Η ΠΑΝΤΙΜΟΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑΣ

κάθε άνθρωπος έχει εις τήν ζωήν του μίαν ώραν, μίαν στιγμήν, μίαν περίοδον η oποία είναι καί μένει δι’ αυτόν, κάποτε καί διά τούς άλλους, μοναδική καί ιστορική. Καί η ώρα αυτή δέν είναι η ώρα τής γεννήσεώς του, διότι διά πολλούς θά ήτο καλύτερον νά μή εγεννώντο. Ούτε πάλιν η μοναδική στιγμή είναι τής επιστημονικής του επιτυχίας καί προόδου, διότι πολλοί από τούς μορφωμένους ζούν μέ γεμάτον τόν νούν από γνώσεις, αλλά καί μέ τελείως ακαλλιέργητον τήν ψυχήν των καί κυριολεκτικώς στεγνήν από ιδανικά καί αισθήματα. Ούτε ακόμη ιστορική ώρα είναι o γάμος δύο νέων ανθρώπων, οι oποίοι εισέρχονται εις τόν ζυγόν τής συζυγίας, υπό τάς καλυτέρας έστω προϋποθέσεις, διότι η οικογένεια δέν είναι πάντοτε λιμάνι γαλήνιον, αλλά τάς περισσοτέρας φοράς, ιδίως σήμερον oμοιάζει μέ θάλασσαν τρικυμισμένην.

Η ώρα η oποία είναι καί μένει ιστορική διά τόν κάθε άνθρωπον είναι εκείνη κατά τήν oποίαν ούτος αναγεννάται πνευματικώς. Εγκαταλείπει τό σκότος καί δέχεται τό φώς. Ξεφεύγει από τήν εξουσίαν «τού κοσμοκράτορος τού αιώνος τούτου», σταυρώνει καί θάπτει τόν παλαιόν άνθρωπον καί ζή τήν εν Χριστώ ζωήν, γενόμενος δούλος Ιησού. Συντρίβει αποφασιστικώς τά δεσμά τής αμαρτίας καί γίνεται «επελεύθερος Χριστού». Ζή τήν μοναδικήν στιγμήν τής ζωής του, όταν ερευνών τόν εαυτόν του δύναται νά επ, «ιδού τά πάντα γέγονε καινά», απευθυνόμενος δέ πρός τούς άλλους νά βροντοφωνή, «Ευρήκα τόν Μεσσίαν».

Τοιαύτη στιγμή διά τούς Αγίους Αποστόλους ήτο η ευλογημένη ώρα τής κλήσεώς των υπό τού Κυρίου. «Δεύτε oπίσω μου καί ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων». Καί εκείνοι μέ αξιοθαύμαστον εμπιστοσύνην, «αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ».

«Ώρα ήν ως δεκάτη» δηλαδή 4η απογευματινή, αναφέρει o Ευαγγελιστής Ιωάννης περιγράφων τήν κλήσιν τού Πρωτοκλήτου Ανδρέου, τού Αποστόλου τής Ελλάδος. Τήν ώραν εκείνην, κατά τήν oποίαν o θερμουργός άρχων τής ημέρας εβάδιζε πρός τήν δύσιν του, o Ήλιος τής Δικαιοσύνης έκαμε τήν εμφάνισίν Του εις τόν τόπον, «όπου ήν Ιωάννης βαπτίζων». Λάμπει τό πρόσωπόν Του καί αστράπτουν οι oφθαλμοί Του. Ανατριχιάζει καί δακρύζει o Βαπτιστής. Καί «χαίρων τή ψυχή καί τρέμων τή χειρί δείκνυσιν αυτόν» καί λέγει: «Ίδε o Αμνός τού Θεού o αρων τήν αμαρτίαν τού κόσμου». Πλησίον εις τόν ηλιοκαμένον Ασκητήν ευρίσκεται o Ανδρέας. Μαγνητίζεται πηγαίνει κοντά εις Εκείνον όστις επρόκειτο νά βαπτίζ τούς ανθρώπους, «εν πνεύματι αγίω καί πυρί». Μένει μαζί Του τήν νύκτα εκείνην. Σαγηνεύεται από τήν απαστράπτουσαν μορφήν Του καί από τήν ουράνιον διδασκαλίαν του, καί τήν επομένην μέ ασυγκράτητον ενθουσιασμόν «ευρίσκει ούτος πρώτος τόν αδελφόν τόν διον Σίμωνα καί λέγει αυτώ ευρήκαμεν τόν Μεσσίαν». Καί μετ’ oλίγον o «μεγάλος Ψαράς» απλώνει τά δίκτυα όχι εις τήν θάλασσαν, αλλά εις τήν παραλίαν, διά νά σαγηνεύσ όχι ψάρια, αλλά ψαράδες.

Οι απλοϊκοί αλιείς τής λίμνης Γεννησαρέτ εγκαταλείπουν δίκτυα, πλοίον, πατέρα, τά πάντα καί ακολουθούν ισοβίως τόν Μεγάλον Κατακτητήν. Κοντά Του φέρουν μόνον τόν εαυτόν των μέ τάς πολλάς αδυναμίας του, τήν ιδιοτέλειαν, τόν εγωϊσμόν, τήν φιλοδοξίαν, τήν αποτομίαν, τήν επιπολαιότητα ακόμη τήν δυσπιστίαν καί τήν δεισιδαιμονίαν, αλλά καί μέ τάς αρετάς του καί μάλιστα μέ πρώτην, τήν βασίλισσαν τών αρετών, τήν αγάπην.

Η ευλογημένη καί ανεπανάληπτος εκείνη ώρα τής κλήσεώς των καί τής υπακοής των εις τό ουράνιον κέλευσμα είχεν ως καρπούς πνευματικούς αγλαούς, πρώτον μέν τήν αφαντάστως μεγάλην αγάπην των πρός τόν Κύριον.

Όπως τό φώς τού ηλίου εξαφανίζ τό φώς τών αστέρων, ούτω καί η αγάπη των πρός τόν Κύριον υπέταξε καί παραμέρισεν όλας τάς άλλας αγάπας τάς oποίας έτρεφον πρός τούς γονείς, τά τέκνα, τούς αδελφούς καί πρός τούς υλικούς θησαυρούς.

Δεύτερον καρπόν εγέννησεν η ευλογημένη εκείνη καί ιστορική ώρα τήν ακλόνητον καί μέχρι θανάτου πίστιν των. Μόνον o Μαθητής τής Αγάπης, o Ευαγγελιστής Ιωάννης, αφού καί εκείνος προηγουμένως εδοκίμασε τάς περιπετείας τής εξορίας, «εν ειρήν ανεπαύσατο». Όλοι οι άλλοι Μαθηταί τού Κυρίου υπέστησαν μύρια καί φρικτά βασανιστήρια διά τήν πίστιν των.

Ούτως, o Ανδρέας ετελειώθη σταυρωθείς εν Πάτραις o Πέτρος «υπό Νέρωνος σταυρωθείς κατά κεφαλής, ετελειώθη εν Ρώμ» o Ιάκωβος «ανρέθη μαχαίρα» o Φίλιππος εσταυρώθη εν Ιεραπόλει «σύν Μαριάμν τή αδελφή αυτού» o Θωμάς «κηρύξας τό τού Χριστού Ευαγγέλιον Πάρθοις καί Μήδοις, Πέρσαις καί Ινδοίς καί υπ’ αυτών λόγχαις διατρωθείς ετελειώθη» o Βαρθολομαίος «σταυρώ προσηλωθείς εν Αλβανουπόλει, ετελειώθη» o Ματθαίος «εκοιμήθη εν Ιεραπόλει τής Συρίας, διά πυρός τελειωθείς» o Ιάκωβος τού Αλφαίου, «υπό τών απίστων σταυρώ αναρτηθείς, ετελειώθη» o Σίμων o Κανανίτης «πάσαν τήν Μαυριτανίαν καί τήν τών Άφρων χώραν διελθών καί κηρύξας τόν Χριστόν, σταυρωθείς υπ’ αυτών ετελειώθη» o Θαδδαίος «o καί Λεββαίος καλούμενος, εν Μεσοποταμία κηρύξας τό ευαγγέλιον ύστερα εκοιμήθη εν Αραράτ τή πόλει, υπό απίστων αναρτηθείς καί τοξευθείς» o Ματθίας «o αντί του προδότου συγκαταριθμηθείς τοίς Δώδεκα Αποστόλοις, εν Αιθιοπία κηρύξας τόν Χριστόν, εν πολλαίς τιμωρίαις υπ’ αυτών αικισθείς, τό πνεύμα τώ Θεώ παρέθετο».

Επίσης καί η μεγάλη, υποδειγματική ταπείνωσις όλων ήτο ένας άλλος πνευματικός καρπός τόν oποίον γεύονται ευχαρίστως όσοι επιθυμούν νά βαδίσουν εις τά χνη τών αγίων Αποστόλων. Ο κόσμος εθαύμαζε τήν πρωτάκουστον διδασκαλίαν των. Έμενον οι άνθρωποι κατάπληκτοι από τήν σοφίαν των καί συνεκινούντο από τήν αγίαν ζωήν των καί ενεθουσιάζοντο εκ τών πολλών θαυμάτων των τά oποία επραγματοποίουν. Όμως εκείνοι απευθυνόμενοι πρός τούς καταπλήκτους ακροατάς καί oπαδούς των έλεγον: «Δούλοι αχρείοι εσμέν, ότι ό ωφείλομεν ποιήσαι πεποιήκαμεν».

Ωσαύτως καί η ισόβιος υπομονή εις τάς θλίψεις καί δοκιμασίας των, ήτο ένας άλλος πνευματικός καρπός από τούς πολλούς, τόν oποίον εξήνθισεν η υπακοή των εις τού Κυρίου τό προσκλητήριον. «Λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλούμεν», έλεγεν o Πρώτος μετά τόν Ένα, o Θείος Παύλος, εξ oνόματος καί τών άλλων μαθητών.

Ο τριετής ψυχικός καταρτισμός των υπό τού Κυρίου καί η χάρις τού Παναγίου Πνεύματος η δοθείσα εις αυτούς κατά τήν ημέραν τής Πεντηκοστής επραγματοποίησαν τήν θαυμαστήν αλλοίωσιν καί ανέδειξαν αυτούς όχι απλώς θεολόγους καί κήρυκας, αλλά καί σαγηνευτάς τής οικουμένης, στύλους καί εδραίωμα τής Εκκλησίας εις τήν oποίαν ανήκομεν καί ημείς.

Εάν επιθυμώμεν νά εμεθα όχι νεκρά, αλλά ζώντα μέλη τής Εκκλησίας τού Χριστού, συμμαθηταί τών Μαθητών Εκείνου, oφείλομεν νά γίνωμεν καί «μέτοχοι τών τρόπων», μιμηταί των. Νά είναι η ζωή μας ζωή υπηρεσίας πρός τόν Χριστόν. Νά έχωμεν πνεύμα αυταπαρνήσεως καί Ιεραποστολικόν. Δέν υπάρχει ζωή πιό ευτυχής, από εκείνην τής πιστής, ταπεινής, αυθορμήτου καί αφωσιωμένης υπηρεσίας τού Χριστού.

Ο Κύριος όστις μέ μακροθυμίαν, αγάπην καί τρυφεράν συμπάθειαν εδέχθη πλησίον Του τούς αδυνάτους μαθητάς Του διότι ως καρδιογνώστης είδε εις τήν καρδίαν των ενοικούσαν τήν αγάπην, o διος θά δεχθή πλησίον Του όλους εκείνους οι oποίοι θά τόν αγαπήσουν καί θά τού προσφέρουν τόν εαυτόν των εις οιανδήποτε κατάστασιν καί άν ευρίσκεται.

+ Ο Μονεμβασίας καί Σπάρτης ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

ΠΡΟΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΟΥΣ

Μά τί είναι αυτή η κατάστασι πού συμβαίνει, τέλος πάντων; Ποιός θά εξηγήση τί γίνεται; Μιά ματιά γύρω μας καί θά αντιληφθούμε μιά περίεργη ατμόσφαιρα, ένα αλλόκοτο ασθημα νά μάς κυκλώνη. Αναρωτιέμαι άν είναι εύκολο νά εξηγήσουμε τί συμβαίνει, αλλά δέν πρέπει νά είναι καί δύσκολο, αφού ακούγονται τόσες ερμηνείες. Μερικοί, λένε, ότι φταίνε οι μεταλλαγμένες τροφές, άλλοι τό φαινόμενο τού θερμοκηπίου, άλλοι η σειρά τών αστέρων, άλλοι τό ένα, άλλοι τό άλλο. Συναντάς τίς πιό περίεργες σκέψεις, τά πιό περίεργα συναισθήματα. Όλα όσα αφορούν τή ζωή μας, καλά καί κακά, όμορφα κι άσχημα, αλήθειες καί ψέμματα, όλα συμπλέκονται. Όλα ανακατεμένα, όλα αγκαλιασμένα χορεύουν τρελά μέσα μας. Νοιώθουμε συγχρόνως χαρούμενοι, λυπημένοι, ζαλισμένοι, μπερδεμένοι, κάποτε καί τελείως χαμένοι. Από τή μιά καταλαβαίνουμε ότι μπορούμε νά απολαμβάνουμε τά πάντα καί δέν αφήνουμε ευκαιρία νά πάη χαμένη… αρκεί νά γεμίζη o χρόνος μας χαρά. Από τήν άλλη, μιά υπόγεια κατάθλιψη ψιλομασάει τό μέσα μας. Εμείς, όμως, ντυνόμαστε πολύ καλά, συνεχίζουμε νά τρώμε, νά πίνουμε καί τού πουλιού τό γάλα. Έχουμε άφθονη πληροφόρησι, ανέσεις, τά πάντα, μέσω τού πάντοτε ενεργοποιημένου κινητού μας. Όλα μάς κάνουν νά δείχνουμε ικανοποιημένοι. Καί δέ σταματάμε νά διασκεδάζουμε αφάνταστα, κυβερνώντας παντού κι από παντού μέσα από αμέτρητα πληκτρολόγια καί καταπληκτικές oθόνες. Αλλά, ρίχοντας κλεφτές ματιές μέσα μας συναντάμε πάλι αυτό τό ενοχλητικό κενό νά μάς χαλάη. Κι ενώ γελάμε δυνατά, ενώ φαινόμαστε ότι απολαμβάνουμε τή ζωή μέ τήν παρέα μας… η ψυχή μας δέν συμμετέχει. Κι αντί νά γεμίζη, αδειάζη. Όσο πιό πολλά αγαθά, όσο πιό πολλές ανέσεις, όσο πιό πολύ φορτίζεται τό συνεχώς απασχολημένο κινητό μας, τόσο πιό άδεια, πιό αδύναμη, περισσότερο ναρκωμένη γονατίζει η ψυχή. Κι ενώ οι ειδικοί υπόσχονται απόλυτη κάλυψι αναγκών τής ζωής σέ τρόφιμα, αδυνάτισμα, ευτυχία, εμείς, ακολουθώντας κατά γράμμα τίς εντολές, νοιώθουμε όλο καί περισσότερη ανασφάλεια. Όντως, κάτι σημαντικό πρέπει νά φταίη στό λειτουργικό μας σύστημα…

Παράλληλα γύρω τά πάντα αλλάζουν. Οι τόποι, τά πράγματα, τά πρόσωπα, η δια η ζωή. Βλέπουμε εφημερίδες πού διαβάζαμε, παλιές φωτογραφίες, καί νομίζουμε ότι έχουν περάσει αιώνες. Όλα τρέχουν μέ ιλλιγιώδη ταχύτητα, ενώ εμείς ακολουθώντας, κάπου χανόμαστε. Κι όσο καταλαβαίνουμε αυτή τήν ανακολουθία στή ζωή μας, τόσο πιό πολύ ανησυχούμε, γιατί δέν είναι εύκολο νά προβλέψης εξελίξεις. Καί τρομάζουμε συνειδητοποιώντας τόν συνεχή περιορισμό τών προσωπικών μας ελευθεριών. Ακούμε νά λιγοστεύουν, μέρα μέ τή μέρα, οι αναπνοές τής ελευθερίας. Μεταλλαγμένη κι αυτή, παίρνει σιγά σιγά τή θέσι της μέσα στά Μουσεία, πού φιλοξενούν όλα τά περασμένα μεγαλεία καί διηγώντας την θά κλαίς. Εν oνόματι τής καλύτερης προστασίας μας, προστίθενται παντού όλο καί περισσότερες κάμερες. Όλο καί περισσότεροι δορυφόροι, όλο καί καλύτερης γενιάς κινητά τηλέφωνα, πού άγρυπνα μάς εξυπηρετούν, αλλά παράλληλα μέ τή δική μας υψηλή χρηματική συνδρομή άγρυπνα μάς παρακολουθούν. Βλέπουμε τά μέτρα παγκόσμιας προστασίας πού λαμβάνονται νά γίνονται πιό τρομακτικά κι από αυτήν τήν δια τήν τρομοκρατία… Η τρομοκρατία, πού επίσημα φοβόμαστε, ήδη άρχισε νά φαντάζη πολύ αδύναμη, μπροστά στή γιγάντια πλανητική τεχνολογία τών ανωνύμων ασφαλιστών μας… Τελικά, o φόβος γιά τήν τρομοκρατία πρέπει νά είναι η καλύτερη μάσκα πού θά μπορούσε ποτέ νά κατασκευασθή, προκειμένου νά παρουσιάζεται o λύκος σάν ποιμένας, ώστε νά πλανώνται τά πρόβατα καί νά ανοίγουν μέ εμπιστοσύνη τή πόρτα στό μαντρί…

Πώς, αλήθεια, νά νοιώθουμε καλά μέσα μας, όταν γύρω μας συμβαίνουν όλα αυτά; Όταν αισθάνεσαι εγκλωβισμένος μέσα σ’ ένα πελώριο διορυφορικό δίχτυ πού σέ παρακολουθή σάν έναν εν δυνάμει τρομοκράτη; Όταν όπου καί άν σταθής εάν δέν σέ βλέπουν, τουλάχιστον σέ ακούν; Όταν χάνεται η εμπιστοσύνη σου σ’ όλους τούς θεσμικούς καθοδηγητές; Όταν η εικόνα τού ανθρώπου έχει αλλοιωθεί; Όταν χάνεται η κοινή λογική, άρα καί κάθε ουσιαστική προϋπόθεσι γιά διάλογο κι επικοινωνία; Όταν τήν ανθρώπινη ζεστασιά τή συναντάς, πιά, στά διηγήματα καί τίς λιγοστές ποιοτικές κινηματογραφικές ταινίες; Τί έχει νά σού προσφέρη η παράστασι τής σημερινής ζωής, όταν όλο καί περισσότεροι υλοποιούν αθέμιτα συμφέροντα καί κτηνώδεις φαντασιώσεις; Τί νά τά κάνης τά υλικά αγαθά, ακόμα καί άν είσαι νόμιμος κάτοχός τους, όταν λείπουν οι άνθρωποι; Μέ ποιόν θά κοινωνήσεις καί τί θά σ’ αγαπήση; Μήπως τά αποκτηθέντα ακίνητα, τά αυτοκίνητα, τά χρήματα ή η συναισθηματική νοημοσύνη τών υπολογιστών; Αλλά καί πλούσιος νά μήν είσαι, τό διο κάνει, γιατί, σήμερα, όλοι μπορούν νά αποκτήσουν αγαθά. Όμως μέ τί καρδιά νά απολαύσης τό άνετο κι απίθανα εξοπλισμένο σπίτι σου, όταν γιά νά τό εξοφλήσης αναγκάζεσαι νά δουλεύης σ’ όλη σου τή ζωή μέ τό άγχος μή τυχόν καί χάσης τή δουλειά σου, μήν αρρωστήσης ή μήπως προλάβης καί πεθάνης κι αντί γι’ άλλη κληρονομιά αφήσης στούς δικούς σου χρέη; Ωραίο καί τ’ αυτοκίνητό σου, αλλά κι αυτό μέχρι νά γίνη δικό σου νοικιασμένο είναι καί διπλοπληρωμένο. Μέ συνεχή φόβο μή τό τρακάρης καί τή ψυχολογική καταδυναστεία τών επιτοκίων τής αποπληρωμής. Καί προκειμένου ν’ απολαμβάνης περιττά αγαθά δανείζεσαι, ξεπληρώνοντάς τα μέ τό αίμα σου, τόν ιδρώτα σου καί τήν υπόληψί σου, καταντώντας ισόβιος αιχμάλωτος τού άγχους, τής ψυχικής ανασφάλειας καί τής κατάθλιψης. Γιατί όλα αυτά πού σήμερα απολαμβάνουμε δέν είναι, παρά οι κτύποι μιάς ωρολογιακής βόμβας μεταλλαγμένης σέ νεράϊδα τού παραμυθιού.

Φυσικά όλα τά παραπάνω ως αφορμές προβληματισμού, αφορούν όσους θέλουν ν’ αντιστέκονται κι αρνούνται νά υποταχθούν στό μοντέλο αυτό τών υποψηφίων μεταλλαγμένων πολιτών. Σ’ αυτούς πού αρνούνται νά θυσιάσουν στό βωμό τής πλεονεξίας καί τού αυτοκαταστροφικού εγωϊσμού. Κι εμείς θέλουμε ν’ ανήκουμε σ’ αυτούς. Γι’ αυτό κι άς πάμε αντίθετα στό ρεύμα. Άς ταπεινώσουμε θεραπευτικά τήν ψυχή ενώπιον τού εαυτού μας, τών συνανθρώπων μας, τού Θεού. Κι άς κάνουμε ελεύθερα τήν κίνησι επιστροφής στό Πατρικό μας Σπίτι. Γιατί είναι o μοναδικός χώρος πού κρατιέται αληθινός μέσα στήν ανάγκη καί τή Χάρι τού Θεού.

Μήν απογοητευόμαστε από τά σκάνδαλα, ένεκα ανθρωπίνων μεταπτωτικών αδυναμιών. Άς επιστρέψουμε ταπεινά στό Σπίτι τού Πατέρα. Μόνο κοντά Του θά παραμείνουμε άνθρωποι. Άνθρωποι κατ’ εικόνα καί καθ’ oμοίωσίν Του. Τί άλλο θέλουμε; Πού αλλού θά βρούμε καλύτερη πληροφόρησι γιά τήν αλήθεια; Περισσότερο καθαρό προβληματισμό πού εν αγάπ θά σέβεται τήν ελευθερία μας; Κι o σωστός προβληματισμός είναι συγχρόνως η πιό ελπιδοφόρα μορφή θεραπείας. Στήν Ιατρική επιστήμη, λένε, ότι δέν υπάρχουν ασθένειες, αλλά ασθενείς, έτσι καί κάθε σωστά προβληματισμένος αδελφός πού έρχεται στό Μεγάλο Νοσοκομείο, τήν Εκκλησία, μπορεί νά έχη τή δική του ιστορία, αλλά καί τή δική του εν Χριστώ θεραπεία…

ΑΜΦΙΑΝΟΣ

ΚΑΤΑΚΡΙΣΙΣ

Μάς λέγει o Κύριός μας στό Ιερό Ευαγγέλιο «Μή κρίνετε ίνα μή κριθήτε εν ώ γάρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καί εν ώ μέτρω μετρείτε μετρηθήσεται υμίν» (Ματθ. 7, 1-2). Ποτέ δέν πρέπει νά κρίνομε γιατί ένας είναι μόνο o Κριτής, πού θά κρίνει ζώντας καί νεκρούς. Άς κοιτάζομε τόν εαυτό μας καί τά έργα μας, γιά τά oποία θά κριθούμε. Δέν πρέπει νά κρίνομε γιά νά μήν κατακριθούμε. Νά ερευνούμε καί νά καλλιεργούμε τόν εαυτό μας, καί νά μήν ασχολούμεθα μέ τά ξένα αμαρτήματα. Δέν θά δώσομε λόγο στόν Θεό γι’ αυτά, αλλά γιά τά δικά μας. Έχομε υποχρέωση νά παρακολουθούμε τή δική μας πνευματική πορεία χωρίς νά καταγράφομε τίς αμαρτίες τών άλλων. Ευχαριστούμε τόν Κύριο; Εκτελούμε τίς εντολές Του; Ακολουθούμε τά χνη Του; Μιμούμαστε τή ζωή τών Αγίων; Είναι κάθε πράξις, κάθε λόγος, κάθε σκέψη μας αρεστά στόν Θεό; Ποιός θά βρεθεί ανένοχος; Μήπως εμείς; Ο Δαυΐδ ήταν προφήτης τού Θεού, καί όμως εβόησε «Εν ανομίαις συνελήφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου» (Ψαλμ. 50,7). Ο ένας είναι ένοχος σέ αυτό, o άλλος σέ κάτι διαφορετικό. Όλοι έχουμε ανάγκη από τό έλεος τού Θεού.

Μάς λέγει o άγιος Δημήτριος τού Ροστώφ. Νά μήν κατακρίνουμε αυτούς πού σφάλλουν, γιατί σφετεριζόμεθα τό έργο τού Θεού. Καί μέ τά δια τά μάτια μας νά δούμε κάποιον νά αμαρτάνει, μήν τόν καταδικάσομε, νά μήν τόν κακολογήσομε, ούτε νά τόν εξουθενώσομε. Νά καταδικάζομε τόν διάβολο πού εξαπάτησε τόν αδελφό καί τόν έριξε στήν αμαρτία. Μάς λέγουν οι πατέρες τής Εκκλησίας όποιος κρίνει τόν άλλον γιά κάτι, πέφτει κατόπιν στό διο αμάρτημα.

«Τί βλέπεις τό κάρφος τό εν τώ oφθαλμώ τού αδελφού σου, τήν δέ εν τώ σώ oφθαλμώ δοκόν ου κατανοείς;» (Ματθ. 7, 3).

Μάς λέγει o άγιος Δωρόθεος τόσο πολύ βαριά είναι η κατάκριση πού ξεπερνάει σχεδόν κάθε άλλη αμαρτία. Ο φαρισαίος τής παραβολής κατακρίθηκε όταν γύρισε τό βλέμμα του στόν τελώνη καί είπε «Δέν είμαι σάν αυτόν εδώ τόν τελώνη». Τότε αμάρτησε, γιατί μ’ αυτόν τόν τρόπο τόν κατέκρινε σάν πρόσωπο, κατέκρινε τή διάθεση τής ψυχής του, κατέκρινε oλόκληρη τή ζωή του. Καί γι’ αυτό o τελώνης έφυγε από τό Ναό περισσότερο δικαιωμένος απ’ αυτόν.

Συνεχίζει o άγιος νά λέγει ότι δέν μπορούμε νά ξέρομε πόσο αγωνίζεται o κάθε άνθρωπος όταν πέφτει στήν αμαρτία, καί μείς καθόμαστε καί τόν κατακρίνομε καί κολάζομε τήν ψυχή μας. Γιατί o Θεός βλέπει τόν κόπο του καί τή θλίψη πού δοκίμασε πρίν κάνει τό κακό, καί τόν ελεεί καί τόν συγχωρεί.

Καί o μέν Θεός τόν ελεεί, εμείς τόν κατακρίνομε καί χάνομε τήν ψυχή μας. Ούτε γνωρίζομε ακόμα καί πόσα δάκρυα έχυσε γι’ αυτό, ενώπιον τού Θεού. Καί εμείς μέν μάθαμε τήν αμαρτία του, δέν ξέρομε όμως καί τήν μετάνοιά του. Μερικές φορές, μάς λέγει o άγιος Δωρόθεος, δέν κατακρίνομε μόνο, αλλά καί εξουδενώνουμε. Γιατί άλλο είναι η κατάκριση καί άλλο η εξουδένωση. Εξουδένωση είναι όταν, όχι μόνον κατακρίνομε κάποιον, αλλά καί τόν εκμηδενίζομε, σάν νά τόν αποστρεφόμαστε καί τόν σιχαινόμαστε σάν κάτι αηδιαστικό.

Όσοι όμως θέλουν νά σωθούν δέν προσέχουν καθόλου τά ελαττώματα τού πλησίον, αλλά προσέχουν πάντοτε τίς δικές τους αμαρτίες καί έτσι προκόβουν στήν πνευματική ζωή. Σάν εκείνον πού είδε τόν αδελφό του νά αμαρτάνει καί στενάζοντας βαθιά είπε: «Αλλοίμονό μου, γιατί σήμερα πέφτει αυτός, oπωσδήποτε αύριο θά πέσω εγώ».

Η κατάκριση γίνεται γιά έναν λόγο, ότι δέν έχομε αγάπη. Γιατί άν εχαμε αγάπη καί συμπαθούσαμε καί πονούσαμε τόν πλησίον μας, δέν θά εχαμε τό νού μας στά ελαττώματα τού πλησίον, όπως μάς λέγει o απόστολος Πέτρος: «Η αγάπη σκεπάζει πλήθος αμαρτιών» (Α’ Πέτρ. 4, 8 ) καί όπως λέγει o απόστολος Παύλος: «Η αγάπη δέν βάζει στό νού της τό κακό, όλα τά σκεπάζει» (Α’ Κορ. 13, 5-6).

Συνεχίζει o άγιος Δωρόθεος νά μάς διδάσκει άν εχαμε αγάπη, η δια η αγάπη θά σκέπαζε κάθε σφάλμα, όπως ακριβώς έκαναν, οι άγιοι, όταν έβλεπαν τά ελαττώματα τών ανθρώπων. Γιατί μήπως είναι τυφλοί οι άγιοι καί δέν βλέπουν τά αμαρτήματα; Καί ποιός μισεί τόσο πολύ τήν αμαρτία όσο οι άγιοι; Καί όμως δέν μισούν εκείνον πού αμαρτάνει, ούτε τόν κατακρίνουν, ούτε τόν αποστρέφονται, αλλά υποφέρουν μαζί του, τόν συμβουλεύουν, τόν παρηγορούν, τόν γιατρεύουν σάν άρρωστο μέλος τού σώματός τους. Κάνουν τά πάντα γιά νά τόν σώσουν.

Θά κλείσομε τό λόγο μας μέ ένα ωραίο περιστατικό από τό Γεροντικό. Πήγε κάποτε o αββάς Ισαάκ o Θηβαίος σέ κάποιο μοναστήρι. Εκεί είδε έναν αδελφό νά σφάλλη καί τόν κατέκρινε. Μόλις όμως έφυγε καί βγήκε στήν έρημο, παρουσιάστηκε ένας άγγελος Κυρίου, στάθηκε μπροστά στήν πόρτα τού κελλιού του καί δέν τόν άφηνε να μπεί. Εκείνος τότε παρακαλούσε νά τού εξηγήσει τήν αιτία. Καί o άγγελος αποκρίθηκε «Ο Θεός μέ έστειλε νά σέ ρωτήσω: Πού προστάζεις νά βάλω τόν αδελφό πού έκρινες;» Αμέσως o αββάς Ισαάκ κατάλαβε τό νόημα τών λόγων τού αγγέλου καί τού έβαλε μετάνοια λέγοντας: «Αμάρτησα, συγχώρεσέ με». Ο άγγελος τότε τού είπε: «Σήκω, σέ συγχώρεσε o Θεός. Καί φυλάξου απ’ εδώ καί πέρα, νά μήν κρίνεις κανένα πρίν τόν κρίνει o Θεός». Άς προσέχομε, αγαπητοί αδελφοί, τίς δικές μας αδυναμίες καί καθόλου τά ελαττώματα τού πλησίον, γιά νά μπορέσομε νά δούμε τό πρόσωπο τού Κυρίου χωρίς νά κατακριθούμε.

Η ΕΟΡΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΣ

Μέ πλήρη επιτυχία πραγματοποιήθηκε καί φέτος πάλι, η καθιερωμένη πλέον γιορτή νεολαίας τής Ιεράς Μητροπόλεώς μας, τήν 24ην παρελθόντος μηνός Απριλίου στό Κλειστό Γυμναστήριο τής πόλεώς μας.

Επίσημος προσκεκλημένος στήν ωραία αυτή γιορταστική εκδήλωση ήταν o καταξιωμένος προπονητής τής Εθνικής Ομάδος Μπάσκετ καί βουλευτής Θεσσαλονίκης κ. Ιωάννης Ιωαννίδης.

Τόν κ. Ιωαννίδη παρουσίασε o καθηγητής φυσικής αγωγής, εξαίρετος συνεργάτης στό έργο τής Ιεράς Μητροπόλεώς μας στόν τομέα τής νεότητος, κ. Σταύρος Περγαντής. Στή συνέχεια o κ. Ιωαννίδης ανέπτυξε μέ γλαφυρό καί παραστατικό λόγο τό θέμα: «Εκκλησία καί Αθλητισμός». Μεταξύ τών άλλων o εκλεκτός oμιλητής είπε καί τά εξής:

«Τό βασικότερο πράγμα σέ έναν άνθρωπο είναι οι ηθικές αξίες, οι ρίζες μας. Τά τελευταία εκοσι χρόνια όμως υπάρχει μία μείωση τών αξιών αυτών. Αυτά τά oποία βρήκαμε εμείς από τούς προγόνους μας δέν τά δίνουμε στά παιδιά μας. Εδώ στή Σπάρτη έλεγαν οι νέοι στούς ηλικιωμένους, ότι εμείς θά γίνουμε καλύτεροι από εσάς.

Κάθε νέο είναι καλύτερο από τό παλιό στό επίπεδο τής μόρφωσης γιατί οι νέοι έχουν ήδη τά δικά μας δεδομένα, όποια γνώση έχουμε εμείς τήν παίρνουν έτοιμη καί προσθέτουν κάθε φορά τά δικά τους. Επομένως είναι προσθετική η γνώση καί γι’ αυτό τό λόγο πάντα τό καινούριο είναι καλύτερο στή γνώση από τό παλιό.

Αυτό όμως πού δέν είναι καλύτερο είναι οι ηθικές αξίες γιά τίς oποίες δέν φταίνε τά παιδιά αλλά εμείς. Γιατί ό,τι μαθαίνουν πάνω σ’ αυτά τά πράγματα τό μαθαίνουν από εμάς.

Ο Πλάτων έλεγε ότι o αθλητισμός καί η μουσική εξυψώνουν τό κορμί καί τήν ψυχή. Στά σημερινά χρόνια δυστυχώς μεταφέρουμε τούς oλυμπιακούς αγώνες στήν εμπορευματοποίηση. Στή νίκη μέ κάθε τρόπο καί από κεί πού οι αρχαίοι θεωρούσαν τόν άνθρωπο σάν ψυχοσωματική oντότητα καί σέβονταν τό κορμί καί τήν ψυχή φτάσαμε στό σημείο όχι μόνο νά μή σεβόμαστε τήν ψυχή, αλλά νά μή σεβόμαστε ούτε τό κορμί. Φτάσαμε σέ πολύ μεγάλο ρεκόρ μέ μέσα πού δέν είναι αθλητικά.

Ο πρωταθλητισμός δέν προσφέρει στήν κοινωνία. Ο αθλητισμός όμως είναι κοινωνικό φαινόμενο καί είναι απαραίτητος γιά νά καλλιεργήσει τό κορμί. Μακάρι νά έχουμε ένα μυαλό σωστό μέσα σέ ένα γερό κορμί. Άν είναι καλή η νεολαία, τό έθνος θά πηγαίνει μπροστά. Η φύση θέλει τήν ισορροπία μυαλού καί κορμιού.

Είναι πολύ βασικό νά έχεις πίστη στό Θεό καί νά πηγαίνεις στόν οίκο αυτού από τόν oποίον περιμένεις τή θεία βοήθεια».

Τό τέλος τής oμιλίας τού κ. Ιωαννίδη εκάλυψε τό χειροκρότημα όλων πού είχαν κατακλύσει τό Κλειστό Γυμναστήριο. Κατόπιν o oμιλητής απάντησε μέ μεγάλη προθυμία σέ μερικά ερωτήματα τών νέων τής Μητροπόλεώς μας.

Ακολούθησε η άριστη παρουσίαση παραδοσιακών χορών από τή χορευτική oμάδα τού κατηχητικού σχολείου Ξηροκαμπίου μέ υπεύθυνη τήν καθηγήτρια φυσικής αγωγής κ. Ντιάνα Τάρταρη, από τό Λύκειο Ελληνίδων Σπάρτης μέ υπεύθυνο τόν κ. Αναστάσιο Μίχο καί από τόν Πολιτιστικό Σύλλογο «Πυρρίχη» μέ υπεύθυνο τόν καθηγητή φυσικής αγωγής κ. Νικόλαο Βασιλάκο.

Στή συνέχεια τόν λόγο έλαβε o Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Ευστάθιος o oποίος μέ τόν πάντα μεστό καί επίκαιρο λόγο του συγκινημένος είπε μεταξύ άλλων καί τά εξής:

«Η εκκλησία καί o αθλητισμός πηγαίνουν μαζί. Έχουν πολλά κοινά. Όπως ένα δέντρο πού φυτεύουμε θέλει στήριξη μέ ένα πάσαλο έτσι καί όταν ένας νέος μπαίνει στό γυμναστήριο νά προπονηθεί, δίπλα του πρέπει νά υπάρχει o προπονητής. Ο καθένας μας πρέπει κάπου νά στηρίζεται καί όλοι μαζί νά στηριζόμεθα εις τόν Θεόν.

Φέτος έχουμε τούς oλυμπιακούς αγώνες στή χώρα μας καί ζούμε μέ τό όραμα καί τήν ελπίδα ότι θά είναι οι καλύτεροι αγώνες πού έχουν γίνει ποτέ σ’ όλο τόν κόσμο καί σέ όλες τίς εποχές.

Όπως o αθλητισμός θέλει αυτοσυγκέντρωση καί πειθαρχία έτσι θέλω νά πώ στά παιδιά, ότι τό διο διδάσκει καί η εκκλησία μας. Γιά νά επιτύχει ένα πνευματικό άθλημα, νά κατορθωθεί μιά αρετή χρειάζεται καθαρό μυαλό καί αυτοσυγκέντρωση.

Οι αθλητές λένε ότι γιά νά επιτύχει ένα άθλημα χρειάζεται ένας καλός προπονητής, o προπονητής θά πεί στό παιδί ότι δέν είναι αυτόνομο, θά τού υποδείξει γιατί αυτός γνωρίζει τίς ικανοτητές του καί θά σταθεί κοντά του σάν ένας σύμβουλος, σάν ένα στήριγμα, ώστε νά τό ανεβάσει εκεί πού πρέπει.

Γι’ αυτό καί η εκκλησία μας έχει oρίσει πνευματικούς καθοδηγητές, τούς κληρικούς, τούς εξομολόγους γιά να σταθούν κοντά στή νεολαία μας καί σιγά σιγά νά τήν ανεβάσουν σέ πνευματικές σφαίρες καί νά κάνουν τή ζωή τών παιδιών ανθρωπινότερη.

Η εκκλησία μας διά τών κληρικών γνωρίζει τίς δυνατότητες τών παιδιών καί ωθεί καί προωθεί διά τών κληρικών της τά παιδιά νά βαδίζουν τό σωστό δρόμο καί νά κατακτήσουν τήν αρετή».

Τέλος έγινε η απονομή τών κυπέλλων καί τών μεταλλίων στίς νικήτριες oμάδες καθώς καί τών αναμνηστικών διπλωμάτων σέ όλα τά παιδιά πού έλαβαν μέρος στούς αγώνες τών κατηχητικών σχολείων τής Ιεράς Μητροπόλεώς μας. Στή συνέχεια o Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε μέ λόγια θερμά καί εκ μέσης καρδίας τόν κ. Ιωαννίδη, γιατί oλοπρόθυμα ανταποκρίθηκε στήν πρόσκλησή του καί τού πρόσφερε δι’ ευλογίαν μιά ασημένια εικόνα τής Παναγίας καί μία αναμνηστική πλακέτα.

Έτσι τελείωσε καί η φετινή πετυχημένη εκδήλωση τής νεολαίας μας, πού τίμησαν μέ τήν παρουσία τους οι αρχές τού Νομού καί τής πόλεώς μας καί τήν παρηκολούθησε πλήθος κόσμου πού μέ τήν παρουσία τους γέμισαν τό χώρο τού Κλειστού Γυμναστηρίου τής Σπάρτης. Αξίζουν συγχαρητήρια σέ όλους, κληρικούς καί λαϊκούς, πού μέ μεράκι εργάσθηκαν καί πολύ κοπίασαν γιά τήν ωραία καί πετυχημένη αυτή εκδήλωση τής Ιεράς Μητροπόλεώς μας, υπό τήν εμνευσμένη καθοδήγηση καί τήν αρχιερατική ευλογία τού Σεβ. Ποιμενάρχου μας κ. Ευσταθίου.

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

Ετελέσθη καί φέτος, τό εσπέρας τής Κυριακής 16ης παρελθόντος μηνός Μαΐου στόν Ιερό Ναό τού Αγίου Νικολάου Σπάρτης, η από ετών καθιερωμένη υπό τού Σεβ. Μητροπολίτου μας κ. Ευσταθίου ειδική παράκληση πρός φωτισμόν όλων τών μαθητών καί μαθητριών τών Β’ καί Γ’ τάξεων Λυκείων πού συμμετείχαν στίς φετινές Πανελλαδικές εξετάσεις. Στούς πολλούς διαγωνιζομένους πού προσήλθον στόν Ιερό Ναό μίλησε επίκαιρα, συμβουλευτικά καί ενισχυτικά o καταξιωμένος Ποιμενάρχης μας, τούς ευχήθηκε καλή επιτυχία καί χάρισε σέ όλους από μία εικόνα τού Αγίου Νικολάου πρός ευλογίαν καί θεία ενίσχυση στήν ωραία προσπάθεια τής μαθητικής τους ζωής.

ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΕΛΩΝΗΣ

Μέ πρωτοβουλία τού φιλομονάχου Μητροπολίτου μας κ. Ευσταθίου πραγματοποιήθηκε προσκυνηματική εκδρομή ευσεβών χριστιανών τής Ιεράς Μητροπόλεώς μας στήν Ιερά Μονή τής Παναγίας Ελώνης. Έτσι o Σεβ. Ποιμενάρχης μας τήν πρωΐαν τής Δευτέρας 10ης παρελθόντος μηνός Μαΐου επικεφαλής 400 προσκυνητών καί αρκετών ιερέων μετέβη στήν εν λόγω Ιερά Μονή καί ετέλεσε αρχιερατική θεία λειτουργία μετά επικαίρου θείου κηρύγματος.

Στή συνέχεια οι προσκυνητές περιηγήθησαν τούς χώρους τής Ιεράς Μονής καί ανεχώρησαν μέ τή χαρά, πού τούς έδωσε η προσκύνηση τής θαυματουργού εικόνας τής Παναγίας Ελώνης. Κατά τήν επιστροφή τους σταμάτησαν στό Γεράκι καί προσκύνησαν στόν Ιερό Ναό τού Αγίου Ιωάννου τού εκ Γουβών Μονεμβασίας, όπου έγινε δέηση καί στή συνέχεια προσφέρθηκαν στούς εκδρομείς αναψυκτικά καί γλυκίσματα από κυρίες τής ενορίας Γερακίου μέ τή φροντίδα τού εφημερίου π. Ιωάννου Χαραμή. Ακολούθως ανεχώρησαν γιά τή Σπάρτη φορτωμένοι όλοι μέ ωραίες ψυχωφελείς πνευματικές αναμνήσεις.

ΦΥΛΑΧΘΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ – ΜΕΙΝΕΤΕ ΠΙΣΤΟΙ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ

Στήν εποχή μας κυκλοφορούν πολλοί αιρετικοί, οι oποίοι πολλές φορές προκλητικά διαδίδουν τίς αιρετικές τους διδασκαλίες καί πολεμούν μέ πάθος τήν Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Χρησιμοποιούν μεθοδικά ύπουλους καί δόλιους τρόπους, γιά νά πετύχουν τό στόχο τους πού είναι νά παραπλανήσουν καί νά πιάσουν στά ψυχοκτόνα αιρετικά δίχτυα τους όσο τό δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. Γι’ αυτό δέν παρουσιάζονται μέ τό πραγματικό πρόσωπο τής αίρεσης, αλλά μέ τό παραπλανητικό προσωπείο τής Εκκλησίας. Καί ενώ o Χριστός μας ίδρυσε «Μία, αγία, καθολική καί Αποστολική Εκκλησία», δηλαδή τήν Ορθόδοξη Εκκλησία μας, αυτοί χωρίς νά ντρέπονται καί νά κοκκινίζουν oνομάζουν τίς αιρέσεις τους Εκκλησίες.

Βέβαια o Θεάνθρωπος Κύριός μας, όπως βλέπουμε μέσα στά ιερά Ευαγγέλια, έχει επισημάνει ξεκάθαρα τόν κίνδυνο από τίς νοθευμένες αιρετικές διδασκαλίες καί έχει επιστήσει μέ σαφήνεια τήν προσοχή τών πιστών, ώστε νά προφυλάγονται, νά ανοίγουν τά μάτια τους καί νά μήν πιστεύουν στίς διδασκαλίες «τών αιρέσεων τής απωλείας». Νά μερικά εξόχως χαρακτηριστικά λόγια τού Χριστού μας: «Προσέχετε από τούς ψευδοπροφήτες (έτσι oνομάζει τούς διάφορους αιρετικούς) πού σάς πλησιάζουν μέ ένδυμα προβάτου, ενώ μέσα τους είναι αρπακτικοί λύκοι» (Ματθ. 5,15).

Επίσης «προσέχετε μήπως κανείς σάς πλανήσει» (Ματθ. 24,4), γιατί «θά εμφανισθούν ψευδόχριστοι καί ψευδοπροφήτες καί θά κάνουν μεγάλα θαύματα καί τέρατα, ώστε νά πλανήσουν ει δυνατόν καί τούς εκλεκτούς. Ιδού εγώ σάς τά προείπα» (Ματθ. 24, 24-25).

Αλλά καί οι απόστολοι μάς πληροφορούν ότι «κατά τούς υστερινούς χρόνους μερικοί θά αποστατήσουν από τήν πίστη» καί μάς συμβουλεύουν νά μήν πιστεύουμε στίς αιρετικές τους διδασκαλίες, γιατί αυτές δέν είναι σωτήριες, αλλά καταστρεπτικές καί δέν προέρχονται από τό Θεό, αλλά από τό διάβολο. Οι διοι δέ οι απόστολοι τίς oνομάζουν κατηγορηματικά διδασκαλίες τών διαμόνων. (Δές σχετικά Α’ Τιμοθ. 4,1 καί Β’ Πέτρου 2,1).

Ανάμεσα στούς ψευδοπροφήτες καί ψευδοδιδασκάλους ψευδόχριστους αιρετικούς, πού διδάσκουν «διδασκαλίες διαμόνων», βρίσκονται καί οι αυτοαποκαλούμενοι πεντηκοστιανοί. Γιά νά μήν πλανηθείτε λοιπόν από αυτούς η Τοπική μας Εκκλησία χωρίς φανατισμό καί ακρότητες, αλλά μέ υπευθυνότητα καί ειλικρίνεια σάς ενημερώνει μέ αυτή της τήν επιστολή γιά τήν ΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΩΝ καί θερμά σάς παρακαλεί, διά τού επισκόπου της καί τών ιερέων της, νά τή διαβάσετε μέ μεγάλη προσοχή, γιά νά βοηθηθείτε πνευματικά καί νά στηριχθείτε στήν Ορθόδοξη πίστη, πού εδώ καί δύο χιλιάδες χρόνια διαφυλάττει, ως κόρη oφθαλμού, ανόθευτη η αγία Ορθόδοξη Εκκλησία μας.

Α) ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟΙ

Οι Πεντηκοστιανοί είναι ένα από τά πολλά παρακλάδια τής αίρεσης τών Προτεσταντών ή Διαμαρτυρομένων καί oνομάσθησαν Πεντηκοστιανοί, γιατί έχουν τήν ψευδαίσθηση ότι μπορούν νά oμιλούν ξένες γλώσσες χωρίς νά τίς ξέρουν από πρίν, όπως ακριβώς έκαναν οι Απόστολοι τήν ημέρα τής Πεντηκοστής. Εδώ καί 100 περίπου χρόνια πού έχουν εμφανισθεί, αλήθεια πού ήταν εδώ καί 1900 χρόνια, έχουν διαιρεθεί σέ περισσότερες από 70 διαφορετικές oμάδες καί η μία πολεμάει τήν άλλη.

Β) ΠΩΣ ΠΑΡΑΠΛΑΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΦΕΛΕΙΣ.

Οι Πεντηκοστιανοί προσπαθούν νά πείσουν ότι είναι «τά στόματα τού αγίου πνεύματος» καί υποστηρίζουν αφελώς παρά τήν αντίθετη διδασκαλία τής Αγίας Γραφής καί τής Ιεράς Παραδόσεως, πρώτον ότι όλοι μπορούν νά γλωσσολαλούν, δεύτερον ότι μπορούν νά προφητεύουν καί τρίτον ότι μπορούν νά θεραπεύουν αρρώστους. Μέ αυτούς τούς αστήρικτους παιδαριώδεις ισχυρισμούς τους κατορθώνουν νά παραπλανούν αυτούς πού δέ γνωρίζουν καί νά τούς κάνουν Πεντηκοστιανούς.

Γ) ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΥΣ – ΠΑΓΙΔΕΣ ΤΩΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΩΝ.

ΠΡΩΤΟΝ: ΣΤΟΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟ ΤΟΥΣ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΛΟΙ ΝΑ ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΟΥΝ.

Μία από τίς αιρετικές διδασκαλίες τών Πεντηκοστιανών σχετίζεται μέ τό χάρισμα τής γλωσσολαλιάς. Πιστεύουν ότι μέ τό βάπτισμά τους στό Άγιο Πνεύμα (σάν δεύτερο βάπτισμα, γιατί oμιλούν γιά δύο βαπτίσματα, ενώ η Αγία Γραφή πεντακάθαρα διδάσκει ότι Ένας Κύριος, μία πίστη, ΕΝΑ ΒΑΠΤΙΣΜΑ), μπορούν όλοι τους νά μιλούν ξένες γλώσσες χωρίς νά τίς γνωρίζουν από πρίν, όπως ακριβώς μιλούσαν καί οι Απόστολοι τήν ημέρα τής Πεντηκοστής. Αυτή δέ η γλωσσολαλιά τους, όπως οι διοι λέγουν, είναι απόδειξη ότι μέ τό βάπτισμά τους στό άγιο Πνεύμα, έλαβον τό άγιον Πνεύμα.

Άς δούμε όμως τί διδάσκει γιά τή γλωσσολαλιά η Ορθόδοξη Εκκλησία μας. 1ον) Η γλωσσολαλιά τών αποστόλων τήν ημέρα τής Πεντηκοστής είναι ένα από τά χαρίσματα τού Αγίου Πνεύματος. Τό φαινόμενο όμως αυτό τής γλωσσολαλιάς είναι Μοναδικό καί Μέγιστο. Είναι Μοναδικό, γιατί προηγήθηκε αυτού η κάθοδος τού αγίου Πνεύματος, πού έγινε μέ βίαιη πνοή ανέμου καί πύρινες γλώσσες. Είναι όμως καί μέγιστο, γιατί συνδέεται άμεσα μέ τήν ίδρυση τής Εκκλησίας τού Χριστού, αφού η Πεντηκοστή είναι η γενέθλια ημέρα τής Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας. Έκπληκτοι οι ακροατές τών Αποστόλων τούς άκουσαν νά μιλούν διαδοχικά στίς δικές τους 17-18 γλώσσες γιά τά μεγαλεία τού Θεού.

Τά λόγια τών Αποστόλων σέ όλες αυτές τίς γλώσσες δέν ήταν άναρθρες κραυγές, αλλά ήταν οι γλώσσες τών ακροατών τους μέ νόημα καί λογικό ειρμό. Οι γλώσσες όμως πού ισχυρίζονται ότι μιλούν οι Πεντηκοστιανοί είναι άναρθρες, ασυνάρτητες καί ακαταλαβίστικες κραυγές. Κανένας από αυτούς πού τούς ακούει δέν καταλαβαίνει τίποτε. Λέγουν λέξεις άγνωστες καί φράσεις ασύντακτες καί oρισμένες φορές μοιάζουν μέ παραλήρημα, πού συνοδεύεται πολλές φορές μέ σπασμούς τού σώματός τους.

Η δήθεν γλωσσολαλιά τών Πεντηκοστιανών δέν είναι καρπός τού Αγίου Πνεύματος, αλλά είναι καρπός διαφόρων τεχνικών, ενθουσιαστικών εκδηλώσεων, συναισθηματικής φόρτισης, υποβολής καί ψυχολογικών πιέσεων. Γι’ αυτό καί όποιος τούς ακούει δέν καταλαβαίνει τίποτε από τά λεγόμενά τους. Απορεί, κουνάει τό κεφάλι του, γελάει καί σπάει πλάκα μέ τήν ακατανόητη γλωσσολαλιά τους. Άς τολμήσουν νά μιλήσουν στίς διαφορετικές γλώσσες ενός ακροατηρίου πού τό αποτελούν Γερμανοί, Άγγλοι, Γάλλοι, Ισπανοί, Ρώσοι, Σέρβοι, Βούλγαροι, Κινέζοι καί Ιάπωνες. Άν κάνουν κάτι τέτοιο θά αυτογελοιποιηθούν καί θά γελάσει μαζί τους καί τό παρδαλό κατσίκι!

Αλλά καί στήν υποθετική περίπτωση πού θά έκαναν καί θά πετύχαιναν σέ ένα τέτοιο εγχείρημα, πού αναμφίβολα θά ήταν ένα μεγάλο θαύμα, τό μεγάλο αυτό θαύμα δέ θά προερχόταν από τό Θεό, αλλά από τό διάβολο. Ο διος o Χριστός μάς έχει προείπει ότι οι ψευδοδιδάσκαλοι αιρετικοί «μπορούν νά κάνουν μεγάλα θαύματα, ώστε νά πλανήσουν ει δυνατόν καί τούς εκλεκτούς». Ένα θαύμα γλωσσολαλιάς στίς μέρες μας δέν είναι δυνατό νά προέλθει από τό Θεό, γιατί τό φαινόμενο τής γλωσσολαλιάς δέν υπάρχει σήμερα. Εμφανίσθηκε μόνο στήν Αποστολική εποχή καί μετά σταμάτησε. Η Αγία Γραφή, η Ιερή Παράδοση τής Εκκλησίας καί η Εκκλησιαστική ιστορία δέν αναφέρουν καθόλου τήν γλωσσολαλιά μετά τήν Αποστολική εποχή, γιατί απλούστατα δέν τή χρειαζόταν πιά η Εκκλησία τού Χριστού.

ΔΕΥΤΕΡΟ: ΣΤΟΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟ ΤΟΥΣ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΦΗΤΕΥΟΥΝ.

Οι Πεντηκοστιανοί ισχυρίζονται ότι μέ τό φωτισμό τού αγίου Πνεύματος έχουν τό χάρισμα τής προφητείας καί μπορούν νά προφητεύουν! Μέ τίς προφητείες τους όμως αυτογελοιοποιούνται αφελώς, αφού διαψεύδονται παταγωδώς. Αναφέρουμε ένα μόνο χαρακτηριστικό καί κτυπητό παράδειγμα προφητείας πεντηκοστιανών γιά νά αποδείξουμε περίτρανα τού λόγου μας τό αληθές.

Ο διος o ιδρυτής τής λεγόμενης «Ελεύθερης Αποστολικής Εκκλησίας τής Πεντηκοστής» ιατρός κ. Λεωνίδας Φέγγος προφητεύοντας λέγει, ότι τά δέκα κέρατα τού θηρίου (Αποκάλυψη 13,1 καί εξής) είναι τά δέκα κράτη τής ΕΟΚ, πού τελικά θα διοικήσουν τόν κόσμο υπό τήν ηγεσία τού Έλληνα αντίχριστου, o oποίος έχει γεννηθεί εδώ στήν Ελλάδα τό έτος 1952. Γιά τό λόγο αυτό «τά δέκα κράτη τής ΕΟΚ ποτέ δέ μπορεί νά γίνουν έντεκα καί o λόγος τού Θεού λάθος δέν κάνει. Εγώ βλέπω τό λόγο τού Θεού καί μέ παρρησία σάς μιλάω ότι δέκα θά μείνουν τά κράτη τής ΕΟΚ. Καταλαβαίνετε δέκα θά μείνουν… κι άν μπεί η Ισπανία θά φύγει κάποιο άλλο κράτος, πάλι δέκα θά μείνουν». (Από κασέτα τού Λεωνίδα Φέγγου τήν 31-8-1982).

Όπως βέβαια γνωρίζουμε τά κράτη τής ΕΟΚ δέν έμειναν δέκα. Γίναμε δώδεκα, σήμερα είναι δεκαπέντε καί είναι βέβαιον ότι σύντομα θά γίνουν εικοσιπέντε καί ποιός ξέρει πόσα τελικά θά φτάσουν. Θαυμάστε τώρα τούς ψευδοπροφήτες πεντηκοστιανούς μέ τίς απραγματοποίητες προφητείες τους. Καί τό ωραίο είναι πού ισχυρίζονται ότι τίς προφητείες αυτές τούς τίς λέγει τό άγιο Πνεύμα. Βέβαια δέν τούς τίς λέγει τό άγιο Πνεύμα αλλά τό αιρετικό τους μυαλό καί όπως λέγει o λαός μας «τίς βγάζουν από τήν κοιλιά τους». Καταλαβαίνετε τώρα όλοι σας πόσο αληθινοί προφήτες είναι οι Πεντηκοστιανοί πού μάς πλησιάζουν γιά νά μάς σώσουν καί νά μάς φωτίσουν!!

ΚΑΙ ΤΡΙΤΟ: ΣΤΟΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟ ΤΟΥΣ ΟΤΙ ΘΕΡΑΠΕΥΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ

Τέλος οι Πεντηκοστιανοί ισχυρίζονται ότι μετά «τό βάπτισμά τους μέ τό άγιο Πνεύμα» μπορούν νά θεραπεύσουν διάφορες αρρώστιες.

Οι θεραπείες αυτές όμως δέν είναι πραγματικές καί γνήσιες, γιατί στό χώρο τής αίρεσης δέν μπορεί νά υπάρχει χάρισμα θεραπείας ασθενειών ως δωρεά τού αγίου Πνεύματος, όπως δέν υπάρχει τό χάρισμα τής γλωσσολαλιάς καί τό χάρισμα τής προφητείας, αφού στήν αιρετική διδασκαλία δέν υπάρχει τό Άγιο Πνεύμα.

Έτσι οι θεραπείες πού ισχυρίζονται ότι κάνουν οι Πεντηκοστιανοί είναι ψευτοθεραπείες, πού τίς προβάλλουν γιά εσωτερική κατανάλωση καί εξωτερική προβολή καί διαφήμισή τους. Καί στήν περίπτωση πού γίνει κάποια θεραπεία αυτή δέν προέρχεται από τό Θεό, αλλά από τά πονηρά πνεύματα, όπως διδάσκουν η Αγία Γραφή καί οι πατέρες τής Εκκλησίας μας.

Θά αναφέρουμε δύο μαρτυρίες γιά νά αποδειχθεί τού λόγου μας τό αληθές. Πρώτη μαρτυρία: Προέρχεται από τούς διους τούς Πεντηκοστιανούς. Στό προτεσταντικό υπερδογματικό περιοδικό «Τυχικός» σέ άρθρο μέ τίτλο «Θρησκευτικά (χριστιανικά) ψέματα» αναφέρεται καί τό εξής: «Δέν είναι λίγοι οι ξένοι ιεροκήρυκες πού πηγαίνουν στίς εκκλησίες τών πεντηκοστιανών στήν Ελλάδα καί διηγούνται τά πιό απίθανα θαύματα, τά oποία όμως πάντοτε γίνονται στό εξωτερικό καί ποτέ στήν Ελλάδα».

Επίσης στό πεντηκοστιανό βιβλίο «Παγκόσμια Πεντηκοστή – Μιά πεντηκοστιανή – χαρισματική εγκυκλοπαίδεια» αναφέρεται, ότι «δέν μπορούν νά κάνουν θαύματα καί λέγουν, ότι γι’ αυτό φταίει o πιστός ή ότι έγινε τό θαύμα αοράτως καί χωρίς κανείς νά τό καταλάβει καί η θρησκεία τού αρρώστου θά εκδηλωθεί αργότερα»!!.

Αλλά καί σπουδαίοι πεντηκοστιανοί αρχηγοί όπως οι Γκόρντον Λίνζεη καί Ντόναλντ Γκή έχουν μιλήσει ανοικτά γιά απάτες καί τρύκ καί όχι γιά θεραπείες. Καί ασφαλώς αντιλαμβάνεσθε ότι οι μαρτυρίες αυτές, επειδή προέρχονται από τούς διους τούς πεντηκοστιανούς, έχουν ιδιαίτερη καί βαρύνουσα σημασία καί αξία.

Δεύτερη μαρτυρία: Αυτή προέρχεται από τόν κ. Χ.Γ. πού ήταν Ορθόδοξος στή συνέχεια έγινε γιά ένδεκα χρόνια πεντηκοστιανός καί επέστρεψε πάλι στήν Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Λέγει λοιπόν χαρακτηριστικά: «Τό συνηθισμένο σόου τών Πεντηκοστιανών είναι οι θεραπείες τών αρρώστων. Ακούς νά λένε ότι κάποιος θεραπεύθηκε από αρρώστια, καρκίνο ή oποιοδήποτε άλλη αρρώστια, αλλά ποτέ δέν βλέπεις αποδείξεις τής θεραπείας».

Αυτές λοιπόν είναι οι πολυδιαφημιζόμενες θεραπείες – εμπειρίες τών Πεντηκοστιανών. Πρέπει νά προσέχετε καί νά έχετε πάντα ανοιχτά καί πάντα άγρυπνα τά μάτια σας, τά σωματικά καί κυρίως τά πνευματικά σας μάτια, γιά νά μήν σάς παγιδεύσουν μέ τίς δήθεν γλωσσολαλιές τους, μέ τίς δήθεν προφητείες τους καί μέ τίς δήθεν θεραπευτικές τους ικανότητες.

Ύστερα από όλα αυτά σάς ρωτάμε:

μ Είναι δυνατό ποτέ, νά παραπλανηθείτε από τούς Πεντηκοστιανούς καί νά πέσετε θύματα τών ανοήτων καί φαιδρών διδασκαλιών τους αρνούμενοι τήν πίστη τών πατέρων σας;

μ Είναι δυνατόν νά πιστεύσετε ποτέ ότι οι αιρετικοί ενδιαφέρονται γιά τή σωτηρία τής ψυχής σας περισσότερο από τόν επισκοπό σας, o oποίος καθημερινά διακονεί τό Θεάνθρωπο Κύριό μας αλλά καί τό συνάνθρωπο εμπερίστατο αδελφό μας, ή από τούς ιερείς σας, πού σάς κατήχησαν, σάς βάπτισαν, σάς κοινωνούν καί επί χρόνια σάς τρέφουν πνευματικά μέ τή Θεοδίδακτη διδασκαλία τού Χριστού μας, τήν oποία ανόθευτη διαφυλάττει η Εκκλησία μας επί δύο χιλιάδες χρόνια;

ΑΣΦΑΛΩΣ ΟΧΙ – ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΟΧΙ

Γι’ αυτό, αγαπητοί μας χριστιανοί, γιά νά μή σάς πλανήσουν οι διάφοροι αιρετικοί μέ πολλή αγάπη σάς ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΜΕ:

1ον) Μή συμμετέχετε σέ oργανωμένες εκδηλώσεις, πού δήθεν έχουν σκοπό νά σάς διαφωτίσουν σέ θρησκευτικά θέματα καί δέν προέρχονται από τήν Ορθόδοξη Εκκλησία μας.

2ον) Μή σβήνετε τήν πνευματική θρησκευτική σας δίψα στά μολυσμένα λασπόνερα τών ποικιλωνύμων αιρέσεων. Μακριά από αυτές. Ξεδιψάστε στά καθάρια καί γάργαρα νερά τής Ορθόδοξης διδασκαλίας, πού άφθονα σάς προσφέρει η Τοπική μας Εκκλησία μέ τά πολλά της κηρύγματα, τίς ποικίλες εκδηλώσεις της, τό γραπτό κήρυγμά της, τό περιοδικό της, τούς κύκλους μελέτης τής αγίας Γραφής, τά κατηχητικά της σχολεία καί τίς καθημερινές ραδιοφωνικές εκπομπές της.

Αγαπητοί μας χριστιανοί,

Ασφαλώς σεβόμεθα απολύτως τό δικαίωμα τού κάθε ανθρώπου νά επιλέγει καί νά έχει τή δική του θρησκευτική πίστη. Πρέπει όμως προηγουμένως νά έχει ενημερωθεί υπεύθυνα, σωστά καί πλήρως γιά νά μή κάνει λάθος επιλογή.

Γι’αυτό τό λόγο σάς γράψαμε αυτή τήν επιστολή καί έχουμε ακλόνητη τή βεβαιότητα, ότι θά ακούσετε τή φωνή τής Τοπικής μας Εκκλησίας, τή φωνή τού επισκόπου καί τών ιερέων σας καί θά μείνετε πιστοί στήν Ορθόδοξη πίστη τών πατέρων μας. Έτσι θά πέσουν στό κενό οι προσπάθειες τών διαφόρων αιρετικών Πεντηκοστιανών, αφού δέ θά κατορθώσουν νά σάς παραπλανήσουν καί νά σάς πιάσουν στά αιρετικά ψυχοκτόνα δίχτυα τους. Μήν τούς επιτρέψετε ποτέ νά σάς αποσπάσουν από τήν αγκαλιά τής Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, έξω τής oποίας δέν υπάρχει σωτηρία.

Χρονικά της Ιεράς Μητροπόλεως

Ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ.κ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ κατά τό μήνα Μάρτιον 2004:

Ελειτούργησε τήν 7ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Νικολάου Σπάρτης (εορτή τών Λακώνων Αγίων), τήν 9ην εις τήν πανηγυρίζουσαν Ιεράν Μονήν τών Αγίων Τεσσαράκοντα μετά τού θεοφιλεστάτου Επισκόπου Μαραθώνος κ. Μελίτωνος, τήν 14ην εις τάς Κροκεάς, τήν 17ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Αλεξίου τής Ιεράς Μονής Κοιμ. Θεοτόκου Μπούρα, τήν 21ην εις τόν Θεολόγον, τήν 25ην εις τόν πανηγυρίζοντα Μητροπολιτικόν Ναόν καί εν συνεχεία προέστη τής καθιερωμένης Δοξολογίας, τήν 27ην εις τό Λάγιον, τήν 28ην εις τήν Ριβιώτισσσαν καί τήν 31ην εις Ξηροκάμπι (Θείαν Λειτουργίαν Προηγιασμένην) ενώ τό εσπέρας εχοροστάτησεν εις Αγίους Τεσσαράκοντα τήν εσπερινήν προηγιασμένην διά τούς εκπαιδευτικούς.

Εχοροστάτησε κατά τόν εσπερινόν τήν 6ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Νικολάου Σπάρτης επί τή εορτή τών Λακώνων Αγίων καί τήν 8ην εις τήν πανηγυρίζουσαν Ιεράν Μονήν τών Αγίων Τεσσαράκοντα.

Επίσης εχοροστάτησε κατά τόν κατανυκτικόν εσπερινόν τήν 7ην, τήν 14ην, τήν 21ην καί τήν 28ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος.

Ωσαύτως εχοροστάτησε κατά τήν Ακολουθίαν τών Χαιρετισμών τήν 5ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Σπυρίδωνος Σπάρτης (Β’ Χαιρετισμοί), τήν 12ην εις τήν Μαγούλαν (Γ’ Χαιρετισμοί), τήν 9ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν τού Μυστρά (Δ’ Χαιρετισμοί) καί τήν 26ην εις τήν Ιεράν Μονήν Φανερωμένης (Ακάθιστος Ύμνος).

Επίσης εχοροστάτησε τήν 8ην εις τήν Ιεράν Μονήν τών Αγίων Τεσσαράκοντα κατά τήν Ακολουθίαν τού Μεγάλου Αποδείπνου καί τήν 23ην εις τήν ιδίαν Μονήν, κατά τήν Ακολουθίαν τού Μεγάλου Κανόνος.

Προέστη τήν 2αν εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος τής Νεκρωσίμου Ακολουθίας τής Κηδείας τού Γεωργίου Φρέντζου, τήν 17ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Σπυρίδωνος τής κηδείας τού αιφνιδίως αποθανόντος νέου Γεωργίου Καρκαμπάση, ενώ τήν 27ην προέστη τού Τεσσαρακονθημέρου μνημοσύνου εις Λάγιον τής Πρεσβυτέρας Ευαγγελίας Βρεττάκου καί τήν 28ην εις Ριβιώτισσαν τού Τεσσαρακονθημέρου μνημοσύνου τού Γεωργίου Παναγάκου.

Ώρκισε τήν 5ην εις τό ΚΕΕΜ Σπάρτης τούς νεοσυλλέκτους τής Α’ ΕΣΣΟ, 2004 παρουσία τών Αρχών τού Νομού.

Προήδρευσε τήν 6ην εις Αθήνας συνεδριάσεως τής ΔΕ τής ΕΚΥΟ, μετέσχε εις τήν Σ. Επιτροπήν Μοναχισμού τήν 15η, προήδρευσε τήν 22αν Συνεδριάσεως τού Δ.Σ. τού Γηροκομείου Σπάρτης, καί τήν 29ην συνεδριάσεως τού Μητροπολιτικού Συμβουλίου, ενώ τήν 31ην εις Ξηροκάμπι επραγματοποίησεν Ιερατικήν Σύναξιν καί τήν 19ην εις Μεταμόρφωσιν Μολάων επίσης Ιερατικήν Σύναξιν.

Επεσκέφθη τήν 11ην τόν Παναγιώτατον Οικουμενικόν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαίον εις Κωνσταντινούπολιν μετά τών Σεβ. Μητροπολιτών Αλεξανδρουπόλεως νύν Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου, Βεροίας κ. Παντελεήμονος καί τού Αρχιγραμματέως τής Ιεράς Συνόδου αρχιμ. Χρυστοστόμου Σκλήφα διά τό προκύψαν Εκκλησιαστικόν ζήτημα.

Εχειροτόνησε, τήν 17ην εις τήν Ιεράν Μονήν Μπούρα Διάκονον τόν Αστυνόμον κ. Μιχαήλ Αρβανίτην προοριζόμενον διά τήν Ιεράν Μητρόπολιν Γόρτυνος.

Κατά τό μήνα Απρίλιον 2004:

Ελειτούργησε τήν 3ην εις Καλύβια Θεολόγου, τήν 4ην εις τούς Μολάους, τήν 5ην εις τούς Αγίους Αποστόλους (Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία), τήν 6ην εις τήν Τραπεζοντήν (Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία), τήν 7ην εις Γούναρη (προηγιασμένη Θεία Λειτουργία), τήν 8ην εις τήν Ιεράν Μονήν τών Αγίων Τεσσαράκοντα, τήν 10ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος, τήν 11ην ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν, τήν 12ην εις τήν Παντάνασσαν Μυστρά, τήν 13ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τών Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Ειρήνης τής Ιεράς Μονής Ζερμπίτσης, τήν 16ην εις τήν πανηγυρίζουσαν Ιεράν Μονήν Καστρίου τήν 18ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν, τήν 19ην εις Μονεμβασίαν, τήν 23ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Γεωργίου Δαφνίου καί τήν 25ην εις Σκάλαν.

Εχοροστάτησε, κατά τόν εσπερινόν τήν 15ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τής Ζωοδόχου Πηγής Κεφαλά, τήν 18ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τής Χρυσαφιτίσσης Μονεμβασίας, τήν 22αν εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Γεωργίου Ασωπού καί τήν 30ήν εις τήν Ιεράν Μονήν τών Αγίων Τεσσαράκοντα επί τή μνήμη τού Οσίου Ευθυμίου προστάτου τών εν Λακωνία Γορτυνίων.

Επίσης εχοροστάτησε τήν 4ην εις Νεάπολιν, τήν 5ην εις Καλογωνιάν, τήν 6ην εις Άγιον Σπυρίδωνα Σπάρτης κατά τήν Ακολουθίαν τού Νυμφίου, τήν 8ην εις Μητρόπολιν κατά τήν Ακολουθίαν τών Αγίων Παθών, την 9ην εις Άγιον Νίκωνα κατά τήν αποκαθήλωσιν, τήν ιδίαν ημέραν εις ΚΕΕΜ καί Μητροπολιτικόν Ναόν κατά τήν ακολουθίαν τού Ιερού Επιταφίου.

Ηυλόγησε τήν 12ην εις Φοινίκι τόν γάμον τού Νικολάου Αποστολάκου υποψηφίου κληρικού καί τής Ευαγγελίας Κυριακάκου καί τήν 17ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος τόν γάμον τού Ιωάννου Τσουλόγιαννη καί τής Ζαφειρίας Δημοπούλου.

Προέστη τήν 28ην εις Αφυσσού τής Νεκρωσίμου Ακολουθίας τής Κηδείας τής Ευδοκίας Συνοδινού, τήν 29ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος τής Κηδείας τού Αναστασίου Κατσάμπη.

Επίσης προέστη τήν 25ην εις Σκάλαν τού ετησίου μνημοσύνου τού εφημερίου Σκάλας πρωτοπρεσβυτέρου Ιωάννη Τσιγκούνη καί εν συνεχεία τής τελετής προτομής τού ως ανωτέρω λαμπρού κληρικού κατόπιν αξιεπαίνου oμοφώνου αποφάσεως τού Δημοτικού Συμβουλίου Σκάλας.

Συμμετέσχε εις τάς εργασίας τής εκτάκτου Ιεραρχίας τής Εκκλησίας τής Ελλάδος τήν 26ην ενώ τήν 20ήν ωμίλησε κατά τήν τελετήν τού αγιασμού τού ανακαινισθέντος Συνοδικού Μεγάρου.

Προήδρευσε τήν 20ήν συνεδριάσεως τής Δ.Ε. τής ΕΚΥΟ εις Αθήνας, τήν 29ην συνεδριάσεως τού Δ.Σ. τού Ασύλου Ανιάτων Σπάρτης καί τήν 30ήν τού Μητροπολιτικού Συμβουλίου.

Ωμίλησε επικαίρως τήν 24ην εις τό Κλειστό Γυμναστήριον Σπάρτης κατά τήν εορτήν τής Νεολαίας μας εις τήν oποίαν ωμίλησεν o προσκεκλημένος μας κ. Ιωάννης Ιωαννίδης καταξιωμένος προπονητής καί νύν βουλευτής Θεσσαλονίκης.

Κατά τό μήνα Μάϊον 2004:

Ελειτούργησε τήν 2αν εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Αθανασίου τού Γηροκομείου Νεαπόλεως, τήν 8ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Ιωάννου τού Θεολόγου τής oμωνύμου Κοινότητος Μονεμβασίας, τήν 9ην εις τόν Άγιον Νίκωνα (εορτή τών oδηγών), τήν 10ην εις τήν Ιεράν Μονήν Ελώνης επί κεφαλής 400 προσκυνητών, τήν 16ην εις τήν Ιεράν Μονήν τών Αγίων Τεσσαράκοντα (εορτή τών Εφέδρων αξιωματικών τού Νομού Λακωνίας), τήν 20ήν εις τόν εορτάζοντα Ιερόν Ναόν Αναλήψεως Σπαρτιάς, τήν 21ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν Κων/νου καί Ελένης Πελλάνας, τήν 22αν εις Τρίπολιν επί τή εορτή τών πολιούχων Νεομαρτύρων Παύλου καί Δημητρίου, τήν 23ην εις Παπαδιάνικα, τήν 29ην εις τόν εορτάζοντα Ιερόν Ναόν τής Αγίας Τριάδος Σελλασίας καί τήν 31ην εις τόν εορτάζοντα Ιερόν Ναόν τής Αγίας Τριάδος Νεαπόλεως.

Εχοροστάτησε κατά τόν εσπερινόν τήν 4ην εις τόν εορτάζοντα Ιερόν Ναόν τής Αγίας Ειρήνης Μαγούλας, τήν 7ην εις τόν εορτάζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Ιωάννου τού Θεολόγου Απιδέας, τήν 18ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος καί εν συνεχεία ετέλεσε αγρυπνίαν επί τή αποδόσει τής εορτής τού Πάσχα καί υπέρ φωτισμού τών υποψηφίων φοιτητών καί φοιτητριών, τήν 19ην εις τόν εορτάζοντα Ιερόν Ναόν τής Αναλήψεως Ελαίας, τήν 20ήν εις τόν εορτάζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Κωνσταντίνου Καραβά καί τήν 30ήν εις τόν εορτάζοντα Ιερόν Ναόν τής Αγίας Τριάδος Ταλάντων.

Εχειροτόνησε τήν 23ην εις Παπαδιάνικα Διάκονον τόν πτυχιούχον τής Ανωτέρας Εκκλησιαστικής Σχολής Θεσσαλονίκης Νικόλαον Αποστολάκον.

Ηυλόγησε τήν 8ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν τόν γάμον τού Θεοδώρου Βερούτη καί τής Σταυρούλας Κομποχόλη, τήν 15ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Κωνσταντίνου Πειραιώς τόν γάμον τού Θεδώρου Κατσαφάδου καί τής Αικατερίνης Μερσίνη, τήν 23ην εις τόν Ιδρυματικόν Ναόν τού Αγίου Παντελεήμονος Ασύλου Ανιάτων Σπάρτης τόν γάμον τού Σωτηρίου Δημητρακάκη καί Σουσάνας Πήλιουρα καί τήν 29ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος τόν γάμον τού Λυκούργου Αναστασόπουλου καί τής Χριστίνας Κορωνιού.

Εβάπτισε τήν 1ην εις τούς Αγίους Τεσσαράκοντα τό τέκνον τών Θωμά καί Ισμήνης Ταμπαθάκη εις τό oποίον εδόθη τό όνομα Βασιλική.

Προέστη τήν 3ην εις Βορδόνια τής Νεκρωσίμου Ακολουθίας τής Κηδείας τής oμογενούς Αφροδίτης Κωνσταντοπούλου καί τήν 6ην εις Μολάους τής Κηδείας τού Θεοδώρου Συκαρά, Εκκλησιαστικού Συμβούλου.

Ετέλεσε τήν 7ην εις Άγιον Ιωάννην Απιδέας τόν αγιασμόν τών εγκαινίων τού ενοριακού πνευματικού Κέντρου τής Ενορίας.

Επίσης ετέλεσε τήν 16ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Νικολάου Σπάρτης Παράκλησιν ειδικήν διά τούς υποψηφίους τών πανελλαδικών εξετάσεων.

Προήδρευσε τήν 13ην εις Μολάους συνεδριάσεως τού Δ.Σ. τού Φιλανθρωπικού Ιδρύματος περιθάλψεως Χρονίως Πασχόντων καί ηλικιωμένων «Η ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ», τήν 25ην εις Αθήνας συνεδριάσεως τής Δ.Ε. τής ΕΚΥΟ, ενώ τήν 12ην εις Σπάρτην συμμετέσχε συσκέψεως μέ τά μέλη τής Δ. Επιτροπής τού Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

Κατά τάς υπολοίπους ώρας καί εργασίμους ημέρας επεσκέφθη πολλάκις τά Ιδρύματα τής Ιεράς Μητροπόλεως καί τό Νοσοκομείον Σπάρτης καί εις τό Γραφείον εδέχθη ένα πλήθος κληρικών καί λαϊκών καί Εκκλησιαστικά Συμβούλια.