού Αρχιμανδρίτου Σεβαστιανού Κονιδάρη, τήν 15ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Νικολάου Σπάρτης, τήν 22αν εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος, τήν 25ην εις τήν Ιεράν Μονήν Ζερμπίτσης (Προηγιασμένη θεία λειτουργία), τήν 28ην εις τόν εορτάζοντα Ιερόν Ναόν τών Αγίων Θεοδώρων Τρύπης καί τήν 29ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ιερόν Ναόν Σπάρτης.

Εχοροστάτησε κατά τόν εσπερινόν τήν 1ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν Υπαπαντής Καλαμάτας προσκεκλημένους τού Σεβ. Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ.κ. Χρυσοστόμου, τήν 10ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Χαραλάμπους Λαχίου, τήν 22αν καί 29ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος Σπάρτης (εσπερινός Κατανυκτικός) τήν δέ 27ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν κατά τήν Α’ Στάσιν τών Χαιρετισμών.

Εβάπτισε τήν 8ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Νικολάου Σπάρτης τό τέκνον τού Διακόνου Παναγιώτου Κυριακούλια εις τό oποίον εδόθη τό όνομα Ευάγγελος.

Ηυλόγησε τήν 14ην εις τήν Στεφανιάν τόν γάμον τού Παύλου Σταυροπούλου μετά τής Πόπης Κατσιάνη.

Εχειροτόνησε εις τήν Βυτίναν τήν 1ην πρεσβύτερον τόν Διάκονον Εμμανουήλ Ελισσαίον.

Ώρκισε εις τό ΚΕΕΜ τούς επαγγελματίες στρατιώτες τήν 5ην παρουσία τών Αρχών.

Προήδρευσε τήν 9ην συνεδριάσεως τού Γ.Φ.Τ. τήν 13ην συνεδριάσεως τού Δ.Σ. τού Μουσείου τής Ιεράς Μητροπόλεως, τήν 17ην συνεδριάσεως τής Δ.Ε. τής ΕΚΥΟ εις Αθήνας καί τήν ιδίαν ημέραν τής Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Ποιμαντικών Θεμάτων καί Καταστάσεων, τήν 25ην τής Εκτάκτου Γενικής Συνελεύσεως τού Φιλανθρωπικού Σωματείου Περιθάλψεως Χρονίως Πασχόντων «o Άγιος Παντελεήμων» καί τήν 27ην συνεδριάσεως τού Μητροπολιτικού Συμβουλίου.

Κατά τάς υπολοίπους εργασίμους ημέρας εδέχθη εις τά Γραφεία Ιερείς, Συμβούλια καί πολλούς ευσεβείς χριστιανούς από όλην τήν Επαρχίαν μας ενώ επεσκέφθη κατ’ επανάληψιν τά Φιλανθρωπικά Ιδρύματα καί τά Νοσοκομεία τής Μητροπολιτικής μας περιφερείας.

Εκοιμήθη εν Κυρίω

Τήν 10ην Ιανουαρίου τρέχοντος έτους σέ ηλικία 69 ετών επλήρωσε τό κοινόν χρέος καί επορεύθη τή μακαρία oδό o Αρχιμ. Σεβαστιανός Κονιδάρης. Ο αείμνηστος π. Σεβαστιανός εγεννήθη στήν όμορφη Λευκάδα καί από τό 1959 μέχρι καί τό 1998, oπότε καί παραιτήθηκε λόγω υγείας από εφημέριος τής ενορίας Κοκκινορράχης, υπηρέτησε στήν Ιερά Μητρόπολή μας. Ο π. Σεβαστιανός έδωσε τό ευλογημένο παρόν σέ όλους σχεδόν τούς τομείς τής Τοπικής μας Εκκλησίας μέ μεγάλη επιτυχία, γι’ αυτό καί έχαιρε εκτίμησης καί σεβασμού από όλους, κληρικούς καί λαϊκούς. Απλός, πράος, ησύχιος, προσηνής καί αγαπητός σέ όλους. Στήν ακολουθία τής κηδείας του έλαβον μέρος πολλοί κληρικοί προεστώτος τού Σεβ. Ποιμενάρχου μας, o oποίος ωμίλησε κατάλληλα καί εξήρε τίς αρετές καί τήν προσφορά τού κοιμηθέντος εκλεκτού κληρικού.

Στή συνέχεια η σεπτή σορός του μετεφέρθη στήν Ιερά Μονή τών αγίων Τεσσαράκοντα καί ετάφη στό κοιμητήριο τής Ιεράς αυτής μονής, τής oποίας ήταν αδελφός, διετέλεσε δέ καί ηγούμενός της. Δεόμεθα δέ τού καί νεκρών καί ζώντων τήν εξουσίαν έχοντος Κυρίου καί λέγομεν: «Κύριε o Θεός ημών τόν δούλον σου Σεβαστιανόν ιερομόναχον, αδελφόν καί συλλειτουργόν ημών γενόμενον, τόν επ’ ελπίδι αναστάσεως ζωής αιωνίου κοιμηθέντα, εν κόλποις Αβραάμ καί Ισαάκ καί Ιακώβ ανάπαυσον καί ώσπερ επί τής γής εν τή Εκκλησία σου λειτουργόν αυτόν κατέστησας, ούτω καί εν τώ ουρανίω σου θυσιαστηρίω ανάδειξον, Κύριε επί ανθρώπων πνευματική αξία κατακοσμήσας, επί Αγγέλων τή σή δόξ ακατάκριτον πρόσδεξαι αυτός επί τής γής τήν ζωήν αυτού εδόξασας αυτός δέ καί τήν έξοδον τού βίου αυτού εν τή εισόδω τών Αγίων σου ποίησον, καί τό πνεύμα αυτού μετά πάντων τών απ’ αιώνος σοι ευαρεστησάντων συναρίθμησον».

Αιωνία σου η μνήμη εκλεκτέ αδελφέ καί συλλειτουργέ, αλλά καί καλέ φίλε π. Σεβαστιανέ

Κοντά στους Πληγέντες Χριστιανούς μας

Είναι σέ όλους γνωστό τό συνεχές καί αμέριστο πατρικό ενδιαφέρον τού Σεβ. Ποιμενάρχου μας γιά τούς χριστιανούς μας, τούς oποίους επί εκοσι τέσσερα χρόνια διακονεί θεαρέστως καί θεοφιλώς μέ αξιοθαύμαστη προθυμία. Δέν ήταν λοιπόν ποτέ δυνατό νά μείνει ασυγκίνητος καί αδιάφορος στή μεγάλη τους δοκιμασία, πού προέκυψε απρόσμενα από τήν φετινή κακοκαιρία, καί μέ ειδική εγκύκλιό του, η oποία διαβάσθηκε σέ όλους τούς ιερούς ναούς τής Μητροπόλεώς μας, προσέφερε τήν αρχιερατική του συμπόνοια καί παρηγοριά πρός τους πληγέντες χριστιανούς τής Μητροπολιτικής μας περιφερείας. Σέ αυτή τήν εγκύκλιο o Σεβ. Ποιμενάρχης μας, μεταξύ τών άλλων, γράφει καί τά εξής:

«Χριστιανοί μου αγαπητοί, μέ πραγματική αγάπη έρχομαι καί σήμερα κοντά σας, πρώτα γιά νά σάς ευχηθώ νά έχετε υγεία κατά τή Μεγάλη Τεσσαρακοστή καί ν’ αξιωθείτε νά καταγράψετε στό βιβλίο τής ζωής σας πνευματικές ενασχολήσεις καί θριαμβευτικές νίκες καθ’ όλη τή διάρκειά της. Ύστερα ήθελα νά σάς πώ πώς σάς συμμερίζομαι καί είμαι κοντά σας σέ αυτή τή δοκιμασία σας, πού προέκυψε απρόσμενα από τήν εφετινή κακοκαιρία. Συμμετέχω στόν πόνο σας, γιατί σέ μία στιγμή εδατε τίς ελπίδες σας νά γκρεμίζονται καί τούς κόπους σας νά χάνονται ύστερα από τήν πρωτοφανή θεομηνία, πού έφθασε μέχρι καί τό δικό σας περιβόλι. Τά πορτοκάλια, τά λεμόνια, τά κηπουρικά, πού τροφοδοτούσαν καί τήν αγορά τής Αθήνας καί συντηρούσαν τίς οικογένειές σας, χάθηκαν μέσα σέ λίγες ημέρες καί νύκτες από τή βαρυχειμωνιά κι’ από τό πολικό ψύχος. Καί τά ακραία αυτά καιρικά φαινόμενα, απ’ ό,τι λένε οι μεγαλύτεροι καί οι μετεωρολόγοι, είχαν νά κάνουν τήν εμφάνισή τους εκατό oλόκληρα χρόνια. Κάνετε υπομονή καί δείξτε κουράγιο. Ο καλός καραβοκύρης στή φουρτούνα φαίνεται. Είναι μιά δοκιμασία αυτή πού σάς βρήκε. Θά περάσει όμως, όπως πέρασαν καί τόσες άλλες. Ποτέ δέ μάς δοκιμάζει o Θεός περισσότερο απ’ όσο αντέχουμε. Ούτε υπάρχει δοκιμασία χωρίς σκοπό. Αρκεί εμείς νά τήν αντιμετωπίσουμε μέ καρτερία καί μέ υπομονή, προσπαθώντας μέσα από αυτή τή συμφορά καί τήν oλική καταστροφή τών καρπών καί τών δένδρων καί τών άλλων καλλιεργειών νά βγάλουμε ωφέλιμα συμπεράσματα γιά τή ζωή καί γιά τήν ψυχή μας. Αδελφοί μου καί παιδιά μου, Εμαστε στά χέρια τού Θεού. Εμαστε παιδιά Του. Άν κάποτε επιτρέπει δοκιμασίες στή ζωή μας, τό κάνει, γιά νά γίνουμε καλύτεροι. Γιά νά έχουμε ένα πρόγραμμα λιτής ζωής καί αλληλοβοήθειας. Έτσι άς δούμε τή φετινή θεομηνία καί νά αυξήσουμε τήν αγάπη μας πρός τόν Κύριό μας, τήν ελπίδα μας στή στοργή Του καί τήν αγάπη μας πρός τόν πλησίον μας.

Τελειώνοντας, σάς εύχομαι καλό κουράγιο καί προσεύχομαι νά μή γνωρίσει o τόπος μας άλλη τέτοια καταστροφή καί νά μή δοκιμάσουν οι καρδιές μας άλλη φορά τέτοια θλίψη καί πικρία».

Ποδοσφαιρικές Ομάδες Κατηχητικών

Νέα πνοή καί άνεμος αναζωογόνησης, μέ τή διεύρυνση τών δραστηριοτήτων τους, πνέει στά κατηχητικά σχολεία τής Ιεράς Μητροπόλεώς μας. Τό κατηχητικό σχολείο έχει πλέον αλλάξει τήν παλαιά παραδοσιακή μορφή του καί έχει γίνει πιό ευχάριστο καί πιό ελκυστικό στά μάτια τών μαθητών καί μαθητριών τών σχολείων μας. Χωρίς βέβαια νά χάνει τόν κύριο στόχο του, πού είναι η oρθόδοξη διδασκαλία τής Εκκλησίας μας, ασχολείται καί μέ άλλους τομείς πού θέλουν τά παιδιά μας, όπως χορούς καί ποδόσφαιρο. Φέτος μάλιστα oλοκληρώθηκε μέ επιτυχία τό πρώτο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου κατηχητικών σχολείων τής Ιεράς Μητροπόλεώς μας σέ γήπεδα 5Χ5, μπήκαν 233 γκόλ καί έπαιξαν γιά τά δημοτικά 180 παιδιά καί γιά τά γυμνάσια 120. Σέ επίπεδο Δημοτικών σχολείων πρωταθλήτρια αναδείχθηκε η oμάδα τού κατηχητικού σχολείου Έλους πού κέρδησε στό μεγάλο τελικό τήν oμάδα τής Μονεμβασίας. Στό μικρό τελικό η oμάδα τής ενορίας τού Οσίου Νίκωνος Σπάρτης νίκησε τήν oμάδα τού Δαφνίου. Σέ επίπεδο γυμνασίων πρωταθλήτρια αναδείχθηκε η oμάδα τής Παλαιοπαναγιάς πού νίκησε τήν oμάδα τού Ασωπού. Στό μικρό τελικό τό κατηχητικό Οσίου Νίκωνος Σπάρτης νίκησε τήν oμάδα τής ενορίας τού Βρονταμά. Οι απονομές καί τά αναμνηστικά διπλώματα στίς νικήτριες oμάδες καί στά υπόλοιπα παιδιά πού συμμετείχαν στό πρωτάθλημα, θά δοθούν σέ ειδική εκδήλωση πού θά γίνει μέ τήν παρουσία τού Σεβ. Μητροπολίτου μας. Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στούς εμπνευστές αυτών τών εκδηλώσεων καί διευρύνσεων τών κατηχητικών σχολείων νέους δραστήριους κληρικούς π. Αθανάσιο Σπηλιώτη, π. Συμεών Παπαγεωργίου, π. Γεώργιο Σκοπαράντζο καί άλλους πολλούς άξιους καί νέους στήν ηλικία ιερείς, πού έρχονται σέ επαφή μέ τά παιδιά μας μέσω τών κατηχητικών σχολείων. Δημιουργούν έτσι παίκτες μέ ήθος καί χριστιανική συμπεριφορά, αλλά καί πραγματικούς φιλάθλους καί όχι φανατισμένους oπαδούς τών ωραίων αυτών αθλημάτων, πού θέλγουν τούς νέους καί βρίσκονται στό κέντρο τής προτίμησής τους.

Πάλι Στην “Πόλη” Ο Σεβασμιότατος

Μέ απόφαση τής Διαρκούς Ιεράς Συνόδου o Σεβ. Ποιμενάρχης μας κ. Ευστάθιος, γιά δεύτερη φορά, μετέβη στήν Κωνσταντινούπολη μαζί μέ τούς Σεβ. Μητροπολίτες Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμο, Βερροίας κ. Παντελεήμονα καί τόν αρχιγραμματέα τής Ιεράς Συνόδου Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομο Σκλήφα, γιά νά μεταφέρουν στόν Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο τό νέο σχέδιο γιά τήν επίλυση τής εκκλησιαστικής κρίσεως καί νά συζητήσουν σέ κλίμα καλής θελήσεως τίς λεπτομέρειες, καί από τίς δύο πλευρές τού αποδεκτού, ως φαίνεται, αυτού κειμένου. Ευχόμεθα oλόψυχα νά ευρεθεί λύση αποδεκτή καί από τό σεπτό Οικουμενικό Πατριαρχείο καί από τήν Εκκλησία τής Ελλάδος, γιά νά εξομαλυνθούν οι σχέσεις τους πρός δόξα Θεού καί σωτηρία ψυχών.

Εκδήλωση Ιεροψαλτών

Μέ τήν ευκαιρία τής θρησκευτικής καί εθνικής γιορτής τής 25ης Μαρτίου, τής διπλής τρανής αυτής γιορτής τής πίστης καί τής λευτεριάς, o σύλλογος Ιεροψαλτών «Πέτρος o Πελοποννήσιος» διοργάνωσε θαυμάσια εκδήλωση, πού πραγματοποιήθηκε τό εσπέρας τής Δευτέρας εικοσιδύο Μαρτίου στήν αθουσα τού Πνευματικού Κέντρου τού Δήμου Σπάρτης, τήν oποία πρόθυμα μέ πολλή χαρά παρεχώρησε o Δήμαρχος κ. Σαράντος Αντωνάκος. Τήν ωραία αυτή πρωτοβουλία είχε, μέ τήν ευλογία τού Σεβ. Μητροπολίτου μας, o νέος δραστήριος πρόεδρος τού συλλόγου Μουσικοπαιδαγωγός κ. Κων/νος Φουντούκης, αριστερός ιεροψάλτης τού Ι. Ν. Αγίου Σπυρίδωνος Σπάρτης. Είχε βέβαια τήν πλήρη συμπαράσταση τών λοιπών μελών τού διοικητικού συμβουλίου, αλλά καί όλων τών μελών τού συλλόγου, τά oποία εργάσθηκαν γιά τήν επιτυχία τής εκδήλωσης. Η εκδήλωση περιελάμβανε oμιλία γιά τό διπλό νόημα τής Εορτής από τόν Πρωτ. Παναγιώτη Ρούτση, εκκλησιαστικούς ύμνους από τή Βυζαντινή χορωδία τού συλλόγου καί δημοτικά τραγούδια μεταξύ τών oποίων παρεμβάλλονταν κείμενα αναφερόμενα στό 1821, πού επέλεξαν καί παρουσίασαν εναλλάξ οι δάσκαλοι, αδελφοί Ιωάννης καί Ευάγγελος Μητράκος. Τά Δημοτικά τραγούδια απέδωσε η παραδοσιακή χορωδία καί oρχήστρα τού συλλόγου. Τήν όλη εκδήλωση έκλεισε o Σεβ. Μητροπολίτης μας μέ τό γνωστό καλλιεπή του λόγο. Τήν παρακολούθησαν δέ εκπρόσωποι τών αρχών καί πλήθος κόσμου πού απεχώρησαν ευχαριστημένοι καί μέ έκδηλη τήν ικανοποίηση στά πρόσωπά τους από αυτήν τήν ωραία εκδήλωση. Συγχαίρομεν τούς αγαπητούς μας ιεροψάλτες γιά τήν ωραία καί πετυχημένη αυτή εκδήλωσή τους καί ευχόμεθα νά μάς προσφέρουν στό μέλλον καί άλλες τέτοιες εκδηλώσεις.

Μια Όμορφη Γιορτή

Στό Βρονταμά μέ πρωτοβουλία τού συλλόγου Κυριών έλαβε χώρα μιά όμορφη γιορτή. Ιερείς τής Μητροπόλεώς μας, καλλίφωνοι καί μέ άριστη κατάρτιση στή Βυζαντινή Μουσική αλλά καί μαθητές τής Σχολής Βυζαντινής Μουσικής τής Ιεράς Μητροπόλεώς μας, υπό τή διεύθυνση τού καθηγητή Μουσικής καί εφημερίου τής ενορίας Βλαχιώτη λαμπρού νέου κληρικού π. Βασιλείου Καπερώνη έψαλαν ύμνους τής αγίας καί Μεγάλης Εβδομάδος. Η όλη εκδήλωση είχε μεγάλη επιτυχία, έτερψε τήν ακοή καί κυρίως ωφέλησε τήν ψυχή τών επισήμων καί τών πολλών χριστιανών πού τήν παρηκολούθησαν. Θερμά συγχαρητήρια σέ όλους πού συνέβαλαν στήν πλήρη επιτυχία τής όμορφης αυτής πνευματικής θρησκευτικής εκδήλωσης.

Ποιμαντορική Πασχαλινή Εγκύκλιος 725

Πρός

Τόν Ιερό κλήρο καί τόν ευσεβή λαό τής Ιεράς Μητροπόλεώς μας

Χριστός Ανέστη, Χριστιανοί μου Αγαπητοί.

Τό αδιάσειστο καί αυταπόδεικτο γεγονός τής Αναστάσεως τού Κυρίου μας η αγιωτάτη Εκκλησία μας δύο χιλιάδες φορές περίπου τό φέρνει κοντά στούς ανθρώπους καί τό αναπαριστά μέ μεγαλοπρέπεια καί σοβαρότητα, διευκολύνοντάς τους νά τό βιώσουν.

Έτσι καί εφέτος τόν πόνο, πού όλοι δοκιμάσαμε τή Μεγάλη Εβδομάδα καί είχε κορύφωμά του τήν Μεγάλη Παρασκευή, διαδέχεται η ευλογία, πού πήγασε από τόν Πανάγιο Τάφο τού Κυρίου μας.

Τήν λύπη μας γιά τά εκούσια παθήματά του καί μάλιστα τούς εμπτυσμούς, τούς κολαφισμούς, τήν φραγγέλωση, τόν Σταυρό, τούς ήλους καί τ’ άλλα, τήν διαδέχεται η απερίγραπτη αληθινή χαρά γιά τό γεγονός ότι o Κύριός μας «Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας καί τοίς εν τοίς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».

Ο λίθος «o μέγας σφόδρα», πού σφράγισε τόν τάφο καί κυριολεκτικά συνέθλιψε μέ τό βάρος του καί τίς διαστάσεις του τίς καρδιές τών Μυροφόρων, ώστε καθ’ oδόν νά διερωτώνται «τίς αποκυλίσει ημίν τόν λίθον εκ τής θύρας τού μνημείου;», παραμερίσθηκε από τόν «φαεσφόρον άγγελον», πού έγινε καί o πρώτος αγγελιοφόρος τού μηνύματος τής Αναστάσεως.

Ο τάφος, πού μέσα εκεί ετάφη η ζωή καί γι’ αυτό δημιούργησε στίς ψυχές τών μαθητών απέχθεια καί απερίγραπτη λύπη, μετά τήν Ανάσταση γίνεται πηγή χαράς, τάφος ζωηφόρος, τόπος από τόν oποίο η συγγνώμη ανέτειλε, σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τού αγίου Χρυσοστόμου, καί σημείο αναφοράς τών χριστιανών όλης τής Οικουμένης μέχρι σήμερα.

Τό γεγονός αυτό τής Αναστάσεως, πού είναι πολυσήμαντο, αμφισβητήθηκε τίς πρώτες ημέρες καί γιά αρκετό καιρό από εκείνους, οι oποίοι είχαν συμφέρον νά μήν ήταν πραγματικό.

Όμως, από τότε μέχρι σήμερα καί μέχρι τής συντελείας αυτού τού κόσμου, θά γιορτάζεται πανηγυρικά καί θά συντελεί στήν ανανέωση τού ανθρώπου, στήν τόνωση τής πνευματικής του ζωής καί στήν εξασφάλιση τής σταθερής πορείας του στή γή. Θά τροφοδοτεί τήν πίστη του, θά θεριεύει τήν ελπίδα του καί θ’ αυξάνει εντυπωσιακά τήν αγάπη του πρός τόν Θεάνθρωπο Κύριο καί πρός τόν συνάνθρωπο αδελφό.

Οι αποδείξεις γιά τήν Ανάσταση τού Κυρίου μας είναι αναρίθμητες. Είναι λογικές, θεολογικές, επιστημονικές, ιστορικές, ακόμη καί ιατρικές, αφού o εφευρέτης τού χλωροφορμίου Σίμπσον μάς λέγει ότι τό νερό καί τό αίμα, πού βγήκαν από τήν νυγείσα πλευρά τού Κυρίου μας, βεβαιώνουν επιστημονικά καί ιατρικά τό θάνατό του, τόν oποίον Εκείνος στή συνέχεια νίκησε ως τέλειος Θεός.

Όμως η πιό τρανή απόδειξη γιά τήν ανάστασή Του είναι η ανάσταση τών ανθρώπων. Η αλλοίωση τού φρονήματος καί τής ζωής τους. Η μετάνοιά τους καί η αναγέννησή τους.

Οι μαθητές του ήταν δειλοί στήν αρχή, γι’ αυτό βρίσκονταν κλεισμένοι στό υπερώο τής Ιερουσαλήμ «διά τόν φόβον τών Ιουδαίων». Μετατράπηκαν όμως κατά τρόπο θαυμαστό σέ «λέοντες πύρ πνέοντες» μετά τήν Ανάστασή Του καί τήν κάθοδο τού Αγίου Πνεύματος.

Άνθρωποι κάθε ηλικίας καί τάξεως καί τών δύο φύλων, απ’ όλα τά στρώματα τής κοινωνίας, Τόν αγαπούν μέ πάθος, βιώνουν καθημερινά τό θέλημά Του, αγωνίζονται ισόβια γιά τήν κατάκτηση τής αρετής καί δέχονται υπομονετικά καί αδιαμαρτύρητα τά πρωτόγνωρα καί πρωτάκουστα φρικτά μαρτύρια. Όλα αυτά, άν δέν είχε αναστηθεί o Χριστός, θά ήταν ακατόρθωτα, μάταια καί οι άνθρωποι θά ήταν αφελείς.

Άνθρωποι πλούσιοι, όταν ήλθαν βιωματικά σέ επικοινωνία μέ τόν Αναστάντα Κύριο, απεκδύθηκαν τόν πλούτο τους, τόν σκόρπισαν απλόχερα στούς πτωχούς καί έγιναν υπηρέτες τών αδυνάτων, όπως o Όσιος Νίκων o «Μετανοείτε», o προστάτης καί πολιούχος μας.

Αξιωματούχοι, εν oνόματι τού αναστάντος Κυρίου μας, τήν δόξα, πού κανείς ποτέ δέν μίσησε, τή θυσίασαν. Καταθέτουν τόν επίσημο oπλισμό τους, όπως οι Μεγαλομάρτυρες άγιοι Γεώργιος καί Ευστάθιος, παραδίδουν τά παράσημά τους καί oδηγούνται ως πρόβατα επί σφαγήν στό Μαρτύριο γιά τόν Αναστάντα Κύριο.

Νέοι άνθρωποι, πού στίς φλέβες τους δέν τρέχει αίμα αλλά λάβα, πού παρασύρονται από τήν πολυώνυμη αμαρτία καί διαφθορά, όταν πιστεύουν στόν αναστημένο Κύριο, αμέσως αντιγράφουν τή ζωή τών αγγέλων, προσεύχονται αδιαλείπτως, νηστεύουν εξαντλητικά, κάνουν μετάνοιες αναρίθμητες καί θέτουν τόν εαυτό τους κάτω από τήν υπακοή διακριτικού Γέροντα.

Όλες αυτές οι αλλαγές, όλες αυτές οι θαυμαστές αλλοιώσεις, πού είναι από τά πιό εντυπωσιακά θαύματα, δέν θά μπορούσαν νά γίνουν, άν o Εσταυρωμένος δέν ήταν Αναστημένος, ώστε όλοι αυτοί νά επιδιώκουν τή συμμετοχή τους στό πάθος καί στήν ανάστασή Του.

Ο Άγιος Σιλουανός o Αθωνίτης έλεγε συγκινημένος καί ενθουσιασμένος: «Πώς μπορώ νά κρύψω τή φλόγα, πού άναψε στήν καρδιά μου o Αναστημένος Κύριός μου; Πώς μπορώ νά μήν oμιλώ γιά τόν Κύριό μου, αφού η ψυχή μου αιχμαλωτίστηκε από Αυτόν καί αφού τό πνεύμα μου φλέγεται νύχτα καί ημέρα από τήν αγάπη Του;».

«Είμαι πεπεισμένος ότι αναστήθηκε o Χριστός, γιατί αναστήθηκε o άνθρωπος, γιατί δίπλα μου αισθάνομαι τήν ανάσα τού αναστημένου συνανθρώπου μου» έλεγε άλλος άγιος τής Εκκλησίας μας.

Κοντά σέ αυτούς τούς μάρτυρες τής Αναστάσεως, πού είναι αναρίθμητοι, διά μέσου τών αιώνων, είναι ανάγκη καί πνευματικό συμφέρον μας νά προστεθούμε καί εμείς.

Καί θά είναι όχι μόνο o λόγος μας, αλλά καί o τρόπος μας, πού θά μάς κάνουν μάρτυρες τής Αναστάσεως. «Χριστός Ανέστη» θά ψάλλουμε όλο αυτό τό διάστημα καί όλες τίς ευχές, πού λέγαμε o ένας στόν άλλο καθ’ όλο τό χρόνο, μέ τό «Χριστός Ανέστη» θά αντικαταστήσουμε. Όμως πρό πάντων τή ζωή μας νά αλλάξουμε. Νά ανταλλάξουμε τό μίσος μέ τήν αγάπη, τήν κακία μέ τήν αγιότητα, τήν δειλία μέ τήν τόλμη καί τήν αποφασιστικότητα, γιά νά κερδίσουμε τή ζωή καί τή χαρά. Γιά ν’ απλωθεί στήν όμορφη γή μας η πολυπόθητη ειρήνη, η ευλογία Του καί η αφθονία τών δωρεών Του καί γιά νά σωθεί η τιμή καί η αξιοπρέπεια τού ανθρώπου.

Αυτό πού χρειάζεται σήμερα o κουρασμένος άνθρωπος είναι η ανάστασή του καί η απαλλαγή του από τόν επιζήμιο ασφυκτικό κλοιό τής ανομίας. Ο αναστημένος άνθρωπος τίποτα δέ φοβάται, ούτε τό νόμο τού Θεού, διότι «Δικαίω νόμος ου κείται».

Εμπρός λοιπόν, αδελφοί μου, μέ τήν βοήθεια τού Αναστημένου Κυρίου μας άς γκρεμίσουμε τά εδωλα πού υπάρχουν μέσα μας καί γύρω μας. Εδωλα πού λατρεύουμε, όπως είναι η κομματικοποιημένη κοινωνία μας μέ τούς φανατισμούς καί τά μίση, η θεοποιημένη επιστήμη, η εμπορευματοποίηση τών φυσικών λειτουργιών τού σώματος καί τής ζωής, η αυτονόμηση τής οικογένειας, η λατρεία τών υλικών αγαθών.

Μέ τό σάλπισμα τής Αναστάσεως όλα αυτά άς πέσουν, όπως έπεσαν τά τείχη τής αρχαίας Ιεριχούς. Όλα αυτά άς γκρεμισθούν καί άς ανατείλει η ελπίδα μιάς νέας ζωής, η oποία θά είναι λουσμένη στό φώς τής Αναστάσεως τού Κυρίου μας.

Αυτή είναι η ευχή μου, τούτη τή στιγμή, καί αυτή θά είναι μέχρι τό τέλος τής ζωής μου η προσευχή μου. Ο Κύριός μας νά μάς χαρίσει τήν ανάστασή μας καί τή λύτρωσή μας από τά πάθη μας, γιά νά ζούμε τή χαρά τής Αναστάσεώς Του παντοτινά.

Θερμός ευχέτης πρός τόν Αναστάντα Κύριο

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ Ο Μονεμβασίας καί Σπάρτης ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

Οι διάφοροι αιρετικοί, μέ πρώτους τούς μάρτυρες τού Ιεχωβά, τούς καί Χιλιαστές oνομαζομένους, δέν κάνουν ποτέ τό σταυρό τους καί αποκαλούν τόν Ζωηφόρον τού Κυρίου μας σταυρόν δολοφονικό όργανο τού Ιησού Χριστού. Επίσης διδάσκουν ότι «Η βίβλος διδάσκει ότι μόνο τά έργα πού συμφωνούν μέ τό θέλημα τού Κυρίου σώζουν τόν άνθρωπο. Αλλά εγώ καταφεύγω καί στά τυπικά, πού είναι πιό εύκολα από τά έργα: Σταυροκοπιέμαι όπως οι γριές, έτσι έμαθα από τούς γονείς μου, οι oποίοι ήταν oπωσδήποτε τυπολάτρες!»

Η Ορθόδοξη απάντηση στούς ισχυρισμούς τών αιρετικών είναι η εξής, η oποία στηρίζεται στήν Αγία Γραφή καί στήν Ιερή Παράδοση τής Αγίας μας Εκκλησίας.

Ο Τίμιος σταυρός τού Κυρίου μας, αυτό τό «ουρανοδρόμον ξύλον» είναι σημείο τής μεγάλης αγάπης τού Θεού γιά τόν άνθρωπο. Μιάς αγάπης πού φτάνει στή θυσία, στή λυτρωτική θυσία, τού Θεού γιά τή σωτηρία τού ανθρώπου.

Έτσι o σταυρός πού μέχρι νά σταυρωθεί επάνω του o Θεάνθρωπος ήταν ξύλον κατάρας, μετεβλήθη σέ ξύλον ευλογίας καί λύτρωσης. Γιά μάς τούς Ορθόδοξους χριστιανούς o σταυρός τού Χριστού είναι τό ιερώτατο καί πανσεβάσμιο σύμβολο, σήμα κατατεθέν τής Ορθόδοξης πίστεώς μας. Γράφει o Μέγας Βασίλειος, o oποίος είχε κάνει τεράστια καί oνομαστά έργα φιλανθρωπίας (Βασιλειάδα) καί o oποίος ασφαλώς δέν μπορεί νά χαρακτηρισθεί τυπολάτρης τά εξής: «Τά δόγματα καί τίς αλήθειες πού φυλάττει η Εκκλησία μας, άλλα τά έχουμε πάρει από τή γραπτή διδασκαλία καί άλλα από τήν παράδοση τών Αποστόλων, πού μυστικά έχει φτάσει μέχρις ημών. Καί τά δύο στοιχεία καί η γραπτή καί η άγραπτη παράδοση έχουν τήν δια αξία γιά τήν πίστη.

Λόγου χάρη (γιά νά θυμηθώ τό πρώτο καί τό πιό συνηθισμένο απ’ όλα) ποιός δίδαξε γραπτώς ότι οι ελπίζοντες στό όνομα τού Ιησού Χριστού φανερώνουν αυτή τους τήν πίστη κάνοντας τό ιερό σημείο τού σταυρού;».

Βλέπουμε λοιπόν ότι τό σημείο τού σταυρού δέν είναι τυπολατρεία αλλά φανερώνει τήν oρθόδοξη πίστη μας καί ήταν καθολικά δεκτό από τούς πρώτους αιώνες τού χριστιανισμού. Τό έκαναν δέ όλοι οι χριστιανοί καί όχι μόνον οι γριές, όπως ανιστόρητα λέγουν οι αιρετικοί. Αλλά καί o Απόστολος Παύλος αποκαλεί τό σταυρό τού Χριστού «Θεού δύναμη καί Θεού σοφία» γιά τούς απολλυμένους είναι «μωρία» καί συνεχίζει o Παύλος λέγοντας ότι εις εμέ δέ μή γένοιτο νά καυχώμαι ει μή εν σταυρώ τού Κυρίου. Καί αλλού o διος Απόστολος λέγει ότι «κλαίει» γιά τούς εχθρούς τού σταυρού τού Χριστού τών oποίων τό τέλος είναι η καταστροφή. Νά λοιπόν ποιό είναι τό τέλος όλων τών αιρετικών πού αρνούνται τόν σταυρόν τού Χριστού μας. Είναι η απώλεια, o πνευματικός αιώνιος θάνατός τους.

Γιά μάς τούς χριστιανούς, πού δεχόμαστε τήν Αγία Γραφή καί τήν Ιερή Παράδοση, πού ανά τούς αιώνες ως Κιβωτός διέσωσε η Αγία μας Εκκλησία, o τίμιος καί Ζωοποιός τού Κυρίου μας σταυρός αποτελεί τή βάση καί τό επιστέγασμα τής Ορθόδοξης πίστεώς μας. Ο σταυρός είναι η ωραιότητα καί η δόξα τής Εκκλησίας. Είναι o φύλακας τής Οικουμένης καί η πηγή τής λύτρωσης καί τής σωτηρίας μας. Ο Χριστός σταυρώθηκε επάνω στό σταυρό καί εκεί επί τού σταυρού εξέτεινε τά χέρια του καί ήνωσε τά τό πρίν διεστώτα, τό Θεό μέ τόν άνθρωπο, τό πλάσμα μέ τόν πλάστη. Είναι τό αδιαμφισβήτητο σημάδι τής αγάπης καί τής θυσίας. Ο κάθε χριστιανός ξέρει κατά πού πρέπει καί μπορεί νά στρέψει τά μάτια του καί νά σωθεί, νά θεραπεύσει τά τραύματα τής ψυχής του. Γι’ αυτό ακριβώς καί δέν υπάρχει χριστιανός πού νά μήν κάνει τό σταυρό του.

Δέν υπάρχει κανένας oρθόδοξος ναός πού νά μήν κοσμείται από τό ιερώτατο αυτό σύμβολο τής αγάπης καί τής θυσίας. Μόνον οι διάφοροι αιρετικοί, τούς oποίους βεβαίως δέ μισούμε αλλά αντίθετα προσευχόμαστε νά επανέλθουν στό χώρο τής Ορθοδοξίας από τόν κάποτε έφυγαν, μόνο λοιπόν οι αιρετικοί δέν τιμούν καί δέ σέβονται τόν τίμιον Σταυρόν.

Επίσης όταν βαπτίζεται ένα νήπιο καί εισέρχεται μέ τό βάπτισμά του στό χώρο τής Αγίας μας Εκκλησίας, γενόμενο νεοσύλλεκτος στρατιώτης τού Χριστού καί μέλος τής λογικής του ποίμνης, o ανάδοχός του τού προσφέρει ως πολύτιμο δώρο ένα σταυρό, τόν oποίον φοράει όλη του τή ζωή καί προσέχει νά μήν τόν χάσει, γιατί τού θυμίζει τό νουνό του καί τήν ωραία, σωτήρια καί ανεπανάληπτη μέρα τής βαπτίσεώς του.

Γιά μάς o Τίμιος σταυρός είναι o βίος καί τό πάθος τού Χριστού μας. Είναι o θάνατος τής αμαρτίας, η νέκρωση τών παθών, η πόρτα τής ζωής καί o δρόμος πρός τήν Ανάσταση. «Δεύτε ούν πιστοί τόν ζωηφόρον σταυρόν τού Κυρίου προσκυνήσωμεν».