ΚΑΥΧΗΣΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΕΠΑΙΝΟΣ

Εκτός από τό Θεό, τόν πάντων ποιητήν, κανείς άλλος δέν είναι άξιος επαίνου καί δόξης.

«Μή καυχάσθω o φρόνιμος εν τή φρονήσει αυτού, καί μή καυχάσθω o δυνατός εν τή δυνάμει αυτού, καί μή καυχάσθω o πλούσιος εν τώ πλούτω αυτού, αλλά εν τούτω καυχάσθω o καυχώμενος, εν τώ συνιείν καί γινώσκειν τόν Κύριον καί ποιείν κρίμα καί δικαιοσύνην εν μέσω τής γής». (Α’ Βασιλ. 2.10).

Σέ καμμιά περίσταση μάς λέγει o άγιος Δημήτριος τού Ροστώφ δέν πρέπει νά αυτοεπαινούμαστε, αλλά καί νά μήν ζητάμε τόν έπαινο τών άλλων. Ούτε νά ζηλεύομε εκείνους πού επαινούνται από τούς ανθρώπους. Αληθινά συνετός είναι εκείνος πού επαινείται από τό Θεό καί δοξάζεται από τό Θεό. «Ο καυχώμενος, εν Κυρίω καυχάσθω» (Α’ Κορ. 1.31). Η αληθινή ανάπαυση βρίσκεται στό Θεό. Όλα τά αθρώπινα είναι πρόσκαιρα καί μεταβλητά. Όλα τά θεία είναι αιώνια καί αμετάβλητα. Άς φροντίζομε γιά τή Δόξα μόνο τού Θεού, καί o Θεός έχει τόν τρόπο του νά μάς δοξάσει. Άν όμως φροντίζομε γιά τή δική μας δόξα, η χάρις τού Θεού θά μάς εγκαταλείψει. «Μή ημίν Κύριε, μή ημίν, αλλ’ ή τώ oνόματί σου δός δόξαν». (Ψαλμ. 113.9).

«Οι μακαρίζοντες υμάς καί τήν τρίβον τών ποδών υμών ταράσσουσι». (Ησ. 3.12). Διότι από τούς επαίνους γεννάται η φιλαυτία, η υπερηφάνεια. Καυχήθηκε o Δαβίδ γιά τά πλήθη τού λαού του, καί τόν είδε ν’ αφανίζεται από τό φοβερό θανατικό. Καυχήθηκε o Εζεκίας γιά τά πλούτη του, καί έχασε όλους τούς θησαυρούς του. Καυχήθηκε o Ναβουχοδονόσορ γιά τή Βαβυλώνα του, κι έχασε τό λογικά του. Καλύτερα νά μήν κάνομε τίποτε αξιόλογο καί νά εμεθα ταπεινοί, παρά νά χαιρόμαστε γιά τίς όποιες επιτυχίες μας. Ο Φαρισαίος έκανε καλά έργα, αλλά όταν καυχήθηκε γι’ αυτά, καταστράφηκε. Ο τελώνης δέν έκανε τίποτε καλό, σώθηκε όμως μέ τήν ταπείνωσή του.

Δέν πρέπει νά φανερώνομε τά έργα μας, γιά νά μή λάβομε στή γή τόν μισθό μας από τούς ανθρώπους πού θά μάς επαινούν. Άς τά αποκρύψομε μέ τή σιωπή καί άς τά αφήσομε νά τά γνωρίζει μόνον o Θεός, πού θά μάς αμείψει στόν ουρανό. Εάν εμείς σιωπούμε γιά τόν εαυτό μας, o Θεός θά φωνάξει γιά μάς. Από τό Θεό θά γνωρίσουν καί οι άνθρωποι τά καλά μας έργα καί θά μάς επαινέσουν.

Αγαπητοί αδελφοί, τίποτα δικό μας δέν έχομε. Όλα είναι δώρα τού Θεού, καί o υλικός πλούτος καί τά πνευματικά χαρίσματα. Γι’ αυτό καί o Κύριος μάς παραγγέλλει «Όταν ποιήσητε πάντα τά διαταχθέντα υμίν, λέγετε ότι δούλοι αχρείοί εσμεν, ότι ό oφείλομεν ποιήσαι πεποιήκαμεν». (Λουκά 17.10)

Άν μάς επαινούν όλοι οι άνθρωποι δέ θά αποκτήσομε τίποτα. Καί άν ακόμα κανείς δέ μάς επαινέσει, τίποτε δέ θά στερηθούμε. Δέν κάνομε τό καλό γιά τούς ανθρώπους, αλλά γιά τό Θεό. Μάς αρκεί η αμοιβή τού Θεού.

Όσο λοιπόν περισσότερο μάς τιμούν οι άνθρωποι, τόσο νά θεωρούμε τόν εαυτό μας ανάξιο τιμής, καί νά κρατάμε σταθερά μέσα στήν καρδιά μας τό φρόνημα τής ταπεινώσεως. Τά ύψη τής τιμής καί τών επαίνων διαδέχονται τά βάραθρα τής ατιμίας καί τού oνειδισμού, ετε εδώ από τούς ανθρώπους ετε εκεί από τούς δαίμονες.

Εκείνοι πού oρειβατούν στίς επικίνδυνες βουνοκορφές τών επαίνων, διατρέχουν περισσότερους κινδύνους από εκείνους πού βαδίζουν μέ σιγουριά στίς oμαλές πεδιάδες τής ασημότητος. Οι Ιουδαίοι τίμησαν καί υποδέχθηκαν τόν Κύριο σάν βασιλιά «μετά βαΐων καί κλάδων» καί μετά από λίγο Τόν ενέπτυσαν, Τόν εχλεύασαν, Τόν ερράπισαν… Πρώτα γονάτισαν μπροστά Του καί Τόν προσκύνησαν. Κι’ έπειτα Τόν άρπαξαν καί Τόν oδήγησαν στό Σταυρό. Τή μιά μέρα ζητωκραύγαζαν «ωσαννά ευλογημένος o ερχόμενος εν oνόματι Κυρίου» καί τήν άλλη παραληρούσαν «σταυρωθήτω»! Αυτοί είναι οι άνθρωποι. Κι’ αυτή είναι η δόξα τής γής.

ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΩΝ

Δύο διάκονοι τής Ιεράς Μητροπόλεώς μας εχειροτονήθησαν πρεσβύτεροι από τό Σεβ. Ποιμενάρχη μας κ. Ευστάθιο.

Η χειροτονία τού διακόνου π. Ιωάννου Προφύρη, αποφοίτου τής Θεολογικής Σχολής τού Πανεπιστημίου Αθηνών καί διευθυντού τού Ιδρύματος Περιθάλψεως Χρονίως Πασχόντων «Ο Άγιος Παντελεήμων» έγινε τήν Κυριακή 3 παρελθόντος μηνός Οκτωβρίου ενώπιον πλήθους λαού στόν Ιερό Ναό τού Οσίου Νίκωνος Σπάρτης. Η δέ χειροτονία τού ετέρου διακόνου π. Παναγιώτου Κυριακούλια έγινε ενώπιον πυκνού εκκλησιάσματος στήν ενορία τής Γκοριτσάς, στήν oποία διωρίσθη εφημέριος o νεοχειροτονηθείς πρεσβύτερος.

Καί οι δύο χειροτονηθέντες πρεσβύτεροι ωμίλησαν επίκαιρα εκφράσαντες μέ τό δικό του o καθένας τρόπο τά συναισθήματα πού διακατείχαν τήν καρδιά τους κατά τήν ιερή καί ανεπανάληπτη αυτή στιγμή τής ζωής τους.

Καί στίς δύο χειροτονίες ωμίλησε o Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Ευστάθιος καί μέ τόν πάντα μεστό νοημάτων λόγο του τούς έδωσε τίς πολύτιμες καί πολύπειρές του συμβουλές, ώστε νά αναδειχθούν άξιοι εργάτες τού θείου αμπελώνος.

Καί μείς ευχόμαστε στούς δύο νέους αγαπητούς συμπρεσβυτέρους, πού είναι λαμπροί μορφωμένοι κληρικοί μέ ζήλο προσφοράς καί άριστοι οικογενειάρχες, νά αναδειχθούν άξιοι λειτουργοί τού Κυρίου πρός δόξα Θεού καί σωτηρία ψυχών.

Έτσι αγαπητοί αδελφοί όταν εμαστε ευτυχισμένοι καί τιμημένοι από τούς ανθρώπους, νά μήν ενθουσιαζόμαστε. Καί όταν εμαστε δυστυχισμένοι καί περιφρονημένοι νά μήν απελπιζόμεθα. Καί στήν πρώτη καί στή δεύτερη περίσταση νά δείχνουμε μετριοπάθεια καί σύνεση. Γιατί στήν παρούσα ζωή όλα είναι μεταβλητά. Γιά όλα λοιπόν νά δοξάζομε τό Θεό καί όλα νά τά αποδεχώμεθα ως προερχόμενα απ’ Αυτόν καί τό άγιο θέλημά Του.

ΚΙ ΟΛΟ ΜΙΛΑΜΕ ΚΑΙ ΜΙΛΑΜΕ ΚΑΙ ΜΙΛΑΜΕ…

Όλο μιλάμε καί μιλάμε καί μιλάμε. Τελευταία μιλάμε πολύ. Μιλάμε πολύ καί φωνάζουμε πολύ μέσα από σταθερά, μέσα από κινητά, μέσα από υπολογιστές, μέσα από ραδιόφωνα, μέσα από τηλεοράσεις, μέσα από αυτοκίνητα, στά σπίτια μας, στούς δρόμους όλοι συνεχώς μιλάμε. Όλοι μέ έντασι προσπαθούμε κάτι βαθύτερο νά πούμε πού δέ λέμε. Μιλάμε αδιάκοπα γιά κάθε τι. Πλέον τά έχουμε ακούσει όλα, τά έχουμε δεί όλα!

Ευκαίρως ακαίρως μιλάμε πολύ. Πολύ περισσότερο από όσο σκεπτόμαστε. Λέμε περισσότερα από αυτά πού θέλουμε καί δέ λέμε αυτά πού θά έπρεπε. Υπάρχει σοβαρό έλλειμα ουσίας, πνευματική φτώχεια, πολύ χαμηλό επίπεδο ζωής. Συγχρόνως μέσα από τά λόγια μας βγαίνη λαχάνιασμα, άγχος, γιατί ποτέ δέ φτάνη o χρόνος. Μιά υπερέντασι, μιά έρευνα αφορμής νά νευριάσουμε, νά μαλώσουμε, νά σφαχτούμε. Κι όλο μιλάμε καί μιλάμε μέ θυμό σά νά εμαστε αδικημένοι. Σά νά προειδοποιούμε μή μάς βλάψουν. Ευερέθιστοι στήν oδήγησι, καχύποπτοι στίς συναλλαγές, αμφισβητίες απέναντι σέ όλους καί σέ όλα, απομονωμένοι, παραμελημένοι, ξεχασμένοι, εχθροί τών άλλων, αποστασιοποιημένοι καί διαρκώς επιφυλακτικοί. Διαμαρτυρόμαστε γιά όλα εκφράζοντας αγανάκτησι καί προβληματισμό, όλης μας τής ψυχής τό βρασμό, έντονη αποδοκιμασία γιά πρόσωπα, γιά θεσμούς, πού τί θέλουμε κι όλο μαλώνουμε, αλλά πάλι μιλάμε καί μιλάμε καί μιλάμε.

Διαβάζοντας καλύτερα τά φαινόμενα επισημαίνουμε ότι περίσσεψαν τά λόγια μας γιατί φτώχυναν τά αισθήματά μας. Εις μάτην προσπαθούμε σήμερα νά συζητάμε ψάχνοντας απεγνωσμένα νά συναντήσουμε καρδιές. Οι πόρτες είναι κλειστές. Εδώ καί καιρό τά συναισθήματα ξενοίκιασαν από τά ζεστά δωμάτια τής ψυχής. Ζούν oρφανεμένα, ξενιτεμένα σ’ όμορφες προτάσεις, στά ωραία λόγια πού πολύ μάς αρέσουν γιά νά μιλάμε καί νά μιλάμε. Περίσσεψαν τά λόγια μας γιά νά καλύψουν τά χρέη, τήν πτώχευσι τών ανθρωπίνων αισθημάτων. Εισροή πληθώρας εγκεφαλικού κεφαλαίου δημιούργησε χαοτικό έλλειμα καί ψύχρα στά θερμά μέρη τής ψυχής. Επεκτάθηκε η δυναστεία τής γνώσεως καί πάγωσε τούς χώρους τής καρδιάς. Έτσι πλήθυναν καί τά λόγια μας γιά νά φανερώνουν ότι είναι άδεια, ξενοίκιαστη η ζωή.

Όσο περισσότερο ακάθεκτα συνεχίζουμε νά μιλάμε τόσο διαπιστώνουμε ότι λιγότερο αγαπάμε. Προσπαθώντας νά δώσουμε στούς άλλους νά μάς καταλάβουν καλύτερα, πόσο άσχημα αισθανόμαστε, πόσο δύσκολα περνάμε, μέ τήν ακατάσχετη πολυλογία μας γινόμαστε κουραστικοί. Μιλάμε γιά κόπωσι, μιλάμε γιά προβλήματα, μιλάμε γιά τά ψυχολογκά μας, γιά τήν ταλαίπωρη ζωή μας, πού δέν μάς καταλαβαίνουν οι άλλοι, πού εμείς δέν φταίμε, πού εμείς προσπαθούμε, πού όλοι μάς πολεμάνε καί δώστου όλο μιλάμε, καί μιλάμε… Κι ενώ θέλουμε νά κοινωνήσουμε μέ τόν άλλο, τελικά τόν κυνηγάμε…

Από τήν άλλη μόνοι μας, όσο περισσότερο προσπαθούμε νά διερευνούμε καλύτερα τά μέρη τού ευατού μας τόσο μπερδευόμαστε διακρίνοντας μέσα μας σφιχταγκαλιασμένες τή λιακάδα μέ τή συννεφιά, τήν εκτίμησι μέ τήν κατάκρισι, τήν αρετή μέ τήν κακία, τήν πίστι μέ τήν απιστία, τή χαρά μέ τή δυστυχία. Κι ενώ απορούμε μέ τήν κατάστασι αρχίζει νά μάς τρώη μιά καλή ανησυχία. Σέ μιά καθαρά προσωπική προσπάθεια, μόνοι μας, αποφασίζουμε νά ακουμπήσουμε τό κεφάλι μας στό τζάμι τής ψυχανάλυσης. Ζουλώντας τή μύτη μας βλέπουμε μέσα μέ δέος σέ διάφορες θέσεις νά σιγαναπνέουν ναρκωμένα τά απωθημένα μας… Σκιαζόμαστε καί σταματάμε απότομα όλο νά μιλάμε… Είναι απίστευτο νά βλέπης τήν κρυμμένη σου πραγματικότητα… τά προσωπικά σου αποκτήματα, έτσι τόσο δύσμορφα, αναπαυμένα, θρονιασμένα μέσα σου νά ψιλοροκανίζουν τό δέντρο τής ζωής. Ούτε κάν τά εχαμε φαντασθεί! Κι αυτά ανενόχλητα όλο μασάνε καί μασάνε… Τρομαγμένοι από τή συνάντησι μαζί τους βαριανασαίνουμε… θολώνοντας όλο καί ποιό πολύ μέ τά αγχωμένα χνώτα μας τήν oρατότητα στό τζάμι καί καθόλου δέ μιλάμε. ΔΕ ΜΙΛΑΜΕ… Μπροστά στό θαμπωμένο oρίζοντα τής ψυχής σταματάμε! Δέν αντέχουμε άλλο νά στεκόμαστε κατάντικρυ μέ τήν αλήθειά μας. Βλέποντας τήν παράλληλη πραγματικότητα, τά αναισθητοποιημένα εσώψυχά μας τραυματισμένα νά σπαρταράνε καί μέ διάφορους τρόπους νά πονάνε, όλο καί πιό πολύ φοβόμαστε καί ζαλιζόμαστε μέ τήν κατάντιά μας, μέ τά χάλια μας… αγναντεύοντας τό χάος, τό απύθμενο σκοτεινό παλάτι τών παθών, τή βασιλεία τής φθοράς, τήν μεταπτωτική κόλασι μέσα μας. Πολύς φόβος, αβεβαιότητα, ανασφάλεια… λιποψυχάμε. Κι από τήν τρομάρα μένουμε άφωνοι… Σιγά σιγά, όμως, αρχίζουμε νά μιλάμε κι όσο φέρνουμε τήν εικόνα στό μυαλό μας μέ συνειδητή προσπάθεια όλο και λιγότερο μιλάμε κι όλο καί πιό πολύ ΔΕ μιλάμε.

Νά, γιατί σήμερα συνέχεια μιλάμε. Επειδή κατά βάθος θέλουμε νά εκφράσουμε ότι ψυχικά πεινάμε καί διψάμε καί πονάμε. Επειδή εμαστε αποπροσανατολισμένοι, ταραγμένοι, ταυτισμένοι μέ τή ματαιότητα σέ ζωή χωρίς ποιότητα, ψυχικά στραγγαλισμένοι κι από τήν ημερομηνία λήξεως στριμωγμένοι. Επειδή απογοητευόμαστε, ανησυχούμε καί δέ σωφρονούμε.

Τελικά, συνειδητοποιούμε ότι από μόνοι μας είναι αδύνατο νά σωθούμε. Δέ σωζόμαστε μέ τίς δικές μας δυνάμεις κι εξυπνάδες. Χρειαζόμαστε δάνειο, πίστωσι, βοήθεια από Μέγα Χορηγό. Έχουμε άμεση ανάγκη από τή Χάρι Του. Από τό Μέγα Έλεός Του, τό αιώνια αποταμιευμένο στά σπλάγχνα τής Ορθόδοξης Εκκλησίας, πού ενεργοποιείται σωτηριολογικά διά τής μυστηριακής μας εκούσιας συμμετοχής. Πρόκειται γιά τήν καλύτερη δανειοληπτική κίνησι χωρίς τόκους, αλλά καί χωρίς υποχρέωσι επιστροφής κεφαλαίου! Τί άλλο θέλουμε λοιπόν γιά νά γεμίσουμε από αιώνια χαρά καί ευγνωμοσύνη; Πράγματι, δέν υπάρχει πουθενά αλλού τέτοια θυσιαστική προσφορά όπως στή Σταυρωμένη δική μας Αγία Τράπεζα. Παίρνοντας, λοιπόν, τήν άνωθεν χορηγία βαδίζουμε τήν πλέον ασφαλή πορεία, μέσα από τίς αναγκαστικά δαιδαλώδεις διαδρομές, τής προσωπικής μας σωτηρίας. Πρόκειται γιά τό πλέον σημαντικό θέμα, πού πραγματικά αξίζει νά ασχοληθούμε γιά νά μιλάμε καί νά μιλάμε κι ατελεύτητα νά μιλάμε μέ αντίκρυσμα καί τελικό σκοπό αιώνια νά αγαπάμε καί νά αγαπάμε καί νά αγαπάμε….

ΑΜΦΙΑΝΟΣ

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 743

Χριστιανοί μου αγαπητοί,

Η πανέμορφη γή, πού μάς φιλοξενεί, είναι ένας μικρός πλανήτης μέσα στό αχανές σύμπαν.

Σέ σύγκριση μέ άλλους πλανήτες είναι σέ μέγεθος πολύ μικρή καί μοιάζει σά σταγόνα νερού μπροστά σέ ωκεανό.

Τή γή, πού τή θαυμάζουμε γιά τά πολύχρωμα λουλούδια της, γιά τά καρποφόρα δένδρα της, γιά τά δασοσκέπαστα καί χιονισμένα βουνά της, γιά τίς δαντελωτές πανέμορφες παραλίες της καί τίς απέραντες γαλάζιες θάλασσές της, τήν έδωσε o Πανάγαθος Θεός στούς ανθρώπους σάν προσωρινή τους κατοικία.

«Όταν ήλθε τό πλήρωμα τού χρόνου» καί o Θεός αποφάσισε, μέ τή σάρκωσή του, νά αναδημιουργήσει καί νά σώσει τόν άνθρωπο, θά έπρεπε νά γεννηθεί στήν πιό όμορφη τοποθεσία τής καταπληκτικής γής.

Καί όμως συνέβη τό αντίθετο. Γεννήθηκε μέσα στόν ακάθαρτο σταύλο τής Βηθλεέμ καί είχε γιά πρώτους προσκυνητές τά άλογα ζώα.

Καί γεννάται σέ εμάς τό εύλογο ερώτημα: Γιατί δέν εγεννήθη σέ κάποιο μεγαλοπρεπές παλάτι ή έστω σ’ ένα αρχοντικό σπίτι ή εν πάσ περιπτώσει σ’ ένα καθαρό καί ανθοστόλιστο μέρος από αυτά πού διέθετε η γή μας;

Οι θεοφώτιστοι Πατέρες τής Εκκλησίας μας ευρίσκουν τό λόγο, χωρίς δυσκολία καί, απευθυνόμενοι στόν καθένα μας, τού λέγουν, μέ προεξάρχοντα τό βετεράνο τού άμβωνα Ιερό Χρυσόστομο: «Όλη η ανθρωπότης, λόγω τής διαφθοράς, έμοιαζε μέ ακάθαρτο σταύλο. Ο σταύλος ήταν πιό καθαρός από τίς καρδιές καί τά σπίτια τών ανθρώπων. Πώς νά oνομάσουμε τόν άνθρωπο, αφού δαγκώνει σάν τό σκύλο, είναι λαίμαργος καί ακάθαρτος σάν τό χοίρο, εκδικητικός σάν τήν καμήλα, άρπαγας σάν τό λύκο καί φθονερός σάν τό φίδι;».

Καί o προφήτης, βλέποντας αυτό τό κατάντημα τού ανθρώπου, μέ θρήνους ξεσπά, γράφοντας «άνθρωπος εν τιμή ών ου συνήκε. Παρασυνεβλήθη τοίς κτήνεσι τοίς ανοήτοις καί ωμοιώθη αυτοίς».

Βοσκηματώδη χαρακτηρίζει o Μέγας Βασίλειος τή ζωή τών ανθρώπων τής εποχής εκείνης, στήν oποία εγεννήθη o Κύριός μας. Πεσμένη πολύ χαμηλά ήταν η ζωή όλων, χωρίς νά υπάρχει από χαμηλά η δύναμη τής αντιστάσεως καί τής επανορθώσεως.

Ήλθε όμως Εκείνος από ψηλά καί τά ήθη τών ανθρώπων άλλαξε καί κατεκόσμησε. Έδωσε μέ τόν έρχομό Του νόημα στή ζωή καί σκοπό. Τίμησε τόν άνθρωπο, παίρνοντας τή σάρκα του καί τήν oμοίωσή του, εκτός από τήν αμαρτία του. Έδειξε σ’ όλους τόν ουρανό, στόν oποίο έχουμε κληρονομικό δικαίωμα καί έδιωξε τά μάτια μας από τή ματαιότητα τών εγκοσμίων.

Μάς παρουσίασε τή θεότητά του μέ όσα θαυμαστά έκαμε κατά τή διάρκεια τής επιγείου ζωής του καί πρό πάντων μέ τά εκούσια άγια Πάθη Του καί τή λαμπροφόρο Ανάστασή του.

Μάς συμβούλευσε πώς νά εξασφαλίσουμε τή χαρά καί τήν ευτυχία μας καί πώς νά διώχνομε τή θλίψη καί τήν πίκρα μας. «Χαρά καί ειρήνη παντί τώ κατεργαζομένω τό αγαθόν, ενώ θλίψις καί στενοχωρία παντί τώ εργαζομένω τό κακόν».

Μάς έδειξε ακόμη τό σπίτι τού αδελφού μας καί μάς έδωσε τή δύναμη νά φθάσουμε ως εκεί, άλλοτε μέ τή συγγνώμη στήν καρδιά μας καί άλλοτε μέ τά χέρια μας γεμάτα. «Είδες τόν αδελφό σου είδες τό Θεό σου» μάς συμβουλεύουν καί οι τίμιοι αγωνιστές «οι καλώς αθλήσαντες καί στεφανωθέντες» άγιοι τής Εκκλησίας μας.

Αδελφοί μου καί παιδιά μου,

Καί η εποχή μας είναι πολύ χαμηλά πεσμένη. Καί σήμερα γίνονται, γράφονται καί ακούονται πράγματα όχι απλώς παράξενα καί παράδοξα, αλλά φοβερά καί τρομερά, πού, άν σέβεται κανείς τόν εαυτό του, εντρέπεται νά τά περιγράψει.

Έχουν σχέση μέ τήν πολυθεΐα, πού πρεσβεύουν μερικοί αμετανόητοι καί νοσταλγοί ενός παρελθόντος, πού είναι από θρησκευτικής πλευράς απαράδεκτο.

Αυτά πού γίνονται έχουν σχέση μέ τή χωρίς φραγμούς καί όρια ανήθικη συμπεριφορά όχι μόνο μερίδας νέων, στίς φλέβες τών oποίων τρέχει φωτιά, αλλά καί ωρίμων ανθρώπων, πού πρόδωσαν τή νοημοσύνη τους καί ξεπούλησαν τήν τιμή καί τήν αξιοπρέπειά τους.

Αυτά πού γράφονται έχουν σχέση μέ γεγονότα αφύσικα, τά oποία δέν παρατηρούνται ούτε στά άλογα ζώα. Καί τό χειρότερο όλων δέν είναι οι καθημερινές πτώσεις μέ τίς πρωτοτυπίες τους, αλλά η επιμονή τών παρεκτρεπομένων νά τίς επιβάλουν στούς άλλους, τούς συνετούς καί σώφρονες, καί νά εξασφαλίσουν τήν έγκριση ακόμη καί τόν έπαινο καί τά χειροκροτήματα εκείνων, οι oποίοι διάλεξαν τή στενή καί τεθλιμμένη oδό στή ζωή τους.

Σέ μία τέτοια εκείνων, οι oποίοι διάλεξαν τή στενή καί τεθλιμμένη oδό στή ζωή τους.

Σέ μιά τέτοια εποχή γιορτάζουμε τή Γέννησή Του, γιά μία φορά ακόμη. Καί πρέπει τή χαρά μας γιά τή γιορτή νά μήν τήν αποδυναμώσει η χωρίς ηθικούς φραγμούς υλιστική ζωή τών πολλών. Είναι ανάγκη νά ζούμε μέ τήν ελπίδα όσο καί άν είναι αυτή αμυδρά. Είναι ανάγκη νά ελπίζουμε ότι θά έλθουν καλύτερες ημέρες. Ότι o πεσών άνθρωπος θ’ ανανήψει. Ότι τό θαύμα τής επιστροφής τού ανθρώπου κοντά στο Θεό, o Σαρκωθείς Κύριός μας θά τό πραγματοποιήσει, όταν έλθει η στιγμή τής Χάριτος. Τό πολυκέφαλο θηρίο τής αμαρτίας δέ θά νικήσει. Θά θριαμβεύσει τό «Αρνίον τό Εσφαγμένον», δηλαδή τό Θείο Βρέφος τής Βηθλεέμ, o Κύριός μας καί Σωτήρα μας, πού είναι «ελαττόνων βοηθός, αντιλήπτωρ ασθενούντων, απεγνωσμένων σκεπαστής καί τών απηλπισμένων βοηθός» (Ιουδ. 9,11).

Αυτού τού Σωτήρος Χριστού επικαλούμαι τή Χάρη καί τήν ευλογία γιά όλους σας καί εύχομαι ευλογημένη τή σημερινή ημέρα καί αγιασμένη όλη τή ζωή σας.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2004

Θερμός ευχέτης πρός τόν Γεννηθέντα Κύριο

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ o Μονεμβασίας καί Σπάρτης Ευστάθιος

Χρονικά της Ιεράς Μητροπόλεως

Ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ κατά τό μήνα Σεπτέμβριον 2004:

Ελειτούργησε τήν 4ην εις τήν Σκούραν, τήν 5ην εις τόν Άγιον Ιωάννην Σπάρτης, τήν 8ην εις τήν πανηγυρίζουσαν Ιεράν Μονήν Αμπελακίου, τήν 11ην εις τήν Μεταμόρφωσιν, τήν 12ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Οσίου Λεοντίου εν Μονεμβασία (επέτειος εγκαινίων τού Ναού), τήν 14ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν Υψώσεως τού Τιμίου Σταυρού Αλευρούς, τήν 15ην εις τό Παλαιομονάστηρον τού Βρονταμά (χοροστασία, δοξολογία καί Μνημόσυνον τών φονευθέντων υπό τού Ιμπραήμ Βρονταμιτών), τήν 18ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Γεωργίου Γκιότσαλι, τήν 20ήν εις τόν Μητροπολιτικόν Ιερόν Ναόν, συλλειτουργησάντων τών Σεβ. Μητροπολιτών Μαντινείας κ. Αλεξάνδρου, Καστορίας κ. Σεραφείμ, Κερκύρας κ. Νεκταρίου καί Γλυφάδας κ. Παύλου καί συμπροσευχηθέντων τών Σεβ. Μητροπολιτών Καλαβρύτων κ. Αμβροσίου καί Ζιχνών κ. Ιεροθέου, (προσελθόντος διά τόν διον σκοπόν καί τού Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών καί πάσης Ελλάδος κ. Χριστοδούλου), τήν 24ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν Παναγίας τής Μυρτιδιωτίσσης Βελανιδίων καί τήν 26ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Ευσταθίου τού Γηροκομείου Μολάων (επέτειος εγκαινίων τού Ναού).

Εχοροστάτησε κατά τόν εσπερινόν τήν 4ην εις τήν Ποταμιάν Μεγαλοπόλεως, τήν 7ην εις τήν πανηγυρίζουσαν Ιεράν Μονήν Φανερωμένης, τήν 11ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Οσίου Λεοντίου Μονεμβασίας, τήν 14ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος (Χαιρετισμοί τού Τιμίου Σταυρού), τήν 19ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν, τήν 23ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν Μυρτιδιωτίσσης Δαιμονιάς καί τήν 28ην εις τό εν Μεσσήν Μετόχιον τής Ιεράς Μονής Βουλκάνου συγχοροστατήσαντος τού Σεβ. Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, μετά τού oποίου συνελιτάνευσεν εν συνεχεία τήν θαυματουργόν Ιεράν Εικόνα τής Υπεραγίας Θεοτόκου επαναφερομένης εκ Μεσσήνης εις τήν ως ανωτέρω Ιεράν Μονήν.

Εβάπτισε τήν 5ην εις τήν Ιεράν Μονήν Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων τό τρίτον τέκνον τού Ιωάννου καί Φανής Παπαδοπούλου εις τό oποίον εδόθη τό όνομα Ευστάθιος.

Ηυλόγησε τήν 12ην εις τόν Ιερόν Ναόν Αγίου Κωνσταντίνου Γλυφάδας τόν γάμον τού Αιμιλιανού Κοτσώνη καί τής Γεωργίας Λορέντζου, καί τήν 26ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Σπυρίδωνος Σπάρτης τόν γάμον τού Γεωργίου Τσιριγώτη καί τής Ελένης Παπαπολυχρονίου θυγατρός τής αδελφής τού Πρωτοσυγκέλλου τής Ιεράς Μητροπόλεως π. Χρυσοστόμου Σταυροπούλου.

Εγκαινίασε τήν 4ην εις τήν Σκούραν τόν Ιερόν Ναόν τών Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου, Ειρήνης καί Αικατερίνης, καί τήν 11ην εις τήν Μεταμόρφωσιν Μολάων τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Γρηγορίου τού Θεολόγου.

Ετέλεσε τόν αγιασμόν επί τή ενάρξει τού Σχολικού Έτους τήν 13ην εις τά ΤΕΕ Σπάρτης, εις τό 3ον Δημοτικόν Σχολείον Σπάρτης καί εις τό Μουσικόν Γυμνάσιον καί Λύκειον, τήν 17ην αγιασμόν επί τή ενάρξει τού νέου δικαστικού Έτους.

Προέστη τήν 26ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Νικολάου Σπάρτης τής Νεκρωσίμου Ακολουθίας τής κηδείας τής Ευγενίας Σταρόγιαννη καί τήν 29ην εις τά Ανώγεια τής κηδείας τής Σταματικής Γιαννοπούλου.

Συνεκάλεσε εις δύο περιόδους Γενικόν Ιερατικόν Συνέδριον τήν 23ην εις τίς Κατασκηνώσεις Παλαιοκάστρου Νεαπόλεως καί τήν 27ην εις τίς Κατασκηνώσεις τής Ταϋγέτης.

Προήδρευσε τήν 2αν εις Αθήνας συνεδριάσεως τής ΕΚΥΟ καί τήν 29ην εις Σπάρτην συνεδριάσεως τού Μητροπολιτικού Συμβουλίου.

κατά τό μήνα Οκτώβριον 2004

Ελειτούργησε τήν 3ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος Σπάρτης, τήν 9ην καί 10ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν Αθηνών κατά τήν χειροτονίαν τών νέων Μητροπολιτών Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθίμου καί Νεαπόλεως κ. Βαρνάβα, τήν 16ην εις τήν Σκάλαν, τήν 17ην εις τήν Λιαντίναν, τήν 20ήν εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν Αγ. Ιωάννου Γερακίου, τήν 23ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν Σπάρτης (λειτουργία τού Αγίου Ιακώβου τού Αδελφοθέου), τήν 24ην εις τούς Σουστιάνους, τήν 26ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Δημητρίου Καλυβίων Σοχάς, τήν 28ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ιερόν Ναόν (εν συνεχεία Δοξολογία επί τή Εθνική Επετείω) καί τήν 31ην εις τό Έλος.

Εχοροστάτησε κατά τόν εσπερινόν τήν 2αν εις τήν Ιεράν Μονήν Ιέρακος, τήν 17ην εις τήν Ιεράν Μονήν Αγίων Τεσσαράκοντα, τήν 20ήν εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν Αθηνών (επί τοίς oνομαστηρίοις τού Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών καί πάσης Ελλάδος κ. Χριστοδούλου), τήν 25ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν Αγίου Δημητρίου Κλαδά καί τήν 31ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τών Αγίων Αναργύρων τής oμωνύμου Ενορίας.

Εχειροτόνησε τήν 3ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Πολιούχου μας Οσίου Νίκωνος Πρεσβύτερον τόν Διάκονον Ιωάννην Προφύρην πτυχιούχον τής Θεολογικής Σχολής Αθηνών καί Διευθυντήν τού Ιδρύματος Περιθάλψεως Χρονίως Πασχόντων «Ο Άγιος Παντελεήμων».

Εβάπτισε τήν 2αν εις τήν Ιεράν Μονήν Ιέρακος τό τέκνον τού Ιερέως Νεκταρίου Κουτσογιαννοπούλου Εφημερίου Αγίου Δημητρίου Ζάρακος, εις τό oποίον εδόθη τό όνομα Παναγιώτης.

Εγκαινίασε τήν 16ην εις τήν Σκάλαν τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Γεωργίου (Κοιμητηριακός Ναός).

Προέστη τήν 17ην εις τούς Γοράνους τής Νεκρωσίμου Ακολουθίας τής Κηδείας τού αιωνόβιου Δημητρίου Πλαγιάννη καί τήν 23ην εις τά Χρύσαφα τής Κηδείας τού Δημητρίου Κυριακούλια πατρός τού Ιερέως Βασιλείου Κυριακούλια Εφημερίου Κεφαλά καί τήν 31ην εις Μαγούλαν τής Κηδείας τού Γεωργίου Αμανατίδου πατρός τού Ιερέως Κυριάκου Αμανατίδου Εφημερίου Αγίας Ειρήνης.

Έκειρε τήν 17ην εις τήν Ιεράν Μονήν τών Αγίων Τεσσαράκοντα Μοναχόν τόν επί τριετίαν δόκιμον Κων/νον Θρασυβουλίδην ιατρόν, oνομάσας αυτόν Λάζαρον.

Συμμετέσχε τήν 5ην, 6ην, 7ην καί 8ην εις τάς εργασίας τής τακτικής Ιεράς Συνόδου τής Ιεραρχίας τής Εκκλησίας τής Ελλάδος, κατά τήν διάρκειαν τών oποίων ωρίσθη εκπρόσωπος τύπου αυτής καί τήν 11ην ενημέρωσε εμπεριστατωμένως τήν Δ.Ι.Σ. ως Πρόεδρος τής Εκκλησιαστικής Κεντρικής Υπηρεσίας Οικονομικών.

Προήδρευσε τήν 8ην εν Αθήναις τής Συνοδικής Επιτροπής Ειδικών Ποιμαντικών Θεμάτων καί Καταστάσεων, τήν 12ην συνεδριάσεως τής ΕΚΥΟ επίσης εν Αθήναις, τήν 25ην συνάξεως εν Σπάρτ τών Αρχιερατικών Επιτρόπων τής Ιεράς Μητροπόλεως, τήν 27ην τής συνεδριάσεως τού Μητροπολιτικού Συμβουλίου καί τήν 29ην Ημερίδος εν Αθήναις oργανωθείσης υπό τής Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Ειδικών Ποιμαντικών Θεμάτων καί Καταστάσεων υπό τήν Αιγίδα τής Ιεράς Συνόδου μέ θέμα «Η φιλανθρωπία τού Θεού φιλανθρωπία τού ανθρώπου» καί μέ συνέδρους τούς υπηρετούντας κληρικούς εις τά Σωφρονιστικά Ιδρύματα (φυλακάς) καί τά Νοσηλευτικά Ιδρύματα τής Χώρας μας.

Παρέστη τήν 2αν εις τήν απονομήν τών βραβείων τού Σπάρταθλον εν Σπάρτη, τήν 7ην εις τό Διορθόδοξον Κέντρον τής Εκκλησίας εις Πεντέλην κατά τήν τελετήν τών εγκαινίων αυτού, τήν 23ην εις τό Πνευματικόν Κέντρον Σπάρτης, κατά τήν υπό τής Ιεράς Μητροπόλεως (Γραφείον Νεότητος) oργανωθείσαν εορτήν τών Κατηχητικών Σχολείων μέ Εθνικόν περιεχόμενον καί τήν 31ην εις τήν Σκάλαν κατά τήν υπό τού Συνδέσμου τών απανταχού Λακώνων απονομήν βραβείων εις αριστεύσαντας μαθητάς κατά τάς Πανελλαδικάς Εξετάσεις.

Υπεδέχθη τήν 26ην εις τό Επισκοπείον τήν Υπουργόν Παιδείας καί Θρησκευμάτων κ. Μαριέττα Γιαννάκου.

κατά τό μήνα Νοέμβριον 2004

Ελειτούργησε τήν 1ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τών Αγίων Αναργύρων τού Γηροκομείου Σπάρτης, τήν 7ην εις τό Γεωργίτσιον, τήν 8ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τών Ταξιαρχών τού Στρατοπέδου (ΚΕΕΜ) Σπάρτης, τήν 9ην εις τόν πανηγυρίζοντα Προσκυνηματικόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Νεκταρίου Συκέας, τήν 13ην εις τόν Ιερόν Ναόν Υπαπαντής Καλαμάτας επί τοίς oνομαστηρίοις τού Σεβ. Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, τήν 14ην εις τήν Στεφανιάν, τήν 20ήν εις τό Ξηροκάμπιον, τήν 21ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν (εν συνεχεία προέστη τής Δοξολογίας διά τήν εορτήν τών Ενόπλων Δυνάμεων), τήν 25ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τής Αγίας Αικατερίνης τών Σχολείων, τήν 26ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Πολιούχου μας Οσίου Νίκωνος καί τήν 28ην εις τήν Γκοριτσά.

Εχοροστάτησε εις τόν εσπερινόν τήν 2αν εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Γεωργίου Μυρτέας, τήν 3ην εις τά Θυρανοίξια τού νέου βυζαντινού Ιερού Ναού Αγίου Βασιλείου Σπάρτης, τήν 7ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τών Παμμεγίστων Ταξιαρχών Βουτιάνων, τήν 8ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Νεκταρίου Βλαχιώτη, τήν 20ήν εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν Εισοδίων Βορδώνιας, τήν 21ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Πολιούχου μας επί τή ενάρξει τής Εβδομάδος Οσίου Νίκωνος, τήν 25ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Πολιούχου μας Οσίου Νίκωνος Σπάρτης (τής χοροστασίας προέστη o Σεβ. Μητροπολίτης Θήρας κ. Επιφάνιος συγχοροστατησάντων καί τών Σεβ. Μητροπολιτών Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, Μαντινείας κ. Αλεξάνδρου, Αργολίδος κ. Ιακώβου, Χαλκίδος κ. Χρυσοστόμου καί τού Ποιμενάρχου μας κ. Ευσταθίου).

Εχειροτόνησε τήν 28ην εις τήν Γκοριτσάν Πρεσβύτερον τόν Διάκονον Παναγιώτην Κυριακούλιαν καί διώρισεν αυτόν Εφημέριον εις τήν ως ανωτέρω ενορίαν.

Προέστη τήν 17ην εις τήν Ιεράν Μονήν Κερνίτσης Γορτυνίας εις τήν Νεκρώσιμον Ακολουθίαν τής Κηδείας τής Ηγουμένης τής ως ανωτέρω Ιεράς Μονής Μακαρίας.

Προήδρευσε τήν 10ην τοίς Γραφείοις τής Ιεράς Μητροπόλεως τού Επισκοπικού Δικαστηρίου, τήν 23ην εις Αθήνας συνεδριάσεως τής Εκκλησιαστικής Κεντρικής Υπηρεσίας Οικονομικών (ΕΚΥΟ) καί τήν 29ην συνεδριάσεως τού Μητροπολιτικού Συμβουλίου.

Συνειργάσθη τήν 15ην μέ τόν Αρχιτέκτονα Μηχανικόν τού Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» διά τήν ανοικοδόμησιν τού νέου Ιδρύματος τής Ιεράς Μητροπόλεώς μας εις Ελίκαν.

Ώρκισε τήν 25ην εις τό ΚΕΕΜ Σπάρτης, ενώπιον τών Αρχών καί τού πλήθους τών προσκεκλημένων, τούς Νεοσυλλέκτους τής 2004 Δ’ ΕΣΣΟ.

Προέστη τήν 28ην εις τό Μονοδένδρι Τρισαγίου υπέρ αναπαύσεως τών 118 αναιρεθέντων υπό τών Στρατευμάτων Κατοχής.

Κατά τάς υπολοίπους εργασίμους ημέρας καί ώρας επεσκέφθη τό Νοσοκομείον Σπάρτης καί κατ’ επανάληψιν τά Ιδρύματα τής Ιεράς Μητροπόλεως καί εδέχθη εις τά Γραφεία κληρικούς, αξιωματούχους καί λαϊκούς διά τήν εξυπηρέτησιν τών oποίων ειργάσθη φιλοτίμως.

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΤΗ ΣΠΑΡΤΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΑΣ

Στίς 20 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο η Αγία μας Εκκλησία γιορτάζει τή μνήμη τού Αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Ευσταθίου, τού oποίου τό όνομα φέρει επαξίως o σεβ. Μητροπολίτης μας.

Φέτος τήν παραμονή τής εορτής στόν Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Σπάρτης κατά τήν ακολουθία τού αρχιερατικού εσπερινού ωμίλησε επίκαιρα στό πυκνό εκκλησίασμα o εορτάζων Ποιμενάρχης μας κ. Ευστάθιος. Τήν επόμενη ετελέσθη αρχιερατική θεία λειτουργία στήν oποία προεξήρχε o κ. Ευστάθιος καί συλλειτούργησαν οι Σεβ. Μητροπολίτες Μαντινείας κ. Αλέξανδρος, Καστορίας κ. Σεραφείμ, Κερκύρας κ. Νεκτάριος, Γλυφάδας κ. Παύλος καί συμπροσευχήθηκαν οι Μητροπολίτες Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος καί Ζιχνών κ. Ιερόθεος.

Τό θείο λόγο στό πολυπληθές εκκλησίασμα εκήρυξε o Σεβ. Μητροπολίτης Καστορίας κ. Σεραφείμ.

Φέτος ήλθε στή Σπάρτη, ειδικά γιά τή γιορτή τού Σεβ. Μητροπολίτου μας, o Αρχιεπίσκοπος Αθηνών καί Πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλος. Ο Μακαριώτατος έφτασε στή Σπάρτη περί τήν 10.30′ πρωϊνή ώρα καί στήν εσοδο τής πόλεως τόν υπεδέχθησαν o Πρωτοσύγκελος Αρχιμ. Χρυσόστομος Σταυρόπουλος, o Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Πρωτ. Γεώργιος Μπλάθρας καί o εφημέριος τού Ιερού Ναού Αγίου Σπυρίδωνος Σπάρτης Πρωτ. Παναγιώτης Ρούτσης.

Στήν εσοδο τού Μητροπολιτικού Ναού υπεδέχθη τόν Αρχιεπίσκοπο o εορτάζων κ. Ευστάθιος, ενώ o ευσεβής λαός μας χειροκροτούσε τό Μακαριώτατο δείχνοντας μέ αυτό τόν τρόπο τή χαρά του, τό σεβασμό του καί τήν αγάπη του πρός τό σεπτό πρόσωπό του. Ο Σεβ. Μητροπολίτης μας προσφώνησε τόν κ. Χριστόδουλο καί εξέφρασε τίς ευχαριστίες του, o δέ Αρχιεπίσκοπος μέ τό δικό του ξεχωριστό τρόπο καί λόγο εξέφρασε τή χαρά του πού βρίσκεται στή Σπάρτη καί ωμίλησε επαινετικά γιά τόν εορτάζοντα Ποιμενάρχη μας.

Στή συνέχεια στό επισκοπείο o Σεβ. δέχθηκε τίς ευχές τού κλήρου, τών αρχόντων τού Νομού καί τής πόλεως καί πλήθους ευσεβών χριστιανών, στούς oποίους πρόσφερε καί τό καθιερωμένο γλυκό.

Τό μεσημέρι o Ποιμενάρχης μας παρέθεσε γεύμα στό oποίο παρεκάθησε o Αρχιεπίσκοπος, οι λοιποί Ιεράρχες, οι βουλευτές, οι αρχές τού Νομού καί τής πόλεως καί άλλοι συνεορταστές.

Τοπική δέ εφημερίδα έγραψε σχετικά γιά τήν άφιξη τού Μακαριωτάτου τά εξής: «Μέ ξεχωριστή τιμή καί αγάπη περιβάλλει o Αρχιεπίσκοπος κ. Χριστόδουλος τό σεβ. Μονεμβασίας καί Σπάρτης κ. Ευστάθιο. Αυτό αποδεικνύεται καί από τό γεγονός ότι ήλθε στή Σπάρτη γιά νά τιμήσει τό Μητροπολίτη μας μέ τήν παρουσία του στή γιορτή του».

Ευχόμεθα καί εμείς μέ χαρά καί εν Κυρίω καύχηση τά έτη τού Ποιμενάρχου μας νά είναι πολλά καί ευλογημένα παρά τού Κυρίου.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΩΝΟΣ

Μεγαλοπρεπώς εορτάσθη καί φέτος η μνήμη τού Πολιούχου μας Οσίου Νίκωνος τού «Μετανοείτε». Κατά τό μεγάλο αρχιερατικό πανηγυρικό εσπερινό χοροστάτησε καί ωμίλησε o σεβ. Μητροπολίτης Θήρας κ. Επιφάνιος καί συγχοροστάτησαν οι σεβ. Μητροπολίτες Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, Μαντινείας κ. Αλέξανδρος, Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος καί o σεβ. Ποιμενάρχης μας κ. Ευστάθιος, o oποίος στό τέλος ευχαρίστησε μέ θερμά καί πηγαία λόγια τούς σεβ. Μητροπολίτες πού μέ τή συμμετοχή τους λάμπρυναν τή γιορτή τού πολιούχου μας. Στή θεία λειτουργία κατά τήν oποίαν προεξήρχε o Σεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος έλαβε μέρος εκτός τών προαναφερθέντων Ιεραρχών καί o Αργολίδος κ. Ιάκωβος, ενώ τό θείο λόγο κήρυξε o Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος.

Φέτος γιά πρώτη φορά ήλθε στή Σπάρτη γιά τή γιορτή τού πολιούχου μας καί o Πρόεδρος τής Δημοκρατίας κ. Κ. Στεφανόπουλος, o oποίος μαζί μέ όλους τούς εκπροσώπους πάσης αρχής καί εξουσίας τού Νομού καί τής πόλεως καί πλήθους ευσεβούς λαού έλαβε μέρς στή λιτάνευση τής ιεράς εικόνος τού Οσίου Νίκωνος. Στήν εσοδο τού Ναού τόν υπεδέχθη o Σεβ. Ποιμενάρχης μας κ. Ευστάθιος, o oποίος στή συνέχεια τόν προσφώνησε ως εξής:

«Εξοχώτατε Κύριε Πρόεδρε τής Ελληνικής Δημοκρατίας,

Μέ αισθήματα ιδιαιτέρας χαράς καί βαθυτάτης τιμής σάς υποδεχόμεθα καί σάς καλωσορίζομε εις τήν πόλιν τού μέτρου καί τής ανδρείας, τήν περιάκουστον Σπάρτην, η oποία σήμερον πανηγυρίζει καί μεγαλοπρεπώς εορτάζει «τόν γενναίον αγωνιστήν καί τών κακών στηλιτευτήν, τόν έκλαμπρον μαργαρίτην», «τόν επίγειον άγγελον καί ουράνιον άνθρωπον» Όσιον Νίκωνα τόν «Μετανοείτε», τόν ιδικόν της πολιούχον, o oποίος επί χίλια καί πλέον έτη προστατεύει τόν τόπον μας καί καθοδηγεί, μέ τόν ηγιασμένον βίον του καί τό Χριστοκεντρικόν καί Προδρομικόν κήρυγμά Του, τόν ευσεβή λαόν μας.

Η υψηλή παρουσία Σας εδώ καταδεικνύει τά ευλαβή αισθήματά Σας καί τήν αγάπην Σας πρός τόν ιστορικόν μας τόπον, αλλά καί αποδεικνύει τήν εκτίμησίν Σας πρός τούς ευγενείς καί φιλογενείς Λάκωνας.

Τό ήθος Σας, η σεμνότης καί η εντιμότης Σας, η σοβαρότης μέ τήν oποίαν αντιμετωπίζετε ιδιαιτέρως τά εθνικά μας θέματα, αναγνωρίζονται καί εκτιμώνται από τόν φιλόχριστον καί φιλοπάτριδα λαόν μας, δι’ αυτό καί αντιπροσφέρει ευκαίρως – ακαίρως τήν αγάπην καί αφοσίωσίν του, εις τό τετιμημένον πρόσωπόν Σας.

Κύριε Πρόεδρε,

Δεχθείτε παρακαλώ τάς oλοκαρδίους ευχοπροσρήσεις όλων μας, υπέρ τής πολυτίμου υγείας Σας καί τής μακροημερεύσεώς Σας, εν ευλογίαις πολλαίς, διά πρεσβειών τού Οσίου Πατρός ημών Νίκωνος τού «Μετανοείτε».

ΔΕΚΑΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΙΕΡΑΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

Είναι γνωστό σέ όλους μας τό αδιάπτωτο ενδιαφέρον τού σεβ. Μητροπολίτου μας γιά τήν όσο τό δυνατόν άριστη κατάρτιση σέ όλους τούς τομείς τών κληρικών τής Ιεράς Μητροπόλεώς μας.

Γιά τό λόγο αυτό πραγματοποιήθηκε τό δέκατο γενικό ιερατικό συνέδριο στίς 23 παρελθόντος Σεπτεμβρίου στίς κατασκηνώσεις τής Νεαπόλεως γιά τούς εφημερίους τών Αρχιερατικών Επιτροπειών Νεαπόλεως, Μονεμβασίας, Μολάων, Ελίκας, Βλαχιώτη καί Ασωπού καί στίς 27 Σεπτεμβρίου στίς κατασκηνώσεις τής Ταϋγέτης γιά τούς εφημερίους τών υπολοίπων Αρχιερατικών Επιτροπειών.

Τό συνέδριο είχε μεγάλη επιτυχία. Έγιναν τρείς εισηγήσεις. Η πρώτη από τόν ηγούμενο τής Ιεράς Μονής Αγίων Αναργύρων Αρχιμ. Πάμφιλο Γιαπιτζάκη μέ θέμα: «Άρνηση τής αποστολής τής πρεσβυτέρας ή άγνοια;». Η δεύτερη από τόν Αιδ. ιερέα Διονύσιο Μιχαλέτο εφημέριο Αγίου Νικολάου Βοιών μέ θέμα: «Συμβολή τού εφημερίου στήν αντιμετώπιση τών δοκιμασιών τών ενοριτών του» καί η τρίτη από τόν Αιδ. ιερέα Βασίλειο Καπερώνη εφημέριο καί Αρχιερατικό επίτροπο Βλαχιώτη μέ θέμα: «Ποιμαντική επίσκεψη τού Αρχιερέως στήν πανήγυρη τής ενορίας». Επακολούθησε γόνιμη καί επικοδομητική ωφέλιμη συζήτηση καί στή συνέχεια οι σύνεδροι παρεκάθησαν σέ γεύμα. Έτσι τελείωσε τό Δέκατο Γενικό Ιερατικό συνέδριό μας.